- рўзадор бармоғи ёки намланган пахта билан қулоғини тозаласа, рўзаси очилмайди. Зеро, қулоқ пардаси бирон бир нарсани бош томонга ўтказмайди;
- рўзадор аёлни гинеколог кўриги рўзаси бузмайди;
- ички бавосил (геморрой) ва қошиқ билан томоқни текшириш ҳам рўзани бузмайди;
- тери остига (ёнбошга) қилинган укол, эмлаш ҳам кўпчилик фуқаҳолар наздида рўзани бузмайди;
- рўзадор боши ёки бошқа аъзоларидан қон олдирса рўзаси очилмайди;
- рўзадор остини (маҳражини) ювиб, уни қуритмай ўрнидан туриб кетса рўзаси бузилади. Чунки қолган сув ичига кетиб қолиши мумкин. Агар ювгандан кейин орқасини бирор нарса билан артиб, ўрнидан турса рўзаси бузилмайди;
- рўзадор аёл пахтани жинсий аъзосига қўйиб, уни ичига киритиб юборса рўзаси бузилади, пахтанинг бир тарафи ташқарида турса рўза бузилмайди;
- рўзадорнинг орқасига термометр ёки ҳароратни ўлчовчи тиббий жиҳозни киритилса рўза очилмайди;
- эркак ва аёлнинг орқаси ҳамда олди томонидан тиббий боғлама муолажалари киритилса рўза бузилади.
- рўзадорнинг териси орқали кирган нарса рўзасини бузмайди. Агар сувнинг совуқлигини ичида сезса ҳам рўзаси очилмайди. Шу каби юз терисини ёғласа ёки сурма қўйса рўза бузилмайди, агарчи оғзида унинг таъмини сезса ёки тупигида рангини кўрса ҳам;
- Дори сотувчи дорихонадаги дориларнинг таъми ва ҳидларини сезса ҳам рўзаси бузилмайди;
- Рўзадор қулоғига ихтиёрсиз кирган сув рўзани бузмайди, аммо қасддан сув киритса рўзаси очилади;
- Рўзадор тамаки ҳидини қасддан ҳидласа ёки ичига киритса, шубҳасиз рўзаси очилади ( “Раддул муҳтор” китоби);
Рўзадор оғзини хурмо, ҳўл ёки қуруқ мевалар билан очиши суннат. Сув билан ҳам очиш жоиз. Бир оз тамадди қилгандан сўнг шом намозини адо қилиш суннатга мувофиқдир.
Фатво ҳайъати
Бир ўсмир “улғайиб, бой бўлсам ҳаммага ёрдам бераман” деб юрар эди. У бойлик бўлсагина одамларга ёрдам бериш мумкин, деган фикрда экан, бир куни Пайғамбар алайҳиссаломнинг бир хурмони ярмини садақа қилиб бўлса ҳам дўзахдан сақланиш лозимлиги ҳақидаги ҳадисини эшитиб қолди. Бир кичик хурмонинг ярми қанча бўларди, деб тасаввур қилолмади.
Эртасига кўчага чиқиш олдидан бир хурмони чўнтагига солиб олди. Йўл бўйда тиланиб турган отахоннинг ёнидан ўтаркан, чўнтагига қўлини тиқиб, беихтиёр кечаги ҳадисни эслади. Хурмони олиб, ярмини отахонга узатди. Шунда отахоннинг кўзлари қувончдан порлаб кетди. Ўсмир йигит ўйладики, “ҳатто кўп пул берилса ҳам бу қадар хурсанд бўлмасди”, деб ўйлади. Қилган ишидан ўзиям шодланди. Англадики, отахон ўзига берилган нарсанинг қийматидан эмас, ўзига берилган эътибор ва баҳам кўришдан ниҳоятда шодланганди.
Йигитча бу ишидан кейин юқоридаги ҳадиснинг ҳикматини тушуниб кетди. Энди у бир кўнгилни обод қилиш учун бой бўлишни кутиб юрмаслик кераклигини билди. Зеро, кўнгил Худонинг назаргоҳидир. Уни қувонтирган кишини Аллоҳ қувонтириши шубҳасиздир.
Акбаршоҳ Расулов