Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
10 Июн, 2025   |   14 Зулҳижжа, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
03:05
Қуёш
04:50
Пешин
12:28
Аср
17:37
Шом
19:59
Хуфтон
21:36
Bismillah
10 Июн, 2025, 14 Зулҳижжа, 1446

Намоздан кейин жамоат билан дуо қилиш

03.01.2025   6585   13 min.
Намоздан кейин жамоат билан дуо қилиш

ЯНГИ ЗОҲИРИЙЛАР

Ҳозирги пайтда ҳам эски зоҳирийларнинг баъзи фикрлари билан қуролланган тоифалар мавжуд. Биз уларни ушбу сатрларимизда «ихтилофчилар», «бемазҳаблар» деб атамоқдамиз. Баъзи кўзга кўринган уламоларимиз эса уларни «янги зоҳирийлар» деб аташади. Ана шу муҳтарам уламоларимизнинг таъкидлашларича, «янги зоҳирийлар»да ҳам эски зоҳирийларнинг сиймолари мавжуд. «Янги зоҳирийлар» эскиларидан кўп нарсаларни, жумладан, жузъий матнларга ёпишиб олиб, ҳарфма-ҳарф таҳлилга ўтиш, юзаки маъно бериш, қиёсни инкор қилиш, ҳукмларни мақсад ва ҳикматга боғламаслик каби хусусиятларни мерос қилиб олган бўлсалар ҳам, илмда, хусусан, ҳадис ва осорларда кенгликни олмаганлар. Бу эса ўз навбатида уларнинг динни тушунишларига, диний матнлардан шаръий ҳукмларни чиқаришларига, ҳаёт ва одамлар билан бўладиган муомалаларига ўз таъсирини кўрсатган.

Турли гуруҳларга мансуб янги зоҳирийларнинг фаолиятини ўрганган уламоларимиз уларнинг қуйидаги хусусиятларига алоҳида эътибор қаратадилар:

1. Оят ва ҳадисларни фаҳмлашда ҳамда улардан ҳукм чиқаришда сиртқи маъноларга ёпишиб олиб, ҳарфма-ҳарф таҳлил қилиш ҳамда матнларнинг ортидаги мақсад ва ҳикматларга назар солмаслик.

2. Масалаларнинг оғир томонини олиш ва қийинлаштиришга мойиллик.

3. Ўз фикрини ягона тўғри фикр деб ҳисоблаб, ғурурга кетиш.

4. Ўз фикрига мухолиф бўлганларга нисбатан муросасиз бўлиш.

5. Ўзидан бўлмаганларни «фосиқ», «бидъатчи» ва «кофир»га чиқариш.

6. Диний, мазҳабий ва бошқа масалаларда фитна чиқишига бепарво бўлиш.

Юқорида айтиб ўтилган ва бу ерда айтилмаган яна бошқа хусусиятлари ила янги зоҳирийлар мусулмонлар ичида доимий равишда турли ихтилофларнинг чиқиб туришига сабаб бўлмоқдалар. Агар ушбу тушунча ва фикрларни фақат ўзлари татбиқ қилиб, бошқаларга таъсири бўлмаса, ҳеч ким хафа бўлмас эди. Аммо, минг афсуски, улар ўз фикрларига бошқалар ҳам юриши лозимлигини даъво қилишлари ва бу борада олиб бораётган ишлари билан мусулмонлар оммасини паришон қилмоқдалар.

Қуйида бизнинг шароитимизда кўпроқ ташвишга сабаб бўлган ихтилофлар ва уларга қарши берилган тушунтириш ва жавоблардан намуналар келтирилади. Яхши ният билан ҳали содир бўлмаган ёки у даражада кўп тарқалмаган ихтилофлар ҳақида сўз очмасликка ҳаракат қилдик. Ўша ихтилофлар бизда қўзғалмас, деган умиддамиз.

Шу билан бирга, биз юқорида зикр этилган ихтилофчилардан бошқаларни, яъни ўз ичимиздан чиққан ихтилофчилардан ҳам баъзиларини эслаб ўтдик. Чунки биз фақатгина маълум гуруҳ ёки тоифага эмас, умуман, ҳар қандай ихтилофга мутлақо қаршимиз.

