Inson Allohning suygan quli bo'lishi uchun nima qilishi kerak? Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qilgan hadisi qudsiyda bildiriladiki, Rasuli akram sollallohu alayhi vasallam aytdilar: «Allohu taolo aytadiki, «Hech bir bandam unga farz qilingan narsalardan ko'ra sevimliroq narsa bilan Menga yaqinlasha olmaydi. Bandam Menga nafl ibodatlari bilan ham yaqinlashadi. Nihoyat Men uni sevaman». Ya'ni Hazrati Mavloga etishish sari yo'naladi. «Hatto uhibbahu». Nihoyat men u qulimni sevaman. Nafl ibodatlarini qilaverib yaqinlashganda, nihoyat Alloh u qulini sevadi... Sevildimi, u qul avliyo bo'ladi, karomatlarga, fazilatlarga ega bo'ladi.
Alloh rizosiga erishishning eng qisqa, eng savobli yo'li zikrdir.
Shuning uchun tariqatda zikr vazifalarini bajarasizlar.
– Boshqalar qilmaydi, boshqalar tark etadi, namoz o'qimaydi, boshqalar unaqa, boshqalar bunaqa demaysizlar.
Bizga boshqalar kerak emas, bizga Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam keraklar! Biz uchun avliyoullohning tushunchasi, olimlarning so'zi muhim. Boshqalar, yomon odamlar o'rnak bo'lolmaydi, yaxshi odamlar o'rnak bo'lishi kerak!
Hatto «Majalla» degan Usmoniylarning katta huquq asarlaridan birida aytilganki: «Botil mokisun 'alayh», ya'ni botil o'rnak bo'lmaydi.
– Taqsir, falonchi bunday qiladi, men ham shunday qilsam...
Yaxshiyu lekin uning qilgani zotan botil-da! Sen u botilni nima uchun o'rnak qilib olayapsan? U o'rnak bo'la olmaydi. Sen: «Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunday qilgan, men ham shunday qilaman», – deb aytgin va qilgin!
Botil o'rnak bo'la olmaydi, haq o'rnak bo'la oladi.
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam qilgan bo'lsalar, sen ham qil. Lekin Shayton qilgan bo'lsa, sen qilma! Shaytonning qilgani o'rnak bo'lmaydi. Shayton: «Men undan yaxshiroqman», – deb Odam alayhissalomga sajda qilmagan. Alloh ham uni jannatdan quvdi... Demak, Shaytonning qilganini qilmaslik uchun, kibrlanmasliging kerak! Kibr shaytonning axloqidir, kibrlanma, Shaytonning qilganini qilma!
Har kungi zikr vazifalaringiz bo'ladi. Nega har kun? – Chunki, zikr darveshning ozuqasidir. Darvesh zikrdan ma'naviy ozuqa oladi. Inson ovqat bilan quvvatlanganidek, oziq olganidek, darvesh ham zikr bilan quvvatlanadi, oziqlanadi.
– Qachon zikr qilishimiz mumkin?
– Har doim, har vaqt qila olasizlar. Zikrning majburiy bir vaqti bo'lmaganidek, qilinishi mumkin bo'lmagan vaqti ham yo'q.
Kunning istalgan vaqtida qila olasiz. Ishingizni bitirib: «Mana ishim ham bitdi, endi chekkaga o'tirib, zikrimni ham bajaray», – degan vaqtingiz bemalol bajarishingiz mumkin.
– Mening hech o'tiradigan holim yo'q. Qari onam, otam bor, uchta bolam bor, uy ishlari bor, ko'p ishlayman. Kechga borib charchab qolaman.
– Bo'pti, unday bo'lsa vazifani yo'l-yo'lakay bajar. O'tirib qilolmasang, ish jarayonida yurib aytishing mumkin-ku?
– Mehmonxonada, dam olish xonasida o'tira olmayman... Umuman vaqt top, qil! Kartoshka archganingda, pomidor to'g'raganingda qil...
Hatto o'tgan kuni bu erga bir bo'yoqchi keldi, qo'liga cho'tkasini olib, qo'shiq aytib bo'yay boshladi. U qo'shiq aytib ish qilayapti, sen nega zikr aytib ishingni qila olmaysan?
Hatto zikr qilib ovqat pishir. Zikrli ovqatning fayzu barakasi ham ko'p bo'ladi. Yeganga ham foydasi bo'ladi. Hullas, zikr qilib pishir...
Har doim zikr qilish mumkin, bahonaga o'rin yo'q. Beshta yoki to'qqizta bolang bo'lsa ham, sutkasi bilan – 24 soat ishlasang ham orada zikr qilishing mumkin.
"Islom va axloq" kitobidan olindi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مُغَفَّلٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «نَفَقَةُ الرَّجُلِ عَلَى عِيَالِهِ صَدَقَةٌ».
Abdulloh ibn Mug‘affaldan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Kishining ahli ayoliga qilgan nafaqasi sadaqadir», dedilar.
Sharh: Darhaqiqat, ahli ayolga nafaqa qilish sadaqadir. Chunki bunda kishi vojib ibodatni ado etadi. Zotan, shariat hukmi bo‘yicha ahli ayolning nafaqasi vojibdir. Bu Alloh taoloning amridir. Shariatda ko‘rsatilgan amalni Allohning amrini bajarish niyati bilan qilish Alloh taoloning yo‘lida qilingan ish bo‘ladi. Shuning uchun o‘z ahli ayolimga bersam, sadaqaning savobidan mahrum bo‘laman, degan tushuncha noto‘g‘ridir. Aksincha, yaxshi niyat bilan, shariatning buyrug‘ini, Alloh taoloning hukmini ado etyapman, ahli ayolimning nafaqasi menga vojibdir, shuni haloldan ado etaman, deb harakat qilgan kishi ahlining nafaqasi tufayli ulug‘ ajrlarga erishadi.
عَنِ الْحَسَنِ يَرْفَعُ الْحَدِيثَ قَالَ: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ مِنْ غَيْرِ إِسْرَافٍ وَلَا إِقْتَارٍ كَانَتْ نَفَقَتُهُ بِمَنْزِلَةِ النَّفَقَةِ فِي سَبِيلِ اللهِ».
Hasandan rivoyat qilinadi: «Kishi ahli ayoliga isrof ham qilmay, juda siqib ham qo‘ymay nafaqa qilsa, Allohning yo‘lidagi nafaqa o‘rnida bo‘ladi».
Sharh: Ahli ayolga, ya’ni qaramog‘idagilarga qilingan nafaqada isrof qilish ham, xasislik qilish ham durust emas. Balki o‘rtacha, bir me’yorda nafaqa qilib borish Allohning yo‘lidagi nafaqa bo‘ladi.
Ahli ayolning nafaqasida isrofga yo‘l qo‘yish barcha holatlardagi isrof kabi noshar’iy ish hisoblanadi. Shu bilan birga, bu ish ahli ayolning haddidan oshishiga, odobsizliklarga qo‘l urishiga sabab bo‘lib qolishi ham mumkin.
Ahli ayolning nafaqasini siqib qo‘yish baxillikning yorqin namunasidir. Bu nafaqadagi kishilarning haqqini poymol qilishdir.
Barcha ish va holatlardagi kabi, bu ishda ham o‘rtacha bo‘lish ma’qul. Zotan, dinimiz vasatiylik – o‘rtacha yo‘l tutish dinidir.
Alloh taolo Furqon surasida aytadi: «Infoq qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar, bu ikkisi o‘rtasida mo‘tadil bo‘lurlar» (67-oyat).
Arab tilida «infoq» – «nafaqa» iboralari mol-pul sarflash ma’nosini anglatadi. Bizda «birovga sadaqa qilish», «ehson qilish» ma’nosida ishlatish odat tusiga kirib qolganligi oyatni noto‘g‘ri tushunishga, xayr-ehson, sadaqa qilganda mo‘tadil bo‘lishi kerag-u, boshqa vaqtlarda nima qilsa, o‘zi biladi, degan xayolga olib kelmasligi lozim.
Musulmon kishi mol-pul sarflashda doimo mo‘tadil bo‘lishi kerak. Mol-dunyoni hech qachon isrof ham qilmasligi va haddan tashqari xasis bo‘lib, zarur joyga va kerakli miqdorda sarflashdan bosh tortmasligi ham kerak.
Islomda shaxsiy mulkchilikka keng yo‘l ochib qo‘yilgan. Shu bilan birga, kishilarga shaxsiy mulklarini havoyi nafslariga binoan tasarruf qilishlariga ham yo‘l qo‘yilmaydi. Avvalo, bu mulkni gunoh ishlarga, harom-harishga ishlatish man qilingan.
Shuningdek, mol-mulkni behuda sarflashga «isrof» degan nomni berib, musulmonlar isrofdan qaytarilgan. Mol-mulkini behuda, noo‘rin sarflaydigan odam «safiyh» – esi past deyiladi. Kim safiyh bo‘lsa, mahkamaning hukmi ila uning mol-mulki muzlatib qo‘yiladi. Kerak bo‘lganida, ma’lum miqdori beriladi, qolgani saqlab turiladi.
Shu bilan birga, o‘ta xasis odamga qarshi chora ham ko‘riladi. Bola-chaqasidan, nafaqasidagilardan qisib, ularga haqlari darajasida sarf qilmasa, mahkama ularning haqlarini olib beradi.
Isrofgarchilik va xasislikni tanqid etib, qoralovchi ko‘plab hadislar kelgan.
عَنْ أَبِي الْمُخَارِقِ قَالَ: خَرَجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي غَزَوةِ تَبُوكَ فَطَلَعَتْ نَاقَتُهُ، فَقَامَ عَلَيْهَا سَرِيعًا، فَمَرَّ بِهِ رَجُلٌ، فَقَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ: مَا رَأَيْنَا كَالْيَوْمِ رَجُلًا أَجْلَدَ وَلَا أَقْوَى لَوْ كَانَ فِي سَبِيلِ اللهِ. فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى صِبْيَةٍ صِغَارٍ فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى وَالِدَيْهِ فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى عَلَى نَفْسِهِ لِيُغْنِيَهَا فَهُوَ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَإِنْ كَانَ يَسْعَى رِيَاءً وَسُمْعَةً فَهُوَ لِلشَّيْطَانِ».
Abul Muxoriqdan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Tabuk g‘azotiga chiqdilar. Tuyalari kelib qoldi. Unga tezda mindilar. Shunda oldilaridan bir kishi o‘tib qoldi. Hamma o‘sha kishiga qaradi. Shunda sahobalardan biri u zotga: «Bugungiga o‘xshash baquvvat, chapdast odamni hech ko‘rmagan edik. Qani endi u Allohning yo‘lida bo‘lsa», dedi.
Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Agar u o‘zining kichik bolalari uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar u ota-onasiga yaxshilik qilish uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar u o‘zining behojatligi uchun urinayotgan bo‘lsa, Allohning yo‘lidadir. Agar riyo va xo‘jako‘rsin uchun urinayotgan bo‘lsa, shaytonning yo‘lidadir», dedilar».
Sharh: Demak, mo‘min-musulmonlar riyokorlikdan, xo‘jako‘rsinchilikdan, falonchi gapiradi, pistonchi kuladi, falonchini qoyil qilib qo‘yay, kabi bandaning rioyasini qilishdan mutlaqo uzoq bo‘lishlari, hazir bo‘lishlari kerak. Balki har bir ishni sof niyat bilan, shariatda ko‘rsatilganidek, Alloh taolodan savob umidida ado etish lozim ekan. Shunda ham hojati ravo bo‘ladi, ham murod-maqsadiga yetib, boshqalarni xursand qiladi, eng muhimi, Allohning yo‘lida amal qilgan inson darajasiga ko‘tariladi.
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. O‘zining kichik bolalari uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
2. Ota-onasiga yaxshilik qilish uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
3. O‘zining behojatligi uchun urinayotgan odam Allohning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
4. Riyo va xo‘jako‘rsin uchun urinayotgan odam shaytonning yo‘lida urinayotgan shaxs ekani.
قَالَ شُعْبَةُ: فَقُلْتُ لِعَدِيٍّ: عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ؟ فَقَالَ: عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «إِذَا أَنْفَقَ الرَّجُلُ عَلَى أَهْلِهِ نَفَقَةً يَحْتَسِبُهَا كَانَتْ لَهُ صَدَقَةً».
Shu’badan rivoyat qilinadi:
«Adiyga: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamdanmi?» dedim.
«Ha, Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan. U zot: «Qachon kishi ahliga savob umidida nafaqa qilgan bo‘lsa, uning uchun sadaqadir», dedilar», dedi».
Sharh: Ahliga, qaramog‘idagilarga savob umidida, bu Allohning hukmi, shariatning buyrug‘i, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ko‘rsatmalari, bu menga vojib, degan niyatda va albatta, halol-pok yo‘l bilan topilgan moldan qilingan nafaqa sadaqa o‘rniga o‘tib, ulkan ajr-savoblarga sabab bo‘lishi shubhasiz haqiqatdir.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz