Ислом дини ўзининг мўъжизалари билан инсонларни ҳайратга солишда давом этмоқда. Бу дин нафақат инсониятнинг маънавий оламини шакллантириб тарбиялайди, балки, илм – фан тараққиётига ҳам катта ҳисса қўшади.
“Новости Узбекистана” интернет-нашри билдиришича, Ислом динининг яна бир илмий мўъжизаси яқиндагина кашф қилинди. Хусусан, ушбу кашфиёт бизга маълум бўлган илм-фан йўналишлари ожиз бўлган соҳада намоён бўлди.
“Комсомолская правда” газетасида шундай ёзилади: “Нью-Йорк университетининг Лангон Тиббиёт маркази (NYU Langone School of Medicine) олимларининг ўтказган тадқиқотларидан маълум бўлдики, инсоннинг жони узилиши жараёни шу кунгача одамлар тасаввур қилиб келгандек содир бўлмайди.
Маълум бўлишича, инсон ўлимидан сўнг, яъни тиббий жиҳатдан ўлим расмий қайд қилинганидан сўнг ҳам бир неча муддат хушида бўлади. Яъни, киши ўлганини сезади ва шу билан бирга атрофидагиларнинг қилаётган ҳаракатларини ҳам ҳис қилиб туради.
Ушбу факт профессор Сэм Парниа бошчилигидаги тадқиқот гуруҳи томонидан аниқланди. Кўп йиллар давомида профессор ва унинг гуруҳи жони узилаётган беморларнинг ва клиник ўлим ҳолатини бошидан ўтказганларнинг ҳолатлари билан яқиндан танишиб, бу ҳақда материаллар йиғиб келишди. Узоқ муддат давомида тўпланган далилларни бир ерга тўплаб, улардан ҳулоса чиқарган олимлар шундай фикрни илгари сурдилар:
Ўлим ҳолати расман қайд қилинганидан сўнг, яъни юрак уришдан тўхтаганидан кейин ҳам майитнинг мияси маълум муддат ишлашда давом этади. Демак, инсон жони узилганини сезади. Шу билан бирга унинг танаси ташқи муҳитга таъсирчанлигини йўқотганини ҳам ҳис қилади. Инсон ўзининг ҳудди жасадга қамалган маҳбусдек ҳис қилади. Атрофидаги товушларни эшитади, кишиларни кўради, лекин уларга жавоб қайтара олмайди, ҳаракат қилолмайди.
Клиник ўлим ҳолатини бошидан ўтказган беморларнинг таъкидлашича, “вақтинчалик ўлим” пайтида улар атрофдаги шифокорларнинг овозларини эшитиб турганлар ва ҳаттоки, уларнинг суҳбатларини такрорлаб берганлар.
Ислом ақидасига кўра, бу фоний дунё – инсон учун вақтинчалик қўноқдир. Бу дунёда озми-кўпми умр кечирган инсон, куни келиб абадий ва муқим қўноғига риҳлат қилади. Жанобимиз Муҳаммад (соллаллоҳу алайҳи васаллам)нинг ҳадисларида кишининг вафотидан сўнг ҳам атрофидагиларни ҳис қилиши ҳақида кўп бора такрорланган.
Абу Саъид ал-Худрий (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ (саллоллоҳу алайҳи ва саллам) шундай дедилар: “Майит уни юваётганларини, кафанлаётганларини ва қабрга олиб кетаётганларини билади”.
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган бир ҳадисда эса Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар: “Албатта, агар банда қабрга қўйилса ва асҳоблари ортга қайтишса, (ҳолбуки) бу уларнинг пойабзаллари товушини эшитиб турганда икки фаришта келади...”, дейилган (Бухорий ривояти).
Юқорида келтирилган исбот ва даллиллар Ислом дининг нақадар буюк ва ҳикматли эканини, инсон зотининг ақлу-заковати ҳам баъзан ушбу ҳикматлар мағзини чақишга ожизлик қилишини кўрсатади.
Лекин, афсуски, баъзи кишилар ушбу ҳақиқат ва илоҳий мўжизаларни тасодифга йўйиб Аллоҳнинг ҳикматидан юз ўгирадилар.
