Қуръони Карим ер остида сув манбаи борлигига ишора қилган. Бу эса бугунги замонавий илм ҳам тасдиқлаётган, исботлаётган ҳақиқатдир. Қуръон нозил бўлган пайтларда бирор киши биз яшаётган тупроқ остида катта миқдорда чучук сув захираси борлигини хаёлига ҳам келтирмаган эди. Олимлар “Ер сатҳининг тагида тўпланган чучук сув миқдори дарё ва кўллардаги биз кўриб турган чучук сув миқдоридан анча кўпдир” дейишяпти.
Агар биз Қуръонни синчиклаб ўқиб чиқсак, унда ер остида сув захираси борлигига ишора қилувчи оятни топамиз. Аллоҳ таоло шундай деб марҳамат қилган:
وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ
“Биз шамолларни урчитувчилар этиб юбордик. Бас, осмондан сув тушириб, у ила сизларни сероб қилдик. Сизлар уни тўплаб олувчи эмассиз”. (Яъни, Биз шамолларни ўлчов билан булутларни урчитувчи, бир-бирига қўшиб сув ҳосил қилувчи этиб юбордик. Асосан, ёмғирнинг ёғишига шамоллар сабаб бўлади. Улар маълум қоидаларга кўра эсади. Пайдо бўлган булутларнинг бир-бирлари ила қўшилишларидан сув ҳосил бўлади. Ана шундан кейин осмондан сув тушади, ёмғир ёғади. Аллоҳ таоло у сув билан ер юзини, одамларни сероб қилади. Деярли ҳамма ризқ осмондан тушган шу сувга боғлиқ бўлади. Инсон эса, Аллоҳ тайёр ҳолда унга осмондан тушириб берган сувни тўплаб олишга ҳам қодир эмас. Уни тўплашни ҳам булоқ, қудуқ, анҳор, ер ости кўллари ва бошқа воситалар орқали Аллоҳ таолонинг Ўзи амалга оширади.) (Ҳижр сураси, 22-оят).
Аллоҳ таоло шамолларни сувни туширишга сабаб қилиб қўйди. Кейин ўша сув тупроқ орқали ерга сингиб, ер остида йиғилади. Шундай жойларга йиғиладики, у ерда сув узоқ йиллар давомида айнимай, бузилмай, ичишга яроқли ҳолда туради.
Хўш, қани айтингчи, тупроққа сувни айнитмаслик хусусиятини ким берган?
Сувга узоқ йиллар давомида айнимаслик хусусиятини ким берган?
Албатта, Аллоҳ таоло берган!
Ҳа, Аллоҳ таоло тупроққа сувни бузмай тоза ҳолда ушлаб туриш хусусиятини берган. Олимларниг айтишича, бугунги кунда сувларни тозалашнинг энг афзал йўли уларни ер остидаги ўзига хос омборларга қўйиш экан. Субҳаналлоҳ!
www.kaheel7.com сайтидан
Нозимжон Иминжонов таржимаси
Cавол: Бир одам аёлига талоқ берган, кейин яқинларига ўша инсоннинг сеҳрлангани маълум бўлибди. Сеҳр қилинган кишининг талоғи ўтадими?
Жавоб: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм. Аслида талоқ тушиши учун эрнинг ақл-ҳуши жойида бўлиши шарт. Шунинг учун фуқаҳоларимиз мажнун (ақли заиф), уйқудаги ва беҳуш кишининг талоғи ўтмаслигини таъкидлашган. Худди шунингдек, сеҳр сабабидан ақли жойида бўлмаса, феъл-атвори ўзининг мувозанатидан ташқарида бўлсаю хотинини талоқ қилса, талоғи тушмайди. Агар сеҳр қилинган кишининг ақл-ҳуши жойида бўлиб, ўзининг ҳатти-ҳаракатларини онгли равишда бажараётган бўлса, унинг талоғи тушади. Замондош ҳанафий уламолар сеҳр қилинган кишининг тасарруфи (талоқ, савдо каби ишлари) ҳақида бундай деганлар:
إن فقد عقله فهو غير مكلّف، وإلّا فيكون مكلّفاً
“Агар сеҳр қилинган киши ақл-ҳушини йўқотган бўлса, мукаллаф эмас (яъни талоғи ўтмайди). Аксинча - ақли жойида бўлса, мукаллаф саналади (яъни қилган ишларига жавобгар бўлади)” ("Арийжуз зуҳр” китоби).
Демак, саволда сўралган ҳолатда кишининг талоғи тушиши ақли жойида ёки жойида эмаслигига боғлиқ бўлади. Валлоҳу аълам.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази.