Болалигимда, бир сеҳрли кечада лайлак учиб келиши, у учиб ўтаётганда инсон нимани ушласа, ўша нарса олтинга айланиб қолиши ҳақидаги ривоятни эшитганимдаги ҳайрат ва ҳаяжонни ҳозир ҳам тасвирлаб бера олмайман. Ҳатто, бир аёл лайлакнинг учиб ўтишидан чўчиб кетиб, бешикдаги боласини ушлаб, бешик устига ёпирилган. Шунда унинг боласи тиллага айланиб қолган.
Энди билсам, ғамхўр оналаримиз балки ўшанда бизга тушунарли бўлиши учун, бизнинг тилимизга тушиб “Лайлатул қадр” сўзидан лайлак ҳақидаги чўпчакни, у кеча “минг ойдан яхши” бўлганидан ушлаган нарсаси олтинга айланиши ҳақидаги ривоятни тўқиб, шу билан бизнинг бу – Буюк Қадр кечасига муносабатимизни шакллантирган, муҳаббату ҳайратимизни оширган эканлар.
Мана йиллар ўтиб, улғайган бўлсакда, қадр кечаси кириб келаётганда ўша лайлак ҳақидаги бувиларимизнинг ривоятлари онгимизда бир чақнаб ўтади. Эҳтимол, бу нотўғри ёндашувдир. Бироқ боланинг қалбига бу кечанинг қадрини муҳрлашнинг бундан зўр йўлини тополмайсиз. Бугун қадр кечасининг моҳиятини тўлиқ англаган бўлсакда, бу кечанинг қадри бизнинг онгимизда бувиларимизнинг ўша ривоятлари билан жонлаланади, жозибаланади. Қалбимиз ўша болалигимиздагидек беғубор, ниятларимиз пок бўлиб кечага кирамиз. Эҳтимол ўзга миллат (мамлакат) мусулмонлари онгида қадр кечаси бундай гўзал гавдаланмас?!
Энди Қадр кечаси моҳиятини яна бир бор эслайлик! Авволо бу кеча ойларнинг султони – Рамазон ичида келади. Бу кечада Қуръони Карим тўлиғича нозил бўлган. Қурони каримда унинг минг ойдан яхши кеча эканлиги ҳақида ёзилган. Рамазон ойи пайғамбаримиз с.а.в.га илк ваҳий келиб, “Алақ” сурасининг дастлабки 5 ояти нозил бўлгани, башариятга ислом дини юборилгани билан муқаддас саналса, энг муқаддас ойдаги бу кеча инсон тақдирига боғлиқлиги билан – энг буюк кеча.
Кечанинг Қуръони Каримда келтирилган арабча номи “Лайлатул Қадр” бўлиб “Лайл” сўзи “тун, кеча” маъноларини англатади. “Қадр” эса “Қадр-қиммат, боҳо, тақдир, ўлчов” маъноларини билдиради. Мусулмончиликда инсон тақдири азалдан, Яратган томнидан белгилаб қўйилганига имон келтирилади. Бу кечада Эгамиз оламнинг кейинги йилги шу кечагача бўлган тақдирини – ҳаётнинг аччиқ-чучугини, пасту баландини белгилайди. Бу – тақдир кечаси.
Қадр кечаси қачон бўлиши аниқ айтилмаган. Пайғамбаримиз (с.а.в.) “Қадр кечасини рамазон ойининг охирги ўн кунлигидан изланг” деганлар. Уламолар манбаларни таҳлил қилиб, бу кеча рамазоннинг 26-дан 27-га ўтар кечаси юз беришига иттифоқ қилганлар. Пайғамбаримиз (с.а.в.)дан бу кеча айнан қайси кунда юз беришини сўрашганида, у зот “Албатта айтардиму, айтсам одамлар бошқа кечаларда намоз ўқимай қўядиларда” деб жавоб берганлар.
Яна, Пайғамбар (с.а.в.)дан қадр кечасида нима билан машғул бўлиш лозимлиги тўғрисида сўрашганда, ул зот “Парвардигорим! Сен кечиримли, сахий зотсан! Кечиришни севасан! Биз (бандаларинг)ни (Ўзинг) кечир!” дейиш кераклигини айтганлар. Пайғамбаримиз (с.а.в.)нинг ўзлари рамазон ойида ва бошқа вақтларда машҳур “Роббана, атина...”, яни, “Роббим! Бу дунёда яхшилик насиб қил! Охиратда яхшилик насиб қил! Дўзах азоби(нг)дан асра!” дуосини энг кўп ўқиганлар.
