Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти қозиси Бахрамаддин домла Разов ҳожилар ва имом-хатиблар билан бирга “Янги Ўзбекистон фидойиси бўлиб, маънавият тарғиботчисига айланамиз” шиори остидаги фаолиятни давом этиш мақсадида ёрдамга муҳтож оилалар ҳолидан хабар олиш мақсадида Элликқалъа туманида хизмат сафарида бўлди.
Туман бош имоми Исмоил Атажанов ва ҳожилар билан “Ибн Сино” маҳалласида яшовчи ижтимоий ҳимояга муҳтож ва диний оқим таъсиридаги оилаларнинг яшаш шароитлари билан танишди. Улар билан билан мўминга ҳос фазилат ва фарзанд тарбияси мавзусида суҳбатлашиш баробарида ҳомийлар кўмагида мактаб сумкаси, дафтар, қалам ва озиқ-овқат маҳсулотлари тақдим этилмоқда.
Сўнг соҳа мутасаддилари тумандаги “Абдуллоҳ Норинжоний” масжидида бўлиб, ободонлаштириш ва қурилиш ишларини кўздан кечирди. Шунингдек, бу ердаги шароитлар, намозхонлар учун янги ташкил қилинган кутубхона билан танишди.
Сафар давомида Бахрамаддин домла Элликқалъа туманидаги “Саноат саройи”да “Аҳоли орасида ақидапарастликнинг олдини олиш” шиори остида ташкил қилинган “Жаҳолатга қарши – маърифат” мавзусидаги тадбирда иштирок этди.
Суҳбат асносида қози домла ислом – тинчлик дини, миллатлараро тотувлик ва диний бағрикенглик ҳақида ояти карима ва ҳадиси шарифлардан мисоллар келтириб маъруза қилди.
Тадбирда Қорақалпоғистон Республикаси Вазирлар Кенгаши, Дин ишлари бўйича қўмитанинг ҳудудий бошқармаси вакиллари, Нукус давлат педагогик институти профессорлари, Элликқалъа тумани аҳолиси, маҳалла фаоллари, имом-хатиблар, отинойилар иштирок этди.
Сафар якунида қози домла тумандаги имом-хатиб ва имом-ноиблар билан учрашиб, соҳага тегишли топшириқлар берди.
Қорақалпоғистон мусулмонлари қозиёти
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу ривоят қиладилар: Расулуллоҳ ﷺ айтдилар:
"Албатта, Мусо (алайҳиссалом) ниҳоятда кучли ҳаё эгаси бўлиб, баданини доимо ёпиб юрадиган киши эди. У ҳаё қилгани учун ўз танасидан бирор жойини очиб юрмас эди. Бану Исроил орасида баъзи кимсалар уни камситиб: ‘У доимо ўз танасини яширади, бу – унинг бадани нуқсонли бўлгани учун шундай қилар. Балки у абрас (пес), ёки мояксиз (одар), ёки яна бирор балога учраганидандиръ, дейишди.
Аллоҳ таоло эса уларнинг бу гап-сўзларидан Мусони поклашни ирода қилди.
Бир куни Мусо алайҳиссалом чўмилгани борди. Кийимларини тош устига қўйиб, чўмилишга киришди. Сувдан чиқиб, кийимларини олиш учун тош олдига қайтганида, тош унинг кийимларини олиб қочди.
Мусо алайҳиссалом ҳассасини олди-да, тош ортидан қувди ва: "Эй тош, кийимимни қайтар! Эй тош, кийимимни қайтар!", дер эди.
У шу ҳолатда Бану Исроилнинг бир гуруҳига дуч келди. Улар Мусони кийимсиз ҳолда кўришди – Аллоҳ яратганлар ичида энг чиройли, энг соғлом бадан эгаси эканига гувоҳ бўлишди.
Аллоҳ таоло Мусони уларнинг гап-сўзларидан поклаб қўйди.
Тош тўхташи билан Мусо алайҳиссалом кийимларини олиб кийди-да, асоси билан тошни ура бошлади.
Пайғамбаримиз ﷺ айтдилар: "Аллоҳга қасамки, Мусо урган тошда уч, тўрт ёки бешта из қолди (яъни, урилган зарбалар изи қолди)."
Бу борада Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бундай деди: "Эй мўминлар! Мусога озор берганлар каби бўлманглар. Бас, Аллоҳ уни айбларидан поклади. Ва у Аллоҳнинг ҳузурида обрўли зот эди" (Аҳзоб сураси, 69-оят).