Тажрибадан собиқ Совет Иттифоқи ҳудудидаги мусулмонлар ва уларнинг аҳли илмлари, имомлари ва диний соҳага боғлиқ бошқа кишиларининг ушбу ихтилофлар бўйича далил ва ҳужжатли маълумотларга эҳтиёжлари тушиб туриши маълум бўлгани учун ҳам уларни бир жойга жамлашни маъқул деб топдик.

 

НАМОЗДАН КЕЙИН ЖАМОАТ БИЛАН ДУО ҚИЛИШ

Ихтилофчи ва бемазҳаблар намоздан кейин жамоат бўлиб дуо қилишни ҳам инкор қиладилар. Бу ишни қилганларни хатокорликда айблайдилар. Ҳижрий 1430, милодий 2009 сананинг ёзида бемазҳабларнинг бизнинг юртимиздаги вакиллари факс орқали келган икки варақли араб тилидаги ёзувни қўлга олиб, ана унда одамлар ичида уларнинг намоздан кейинги қилаётган дуолари бидъат ва хато экани баён қилинганини айтиб юришди. Варақда «намоздан кейин жамоат бўлиб дуо қилиш» Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳозир бўлмаганлари учун бидъат бўлиши ҳақида яқинда оламдан ўтган икки кишининг гапи келтирилган эди.

Биз бу гапдан хабардор бўлганимиздан икки-уч кун ўтиб, ҳудди шу гап бемазҳаблар томонидан бошқа давлатларда, ҳатто АҚШда ҳам тарқатилаётгани тўғрисида хабар топдик. Албатта, бу янги гап эмас эди. Бемазҳаблар уни авваллари ҳам кўтаришган эди. Ўзи уларнинг одати шу, ўзлари қўзғаган ихтилофларни тез-тез янгитдан қўзғаб туришади.

Намоздан кейин имом қавмга қараб ўтириб, жамоат бўлиб зикрларни айтиб, сўнгра қўлларнни кўтариб дуо қилишлари, қавм имомнинг дуосига «Омин», «Омин», деб туриши ҳақида саволлар кўп. Авваллари бу масалада ҳеч қандай гап кўтарилмас эди. Аммо кейинги пайтда турли сабабларга кўра, саволлар кўпайди.

Аслида бу масала аллақачон ҳал бўлган: муҳаддислар ўз китобларида бу борадаги ҳадисларни ривоят қилган ва фуқаҳолар ўз китобларида уни яхшилаб таҳлил қилиб, ечиб берган эдилар. Аммо баъзи кимсалар эски гапни яна қайта қўзғаб, одамларнинг ҳаёли паришон бўлишига сабаб бўлдилар.

Начора, модомики ўзи билмаган, ақли етмаган нарсаларни инкор қиладиганлар йўқ бўлмас экан, қайта-қайга овора бўлишдан бошимиз чиқмайди. Шунинг учун муҳтарам китобхонга қисқача баёнот беришни лозим кўрдик.

Аввало, бу масалада алоҳида рисолалар ёзганлар ҳам бўлганини айтиб қўймоқчимиз. Мисол учун, Махдум Муҳаммад Ҳошим Тонтавий Синдийнинг «Мухтасари ат-туҳфатул марғуба фий афзалияти ад-дуои баъдал мактуба» («Фарз намозидан кейинги дуонинг афзаллиги ҳақида марғуб туҳфа мухтасари») китобини келтиришимиз мумкин.

Бу китобда муаллиф фарз намоздан кейин қўлни кўтариб дуо қилиш, жамоат бўлиб дуо қилиш ва «Омин», «Омин», деб туриш ҳақидаги кўплаб ҳадисларни келтирган.

