19 Декабр, 2024, 18 Жумадул сони, 1446
19 Декабр, 2024, 18 Жумадул сони, 1446
Обуна – 2024
Донишмандлардан бирининг: «Агар режангиз бир йиллик бўлса – шоли экинг. Ўн йиллик бўлса – дарахт ўтқазинг. Агар бир асрлик бўлса – фарзандларингизга таълим-тарбия беринг», деган ҳикматли гапи бор.
Ҳақиқатан, ҳар биримизнинг режамиз бир асрлик. Ниятимиз ҳам шунга яраша: хонадон аҳлларимизнинг барчасига соф Ислом таълимотини гўзал тарзда етказиш, уларни маърифатли қилиш, маънавиятини юксалтиришдир. Табиийки, бу жараёнда бизга энг яқин кўмакчи бу – “Ҳидоят” ва “Мўминалар” журналлари ҳамда “Ислом нури” газетасидир.
Мазкур нашрларга 2025 йил учун обуна мавсуми бошланди.
“Шамсуддинхон Бобохонов” нашриёт-матбаа ижодий уйи Даврий нашрлар бўлими мудири Т.Низомов ҳамда Маркетинг ва инновациялар бўлими мудири А.Юсупов Навоий ва Бухоро вилоятларида хизмат сафарида бўлиб, вилоятлар, туманлар ва шаҳарлар бош имом-хатиблари билан учрашувлар ўтказди.
Йиғилишларда “Ҳидоят” ва “Мўминалар” журналлари ҳамда “Ислом нури” газетасига 2025 йил учун обуна мавсумини ҳар йилгидан кўра уюшқоқ ва кўтаринки руҳда ўтказиш, ҳар бир хонадонга зиё ва маърифат кириб боришини таъминлаш зарурлиги алоҳида қайд этилди.
– “Ҳидоят” ва “Мўминалар” журналлари ҳамда “Ислом нури” газетаси йилдан-йилга мазмун-мундарижаси бойиб, шаклан жуда гўзал бўлиб боряпти, – дейди Навоий вилояти бош имом-хатиби Тоҳир домла Рўзиев. – Иншоаллоҳ, 2025 йил учун обунани кўп қиламиз. Жума мавъизаларида, тўй ва маросимларда даврий нашрларимиз тарғиботни кучайтирамиз. Аслида, бу ҳам амри маъруф ва наҳйи мункардир. Зеро, Имом Термизий бобомиз ривоят қилган ҳадисда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Яхшиликка далолат қилувчи яхшилик қилувчи кабидир”, деганлар.
Тадбирлар сўнгида “Ҳидоят” ва “Мўминалар” журналлари ҳамда “Ислом нури” газетасига 2024 йил учун обуна мавсумида жонбозлик кўрсатган масжидлар ҳамда туманлар бош имом-хатиблари “Шамсуддинхон Бобохонов” нашриёт-матбаа ижодий уйи томонидан совғалар билан тақдирланди.
Hidoyat.uz
Бир бола авто ҳалокат сабаб кўзи ожиз бўлиб қолди. У шифохонадан уйига қайтаркан, тўсатдан останада йиқилиб тушди. Шу пайт она ўғлига насиҳат қилди:
– Болам, шифокорлар ҳеч нима қила олмасликларини айтишди. Шундай экан, яшаш учун курашишимиз керак.
Ўғил:
– Ҳа, онажон, биламан, – дея кўзига ёш олди у.
Она:
– Ўғлим, йиғлашни бас қил. Ёлғиз қолсанг, сенга ҳеч ким меҳрибонлик қилмайди. Шунинг учун кўз ёшингни арт.
Ўғил:
– Хўп, онажон!
Она:
– Мен сенга фақат бир марта хато қилсанг, ёрдам бераман. Қолганига ўзинг ҳаракат қилишинг керак. Қани тур ўрнингдан. Ёдингда тут. Сени қўзинг ожиз бўлиши мумкин, аммо нодон эмассан. Бу хонада нималар борлиги эсингдами?
Ўғил:
– Ҳа.
Она:
– Ундай бўлса, ақлингни ишлат. Бутун борлиққа диққатли бўл ва қўлларингни ишга сол. Она ўғлини қўлларидан тутиб уй томонга юзини қаратди.
Сўнгра:
– Қўлларингни чўз ва у сенинг кўзларинг эканини тасаввур қилгин, – деди. Ўғил хонани пайпаслаб, яна йиқилиб тушди ва “Вой, онажон, қаердасиз, менга ёрдам беринг”, дея бақирди.
Она бир четда ўғлини кўзларида ёш билан кузатарди. Ўғил анча вақт ўзига келмай, кўз ёш тўкди. Она ҳам бир четда уни кузатганича фиғон чекди. Шунда ўғил ён-атрофдаги овозларга эътибор қарата бошлади. Ташқаридан келаётган машиналар, қайнаб турган чойнак ва йиғлаб турган онасининг овозини эшитиб, ўрнидан туриб, онаси томон кела бошлади. Она ўғлини қаттиқ бағрига босди.
Ўғил:
– Онажон, нега йиғлаяпсиз?
Она:
– Бахтиёрлигимдан, чунки сен мустақил бўла бошладинг. – дея жавоб берди.
Азизим, бизнинг-чи? Кўзимиз кўряпти, оёғимиз юряпти, қўлларимиз ишлаб турибди. Алҳамдулиллаҳ, беҳисоб неъматлар ичидамиз. Бироқ қанчадан-қанча одамлар бу дунёни кўришга, овозларни эшитишга, бир бор бўлса-да ўз оёғи билан юришга орзуманд. Шундай экан, АЛЛОҲ томонидан бизга берилган неъматларга шукр қилинг. Уларни қадрига етинг.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа