Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning bir hadisi shariflarida marhamat qilinadiki:
اکثر ما يدخل الناس الجنة تقوی الله و حسن الخلق (راموز الاحاديث: 3/80)
Jannatga doxil qiluvchi sabablarning eng asosiysi – Allohdan qo'rqishdir, taqvodir, muttaqiy, xush axloqli qul bo'lmoqdir.
Inson go'zal axloqli bo'lsa, ishlari yurishadi, insonlar bilan muomala, munosabatlari yaxshi yo'lga qo'yiladi, boshqalarga ham foydasi etadi. Boshqalarning baxtli bo'lishiga sababchi bo'ladi... Yomon axloqli inson esa, boshqalarning xafagarchiliklariga, jamoat tartibining buzilishiga sababchi bo'ladi. Bir qancha kelishmovchiliklar, notinchliklarni yuzaga keltiradi. Alloh Taolo insonni go'zal axloqi tufayli jannatga kirgizadi.
Inson bu go'zal axloqlarni o'rganishi, bilishi shart. Go'zal axloqlarning nomini bilish yaxshi ammo buning o'zi kifoya qilmaydi. Balki, ularni o'rganishi, kasb etishi, amalda tatbiq etishi, o'zlashtirishi lozim!..
Masalan, adolat– odil bo'lish, zolim bo'lmaslik, nohaqlik qilmaslik juda ahamiyatli go'zal axloq turlaridan hisoblanadi. Inson bunga hayotining har lahzasida, har erda amal qilishi lozim. Ayoliga, farzandiga, qo'shnisiga, o'ziga nisbatan, ishda va boshqa har qanday munosabatlarda adolatli bo'lishi kerak. Aksincha, adolatsizlik eng yomon xulqlardandir.
Sabr va sabot ham yaxshi axloq turidandir. Insonga g'am-tashvish keltiruvchi, kayfiyatini, ko'nglini buzuvchi narsalar ham bor, albatta. Lekin gohida ularni ham qilishga majbur bo'ladi. Misol uchun o'quvchi futbol o'ynash bilan dars qilish orasida taraddudlanib qolsa, ya'ni dars qilayotganda do'stlarini ko'rib qolsa, siqiladi, ular bilan o'ynagisi keladi. Ammo dars qilish zarurroq. Buning uchun o'zini qo'lga olishi, sabr qilishi kerak bo'ladi. Dars qilish qiyin, mashaqqatli lekin muvaffaqiyatlarni qo'lga kiritish uchun fazilatli, etuk inson bo'lish uchun shartdir.
Jangda ham g'alaba qilish uchun sabr shart. Qur'oni Karimda zafar qozonish uchun ikkita shart qo'yilgan:
"Islom va axloq" kitobidan olindi
Sufyon Savriy rahimahulloh aytadilar: "Birgina gunohim uchun besh oy tahajjuddan mahrum bo‘ldim". “U qaysi gunoh edi?” deb so‘rashdi. "Yig‘lab duo qilayotgan kishini ko‘rib, ichimda: "Bu kishi riyo qilyapti", degandim…".
Imom Makhul rahmatullohi alayhi: "Bir kishini namozda ruku’ va sajda qilib, yig‘layotganini ko‘rdim va ichimda "u riyo qilyapti!" deb unga tuhmat qildim va o‘zim bir yil yig‘lashdan mahrum bo‘ldim".