Bismillahir Rohmanir Rohiym
Voqea – qiyomat nomlaridan biri. Voqea surasida qiyomat qoim bo'lganda ro'y beradigan hodisalar bayon etilgan, oxiratda bandalar oladigan mukofotlari, jannat ne'matlari, do'zax ahlining azob-uqubatlari tafsiloti keltirilgan.
Ibn Asokir naql qilishicha, Abdulloh ibn Ma'sud roziyallohu anhu vafot etishi arafasida betob bo'lib qoldi. Usmon ibn Affon roziyallohu anhumo uni ko'rgani borib, hol-ahvol so'radi:
– Nimadan shikoyating bor?
– Gunohlarimdan.
– Nimani xohlaysan?
– Robbimning rahmatini.
– Senga tabib buyuraymi?
– Tabib (ya'ni, Alloh) meni betob qildi.
– U holda senga sovg'a-salom buyurtiraymi?
– Hojati yo'q.
– Senga kerak bo'lmasa, qizlaringga qoladi.
Ibn Mas'ud roziyallohu anhu bunga javoban bunday dedi:
– Qizlarim kambag'al bo'lib qolishlaridan qo'rqyapsanmi? Men ularga har kecha Voqea surasini o'qishni buyurganman. Chunki Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim har kecha Voqea surasini o'qisa, zinhor qashshoqlikka uchramaydi”, deganlarini eshitganman.
Tunda Voqea surasini boshidan oxirigacha ixlos bilan o'qigan odam qashshoqlik ko'rmaydi: rizqi keng bo'ladi, kasb-koriga baraka kiradi. Tajribada sinab ko'rganlar buning haqiqat ekanini ta'kidlashgan.
Voqea surasi keng rizqqa sabab bo'lishi haqida bundan boshqa rivoyatlar ham bor. Jumladan, Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Voqea boylik surasidir. Uni (o'zingiz) o'qing, farzandlaringizga ham o'rgating”, deganlar (Ibn Mardavayh rivoyati).
Abu Mansur Moturidiy hayoti davomida Samarqanddan chiqmay, shogirdlariga musulmon ilohiyotining sir-asrorlarini, xususan, hanafiy mazhabining asl mazmun-mohiyatini, ya’ni Abu Hanifa as’hobi e’tiqodini puxta mantiqiy asosda o‘rgatdi.
Abu Mansur Moturidiy dastlabki ma’lumotni o‘z otasi Muhammad ibn Mahmuddan, so‘ngra o‘sha davrdagi boshlang‘ich maktabdan oladi. Keyin u Samarqanddagi "Raboti g‘oziyon" masjidi qoshidagi madrasada tahsil olgan. U asosiy ilmini Samarqandda Abu Bakr Ahmad ibn Is'hoq, Abu Nosir Ahmad ibn Abbos ("Faqih Samarqandiy" nomi bilan mashhur), Nusayr ibn Yahyo Balxiy, Muhammad ibn Muqotil Roziy singari o‘z davrining peshqadam ulamolaridan olgan va keyinchalik ular bilan bir qatorda turib fiqh va kalomdan dars bergan.
Moturidiy butun kuch-g‘ayratini hanafiy mazhabining kalomiy ta’limoti taraqqiyoti yo‘lida sarflagan. Uning ta’limotida inson yaratilgan mavjudotlar ichida eng yuqori tabaqada turuvchi, Yaratguvchining mukarram bandasi sifatida talqin etilgan bo‘lib, insonning aql-idroki imkoniyatlariga alohida urg‘u berilgan. Taniqli islomshunos olim Ubaydulla Uvatovning ta’rifiga binoan, kalom ilmi "diniy aqidalar va ularning asoslarini aqliy dalillar va isbotlar asosida talqin qilib, ulardagi har qanday shubhali, bir tomonlama qarashlarga barham beradigan ilm"dir. Shu nuqtayi nazardan, Imom Moturidiy ham naqliy, ham aqliy dalillarga tayanib, xolis va mantiqan to‘g‘ri xulosalar chiqargan. Uning kalomiy yondoshuvi mutakallimlar ichida eng "oqilona-sivilizatsion" yondashuvdir, deb ta’riflangan. Chunki Moturidiy masalaga har taraflama, yetarli asos va dalillar bilan yondashib, e’tiqod qiluvchining qalbi va ishonchiga to‘g‘ri yo‘l topadigan, singadigan fikrlarni ilgari surgan. Ungacha kalomda faqat naqliy dalillarga suyanib xulosa chiqarish rasmi hukm surgan. Bu usul turli ziddiyatlarni bartaraf qilishga to‘liq yetarli bo‘lmagan.