Аллоҳ барчамизнинг қалбларимизни илоҳий ҳикматларни англаш ва уларни онгу-шууримизга жо қилишда қалб кўзимизни очиқ қилишини сўраймиз. Омин!
Ўзбекистон мусулмонлар идораси
Матбуот хизмати
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳи ва баракатуҳу
Бугун сиз азизларга сўзлаб берадиган ҳикоям Макка шаҳрида бундан бир неча юз йиллар олдин содир бўлган ҳаётий воқеа ҳақидадир. Бу воқеа билан Саудияда нашр этиладиган газеталардан бирида танишганман.
Умра ибодатини адо этиш учун Макка шаҳрига борганимда газетадаги “Нима учун нурингни ортингда қолдирдинг?” деган мақолага кўзим тушди. Бу қизиқарли сарлавҳа мени ўзига жалб қилди. Бу нима дегани экан деб қизиқдим. Ҳикояни ўқиб, унинг мазмунини англадим.
Қадим замонда ўта бадавлат одам яшаган экан. У пайтлар қуллик даври эди. Бу бойнинг ҳам барча шахсий ишларида унга хизмат қиладиган қули бор эди.
Бомдод намозига азон айтилганда, хизматкор таҳорат учун сув тайёрлар ва хўжайинини уйғотарди. Таҳоратга ёрдамлашиб бўлгач, милтиллаб ёнадиган фонуси билан йўлини ёритиб масжидга олиб борарди. Бу даврларда ҳали электр ток, чироқлар йўқ, йўллар зимистон, чанг, кўчаларда тош ва чуқурлар кўп эди.
Шу зайлда қул 20 йилдан ортиқ хўжайинига хизмат қилди. Кунларнинг бирида одатдагидек бомдод намозига кетишаётганида бой юришдан тўхтаб, жойида бироз жим туриб қолди-да, кейин: “Гапларимни эшит эй Саид”, деди. Қулнинг исми Саид эди.
Бой: “Эй Саид, мен васиятномамда вафот этганимдан кейин меросхўрларим сени озод қилишларини ёздим. Бу сенга 20 йилдан бери менга қилган содиқ хизматларинг учун мукофот бўлади”, деб айтди.
Лекин бу гапдан Саид хурсанд бўлмади, хўжайинига ташаккур ҳам изҳор этмади, ҳатто бир оғиз сўз ҳам айтмади.
Эртаси куни яна одатдагидек масжид томон фонусни ёқиб йўлга тушишди. Аммо бу сафар ҳар гал хўжайиннинг йўлларини ёритиб кетадиган хизматчи орқа томонга ўтиб олганди. Хўжайин нега бундай қилаётганини тушунмай: “Нега орқамдан кетаяпсан? Саид сенга нима бўлди? Нега олдинда йўлни ёритиб кетмаяпсан?” деб сўради.
Бу гапларни эшитиб бой одам қаттиқ таъсирланди. Унга: “Эй Саид шу дақиқадан эътиборан сен озодсан”, деди. Саид унинг бу таклифини рад этиб: “Мен сизнинг итоаткор хизматкорингизман”, деди.
Ушбу қиссадан қандай ибрат олинади. Кўпчилик ўз нурини олдида эмас, балки ортида қолдиради. Бу нима дегани? Айримлар: “Бой бўлсам фалон-фалон ишларни қиламан”, “Вафот этсам камбағалларга тўплаган бойликларимни тарқатишади”, “10 йилдан кейин фалон ишларни қиламан” дейишади. Нега ўша ишларни ҳаётлик вақтингизда, имконингиз борида қилмайсиз? Нега нурингизни ортингизда қолдирасиз, олдингизда эмас. Нега яхшиликлар қилишни узоқ йилларга сурамиз. Имкон борида дарҳол яхшилик қилиш ҳақида ўйламаймиз? Бирор яхшилик қилишни имконингиз борми, уни ҳозир қилинг, шунда нурингиз олдинда бўлади. Нурингизни асло орқада қолдирманг!
Даврон НУРМУҲАММАД