25 Май, 2025, 27 Зулқаъда, 1446
25 Май, 2025, 27 Зулқаъда, 1446
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар: "Банда бир гуноҳ қилса, унинг қалбида бир қора нуқта пайдо бўлади. Гуноҳни тарк қилиб, истиғфор айтса, тавба қилса, қалби тозаланади. Лекин гуноҳни яна қилаверса, ўша нуқта кўпайиб, охири қалбини қоплаб олади. Мана шу – «Йўқ! Қилган қилмишлари қалбига моғор бўлиб ўрнашиб қолган" деган оятдаги «моғор»дир» (Мутоффифун сураси, 14-оят).
Ҳар бир гуноҳ туфайли инсоннинг қалбида қора доғ қолади. Бу доғ инсонни маҳзун қилади, юрагини сиқади, дилини хира қилади. Ана шу доғ ҳам, ундан пайдо бўлган қайғу ҳам фақат гуноҳдан тийилиб, тавба қилганимиздагина йўқолади. Аксинча, гуноҳлар кўпаяверса, қалбдаги қора доғлар каттариб, ташвишлар кучайиб бораверади. Охири бориб, ҳаётнинг лаззатини унутиб, боши берк кўчага кириб қоламиз. Қайғу эса тўпланиб, кучайиб бораверади. Охир-оқибат ҳаётимиз рангсиз бўлиб қолади. Ҳар бир ибодат ўша ибодатни қилган одамни бахтли қилганидек, ҳар бир гуноҳ уни қилган кимсанинг юрагини сиқаверади.
Абдуллоҳ ибн Аббос розияллоҳу анҳу бу ҳақда бундай деганлар: «Яхшилик қилган одамнинг юзига зиё, қалбига нур, ризқига кенглик, жисмига қувват ато этилади, инсонлар қалбида унга нисбатан муҳаббат пайдо бўлади. Ёмонлик қилган кимсанинг эса юзига қаролик, қалбига зулмат, жисмига ҳорғинлик, ризқига кемтиклик етади, инсонлар қалбида унга нисбатан нафрат пайдо бўлади».
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ,
Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ عَبْدِ اللهِ رَضِي اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: تَابِعُوا بَيْنَ الْحَجِّ وَالْعُمْرَةِ، فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَالذُّنُوبَ كَمَا يَنْفِي الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ وَالذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ، وَلَيْسَ لِلْحَجَّةِ الْمَبْرُورَةِ ثَوَابٌ إِلَّا الْجَنَّةُ. رَوَاهُ النَّسَائِيُّ وَالتِّرْمِذِيُّ وَصَحَّحَهُ.
Абдуллоҳ розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳаж билан умрани кетма-кет қилинг. Албатта, худди босқон темир, тилла ва кумушнинг кирини кетказганидек, иккиси фақирлик ва гуноҳларни кетказади. Ҳажжи мабрурнинг жаннатдан бошқа савоби йўқ», дедилар.
Насаий ва Термизий ривоят қилган. Термизий саҳиҳ, деган.
Ҳаддодлар (темирчилар) темир ва бошқа маъданларнинг занги ва кирини яхшилаб кетказиш учун босқонни кетма-кет босиб, болғани устма-уст урадилар ва мақсадларига эришадилар. Гуноҳларим ювилсин, фақирликдан қутулиб, бой бўлай, деган банда ҳам ҳаждан кейин умра қилса, мақсадига эришар экан.
«Ҳажжи мабрурнинг жаннатдан бошқа савоби йўқ».
Жаннатни ўзига савоб, яъни мукофот қилиб олишни истаган банда ҳажжи мабрур қилиши лозим экан. Яъни, ҳаж қилганда ҳаёсиз гап-сўзлардан тийилиб, фисқу фужурлардан холи бўлиб, сахийлик ва ҳусни хулқ ила ҳаж қилмоғи керак.
«Ҳадис ва ҳаёт» китоби 10-жуз
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа