Табук ғазоти куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам таҳорат олишга чиқдилар. Расулимиз таҳорат олаётган пайтларида намоз вақти кириб қолди. Шунда, саҳобийлар намозга қоим бўлдилар, уларга Абдураҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳу имомликка ўтди.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам таҳорат олиб бўлиб, келиб қарасалар намоз бошланган, шунда жамоатга қўшилиб бир ракаатга улгурдилар ва қолганини ўзлари ўқиб олдилар. Ўқиб бўлгач: набий вафот этмасдан туриб, солиҳ умматларидан бирининг ортида намоз ўқиди, дедилар.
Эй, Абдураҳмон ибн Авф нақадар бахтли саҳобасиз-а?! Сиз, нафақат, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ортларидан намоз ўқидингиз балки Расулуллоҳ алайҳиссалом ҳам сизнинг ортингиздан намоз ўқидилар ва сизни солиҳ умматим деб атадилар.
Аллоҳ таоло Абдураҳмон ибн Авф розияллоҳу анҳудан рози бўлсин!
“Сифатус Софва” китобидан
Яҳё АБДУРАҲМАНОВ
таржимаси
ЎМИ Матбуот хизмати
Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Мен касалимдан шикоят қилиб: «Аллоҳим, агар ажалим яқинлашган бўлса, мени роҳатлантир, агар ажалимни кечиктирган бўлсанг, мендан касалликни кўтар. Агар бало келтирган бўлсанг, менга сабр бер», деб айтаётганимда, ногаҳон олдимдан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўтиб қолдилар. Ва: «Нима дединг?» деб сўрадилар. Мен айтганларимни такрорладим. У зот оёқлари билан мени туртиб: «(Йўқ,)
اللهُمَّ عَافِهِ أَوْ اشْفِهِ
«Аллоҳумма ъафиҳи» ёки «Аллоҳумма ишфиҳи» (Аллоҳим, офиятда қил ёки шифо бер), деб айт», дедилар. Мен ана шу кундан кейин касалликдан шикоят қилмадим» (Имом Термизий ривояти).