Биз ўзимизга жуда керакли бўлган биргина иқтибосни келтириш билан кифояланамиз:

«Агар «Шайх Абдул Ҳақ Деҳлавий «Ас-сиротул мустақийм»га қилган шарҳида: «Араб ва ажам юртларида одат бўлиб қолган саломдан кейин имом ва қавмнинг тўпланиб дуо қилишлари, имомлар дуо қилиб, қавмнинг «Омин», деб туриши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳидоятларидан эмас, бу ҳақда бирорта ҳадис келмаган, бу нарса мустаҳаб саналган бидъатдир», деган, унга қандай жавоб берилади?» дейилса, айтамизки, бунинг жавоби қуйидагича:

«Мифтоҳус-солат»нинг соҳиби Аллома Фатҳ Муҳаммад ибн шайх Ийсо Шиторий ўзининг «Футуҳул аврод» деб номланган китобида қуйидагиларни айтган: «Албатта, шайх Абдул Ҳақ олти саҳиҳ ҳадис китобларида ва бошқа асарларда намоздан кейин қилинадиган дуолар ҳақидаги ҳадисларни кўрмагани учун бу ишни бидъат деб айтган.

Агар шайх Абдул Ҳақ намоздан кейин дуо қилиш аслида бидъатдир, деган гапни ирода қилган бўлса, шубҳасиз, гапи нотўғри. Чунки биз китобимизда келтирган, фарз намозидан кейинги дуолар ҳақидаги ривоятларнинг ҳаммаси бу гапни рад қилади.

Агар шайх Абдул Ҳақ намоздан кейин имомнинг икки қўлини кўтариб дуо қилиши ва иқтидо қилувчиларнинг «Омин», «Омин», деб туриши шаклидаги дуони бидъат деган бўлса, бу гапи ҳам нотўғри. Чунки дуода икки қўлни кўтариш суннатдир, дуонинг охирида икки қўлни юзга суртиш ҳам дуонинг суннатидир, эшитувчиларнинг «Омин», «Омин», деб туришлари ҳам дуонинг суннатларидан.

Агар бу ишларнинг ҳаммаси мустаҳаб суннатлардан бўладиган бўлса, суннат нарсалардан таркиб топган иш нима учун бидъат бўлар экан?! Бу ишни бидъат дейиш мутлақо нотўғридир».

 Кейин муаллиф мазкур уч суннат амалнинг ҳар бирига ўнлаб ҳадисларни далил қилиб келтиради.

 Каъб ибн Ужра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Намоз ортидан келувчиларни айтувчилар – ёки «қилувчилар» – ноумид бўлмаслар. Ҳар бир намоз ортидан ўттиз учта тасбеҳ, ўттиз учта ҳамд ва ўттиз тўртта такбир», дедилар» (Имом Муслим ва Термизий ривоят қилишган).

Ушбу ҳадисда қайд қилинган амал, яъни ҳар бир намоз ортидан ўттиз уч марта «Субҳаналлоҳ», ўттиз уч марта «Алҳамдулиллаҳ», ўттиз тўрт марта «Аллоҳу акбар»ни зикр қилиш кейинги ривоятларда келадиган зикрлар билан уйғунлашиб, татбиққа кирган.

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дедилар:

«Ким ҳар намоздан кейин ўттиз уч марта Аллоҳга тасбеҳ айтса, ўттиз уч марта Аллоҳга ҳамд айтса, ўттиз уч марта «Аллоҳу акбар», деса, ҳаммаси тўқсон тўққиз бўлур. Юзтанинг тамом бўлиши (учун) «Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ала кулли шайъин қодийр»ни айтса, унинг гуноҳлари денгиз кўпиклари каби бўлса ҳам, мағфират қилинур» (Имом Муслим ривоят қилган).

Абу Умомадан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким ҳар бир фарз намоздан кейин Оятул-Курсини қироат қилса, уни жаннатга киришдан фақатгина ўлим (ўлмагани) тўсиб туради», дедилар».

Насоий ривоят қилган.

Мана шу келтирилган ривоятлар асосида намоздан сўнг Оятул-Курсини ва тасбеҳларни жамлаб зикр қилиш «сўфийлар ҳатми» ҳам дейилади. Чунки бу нарсага айнан сўфийлар бошқаларга нисбатан кўпроқ аҳамият беришади. Бунда Оятул-Курси тасбеҳ ва таҳлиллардан олдин ёки кейин ўқилишининг ҳеч қандай фарқи йўқ. Тасбеҳлар билан бирга Оятул-Курсини ҳам ўқиш «нур устига нур» дейилади.

