Аллоҳ отамнинг умрларини узоқ қилсин! Молларига барака берсин. Туғилганимдан бошлаб мени қўлларидан келганча ҳеч нарсага зориқтирмай ўстирдилар. Етмаганига ҳозиргача харажатларимни ўзлари кўтарадилар. Ҳозир 40 ёшдаман. Ҳозиргача зиёратларига келсам, мен уларга беришимнинг ўрнига дарров чўнтакларига қўл солиб, харажатларимга етадиган миқдордаги пулни қўлимга тутқазадилар. “Дадажон, ёшлигимда мени керагидан ортиқ таъминлаб қўйган эдингиз, энди пул бериш менинг навбатим” десам “Қизим, мен бу пулларни гўримга олиб кетармидим, олақол энди, сенга берсам, Аллоҳ менинг молимга барака беради” деб олмаганимга қўймайдилар. Бундан ташқари неваралари билан кўришга борсам, уларнинг ҳам чўнтакларига пул солиб қўядилар. Менга берганингиз ҳаммамизга етади десам ҳам кўнмайдилар. “Булар ҳам бир яйрашсин, музқаймоқ олиб ейишар” деб кулиб қўядилар.
Ҳа, оталар фарзадлари учун пул тугул, жонларини ҳам ўйлаб ўтирмай беришга тайёр бўлишар экан. Аллоҳ бахтимизга оталаримизни саломат қилсин!
Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг
"Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.
Онамиз Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам руқя ўқимоқчи бўлсалар, кўрсатгич бармоғига тупукларини теккизардилар. Сўнг уни тупроққа босар, бармоққа ёпишган нарсани беморга суркаб, ушбу дуони: “Бисмиллааҳи, турбату арзина, бирийқати баъдинаа, йушфаа сақиймунаа, биизни Роббинаа” айтар эдилар” (Имом Бухорий, Имом Муслим ривояти).
Дуонинг таржимаси: “Еримизнинг тупроғи, баъзимизнинг тупуги, Роббимизнинг изни ила касалимизга шифо бер”.
Имом ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ: “Ушбу ҳолат буни инкор этган ёки уни масхара қилган ёки эътиқод қилмагани ҳолда фақатгина тажриба қилиб кўрган кишигагина фойда бермайди”, дедилар (“Фатҳул Борий” дан).