Sayt test holatida ishlamoqda!
09 Aprel, 2025   |   11 Shavvol, 1446

Toshkent shahri
Tong
04:31
Quyosh
05:53
Peshin
12:30
Asr
17:02
Shom
19:00
Xufton
20:16
Bismillah
09 Aprel, 2025, 11 Shavvol, 1446

E'tiqod durdonalari: Valiylar Payg'ambarlarning ummatlaridir

07.05.2021   7918   7 min.
E'tiqod durdonalari: Valiylar Payg'ambarlarning ummatlaridir

34- وَلَمْ يَفْضُلْ وَلِيٌّ قَطُّ دَهْرًا     نَبِيًّا أَوْ رَسُولاً فِي انْتِحِالِ

 

Ma'nolar tarjimasi:

Qilingan da'volarda biror valiy hech bir zamonda nabiydan yo rasuldan aslo afzal bo'lmagan.

 

Nazmiy bayoni:

Valiy biror da'voda hech bir zamon,

Nabiy yo Rasuldan afzal bo'lmagan.

 

Lug'atlar izohi:

لَمْ nafiy, jazm va qalb harfi.

يَفْضُلْ ma'lum jahd fe'li.

وَلِيٌّ oilllikka ko'ra raf bo'lib turibdi. Lug'atda “yaqin bo'luvchi”, “to'xtovsiz ergashuvchi” kabi ma'nolarni anglatadi. Bu ism فَعِيلٌ vaznida bo'lganiga ko'ra unga ismi foil yo ismi maf'ul ma'nosini berish mumkin. Ismi foil ma'nosi berilsa: “Biror isyon aralashmasdan toat ibodati bardavom bo'luvchi”  ma'nosini anglatadi. Ismi maf'ul ma'nosi berilsa: “Alloh taoloning fazlu marhamati unga to'xtovsiz yog'ilib turgan”, ma'nosini anglatadi.

قَطُّ o'tgan zamon “istig'roqi” uchun keltirilgan zarfi zamon.

دَهْرًا bu kalima “zamon”, “asr” va “uzun umr”  ma'nolarini anglatadi. Bu erda zamon ma'nosi iroda qilingan. Zarflikka ko'ra nasb bo'lib turibdi.

نَبِيًّا maf'ullikka ko'ra nasb bo'lib turibdi. Lug'atda “xabardor qilingan” yo “xabar beruvchi” ma'nolarini anglatadi.

أَوْ – “tafsiyl” ma'nosida kelgan atf harfi.

رَسُولاً – ma'tuf. Lug'atda “elchi” ma'nosini anglatadi.

فِي “zarfiyat” ma'nosida kelgan jor harfi.

انْتِحِالِ – bu masdar o'ziga tegishli bo'lmagan narsani da'vo qilishga nisbatan ishlatiladi. Bu erda biror valiydan naql qilingan so'z yoki boshqalarning valiylar haqidagi so'zlari iroda qilingan. Ya'ni har qancha ulug'likka dalolat qiladigan da'volar bo'lmasin, valiy hech qachon payg'ambardan afzal bo'lmagan, deb e'tiqod qilish lozim. 

 

Matn sharhi:

Valiylar hech qachon biror-bir payg'ambarning martabasiga eta olmagan. Bunday e'tiqod qilishga ushbu hadisda ochiq-oydin dalolat bor:       

عَنْ أَبِي الدَّرْدَاءِ قَالَ رَآنِي رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَمْشِي اَمَامَ أَبِي بَكْرٍ فَقَالَ يَا أَبا الدَّرْدَاءِ اَتَمْشِي اَمَامَ مَنْ هُوَ خَيْرٌ مِنْكَ فِي الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ مَا طَلَعَتِ الشَّمْسُ وَلاَ غَرَبَتْ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ النَّبِيِّينَ وَالْمُرْسَلِينَ أَفْضَلَ مِنْ أَبِي بَكْرٍ.   رَوَاهُ أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَل

Abu Dardo roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam mening Abu Bakrning oldida yurganimni ko'rdilar va: “Ey Abu Dardo, dunyoda ham, oxiratda ham o'zingdan afzal bo'lgan kishining oldida yurasanmi? Nabiylar va rasullardan keyin Abu Bakrdan afzalroq biror kishining tepasiga quyosh chiqmagan ham, botmagan ham”, – dedilar”. Ahmad ibn Hanbal rivoyat qilgan.    

Ya'ni barcha sahobalarning ulug'i, valiylar sultoni Abu Bakr roziyallohu anhu Nabiylar va Rasullardan keyin tursa, qolganlar shak-shubhasiz ulardan past darajada bo'ladilar.

Aslida, ushbu bayt ham karromiylar deb atalgan buzg'unchi toifaning qarashlaridan ommani ogohlantirish ma'nosida keltirilgan. Chunki valiy payg'ambarga ergashishi bilangina ushbu maqomga etishadi. Ergashuvchi esa ergashilgandan afzal bo'lmasligi hech kimga sir emas.  Qolversa, payg'ambarlar ma'sum va yomon xotimadan omonda bo'lgan zotdirlar.

Valiylar va ularning karomatlari haqida “Aqoidun Nasafiy” asarida shunday deyilgan:

كَرَامَاتُ الاَوْلِيَاءِ حَقٌ فَيُظْهِرُ الْكَرَامَةَ عَلَى طَرِيقِ نَقْضِ الْعَادَةِ لِلْوَلِىِّ مِنْ قَطْعِ الْمَسَافَةِ الْبَعِيدَةِ فِى الْمُدَّةِ الْقَلِيلَةِ وَظُهُورِ الطَّعَامِ وَالشَّرَابِ وَاللِّبَاسِ عِنْدَ الْحَاجَةِ وَالْمَشْىِ عَلَى الْمَاءِ وَالطَّيَرَانِ فِى الْهَوَاءِ وَكَلاَمِ الْجَمَادِ وَالْعَجْمَاءِ وَغَيْرِ ذَلِكَ مِنَ الاَشْيَاءِ وَيَكُونُ ذَلِكَ مُعْجِزَةً لِلرَّسُولِ الَّذِى ظَهَرَتْ هَذِهِ الْكَرَامَةُ لِوَاحِدٍ مِنْ اُمَّتِهِ لاِنَّهُ يَظْهَرُ بِهَا اَنَّهُ وَلِىٌّ وَلَنْ يَكُونَ وَلِيًّا اِلاَّ اَنْ يَكُونَ مُحِقًّا فِى دِيَانَتِهِ وَدِيَانَتُهُ اَلاِقْرَارُ بِرِسَالَةِ رَسُولِهِ.

“Valiylar karomati haqdir. Uzoq masofani qisqa muddatda bosib o'tish, muhtoj paytda oziq-ovqat, ichimlik va kiyimlarning paydo bo'lishi, suv ustida yurish, havoda uchish, jonsiz va tilsiz narsalarning gapirishi va bulardan boshqa narsalarni (Alloh taolo)  valiyga g'ayrioddiy yo'lga ko'ra paydo qiladi. Ummatlaridan biriga karomat sifatida paydo bo'lgan ushbu narsalar payg'ambarga mo''jiza bo'ladi. Chunki o'sha karomat sababli uning valiy ekani zohir bo'ladi. Valiy faqat va faqat o'z diyonatida haqiqiy bo'lishi bilan valiy bo'la oladi. Uning diyonati esa payg'ambarining payg'ambar ekaniga iqror bo'lishidir”[1]

Ha, valiylar payg'ambarlarning ummatlaridirlar, ular payg'ambarlari keltirgan shariatni mahkam tutib yashashga boshqalardan ko'proq intiladigan zotlar bo'lganlar. Ularning barchalariga Alloh taoloning rahmati bo'lsin.

 

 

KYeYINGI MAVZU:

Valiylar sultoni haqida

 

[1] Sa'duddin Taftazoniy. Sharhu aqoid. – Misr: “Maktabatul Azhariy”, 2000. – B. 131.

 

Kutubxona
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Ota-ona kofir bo‘lsada...

09.04.2025   278   4 min.
Ota-ona kofir bo‘lsada...

Bismillahir Rohmanir Rohiym

Aksar diyorlarda ota-onaga yaxshilik qilish Islom shariati buyurganchalik farz va vojiblik darajasida emas. Biroq, hozirda ba’zi yoshlar “Ota-onaga itoat qilish mustahab, bu ish bizning ustimizda farz, majburiyat emas”, deb tushunadigan bo‘lib qolishdi.

Axir, Alloh taolo ota-onaga yaxshilik qilishni O‘ziga ibodat qilishdan keyinga qo‘ymadimi?! Alloh taolo aytadi: «Allohga ibodat qilinglar va Unga hech narsani sherik qilmanglar! Ota-onangizga esa yaxshilik qilinglar! Shuningdek, qarindoshlar, yetimlar, miskinlar, qarindosh qo‘shniyu begona qo‘shni, yoningizdagi hamrohingiz, yo‘lovchi (musofir)ga va qo‘l ostingizdagi (qaramlar)larga ham (yaxshilik qiling)!..»[1].

Alloh taolo ota-onaga yaxshilik qilishning naqadar buyuk amal ekanini Qur’oni karimda bir nechta o‘rinlarda keltiradi. Jumladan, Isro surasining 23-oyati karimasida bunday marhamat qilinadi: «Parvardigoringiz Uning O‘zigagina ibodat qilishingizni hamda ota-onaga yaxshilik qilishingizni amr etdi...».

Ota-onaga ehson qilish ibodatdir.
Ota-onaga xushmuomalada bo‘lishlik ibodatdir.
Ota-onaga muhabbat ila nazar solish ibodatdir.
Ota-onaning qalbiga shodlik olib kiradigan har bir amal ibodatdir.

“Ehson”dan murod farzning ustiga ziyoda fazl qilish demakdir. Ya’ni, Alloh taolo farzandlar o‘z ota-onalariga faqatgina farz, majburiyat jihatidan yaxshilik qilib, shuning o‘zi bilan cheklanishlarini iroda qilmadi, aksincha, farzandlar bu borada ehson maqomiga ko‘tarilishlarini iroda qildi. Zero, ehson – Allohga U Zot seni ko‘rib turganidek ibodat qilishing degani. Boshqa bir tarafdan esa ota-onaga yaxshilik qilish Alloh tarafidan amr etilgan ibodat. Ota-onaga yaxshilik qilishda ehson martabasi qanday bo‘lishini o‘zingiz bir tasavvur qilib ko‘ring!

Bu juda go‘zal munosabatdir. Siz ota-onangiz bilan muomala qilayotganingizda Alloh taolo ko‘rib turganini his eting. Va yana Alloh taolo ko‘nglingizga tugib qo‘ygan niyatlaringizdan ham boxabardir. Zero, Yevropa va Amerikadagi yoshlarning ota-onalariga qilayotgan munosabatlarini aslo qiyoslab bo‘lmaydi.

Ota-onaga yaxshilik qilish Qur’oni karimda besh marta takrorlangan. Bu Allohning amri naqadar muhim ekanini ko‘rsatadi. Shu bilan birga farzandlar ota-onalariga yaxshilik qilishda bor kuchlarini sarflashlari zarurligiga ham ishora qilinadi. Axir ko‘z ochib yumguncha ular ham ota-ona bo‘ladilar. Ular ota-onalariga qanday munosabatda bo‘lgan bo‘lsalar, farzandlari ham ularga aynan shunday munosabatda bo‘lishlari haq gap.

Shuningdek, ota-ona kofir bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga yaxshilik qilishga buyurgan.

Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning onasi: “Men bir luqma ham og‘zimga solmayman, bir qultum suv ham ichmayman, shu alfozda o‘lib ketaman, toki sen dingingdan voz kechmaguningcha!” deya qattiq turib olganida, Sa’d roziyallohu anhu onasiga itoat etmadilar, Islomda sobit qoldilar. Shunda quyidagi oyat nozil bo‘ldi: «Biz insonni ota-onasiga yaxshilik qilishga buyurdik (ya’ni, ota-ona xoh yaxshi, xoh yomon bo‘lsin, xoh musulmon, xoh kofir bo‘lsin, ularga yaxshilik qilish farzandning burchidir. Ammo) agar ular sen bilmagan narsalarni (soxta ma’budlarni) Menga sherik qilishing uchun zo‘rlasalar, u holda ularga itoat etmagin! (Barchangiz) Menga qaytursiz, bas, (ana o‘sha kunda) Men sizlarga qilib o‘tgan amallaringizning xabarini berurman»[2].

Allohga ma’siyat bo‘ladigan ishlarda ota-onaga itoat qilinmaydi. Biroq ularga yaxshilik qilish, aloqalarni ushlab turish odatdagidek davom etaveradi.

Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” 
nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.

 


[1]  Niso surasi, 36-oyat.
[2]  Ankabut surasi, 8-oyat.

 

Maqolalar