Чунки Оятул-Курси Қуръони Каримдаги энг улуғ оятдир. Ушбу хатмни қилиш бизда ҳам жорий бўлиб келаётган амаллардан биридир.

Жамоат бўлиб дуо жоизлигига далил сифатида Қувайт давлати Вақф ва Исломий Ишлар вазирлиги қошидаги фатво ҳайьати томонидан чиқарилган «Мажмуъатул фатавои шаръийя» китобининг 7-жузида нашр этилган қуйидаги маълумотни ҳам тақдим қиламиз. Ушбу маълумот бу масала бизнинг диёримиздан бошқа томонларда ҳам қўзғалиб туришига далил бўлади.

«Қувайт Вақф ва Исломий Ишлар вазирлиги ҳузуридаги ҳайъатга жаноб Фаҳддан қуйидаги савол тақдим этилди:

«Баъзи одамлар Аллоҳга жамоат бўлиб дуо қиладилар. Мажлислардан бирида буни кўриб, ҳайратландим ва ўша кишидан: «Бу нарса шариатда борми?» деб сўрадим. У менга бунинг шариатда борлигини ифода қиладиган ҳадисни айтди.

Ҳaбuб ибн Маслама Феҳрийдан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Бир қавм жамланса ва баъзиси дуо қилса, қолганлари «Омин», деса, Аллоҳ уларни албатта ижобат қилади», деганларини эшитдим».

Табароний ривоят қилган.

Бу жамоавий дуо масжиддаги ҳар бир дарё ёки мавъизадан кейин бўлар экан. Доимо шундай қилишар экан. Мен бошқа жойларда бундай дуони бидъат деб эшитган эдим. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилинмаган экан.

Мен ҳалиги одамга бу иш, яъни у одам дуо қилиб, қолганлари унинг дуосига «Омин», деб туриши бидъат эканини айтган эдим, у ўз фикрига ёпишиб олди ва менга қараб ҳам қўймади.

Ушбу саволга жавоб беришингизни умид қиламан. Ташаккурлар бўлсин!»

Ҳайъат қуйидаги жавобни берди:

«Истисқо ва қунутда жамоавий дуо қилиш шариатда борлигига ҳамма иттифоқ қилган.

Савбон розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бир киши қавмга имомлик қилса, уларни қўйиб, фақат ўзига дуо қилмасин. Агар шундай қилса, уларга хиёнат қилган бўлади», дедилар».

Термизий ва бошқалар ривоят қилишган.

Ибн Асир: «Бу бир киши дуо қилиб турганида, бошқаларнинг қунутдагига ўхшаб «Омин», деб туришидир», деган.

Ибн Таймия ҳам шунга ўхшаш гапни айтган («Шарҳул мунтаҳа». 1\1995).

Жамоавий дуо юқорида зикр қилинган ҳолатлардан умумийроқ жойларда ҳам шаръийдир.

Ҳофиз «Фатҳ»да Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Қачон қори «Омин», деса, сиз ҳам «Омин», денг. Чунки фаришталар «Омин», дейдилар», деган ҳадисларининг шарҳида: «Қори»дан мурод намоздаги имомдир. «Қори»дан мурод ундан ҳам умумийроқ бўлиши эҳтимоли бор», деган.

Бу ишга (жамоат бўлиб дуо қилишга) Ҳоким (саҳиҳ иснод билан) ва Табароний Дабиб ибн Маслама Феҳрий розияллоҳу анҳудан қилган ривоят ҳам далилдир:

«У киши дуоси қабул бўладиган одамлардан эди. Бир гуруҳ аскарга амир бўлиб борди. Душманга йўлиққанларида: «Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Бир қавм жамланса, баъзиси дуо қилса ва қолганлари «Омин», деса, Аллоҳ уларни албатта ижобат қилади», деганларини эшитган эдим», деди.

