Қизим болалигида мен билан яқин муносабатда бўлганига қарамай, ўсмирлик даврига келиб орамиз хийла узоқлашганини ҳис қилдим. Ора-орада бир-биримизни тушунмай, гапимиз келишмай қоладиган бўлди. Кейин мен бунинг сабаби ҳақида ўйлаб кўрдим. Билдимки, қизим билан етарлича мулоқотда бўлиб унга етарлича вақт ажратяпман-у, лекин унга етарлича меҳр бермаётган эканман.
Қизим билан ўтириб гаплашиб олмоқчи бўлдим. Лекин яхшилаб ўйлаб кўриб бу фикримдан қайтдим. Яхшиси унга айтмасдан туриб меҳр бераман. Унга олдингидан кўра самимийроқ, илиқроқ муносабатда бўламан деб қарор қилдим.
Ҳар сафар уйдан чиқиб кетишимдан олдин ёки уйга қайтиб келганимда қизимга табассум қилиб пешонасидан, юзларидан ўпиб қўядиган бўлдим. Қизим мактабидан қайтиб келганида кайфиятим қандай бўлишидан қатъи назар табассум билан кутиб олишни одат қилдим. Қизимга “Сенсиз уйимиз ҳувуллаб қолди”, “Сени соғиниб қолдим, қизим” деган гапларни айтишни канда қилмадим. Иккимиз ошхонада иш қилсак “Яхшиям сен борсан, қизим, сенсиз қийналиб қолардим” деб уни хурсанд қилардим. Шу арзимаган ишлар қизимни менга тобора яқинлаштириб борди.
Бора-бора қизимга яқинлигим шу даражага етдики, ҳатто унга мактублар ёзиб китоб-дафтарларининг орасига ёки тушлиги солинган идишга қистириб қўядиган бўлдим. Бу ишни қизим мактабга борганида уни яхши кўришим битилган мактубимни ўқиб хурсанд бўлсин, кайфияти кўтарилсин деб қилардим.
Орадан бир ой ўтар-ўтмас қизимнинг менга муносабати тубдан ўзгарди. Энди у менинг ҳар бир гапимни жон қулоғи билан эшитар, менга ҳадеб қаршилик қилавермас, жеркимас эди. Қолаверса, ўзининг ичидаги гапларини, дугоналарига ҳам айтмайдиган сирларини яширмасдан ўзимга айтадиган бўлди. Мен эса бир тарафдан шунча пайтдан бери ғафлатда қолиб, қизим билан узоқлашганим учун у билан мулоқот қилиш роҳатидан бебаҳра қолганимдан афсус чексам, бошқа тарафдан фарзандим билан орамиздаги масофани яқинлаштирган, орамиздаги тўсиқларни кўтарган Аллоҳга ҳамд айтардим.
Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг
“Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ” китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.
313 та ҳаётий зийнат қоидалари
ни
УЛУҒ УСТОЗ УЛАМОЛАРИМИЗ баён қилиб берганлар:
(1-қисм)
“ИНТИЗОМ – ҒАЛАБАНИНГ КАЛИТИ”
КАЛОМУЛЛОҲНИНГ ОЯТИ КАРИМАЛАРИДА
ХУДОИМ ТАОЛО МАРҲАМАТ ҚИЛАДИ:
ЖАНОБИ ПАЙҒАМБАРИМИЗ
РАСУЛУЛЛОҲ САЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВАСАЛЛАМ
МЕҲР-МУРУВВАТ ТАРИҚАСИДА МАРҲАМАТ ҚИЛАДИЛАР:
– сиҳат-саломатлик
– ва хотиржамликдир» (Имом Бухорий ривоятлари);
– кексалигингиздан олдин ёшлигингизни,
– бетоблигингиздан олдин саломатлигингизни,
– фақирлигингиздан олдин бойлигингизни,
– бандлигингиздан олдин бўш вақтингизни,
– ўлимингиздан олдин тириклигингизни!» (Имом Ҳоким ривоятлари).
1) Зеб, чирой бериш учун хизмат қилувчи...; безак.
2) Ҳусн, кўрк берувчи нарса; кўрк; иззат-ҳурмат.
(“Ўзбек тилининг изоҳли луғати” 1/234).
Улуғ аждодларимиздан давом этиб келаётган дуру гавҳар ривоятлари ва ноёб ҳикматлари,
буюк ота-боболаримиздан эшитиб келинаётган тилло билан тенг панд-насиҳатлари ва бетакрор ҳикоялари,
меҳрибон ота-оналаримиздан ўрганиб келинаётган гавҳар ўгитлари ва мислсиз сўзлари,
элимиз таниган ва халқимиз тан олган устозларимиздан таълим олиб келинаётган зар тушунчалари ва бебаҳо илмлари,
жаннатмакон юртимиз – муқаддас Ватанимиз таълим масканларида таралаётган дурдан аъло фанлар ва беқиёс билимлар,
бугунги кунда ва доим керак бўладиган ҳаётий масалалар, долзарб мавзулар, қизиқарли маълумотлар ҳамда халқимиз орасида эътироф этилган мезонлар
дан
а с о с в а н е г и з л а р и д а
улуғ устозларимиз – табаррук уламоларимиз кенг, чуқур ва унумли истифода этиб, кундалик ҳаётга доир ниҳоятда фойдали маслаҳат, керакли тавсия ҳамда энг муҳим одобларидан намуна шаклида батафсил тақдим этган
313 та ҳаётий ЗИЙНАТ қоидалари
ни
УЛУҒ УСТОЗ УЛАМОЛАРИМИЗ баён қилиб берганлар:
Уларнинг ҳар бири
халқимизнинг асрлар давомида
кундалик ҳаётларида шаклланган
етти (7) та
1) оилавий,
2) ижтимоий,
3) маънавий,
4) илмий,
5) иқтисодий,
6) маданий,
7) психологик
мавзудаги
ЭНГ АСОСИЙ қадриятни акс эттирган ҲИКМАТЛАРИДИР !
(Давоми бор...)
Иброҳим домла Иномов