Ayni borada uning inson mohiyati xususidagi qarashlari e’tiborga molik. Moturidiy o‘z ta’limotida insonning aqlli mavjudot ekaniga qat’iy urg‘u bergan holda, Qur’oni karimning inson to‘g‘risidagi oyatlariga muvofiq uning faoliyati ilohiy hikmatga doxilligi, chunki qayerda hikmat namoyon bo‘lar ekan, o‘sha yerda insonning aqli uni anglovchi sifatida zohir bo‘lishini qayd etgan. Bu konsepsiya hozirgi zamon kosmologiyasida ilgari surilgan "antrop tamoyili"ni eslatadi. Unga ko‘ra, insonning koinotdagi bugungi o‘rni, dastlabki singulyar holatdan portlash yo‘li bilan chiqayotgan paytidagi holati bilan chambarchas bog‘langandir. Agar u paytda (ya’ni olamning yaratilish paytida) portlash jarayoni o‘zgacharoq bo‘lganida edi, bugungi kunimiz ro‘yobga chiqmas edi. Hammasi, dastlabki portlash lahzasida hisobga olingan. Koinot shunday vujudga kelganki (yaratilganki), taraqqiyotining muayyan bosqichida (10–15 mlrd. yil o‘tgach) koinotni kuzatuvchi, o‘rganuvchi inson yaratilgan. Ya’ni inson shu yaratilgan go‘zallikdan bahra oluvchi, aql-idrokka, axloqqa ega (yaratilgan) mavjudoddir. Bu mavjudotning missiyasida mazkur olamni asrash vazifasi ham bor, ya’ni inson yaratilgan olam muvozanatini saqlashga mas’uldir.
Imom Moturidiy konsepsiyasida inson imonga ega bo‘lib turib xatoga yo‘l qo‘yishi, osiy bo‘lishi ham mumkin. Lekin bu holatda u dindan chiqmaydi. Uning qilgan gunohini kechirish yoki kechirmaslik esa Allohning ixtiyorida. Shu sababli, Moturidiy insonlarni aql-idrokka ega bo‘lib turib, ya’ni bilib turib, gunohkor bo‘lmaslikka chaqiradi. Har bir xatti-harakatingiz, taqdiringiz ilohiy kitobda belgilangan, ammo aql-idrokka tayanib, to‘g‘ri yo‘lni tanlash sizning ixtiyoringizda, deyilgan bu konsepsiyada.
Xullas, Moturidiy hanafiy mazhabi konsepsiyasiga mos keluvchi faol, aql-idrokli, islom ta’limoti talablariga bo‘ysunuvchi, odob-axloqli, imon-e’tiqodli, xatolarga ham yo‘l qo‘yuvchi, ammo ularni zinhor joiz demaydigan mo‘min inson konsepsiyasini ilgari surgan.
Bu konsepsiyaning asosiy tamoyillarini olimning «Kitob at-Tavhid» va «Ta’vilot al-Qur’on» nomli asarlaridan topishingiz mumkin.
Imom Moturidiy hanafiy mazhabi doirasida islomiy mo‘tadillik yo‘nalishini rivojlantirganligi uchun ham dunyo musulmonlarining ko‘pchiligi kalomning moturidiylik maktabiga ergashishadi. Bu talqin inson erkinligini himoya qiluvchi asosli konsepsiyadir. Moturidiy zamonasida klassik falsafiy mantiqqa oid mulohazalar tanqidiy tahlil qilingan bo‘lib, ilmda mantiqiy amallarga rioya qilishning zarurligi ta’kidlab ketilgan edi. Shu sababli ko‘pchilik olimlar o‘z ilmiy izlanishlarida mantiqiy amallarga jiddiy e’tibor qilishgan.
Jumladan, Imom Moturidiy ham o‘z inson konsepsiyasini asoslashda mantiqning sillogistik qoidalariga amal qiladi. Uning fikricha, olamda faqat qat’iy sabab-oqibat ketma-ketligi ro‘y bermasdan, tasodiflar ham bo‘lishini tan olish kerak. Insonning “tasodiflar tufayli sodir qilgan xatolari taftish qilinadi, ataylab sodir qilingan xato esa jazoga loyiqdir”. Allomaning keyingi davrlarda ijod qilgan shogirdlari uning mantiqiy salohiyatiga yuksak baho berishgan. Mantiqiy xulosa chiqarishda fikrning to‘g‘riligini tasdiqlovchi yetarli darajada asosli dalillar bo‘lsagina xulosaning chinligiga ishonish mumkin, deb hisoblaydi alloma. Bunday mantiqiy xulosa chiqarish qoidasi logika fanida “yetarli asos qonuni”ning G.V.Leybnis (1646-1716) tomonidan asoslab berilishidan qariyb sakkiz asr ilgari Imom Moturidiy tomonidan ham ilgari surilgani hayratlanarli va alohida e’tiborga loyiqdir. Bu mulohazalar Moturidiyning inson mohiyati haqidagi konsepsiyasi hozirgi zamon ilmiy metodologiyasi asosida yanada chuqurroq o‘rganilishi, tahlil etilishi lozimligini ko‘rsatadi. Joriy yilda buyuk alloma Imom Moturidiy tavalludining 1155 yilligi keng nishonlanadi. Shu munosabat bilan Imom Moturidiy merosiga yana bir bor teran ilmiy nazar tashlash imkoniyati yuzaga keladi.
B.Turayev, falsafa fanlari doktori, professor,
Imom Buxoriy xalqaro ilmiy-tadqiqot markazi