Кейин Аллоҳга ҳамду сано айтиб туриб:

«Аллоҳим! Қонларимизни сақлагин. Ажрларимизни шаҳидларнинг ажрларидек қилгин», дея дуо қилиб турган эди, душманнинг амири (таслим бўлиб) Ҳабибнинг чодирига кириб келди».

Бахутий «Кашфул қиноъ»да (1\367) қуйидагиларни айтади:

«Имом бомдод ва асрдан кейин ўша пайтда фаришталар ҳозир бўлиши эътиборидан дуо қилади. Қавм «Омин», деб туради. Шунда ижобатга яқин бўлади.

Шунингдек, мазкур иккисидан бошқа намозларда ҳам дуо қилади. Чунки фарз намоздан кейинги пайт дуо қабул бўладиган вақтлардандир».

Шундай экан, жамоат бўлиб дуо қилиш мустаҳабдир, бидъат эмас. Аммо у суннат деб билинмайди».

«Мажмуъатул фатавои шаръийя». 7-жуз, 45-46-бетлар.

 

Кейинги мавзу:
Қабристонда ёки ўтганларга атаб тиловат қилиш

Бошқа мақолалар

Қурбонликка оид 30 масала

04.06.2024   5007   8 min.
Қурбонликка оид 30 масала

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Масала: Балоғатга етмаган болалар нисобга етадиган молни мерос сифатида олсалар, ўз номларидан қурбонлик қилишлари вожиб бўлмайди (41).

Масала: Қурбонлик қилишда ўзидан бошқасини вакил ва ноиб қилиш жоиздир. Агар бир киши бошқа одамни қурбонликка вакил ёки ноиб қилса, жониворни сотиб олиш ва сўйиш вақтида вакил ёки ноиб қурбонликни ният қилиши кифоя қилади (129).

Масала: Сафардаги киши бирор юртда ўн беш ёки ундан ортиқ кун муқим бўлиб қолиб, телефон ёки бирор восита орқали ўз юртидаги кишини мени номимдан қурбонлик қилгин деб вакил қилса, вакилнинг қурбонлиги унинг номидан ўтади(130).

Масала: Вафот этган киши қурбонлик қилишни васият қилган бўлса, бутун бир ёки еттидан бир ҳиссани қурбонлик қилишлиги вожиб бўлади ва қурбонлик гўштини барчасини фақир, мискинларга садақа қилиб юбориш ҳам вожиб бўлади (36).

Масала: Нисоб эгаси қурбонлик кунларида жонивор сотиб олишга нақд пули бўлмаса, қарз олиб қурбонлик қилиши зиммасига вожибдир (131).

Масала: Бир киши бир нечта қурбонлик қилса, улардан биттаси вожиб қурбонлик, қолганлари эса нафл қурбонлик бўлади (37).

Масала: Агар аёл кишини тақинчоқлари ва уйдаги кераксиз нарсалари нисоб миқдорига етадиган бўлса, аёл кишининг зиммасига қурбонлик қилиш вожиб бўлади (46).

Масала: Одамлар қурбонлик мақсадида бозордан сотиб олмай уйда боқаётган қўйларини қурбонлик қилишни хоҳласа, улардан биттасини тайин қилиб қурбонлик қилишни ният қилади ва унинг бу нияти билан ўша жониворни қурбонлик қилиши лозим бўлиб қолмайди. Уни сотиб юбориб, ўрнига бошқасини қурбонликка сотиб олиши жоиз бўлади, яъни кимни мулкида аввалдан қўй-моллари бўлиб, уларни қурбонлик қилишни ният қилсада, уларни қурбонлик қилиш лозим бўлиб қолмайди (47).

Масала: Бой одам қурбонлик кунлари ичида қурбонлик қила олмаса, бир қўй ёки эчкини қийматини садақа қилиши вожиб бўлади. Агар қурбонликка жонивор сотиб олган бўлса, ўша жонворни тириклигича садақа қилиши вожиб бўлади. Агар билмай қурбонлик кунлари ўтиб кетган бўлса ҳам сўявераман деб сўйиб қўйган бўлса, гўштини ўзи емай фақирларга садақа қилиши вожибдир (57).

