06 Июл, 2025, 11 Муҳаррам, 1447
06 Июл, 2025, 11 Муҳаррам, 1447
Оламларга раҳмат бўлган зотнинг вафотига бир минг уч юз саксон тўрт йил бўлибди. Уммат сал кам ўн тўрт асрдан буён ҳидоят шамчироғининг муборак сиймосисиз умр кечирмокда.
Сидратул мунтаҳони сайр қилган ул покиза жасадни ўз хаёлларида тасаввур килганча, қалбида расулига муҳаббати бор уммат ҳамон қилаётган ҳар бир амалида у муборак зотнинг таълимотларига эргашмокда.
Аллоҳ таоло биз инсонларга жуда ҳам меҳрибондир. Одамзот жаҳолат ботқоғида ботаётган, куфр ва ширк дарёсида чўкиб бораётган, ўз қўллари билан ясаган тошларга сиғиниб, гуноҳ, маъсият ва разилликнинг энг юқори чўққисига чиқиб, бир оёғи жаҳаннам оловининг тафтини сезиб турган бир пайтда: «Аллоҳ ўз ичларидан Аллоҳнинг оятларини ўқиб берадиган, уларни (ширк ва гуноҳлардан) мусаффо қиладиган ҳамда уларга Китоб ва Ҳикматни таълим берадиган Пайғамбарни юбориш билан, мўминларга инъом этди... » (Оли-Имрон сураси, 164-оят).
Бу зотнинг қадрини кўрингки, оламлар Роббиси Ўзининг яратган оламлари учун айнан шу инсонни раҳмат қилиб танлади: «(Эй, Муҳаммад!) Биз Сизни (бутун) оламларга айни раҳмат қилиб юборганмиз» (Анбиё сураси,107-оят).
Аллоҳ таолонинг бу сўзларини тасдиқлаб Расули акрам соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ўзлари ҳам: “Албатта мен ҳадя қилинган раҳматман”, деганлар (Имом Байҳақий ривояти).
Аллоҳ таоло инсониятни икки дунё саодатига эришиши учун нозил қилган муборак Каломида Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга хитоб қилиб: «Айтинг (эй, Муҳаммад!): «Агар Аллоҳни севсангиз, менга эргашингиз. Шунда Аллоҳ сизларни севади ва гуноҳларингизни мағфират этади. Аллоҳ кечирувчи ва раҳмлидир» (Оли Имрон сураси, 31-оят) деб буюрган.
Яъни, агар биз, бизни йўқдан бор қилган, Ўз руҳи покидан насиба бериб инсон деган шарафли номга сазовор этган, азиз ва мукаррам қилиб қўйган Парвардигоримизни яхши кўрсак ҳамда Аллоҳ таоло ҳам бизни яхши кўришини истасак ва бандачилигимизга бориб билиб-билмай қилган гуноҳларимизни кечиришини хоҳласак, ягона шарт: ҳаётимизда қандай ҳолатга дуч келишимиздан қатъи назар Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга эргашайлик!
«Пайғамбар сизларга келтирган нарсани олингиз, у сизларни қайтарган нарсадан қайтингиз ва Аллоҳдан қўрқингиз! Албатта, Аллоҳ жазоси қаттиқ зотдир», (Нажм сураси, 2-3-оят) деган Зот Муҳаммад алайҳиссаломни биз учун андоза қилиб яратди. Агар кимда Аллоҳнинг раҳматидан, охират кунидаги мукофотлардан ҳамда айтилган ваъдаларга бўладиган вафолардан умид қилса ҳар бир амалида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ўрнак олишини Аллоҳ таолонинг Ўзи таъкидлайди: «(Эй, имон келтирганлар!) Сизлар учун – Аллоҳ ва охират кунидан умидвор бўлган ҳамда Аллоҳни кўп ёд қилган кишилар учун Аллоҳнинг пайғамбарида гўзал намуна бордир» (Аҳзоб сураси, 21-оят).
Инсон боласи борки, ҳаётида ишончли дўстга, унинг тўғри ва ишонарли панду насиҳатларига муҳтож бўлади. Бизнинг бу борада омадимиз келган. Чунки Раббимиз азза ва жалла: «Албатта, сиз буюк хулқ узрадирсиз» (Қалам сураси, 4-оят), дея таърифлаган, содиқул амийн бўлган, башарият сардори дея эътироф этилган зотнинг насиҳатлари бисёр. Агар уларга амал қилсак икки дунёда ҳам фароғатда бўламиз. Бу хушхабарни Аллоҳ таолонинг Ўзи айтмоқда: «Сизлардан ким Аллоҳ ва Унинг пайғамбарига итоат этса ва эзгу амал қилса, Биз унинг мукофотини икки ҳисса қилиб берурмиз ва унинг учун фаровон ризқ (жаннат)ни тайёрлаб қўйгандирмиз» (Аҳзоб сураси, 31-оят).
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳар бир гаплари бизни жаҳаннам оловидан қутулишга ва абадий саодат соҳиби бўлишга чақиради.
Дарҳақиқат, қиёмат куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ўз умматлари ичидан у зотга муҳаббат қўйган, у кишининг суннатларида бардавом бўлган умматлари учун Аллоҳ таолодан мағфират сўраб, уларга шафоатчи бўлиб жаннат томон бошлаётган вақтда, шундай муборак зотга уммат бўлишдек бахтдан фойдаланиб қолмаслик билан ўз нафсига зулм қилганлар: «У кунда золим қўлларини (бармоқларини) тишлаб (пушаймон қилиб), дер: «Эҳ, қани эди, мен ҳам пайғамбар билан бирга бир йўлни тутганимда!», дейдилар (Фурқон сураси, 27-оят).
