Жорий йилнинг 12 март куни Қашқадарё вилояти ҳокимлиги, Дин ишлари бўйича қўмитанинг Қашқадарё вилояти ҳудудий бошқармаси ва Ўзбекистон мусулмонлари идораси Қашқадарё вилояти вакиллиги ҳамкорликда вилоятда ижтимоий-маънавий муҳит барқарорлигини таъминлаш, маҳаллада ва бошқа ижтимоий объектларда ортиқча исрофгарчиликка йўл қўймаслик, мактаб ўқувчиларини илм-фан ва касб-ҳунарга қизиқтириш борасида амалга оширилиши лозим бўлган чора-тадбирлар режасига мувофиқ тадбирлар ўтказилди.
Куннинг биринчи яримида Қарши шаҳридаги “Асл” тўйхонасида маҳалла фаоллари, тадбиркорлар ва аҳоли иштирокида “Исрофгарчилик ва дабдабабозлик ижтимоий иллатлардир” мавзусида маънавий-маърифий тарғибот тадбири ўтказилди.
Мазкур тадбирда Ўзбекистон мусулмонлари идорасининг Қашқадарё вилоятидаги вакили, вилоят бош имом-хатиби Раҳматилло домла Усмонов томонидан бугунги кунда тўй, маърака ва маросимлардаги ҳаддан ошишлар, Динимизда асли йўқ бўлган “уч”, “етти”, “йигирма”, “қирқ”, “йил” ва ҳоказо маросимлар, Энг ачинарлиси, ибодатларда ҳам дабдабабозликка берилиш, ибодатларни кўз-кўз қилиш каби иллатлар ҳақида Қуръони карим оятлари, ҳадислар ва ҳаётий воқеалардан мисоллар келтириб маъруза қилинди.
Куннинг иккинчи ярмида Қарши шаҳрида жойлашган 6-сонли мактаб биносида таълим олувчи ўқувчиларнинг ота ва оналари иштирокида “Илм ва касб ҳунар фазилати ҳамда ота-оналарнинг фарзандлари олдидаги мажбуриятлари” мавзусида суҳбат ўтказилди.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Қашқадарё вилояти вакиллиги
Матбуот хизмати
Cавол: Онанизм (қўл билан шаҳватни қондириш)нинг ҳукми ҳақида маълумот берсангиз. Ундан кейин ғусл қилиш шартми? Рўзага таъсири борми?
Жавоб: Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм. Сиз айтаётган нарса шаръий истилоҳда “истимно” – яъни шаҳватини ўз қўли билан қондириш дейилади. У шариатимизда ҳаром амал саналади.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда бундай дейди: “Улар авратларини (ҳаромдан) сақловчидирлар. Илло, ўз жуфти ҳалоллари ва қўл остидагилар (чўрилар) бундан мустаснодир. Бас, албатта, улар маломат қилинувчи эмаслар. Бас, кимки шундан ўзгани (ҳаром қилинган нарсаларни) истаса, бас, ана ўшалар ҳаддан ошувчидирлар” (Мўминун сураси 5-7-оятлар).
Қўл билан шаҳват қондиришнинг ҳаром эканига ушбу ояти карима далилдир. Уламолар киши аёли ёки қўл остидаги чўриларидан ташқари ҳар қандай йўл билан шаҳватини қондириши – ҳаромдир ва қаттиқ гуноҳкорликка сабабчидир, дейдилар.
Уларнинг бу фикрларини Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилинган: “Қўлига никоҳланган лаънатлангандир” (Имом Байҳақий ривояти) деган ҳадис ҳам қўллаб қувватлайди.
Фиқҳ китобларида уйланишнинг бир неча даражаларини санаб ўтилган. Шулардан киши агар зино қилиб қўйиш даражасига борса, унинг уйланиши вожиб эканлиги айтилади. Уйланишга имкони бўлмаганларни Пайғамбаримиз соллалоҳу алайҳи васаллам рўза тутишга буюрадилар.
Қолаверса, Аллоҳ таоло Ўзининг Каломида: “Никоҳ (имкон)ни топа олмаганлар, то Аллоҳ уларни Ўз фазлидан бой қилгунича, иффатларини сақласинлар”, дея марҳамат қилади (Нур сураси, 33-оят).
Бу тадбирларнинг барчасидан кўзланган мақсад инсонни истимно каби соф инсоний табиатга зид бўлган жирканч ишдан тийилишга ундашдир. Қўл билан шаҳватни қондириш орқали маний тушадиган бўлса, ғусл вожиб бўлади ва рўза бузилади. Бу ишни қилган одам Рамазондан кейин бир кун қазо рўза тутиб беради. Валлоҳу аълам.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Фатво маркази