Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бир куни имом Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳ хуфтон намозини масжиднинг муаззини ортидан ўқиди. Муаззин намозда “Зилзала” сурасини тиловат қилди. Намоз тугагач, одамлар масжиддан чиқиб кетишди ва фақат имом Абу Ҳанифа ва муаззин қолишди.
Муаззин айтади: “Мен Абу Ҳанифага қарасам, у ўйга чўмган ҳолда ўтирган, чуқур-чуқур нафас олар эди. Мен унинг хаёлини бузмаслик учун туриб чиқиб кетдим. Масжиддан чиқатуриб фонусни қолдирдим, унинг ичида жуда озгина мой қолган эди”.
Муаззин айтади: “Мен кирсам фонус ҳали ҳам ёниб турган экан”.
Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ
1. Аввало “Икки ракат ийдул азҳо намозини ушбу имомга иқтидо қилиб, Каъбага юзланиб, холис Аллоҳ таоло учун адо этишни ният қилдим” дейилади.
2. Имом “Аллоҳу акбар” деб биринчи такбирни айтгач жамоат ҳам қўлларини қулоқ баробарида кўтариб, ичида такбир – “Аллоҳу акбар” деб айтади.
3. Кейин қўллар боғланиб, ҳар ким ичида сано дуоси (Субҳанакаллоҳумма ва биҳамдика ва табарокасмука ва таъала жаддука ва лаа илаҳа ғойрук)ни ўқийди.
4. Сўнгра имом уч марта такбир айтади. Жамоат ҳам унга эргашади. Биринчи ва иккинчи такбирда қўллар ён томонга туширилади. Учинчи такбирдан сўнг қўллар боғланади.
5. Имом “Фотиҳа” сурасини ва зам сура ўқийди. Сўнг такбир айтиб руку ва сажда адо этилади.
6. Шундан сўнг иккинчи ракатга турилади. Имом “Фотиҳа” сураси билан зам сура ўқигач, рукуга бормай туриб, худди биринчи ракатдаги каби уч марта такбир айтади.
7. Тўртинчи такбирда қўл кўтармасдан имом орқасидан руку ва сажда адо қилинади.
8. Сўнгра “Аттаҳийёт”, “Салавот” ва “Дуо” ўқилиб, салом берилиб, намоз тугатилади.
Аллоҳ ибодатларингизни Ўз даргоҳида қабул этсин!
Даврон НУРМУҲАММАД