Bobur Mirzoning bu so'zlari hazrati Ali roziyallohu anhuning hikmatli so'zlariga muvofiqdir. “Hadisu arba'iyn” sharhu Usfuriy[1] kitobida kelshicha, u zot xavorij toifasidan kelib bir xil savol bergan o'n kishining “Ilm afzalmi, mol-dunyo afzalmi?” degan savoliga “Ilm afzal” deb javob berdilar va o'n kishiga o'n xil dalil keltirdilar.
Birinchisiga: “Ilm payg'ambarlarning merosidir, mol esa Qorun, Shaddod, Fir'avn va boshqa shunga o'xshaganlarning merosidir!” – dedilar.
Ikkinchisiga: “Ilm seni qo'riqlaydi, molni esa sen qo'riqlaysan”, – dedilar.
Uchinchisiga: “Mol egasining dushmani ko'p bo'ladi, ilm egasining do'sti ko'p bo'ladi”, – dedilar.
To'rtinchisiga: “Molni sarflaganing sari u kamayib boradi, ilmni sarflaganing sari u ko'payib boradi”, – dedilar.
Beshinchisiga: “Mol egasini baxil-qizg'anchiq degan nom bilan malomat qilib chaqirishadi, ilm egasini esa izzat-ikrom va hurmat-ehtirom bilan chaqirishadi”, – dedilar.
Oltinchisiga: “Molni o'g'ridan saqlab yashiriladi, ilmni esa o'g'ridan saqlab yashirilmaydi”, – dedilar.
Yettinchisiga: “Molning egasi qiyomat kuni hisob-kitob qilinadi, ilm egasi esa qiyomat kuni shafo'at qiladi”, – dedilar.
Sakkizinchisiga: “Mol uzoq vaqt turishi va zamonlar o'tishi bilan eskiradi (va qadri ketadi), ilm esa aslo eskirmay va qadri ketmaydi”, – dedilar.
To'qqizinchisiga: “Mol qalbni qoraytiradi, ilm esa qalbni yoritadi – yorug' va nurli qiladi”, – dedilar.
O'ninchisiga: “Molning egasi bora-bora xudolikni da'vo qiladi, ilm egasi esa hamisha bandalik maqomida turadi”, – dedilar.
So'ng dedilar: “Agar mendan yana shu savolni so'rayverishsa, to o'lgunimcha shunday (“Ilm moldan afzal”) deb javobni beraveraman!” Keyin u (xavorij)lar keldilar va hammalari iymon keltirib, musulmon bo'ldilar.
ShOH BOBUR TILAKLARI
Nihoyat, Bobur Mirzo o'z tilak-istaklarini bayon etib, aytadi: «Ulamolardan mening tilagim shuki, bu ishda menga xayrxoh bo'lib, meni qo'llab-quvvatlasalar. Agar bu ilmiy ishimda sahvu xatolar, noaniq o'rinlar o'tgan bo'lsa, agar ularda shafqat bo'lsa, shafqat ko'rsatsinlar. Toki bu ishdan savob topib, afv etagini mening ustimga yopsinlar», deya tavozu' ko'rsatadi. Bu nazmiy ifodadan ulug' shoh va sarkarda, qomusiy alloma Bobur Mirzoning naqadar kamtarin, go'zal xulqli orif va halim zot ekanligi ham anglashiladi.
MA_''RIFIY DUO
Bobur Mirzoning Tasavvuf, ya'ni ruhiy tarbiya maktabiga naqadar ulkan e'tibor bilan qaragani “Mubayyan” asarida kelgan ba'zi duo matnlaridan ayon bo'ladi.
Bobur Mirzo “Haj kitobi”ning Arafot bobida hajning farzi bo'lmish Arafotda turib o'qiladigan duolarning eng afzalini bayon qiladi. Imom G'azzoliyning “Ihyo al-'ulum ad-diyn” kitobidan bu duo alloma tasavvufiy qarashlarining zubdasidir:
Ma'nosi: Ey bir eshitish ikkinchi eshitishdan O'zini mashg'ul qilmaydigan Zot, ey O'zi uchun ovozlar aralashib ketmaydigan (har bir ovoz egasining duosini ijobat qiladigan) Zot, ey so'raladigan narsalarning ko'pligi adashtirib qo'ymadigan Zot, ey (turli millat) tillar(i)ning har xilligi xalaqit bermaydigan Zot, ey hojat so'rab iltijo qiluvchilarning so'rovi malol kelmaydigan Zot, ey hojat so'rovchilarning hojatlari O'zini og'rintirmaydigan Zot! Bizga avfing lazzatini va rahmating halovatini tottir!
Bobur Mirzoning barcha fiqhiy va tasavvufiy g'oyalari ushbu dosida o'z ifodasini opgandir:
Ey qodiri barkamol Tangrim,
Ey qohiri zul-jalol Tangrim!
Ey berguchi Biru bor Tangrim,
V-ey olguvchi girudor Tangrim!..
Manga emdi ko'b orzu yo'qturur,
Yomon nafsima g'ulu yo'qturur.
Ta'alluq aloyiq bila qolmadi,
Ishim bu xaloyiq bila qolmadi.
Shariat ishida meni qodir et,
Tariqat yo'lida meni sobir et.
Ayirg'il meni jumla hamrohdin,
Yuzumni evur mosivallohdin!
So'zimiz muqaddimasida sultonlari olim, olimlari sulton bo'lgan xalqning farzandlarimiz, dedik. Sohibqiron Amir Temur, Mirzo Ulug'bek, Muhammad Rahimxon Firuz, Sulton Mahmud G'aznaviy, Husayn Boyqaro, Amir Umarxon – Amiriy kabi ham olim, ham ijodkor, ham davlat rahbari bo'lgan ko'plab shaxslar hayoti, faoliyati, ma'naviy meroslarini o'rganish va xalqimizga etkazish, ularning ezgu g'oyalarini bardavom saqlash biz ziyolilardan kuch-quvvat, chin safarbarlik, fidolik va g'ayrat-shijoatni talab qiladi. O'ylaymanki, Zahiruddin Muhammad Bobur hayotiga bag'ishlangan ushbu xalqaro anjuman ham ana ulug' va xayrli ishlarning yangi bir muqaddimasi bo'lib qoladi.
Mirzo KYeNJABYeK
Inson qalbi goh u tarafga, goh bu tarafga o‘zgarib turadi: savobli ish qilganida, qalbi yayraydi, dili cheksiz quvonchga to‘ladi. Gunoh-ma’siyat kirlari esa dil oynasini xiralashtiradi. Oqibatda qalb qorayadi, ko‘ngli xijil bo‘ladi.
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Temirga suv tegsa zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab qalblarni ham zang bosadi", dedilar. Shunda: "Yo Rasululloh, uning jilosi nima?" deb so‘raldi. U zot: "O‘limni ko‘p eslash, Qur’on o‘qish", dedilar.
Qalb xuddi temir kabi zanglaydi. Temirga suv tegsa, sirtini zang bosadi. Gunohlar yig‘ilib yig‘ilib qalbni zanglatadi, dilni qoraytiradi, ko‘ngilni g‘ash qiladi. Qalb qorayishi oqibatida inson shuuri o‘tmaslashadi, mehr-oqibat tuyg‘usi kishi bilmas tarzda ko‘tarilib boradi.
Mazkur hadisda aytilishicha, o‘limni eslagan, Qur’on o‘qigan odamning qalbi zanglardan tozalanadi. Qanday qilib, deysizmi? Gap shundaki, o‘limni eslagan kishining o‘tkinchi dunyoga xohishi so‘nadi. O‘limni eslagan, oxiratni o‘ylagan inson gunohlardan tiyiladi, nafasi kirib-chiqib turganida Parvardigoriga tezroq tavba qilishga shoshiladi, o‘zini isloh qiladi. Inson o‘limni eslaganda lazzatlar parchalanadi, hakalab otib turgan nafs xohishlari sal bo‘lsayam jilovlanadi. Bir kunmas-bir kun dunyoni tark etishini bilgan kishi oqibatli bo‘ladi, bir ish qilishdan oldin oxirini o‘ylaydi, mulohaza yuritadi.
Yuqoridagi hadisda aytilishicha, Qur’on tilovati qalbdagi zanglarni ketkazadi. Haqiqatan, Qur’on o‘qish bilan qalb yayraydi, ko‘ngil taskin topadi. Mo‘min banda qiroatdan bir dunyo ma’naviy ozuqa oladi. Shu yo‘sin qalbni qoplagan zang qurumlari asta-sekin tozalanib boradi. Bejizga "Qur’on qalbga malham, dilni tozalaydigan ilohiy davo", deyilmagan.
Ma’lumki, temirga doim ishlov berib turilmasa, ko‘p o‘tmay zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab, Qur’on o‘qilmasa, dilni zang bosadi. Hamisha Qur’on o‘qiydigan inson qalbiga gard yuqmaydi. Tilovat bilan jilolangan qalbi oynadek yarqirab turadi.
Hozirgi "zamonaviy" odamlarning ko‘pi dunyoga hirs qo‘yish dardi bilan og‘rigan. Kishilar orasida o‘zaro ishonch, sadoqat, vafo, mehr-oqibat kamayib ketayotgandek. Bizningcha, buning sababi bitta: o‘limni unutish, Qur’on o‘qimaslik.
Ayrim odamlarga o‘limni eslatsangiz, oxiratdan gap ochsangiz: "Qo‘ying, yaxshi mavzuda gaplashaylik!" deya so‘zingizni bo‘ladi. O‘limni eslash yomonmi?! Har kimning boshida bor-ku bu savdo! O‘limdan qochib-qutulib bo‘lmaydi. Shuning uchun o‘limga tayyorgarlik ko‘rish kerak. Qanday qilib, deysizmi? O‘limga hozirlik solih amallar bilan bo‘ladi, qorong‘i go‘rni yorituvchi Qur’on tilovati bilan bo‘ladi. Quruq kafanlik olib yoki qabristondan o‘zi uchun alohida joy ajratib qo‘ygan odamni oxirat safariga rostmana shay deb bo‘lmaydi.
Tolibjon domla Xursanmurodov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.
Ali ibn Husomiddin Muttaqiy Hindiy. "Kanzul ummol fi sunanil aqvoli val af’ol". – Bayrut.: Muassasatur risolat, 1989. - B. 210.