Жорий йилнинг 11-14 декабрь кунлари Фарғона вилоятида Дин ишлари бўйича қўмита, Ўзбекистон Мусулмонлари идораси ва вилоят ҳокимлиги билан ҳамкорликда отинойилар учун ўқув-семинар ташкил этилди. Семинарни Ўзбекистон Мусулмонлари идораси, Халқаро Ислом академияси докторантлари ва Дин ишлари бўйича қўмита ходимларидан иборат мутахассислар таркиби олиб бордилар. Дастур асосида маърузалар, давра суҳбатлари ўтказилди. Ўқув-семинар долзарб мавзуларга бой савол-жавоблар асосида бўлиб ўтди.
Отинойиларимизнинг келгуси фаолиятларида бу ўқишларнинг самараси, албатта, кўринади. Улар кўрсатилаётган эътибордан янаям руҳланиб, муҳтарам юртбошимизга, муфтий ҳазратларига ва барча ташкилотчиларга ўз миннатдорчиликларини билдирдилар. Келгусида Ватан тараққиёти, жамиятимиз ва диний-маьрифий соҳада ўз куч ва салоҳиятларини аямасликларини таъкидладилар.
Ўзбекистон Мусулмонлари идораси Матбуот хизмати
Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Мен касалимдан шикоят қилиб: «Аллоҳим, агар ажалим яқинлашган бўлса, мени роҳатлантир, агар ажалимни кечиктирган бўлсанг, мендан касалликни кўтар. Агар бало келтирган бўлсанг, менга сабр бер», деб айтаётганимда, ногаҳон олдимдан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўтиб қолдилар. Ва: «Нима дединг?» деб сўрадилар. Мен айтганларимни такрорладим. У зот оёқлари билан мени туртиб: «(Йўқ,)
اللهُمَّ عَافِهِ أَوْ اشْفِهِ
«Аллоҳумма ъафиҳи» ёки «Аллоҳумма ишфиҳи» (Аллоҳим, офиятда қил ёки шифо бер), деб айт», дедилар. Мен ана шу кундан кейин касалликдан шикоят қилмадим» (Имом Термизий ривояти).