Бу кечада намоз ўқиш, жўшқин ибодат ва дуо билан машғул бўлиш тавсия қилинади.
Ҳадиси шарифда “Ким қадр кечасини чин ихлос билан ўтказса, ҳаёти давомида қилган барча гуноҳлари кечирилади” дейилган.
Қадр кечаси – буюк кеча! Чин дилдан бу кечани топаман десак, албатта, унинг хусусиятлари бизга аён бўлади. Хусусан, Қадр кечаси бошланадиган куннинг тонгида қуёш нури кучли бўлмайди, аммо кечанинг ўзи мунаввар бўлади. Кечаси ҳаво мўътадил бўлади, майин шабада эсади. Инсон қалби юмшайди, таскин топади. Чин дилдан тоат-ибодат қилганимизда кечанинг фазилати ва барокоти инганини ҳис қиламиз. Бу кечада осмондан Жаброил (а.с.) бошчилигида сон-саноқсиз фаришталар ер юзига тушганини, замин гўё уларга торлик қилаётганини, тонгга қадар фаришталар бизга салом айтаётганини ҳис қиламиз. Мана шу – қадр кечаси! Бизга момоларимиз “Лайлак” ривояти билан тушунтирган, Яратганнинг бебаҳо неъматларига ноил бўлинадиган сеҳрли кеча!
Қадр кечасида дуо қилайлик: Парвардигоро! Сен кечиримли, сахий Зотсан! Кечиришни севасан! Бизни, ўтганларимизни Ўзинг авф эт! Дунё ва охиратда яхшилик насиб қил! Дўзах азоби(нг)дан асра! Розилигингдан, жаннатингдан, дидорингдан умидвормиз! Ўзинг қулим де!
Муҳаммадамин НАСРИЕВ
Тошкент ислом институти ходими
Бир қишлоқда Иброҳим исмли болакай онаси билан яшарди. Уларнинг яшаш шароити унча яхши эмасди. Шунга қарамасдан унинг онаси ҳар куни эшиклари ёнига бошқалар олиб ейиши учун егулик қўярди.
Бир куни Иброҳим: “Онажон, сиз нега бошқалар учун ҳар доим эшигимиз ёнига егулик қўясиз? Ахир ўзимиз ҳам ночор яшаяпмиз-ку?” деб сўради. Шунда онаси табассум билан: “Ўғлим, қачонки биз Аллоҳ берган неъматларга шукр қилиб, озига қаноатлансак, борини бошқалар билан баҳам кўрсак, шунда Аллоҳ у неъматларни кўпайтириб беради”, деди. Иброҳим онасининг бу гапларига унчалик ҳам тушунмади. Қандай қилиб уйдаги нарсани иккига бўлиб кўпайтириш мумкинлигига ақли етмади.
Бир оқшомда ўрта ёшлардаги киши келиб уларнинг эшигини қоқди. “Ҳар куни сизларнинг эшигингиз олдида егулик кўриб, олиб ердим. Аллоҳ сизларнинг топганларингизга барака берсин, дея дуо қилардим. Ўзим олдин тижоратчи бўлганман. Ҳозир озроқ даромад топдим. Шуни сизларга берсам”, деди. Иброҳим у пул билан ўқиб, илм олди.
Йиллар ўтиб Иброҳим жуда катта олим бўлди. У бошқаларга ҳам илм берар экан, онасининг гапларини эслаб: “Ҳар доим имкон даражасида яхшилик қилишдан тўхтамаслик керак экан. Қийматидан қатъий назар, бор нарсангизни бошқалар билан бўлишиш бахт экан”, дейди. Зеро, “Улар енгилликда ҳам, оғирликда ҳам нафақа қиладиганлар, ғазабини ютадиганлар ва одамларни авф қиладиганлардир. Аллоҳ яхшилик қилувчиларни ёқтиради” (Оли Имрон сураси, 134-оят).
Акбаршоҳ Расулов