Бугун бизда имкон бор. Чунки биз ҳаётмиз. Шундай экан, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатларига имкон қадар амал қилишга ҳаракат қилайлик. Зеро, Аллоҳ каломида: «Кимки Аллоҳ ва Унинг пайғамбарига итоат этса ва Аллоҳдан қўрқиб, тақво қилса, бас, айнан ўшаларгина ютуқ эгаларидирлар», деб марҳамат қилади (Нур сураси, 52-оят).
Ёрбек ИСЛОМОВ,
Учкўприк тумани
“Шоҳ муқаддам” жоме масжиди имом-ноиби
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِي اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا أَكَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَأْكُلْ بِيَمِينِهِ، وَإِذَا شَرِبَ فَلْيَشْرَبْ بِيَمِينِهِ، فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَأْكُلُ بِشِمَالِهِ وَيَشْرَبُ بِشِمَالِهِ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ وَأَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ.
Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Қачон бирортангиз еса, ўнг қўли билан есин. Қачон бирортангиз ичса, ўнг қўли билан ичсин. Чунки шайтон чап қўли билан еб, чап қўли билан ичади», дедилар (Муслим, Абу Довуд, Термизий ривоят қилганлар).
Демак, чап қўли билан еб-ичган одам Роҳманнинг амридан юз ўгириб, шайтонга эргашган ва унинг ишини қилган бўлади.
Шунинг учун бу масалага катта эътибор билан қарамоғимиз, фарзандларимизга ҳам ўргатмоғимиз лозим.
عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْأَكْوَعِ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ رَجُلًا أَكَلَ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِشِمَالِهِ، فَقَالَ: كُلْ بِيَمِينِكَ، قَالَ: لَا أَسْتَطِيعُ، قَالَ: لَا اسْتَطَعْتَ، مَا مَنَعَهُ إِلَّا الْكِبْرُ، قَالَ: فَمَا رَفَعَهَا إِلَى فِيهِ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Салама ибн ал-Акваъ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир киши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида чап қўли билан таом еди. Бас, у зот:
«Ўнг қўлинг билан е!» дедилар.
«Қодир эмасман», деди у.
«Қодир бўлмагин! Уни кибрдан бошқа нарса ман қилмади», дедилар у зот. Ҳалиги одам қўлини оғзига кўтара олмай қолди» (Муслим ривоят қилган).
Ушбу ҳадиси шарифдан динимизда овқатланиш маданиятига қанчалик аҳамият берилганлигини ёрқин кўриб турибмиз. Албатта, гап овқатланишнинг исломий маданияти ҳақида кетмоқда. Овқатланишнинг исломий маданиятларидан бири ўнг қўл билан ейишдир. Ҳар бир мусулмон инсон бу муҳим ишга алоҳида эътибор билан қараши лозим. Баъзи бир кишилар бу исломий маданиятга риоя қилмасалар, уларни огоҳлантириш керак.
Ушбу ривоятнинг қаҳрамони ҳам Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида овқатланишнинг исломий маданиятига риоя қилмай, чап қўли билан таом ейишга тутинди. Албатта, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ҳолга бепарво бўлишлари мумкин эмас эди. Шунинг учун мазкур одобсиз кишига таълим бериб:
«Ўнг қўлинг билан е!» дедилар».
Бундай пайтда ҳар қандай одам таълим берувчига ташаккур айтиб, ўзини ўнглаб олишга уринади. Одоб-ахлоқ тақозоси шу. Аммо ҳалиги одам Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга ташаккур айтиб, ўз хатосини тузатиб, ўнг қўли билан таом ейишга ўтиш ўрнига:
«Қодир эмасман», деди».
Яъни, бу «Овқатни ўнг қўли билан ея олмайман. Чап қўлим билан еявераман», дегани эди. Ўзи нотўғри иш қила туриб, унга меҳр кўрсатиб, хатосини тўғрилаб қўйган зот Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламга нисбатан бундай бетгачопарлик қилган нобакор ҳар қандай жазога ва қарғишга лойиқ эди. Шунинг учун ҳам Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам очиқ-ойдин қилиб:
«Қодир бўлмагин!» дедилар».
Яъни, «Ўнг қўлинг билан таом ея олмасанг, бир йўла ея олмай қолгин», дедилар. Ҳамда у ерда ҳозир бўлганларга тушунтириш учун:
«Уни кибрдан бошқа нарса ман қилмади», деб, қўшиб қўйдилар. Яъни, у одам юқоридаги гапни ҳақиқатда ўнг қўлида нуқсон борлиги учун эмас, кибр билан хатосини тан олишдан бош тортиб айтган эди.
Шунинг учун ҳам Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам уни дуоибад қилдилар. У зот соллаллоҳу алайҳи васалламнинг дуолари жойида қабул бўлди.
«Ҳалиги одам қўлини оғзига кўтара олмай қолди».
Ажаб бўлди! Баттар бўлсин! Ўз фойдасини билмаган, шариат ҳукмидан кўра ўзининг кибрини устун қўядиганлар учун бу ҳам кам!
Ушбу ҳадиси шарифдан олинадиган фойдалар:
1. Чап қўл билан таом еб бўлмаслиги.
2. Бировнинг чап қўл билан еганини кўрган одам танбеҳ бериб, ўнг қўл билан ейишини эслатиб қўйиши кераклиги.
3. Диний ҳукмлар бўйича насиҳат эшитган одам мутакаббирлик қилмаслиги кераклиги.
4. Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг дуолари дарҳол қабул бўлиши.
«Ҳадис ва ҳаёт» китоби 16-жуз
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа