24 Ноябр, 2024, 23 Жумадул аввал, 1446
24 Ноябр, 2024, 23 Жумадул аввал, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Тўртинчи дуо:
«Аллоҳга таваккул қилдим, Аллоҳ бандаларини кўриб турган Зотдир».
Фиръавн оиласидан иймон келтирган бир мўмин Фиръавнга насиҳат қилиб, Мусо алайҳиссаломни ҳимоя қилади. Унга ўлим ва даҳшатли азоб ваъда қилишади. Шунда ўша мўмин инсон ушбу дуони қилади: «Аллоҳга таваккул қилдим, Аллоҳ бандаларини кўриб турган Зотдир!» (Ғофир сураси, 44-оят).
Бу дуо дарҳол ижобат бўлади: «Аллоҳ уни улар қилган макрларнинг ёмонликларидан сақлади, Фиръавн оиласини эса оғир азоб ўраб олди» (Ғофир сураси, 45-оят).
Отам ваъдасига вафо қилиб, менга ажойиб мукофот бердилар, сўнг «Маҳзун бўлиб қолсанг, мана шу тўртта дуони айтгин» деб, пешонамдан ўпиб, ҳаққимга дуолар қилдилар.
Отамнинг бу насиҳати қалбининг тўридан, меҳр-мурувватга йўғрилиб чиққани учун бу иш менга жуда ёқди. Тўрттала дуони ҳам ёзиб олдим. Қачон тушкунликка тушиб қолсам, шу дуоларни ўқийдиган бўлдим (бир кунда жуда кўп марта айтардим). Уларни ёқтириб қолиб, бирпасда ёдлаб олдим. Шу дуолар сабабли ҳаётим нурафшон бўлди».
Жаъфар Содиқ розияллоҳу анҳу айтадилар: «Бирор нарсадан хавф қилганида Аллоҳ таолонинг «Бизга Аллоҳнинг ўзи кифоя, У Зот нақадар яхши вакил!» деган сўзини айтишга шошмаган инсонга ҳайронман. Ахир У Зот кейинги оятда шундай деган-ку: «Аллоҳнинг неъмати ва фазли ила ёмонлик кўрмасдан қайтдилар ва Аллоҳнинг розилигини изладилар. Аллоҳ буюк фазл соҳибидир» (Оли Имрон сураси, 174-оят).
Ғамга ботганида Аллоҳ таолонинг «Ўзинган ўзга илоҳ йўқ, Ўзинг поксан, мен ўзимга зулм қилиб қўйдим» деган сўзини маҳкам тутмаган одамга ҳам ҳайронман. Ахир Аллоҳ таоло мана шу оятнинг ортиданоқ «Биз бу дуони ижобат қилдик. Унга ғамдан нажот бердик. Биз мўминларга ана шундай нажот берурмиз» деган-ку!
Макрга учраган одам Аллоҳ таолонинг «Аллоҳга таваккул қилдим. Аллоҳ бандаларини кўриб турувчи Зотдир» деган сўзини айтмаганига ҳам ҳайронман. Ахир Аллоҳ ана шу дуонинг ортидан «Аллоҳ уни улар қилган макрнинг ёмонликларидан сақлади» деган-ку!
Мол-дунёсига, бола-чақасига, соғлигига талафот етганда Аллоҳнинг «Менга катта зарар етди, раҳмлиларнинг раҳмлиси Ўзингсан!» деган сўзларига таянмаган одамга ҳам ҳайронман. Ахир У Зот шу оятнинг ортидан «Биз бу дуони ижобат қилиб, унга етган зарарни кетказдик. Биз Ўз ҳузуримиздан раҳмат, обидларга эслатма ўлароқ унга аҳли оиласини қайтариб, яна шунча ато этдик» деган-ку!
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ҳожи Имдодуллоҳ Маккий раҳматуллоҳи алайҳ бир куни илмий мажлисларида шундай дедилар: «Инсонга ҳаётда ғам, мусибат ва машаққатлар етади. Агар банда чуқурроқ ўйлаб кўрса, бу машаққат ва қийинчиликлар Аллоҳ таолонинг неъматлари эканини англайди. Масалан, беморлик ҳам бир неъмат. Фақирлик ва муҳтожлик ҳам неъмат. Қалб кўзи очиқ инсон бу нарсалар Аллоҳ таолонинг неъматлари эканини кўради. Ҳақиқатда, машаққат ва қийинчиликлар неъматдир. Аммо бизнинг қосир ақлимиз уларнинг неъмат эканини сиғдира олмайди».
Шу ўринда мусибат ва қийинчиликлар қандай қилиб неъмат бўлади? деган савол туғилади. Бу саволнинг жавоби ҳадиси шарифда келади. Унда айтилишича, Аллоҳ таоло охиратда машаққат ва мусибатларга сабр қилган бандаларига беҳисоб ажр-мукофотлар беради, ўшанда дунёда у қадар мусибатга учрамаган одамлар у бандаларни кўриб, кошки, ҳаёти дунёда бизга ҳам мусибат ва машаққатлар етганда эди, биз ҳам сабр қилган ва сабримизга мана шундай ажр-савоблар олган бўлар, бу кунда сабр қилувчилар билан бирга турар эдик, деб орзу қиладилар.
Ҳожи Имдодуллоҳ Маккий раҳматуллоҳи алайҳ шундай деб турганларида, мажлисга бир одам кириб келди. У ногирон бўлиб, турли хил дардларга мубтало эди. У келиб, Ҳожи Имдодуллоҳ Маккий раҳматуллоҳи алайҳга: «Менинг ҳаққимга дуо қилинг, Аллоҳ таоло менга бу машаққатлардан нажот берсин», деди.
Мавлоно Ашраф Али Таҳонавий раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: «Биз ўша мажлисда ҳозир эдик. Ўшанда ҳайрон бўлдик, Ҳожи Имдодуллоҳ Маккий раҳматуллоҳи алайҳ бутун мусибатлар ва қийинчиликларнинг неъмат эканини айтиб турибдилар. Бу ёқда эса бу одам ўзидан машаққат ва қийинчиликларнинг кетишини истаб дуо сўраяпти. Агар бу ногирон одамдан машаққатлар кетишини сўраб дуо қилсалар, у ҳолда неъматнинг зое бўлишини сўраган бўладилар-ку? Ҳожи Имдодуллох Маккий раҳматуллоҳи алайҳ шу пайт қўлларини дуога кўтардилар ва: «Аллоҳим! Ҳақиқатда, барча мусибат ва машаққатлар неъматдир. Лекин, Аллоҳим, биз ожизмиз. Сен бизнинг ожизлигимизга назар сол ва бу машаққат неъматини саломатлик неъматига алмаштириб бер!» деб дуо қилдилар».
«Насиҳатлар гулдастаси» китобидан
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 