Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Руҳий таскинлик – 1
Икки амал ҳар бир мўминга манфаат келтиради:
- ҳусни хулқ;
- кенг қалблик.
Икки амал мусулмоннинг даражасини баланд қилади:
- Тавозеъ;
- Муҳтожларга ёрдам бериш;
Икки амал бало-офатни даф қилади:
- Садақа;
- Силаи раҳм.
“Муфлис яъни банкрот одам ким?” деб сўрадилар. “Банкротлик 3 турга бўлинади”, дейилди.
Биринчиси, овчи ит каби. Қийналиб бир ҳайвонни овлайди-ю, лекин овлаган ўлжасини бошқаси илиб кетади.
Иккинчиси, бахил одам каби. Қанча тер тўкиб бойлиқ йиғади, аммо тўплаган барча мол-дунёси бошқалар учун қолади.
Учинчиси, ғийбатчи одам каби. Не машаққатлар билан хайрли ишлар қилади, бирок унинг савоби ғийбат қилган одамларига ўтиб кетади.
4 та қоидани ҳаётингиз учун асос қилиб олинг!
1. Одамларни рози қиламан деб ўзингизни ўзгартирманг!
2. Одамларнинг олқиши учун бошқа одамларга тақлид қилманг!
3. Омадсизлик сабабли ғамга ботманг!
4. Ютуқларингиз билан кибрга берилманг!
Энг афзал ризқ бу – мол-дунё эмас! Балки энг афзал ризқ бу – қалб хотиржамлиги, пок қалб, соғлом фикр ва ақл, она дуоси, ота ғамхўрлиги, фарзанд табассуми, сизни кўрмай қолишса излайдиган, унутсангиз ёдингизга соладиган, дуоларида унутмайдиган содиқ дўстлардир.
Солиҳ дўст юлдуз кабидир, агар йўлдан адашсангиз сизга тўғри йўлни кўрсатадилар, Қиёмат куни Аллоҳнинг Арши соясида сизни кутадилар чунки улар сизни фақат Аллоҳ таоло учун яхши кўрадилар.
Денгиздаги балиқ оғзини очмаса қармоққа илинмайди. Шундай экан, тилингни тишларинг ортида сақла! Билгинки, барча хатолар тилдандир. Ёмғир каби яхшиликлар олиб келувчи бўл!
Асло дунё мендан юз ўгирган дема! Эҳтимол, сен унга тескари тургандирсан.
Ибн Жузий айтадилар: “Ибодатнинг машаққати кетади, лекин савоби қолади. Гуноҳнинг ҳам лаззати кетади, аммо азоби қолади”.
Бир киши баланд бино ва қасрларни кўриб: “Аллоҳ таоло шунча бойликларни тақсимлаганда биз қаерда эдик?” деб дўстидан сўради. Дўсти уни шифохонага олиб борди-да: “Аллоҳ таоло шунча касалликларни тақдир қилганида биз қаерда эдик?” деди. Шундай экан ҳар бир ҳолатда ва вақтда Аллоҳга ҳамд айтинг!
Агар турмушнинг синов ва ташвишларидан чарчаган бўлсангиз, маҳзун бўлманг! Эҳтимол, Аллоҳ таоло Ўзига ёлвориб дуо қилишингизни истаётгандир. Табассум қилишингиз учун бахтни кутманг, балки бахтли бўлмагунингизча табассум қилишда давом этинг!
Ҳадеб хавотирга тушаверманг, ахир ҳар бир иш Аллоҳнинг изни ила бўладику?! Нега ҳали номаълум ишлар ҳақида бунча қайғурасиз, ахир ҳар бир нарса Аллоҳга маълумку!
Шундай экан, хотиржам бўлинг! Ҳафиз бўлган Аллоҳ таоло сизни кўриб турибди. Қалбингиздан: “Ҳар бир ишимни Аллоҳга топшираман” деб айтинг!
Биз қайси амалимиз сабабли Аллоҳнинг раҳмати билан Жаннатга киришимизни билмаймиз. Ўқиган намозимиз ёки қилган хайр-эҳсон, садақамиз сабаблими, сув улашганимиз ё бир мўминнинг ҳожатини осон қилганимиз, дуо ёки зикримиз сабаблими? Шундай экан, амал қилинг, бирор амалингизни кичик санаманг! Аллоҳ таолога холис тоат ва ибодат қилинг!
Даврон НУРМУҲАММАД
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Мактабимизда буфет бўлар эди. Ўша тарафдан ажойиб ҳидлар келардида ўзиям... Чўнтагимизда беш-ўн тийин пулимиз бўлса, катта танаффус бўлди дегунча ўша ёққа югурардик. Кулча, «қуш тили», икрали нон 5 тийин эди. Майизли булочка 10 тийин. «Трубочка» – 15 тийин. Иссиқ овқат учун 20 тийин керак эди. Бунча пул менда камдан-кам бўларди. Шунинг учун кўпинча, кулча ёки усти шакарли, тил шаклидаги «қуш тили» олар эдим.
Буфетимизда иккита аёл галма-гал ишларди. Бири, қўполлиги учун ҳамма ёмон кўрадиган – Шарофат опа (исм ўзгартирилди), иккинчиси жуда мулойим, болаларга меҳрибон, кичкинагина фариштасифат, татар аёли – Ҳадия опа эди. Бу аёл бизнинг қўшнимиз Карим аканинг аёли эди. Икковларини ҳам Аллоҳ раҳматига олган бўлсин.
Патнисда тахланган «қуш тили» ҳар хил бўлар эди. Орасида қийшиқ ёки чети куйганлари ҳам бўлар эди. Шарофат опадан оладиган бўлсам, негадир, «қуш тили»ларнинг орасидан энг ёмонини танлаб олиб берар эди. Индолмасдим...
Ҳадия опа эса, навбатда болалар кўп бўлишига қарамасдан, эринмай, «қуш тили»ларнинг орасидан энг яхшисини танлаб, жилмайиб берар эдилар. Ҳаммага ҳам шундай қилардилар. Бир куни онамга шуни айтдим.
– Ҳадия опа жуда яхши хотин-а, ойи?
– Ҳа, яхши аёл. Нега унақа деяпсан?
– Нарса олсам доим энг яхшисини олиб берадилар. Шарофат опа эса, энг ёмонини танлаб берадилар.
Онам бирпас ўйлаб туриб:
– Бир кунда патнисдаги ўша «қуш тили»ларнинг ҳаммаси сотиб бўлинадими? – деб сўрадилар.
– Ҳа, тўртинчи соатдан кейин борсам битта ҳам қолмаган бўлади.
– Қара, Шарофат опа ҳар бир болага патнисдаги «қуш тили»ларнинг энг ёмонидан бошлаб сотиб тугатади. Ҳадия опа эса ҳар бир болага энг яхшисидан бериб тугатади. Ўша қийшиқ «қуш тили» ҳам қолиб кетмайди. Тўғрими? Иккови ҳам бор «язик»ларнинг ҳаммасини сотиб тугатишади. Лекин, биттаси «ёмон хотин» деб танилади. Ҳамма уни ёмон кўради. Иккинчиси эса, «яхши хотин» бўлиб танилади. Ҳамма уни яхши кўради. Энди ўзинг хулоса қил, болам....
Онам раҳматлининг мана шу гаплари менга зўр дарс бўлган. Биров билан олди-берди қилаётганимда доим шу қоидани эслайман. Дўконимда иккита бир хил маҳсулотнинг энг яхшисини кўрсатишга ҳаракат қиламан. Иккинчиси ҳам қолиб кетмайди. Бир одамга иккита нарсадан яхшироғини берган бўламан. Иккинчисига эса, қўлимдаги борини берган бўламан.
Айниқса, пул олди-бердисида шундай қилсангиз, ҳаммага ёқади. Дейлик, бировга икки миллион сўм беришингиз керак. Сизда ҳар хил миқдордаги қоғоз пуллар бор. Минг сўмликдан то 200 минг сўмликкача. Мижоз кўриб турибди. Сиз унга пулларингиз орасидан энг йиригини, уларнинг ҳам орасидан ҳолати энг янги бўлганини беришга одат қилинг. Шунда рўпарангиздаги инсонда бу ишингиз билан жуда яхши таассурот қолдирасиз. Эски пулларнинг ҳам жойи чиқади, албатта. Ишлатилмай қолиб кетмайди.
Шу қоидага бир амал қилиб кўринг-а!
Шоолим Шомансуров
«Ҳилол» журнали 4(61) сон