Масала: Фақир одам қўй сотиб олаётган пайтда қурбонликни ният қилмай сотиб олгандан кейин қурбонлик қилишни ният қилса, ўша жониворни қурбонлик қилиши вожиб эмас (58).

Масала: Бир неча киши ўртага пул ташлаб бирор тижорат ёки ишлаб чиқариш қилса ва уларнинг барчасини ўртадаги пули нисобга етса, лекин ўртадаги пулдаги ҳар бирининг улуши нисобга етмаса, бирортасини зиммасига қурбонлик қилиш вожиб бўлмайди (62).

Масала: Бир кишини учта ёки тўртта ўғиллари бўлиб, улар билан биргаликда тижорат қилсалар ва уларни еб-ичиши, турар жойлари бир жойда бўлса, асл мол отаники бўлиб, фарзандлар отага ёрдамчи бўлсалар, бундай ҳолатда отанинг зиммасига қурбонлик вожиб бўлади. Фарзандларга эса, қурбонлик вожиб бўлмайди. Агар фарзандлари нисоб эгалари бўлсалар, уларнинг зиммасига ҳам қурбонлик қилиш вожиб бўлади (62).

Масала: Қурбонлик қилувчи киши қурбон ҳайитини ўқиб, қурбонлик қилганидан кейин сочи ва тирноқларини олиши мустаҳаб бўлади (63).

Масала: Вожиб бўлган қурбонликни ўзгалар томонидан қилишлик учун уларнинг ижозати зарур. Акс ҳолда уларнинг қурбонликлари адо бўлмайди. Агар ака-укалар йўқлигида бири бошқаси томонидан қурбонлик қилиб қўйиш одати бўлса, ижозат беришидан олдин қурбонлик қилиши жоиз бўлади. Ўзгалар томонидан нафл қурбонлик қилинаётган пайтда уларнинг ижозатини сўрашлик шарт эмас. Тирикларга ва ўликалар номидан нафл қурбонликлар қилиш жоиз. Уларнинг ижозатлари шарт эмас. Чунки, қурбонликнинг эгаси ҳайвоннинг эгаси бўлиб, у бошқаларга савобини бағишламоқда (78).

Масала: Бир неча кишилар битта ҳайвонни қурбонлик қилаётганларида сўювчи ҳаммаларини номма-ном санаб фалончи ва фалончилар номидан деб тилга олиши шарт эмас. Лекин, улар томонидан сўйилаётганини қалбдан ўтказилади (82).

Масала: Бир неча киши шерик бўлиб, қурбонлик қилинаётган суратда судхўр ва шу каби ҳаромдан мол топгувчиларни шерик қилинса, ҳеч бир кишининг қурбонлиги дуруст бўлмайди. Лекин улар бирортасидан ҳалол пул олиб шерик бўлсалар, жоиз бўлади. Шунингдек, шериклардан бирортаси гўшт арзон тушиши мақсадида шерик бўлса, бирортасини ҳам қурбонлиги жоиз бўлмайди (91).

Масала: Ҳозирги кунда жуда кўп аёллар тақинчоқ ва ортиқча нарсалари ҳамда ўлик моллари ҳисобланса, нисоб соҳибига айланадилар. Гарчи закот бермасаларда, уларнинг зиммаларига қурбонлик қилиш вожиб бўлади. Ўлик молларга уламоларимиз уч сидра кийимдан ортиқчасини ҳам ҳисобга олганлар. Ундан ташқари уйда ишлатилмай турадиган идиш-товоқлар, сувенирлар нархи 85 г тилло 612 г кумушнинг қийматига етса, зиммаларига қурбонлик қилиш вожиб бўлади (96).

Масала: Кўпчилик бўлиб қурбонлик қилинаётган суратда шериклардан бири ўтган йилни қазосини ният қилса, шерикларнинг қурбонлиги адо бўлади. Лекин, қазони ният қилган кишининг қурбонлиги нафл бўлиб, қазо қурбонлик ўрнига ўтмайди ва жониворни гўштини ҳаммасини садақа қилиб юбориш вожиб бўлади. Қазо қурбонлик эвазига бошқа қурбонлик қилиши вожиб бўлади (133).

