Тақво – Аллоҳдан қўрқиш, Унга итоат қилиш ва гуноҳлардан сақланиш маъносини англатади. Бу тушунча инсоннинг қалбидаги ихлос, тақдирга бўлган ишонч ва Аллоҳнинг ҳукмларига содиқ қолиш билан боғлиқ.

Тақвонинг асосий маънолари:

1. Аллоҳдан қўрқиш ва эҳтиром қилиш – инсон гуноҳлардан узоқ бўлиши ва Аллоҳнинг амрларига итоат қилиши.

2. Ният ва амал поклиги – фақат Аллоҳнинг розилигини қидириш, риё ва дунёвий манфаатлардан қочиш.

3. Гуноҳлардан эҳтиёт бўлиш – нафақат очиқ гуноҳлар, балки шубҳали ва зарарли ишлардан ҳам узоқлашиш.

4. Сабр ва шукр – синовларга сабр қилиш, Аллоҳ берган неъматларга шукр айтиш.

Қуръонда тақво ҳақида:

Аллоҳ таоло Қуръонда тақво эгалари ҳақида бундай марҳамат қилади: “Албатта, Аллоҳ ҳузурида энг ҳурматли кишингиз – энг тақводорингиздир” (Ҳужурот сураси, 13-оят).

Бу оятдан кўриниб турибдики, инсонларнинг Аллоҳ ҳузуридаги мақоми бойлик, насаб ёки мартаба билан эмас, балки тақво даражаси билан белгиланади.

Тақволи инсон қандай бўлади?

Ҳар бир ишида Аллоҳнинг розилигини қидиради.

Ҳалолни маҳкам ушлаб, ҳаромдан узоқ бўлади.

Адолатли, меҳрибон ва мурувватли бўлади.

Ўз нафсини тарбия қилади ва қалбини пок сақлайди.

Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан тақво ҳақида ҳадис:

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай деганлар:

“Тақво шу ерда”, деб қўллари билан қалбларига ишора қилдилар (Имом Муслим ривояти).

Бу ҳадис тақвонинг ташқи кўриниш эмас, балки инсоннинг қалбидаги ихлос ва итоат билан боғлиқ эканлигини кўрсатади.

Тақво – мусулмоннинг ҳаётидаги энг муҳим сифатлардан бири бўлиб, инсонни Аллоҳга яқинлаштиради ва унга икки дунё саодатини олиб келади. Тақволи инсон тўғри йўлдан адашмайди ва ҳамиша Аллоҳнинг мададини ҳис қилади.

Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