Масала: Нисобга эга бўлган киши маҳбус бўлса, зиммасига қурбонлик қилиш вожиб бўлади. Хоҳ ётган жойида бўлсин ёки ташқарида бўлсин. Ташқарида бўлган суратда ўзидан бошқасини вакил ёки ноиб қилади (133).

Масала: Агар маҳбус ўз юртидан ташқарида сафар масофасича узоқликда бўлса, зиммасига қурбонлик вожиб бўлмайди (133).

Масала: Нисобга эга бўлган киши қурбонлик кунлари қурбонлик қилишдан аввал вафот топса, зиммасидан қурбонлик соқит бўлади ва меросхўрлар мулкига жонлиқ ўтиб кетади. Агар меросхўрлар ичида балоғатга етмаган болалар бўлмаса ва оталари номидан фарзандларқурбонлик қилишга ижозат беришса, оталари номидан қурбонлик дуруст бўлади. Агар меросхўрлар ичида балоғатга етмаган бола бўлса, унинг ижозати эътиборга олинмайди ва ўша ҳайвонни қурбонлик қилиш жоиз бўлмайди (98).

Масала: Нисобга эга бўлган киши қурбонлик қилишидан олдин ва қурбонлик вақти чиқишидан олдин фақирга айланиб қолса, зиммасидан қурбонлик соқит бўлади (99).

Масала: Қурбонлик қилиш фақат закот берувчиларнинг зиммасига эмас, балки садақаи фитр вожиб бўлган кишиларга ҳам вожибдир (99).

Масала: Нисобдан деб ҳисобланмайдиган нарсалар ҳожати аслиялар деб номланади. Улар: еб ичадиган, уч сидра киядиган кийим, яшаш жойи, хунармандларнинг асбоб-анжомлари, миниб турган улови, фабрика-заводларнинг станоклари кабилардир. Улардан ташқарисининг қиймати ҳисобланиб, нисобга етса, қурбонлик вожиб бўлади (100).

Масала: Шериклардан баъзиси қурбонликни ва яна баъзиси ақиқани ният қилиши жоиздир (102).

Масала: Аксарият кишилар вафот этувчилар томонидан қурбонлик қилаётганларида фотиҳага келганлар таомланиб кетсинлар деб ҳайт намоздан аввал ёки арафа куни жонлиқни сўйиб қўядилар. Бу суратда сўйилган ҳайвон қурбонлик ўрнига ўтмайди (105).

Масала: Нисобга эга бўлмаган киши қурбонлик қилганидан кейин қурбонлик кунлари чиқиб кетишидан аввал бой бўлиб қолса, яна бошқа қурбонлик қилиши вожиб бўлади (107).

Масала: Нисоб эгаси бўлмаган киши қурбонлик қилиш ниятида ҳайвон сотиб олса, уни қурбонлик қилиши вожибдир. Лекин, қурбонлик қилишдан аввал жонивор йўқолиб ёки вафот этиб қолса, вожиб зиммасидан соқит бўлади. Ўрнига бошқа олиб қурбонлик қилиши вожиб эмас. Йўқолган жонивор кейинчалик топилиб қолса, қурбонлик қилиши зиммасига вожиб бўлади.

Масала: Қурбонлик оқил, болиғ, муқим, закот ёки мулкида ҳожати аслийсидан ортиқча 85 г тилла ёки (612) 595 г кумуш қиймати баробарида нарсаси бор кишиларга вожиб бўлади. Ҳожати аслийдан ташқариларга яшаб турган ҳовлисидан ташқари ҳовлилар, пулни банд қилиш учун сотиб олинган уйлар, уловлар, тижорат моллари, астатка таврлар барчаси кириб кетади. Шунингдек, нисобга эга бўлганига бир йил тўлиши ҳам шарт эмас.

Манба

Мақолалар