يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِي ٱلسِّلۡمِ كَآفَّةٗ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ٢٠٨
208. Ey imon keltirganlar, Islomga to'lig'icha kiringlar va shaytonning izidan ergashmanglar, chunki u ochiq dushmaningizdir.
Ba'zi mufassirlar (masalan, Zamaxshariy va Roziy) ushbu oyati karima yangi musulmon bo'lgan Ahli kitoblarga qaratilgan, deyishadi. Yahudiylardan bir guruhi musulmon bo'lgan edi. Ular Islomda turib ham Tavrot hukmlariga amal qilishardi, chunonchi shanba kuni ibodat qilishar, tuya go'shti va sutini harom deb e'tiqodda bo'lishar, Tavrot ham tilovat qilib turishar edi. Yuqoridagi oyati karima shular xususida tushirilib: "Islomga kirsangizlar, bu din hukmlariga mukammal itoat qilinglar, ba'zisiga amal qilib, ba'zisini tark etmanglar" deb buyurilmoqda.
Ko'rib turibsizki, gumroh, o'z foydasini bilmagan qavmlar doimo adashishda bo'lgan. Hamisha shayton vasvasasiga uchib, Alloh taoloning haq yo'lidan chekinishgan. Chunki dunyo hayotining rohat-farog'atlari insonga chiroyli ko'rsatib qo'yilgan. Shayton hamisha uni yo'ldan ozdiradi. Toat-ibodatdan, solih amallardan qaytaradi. Ular orasiga bug'zu-adovat, nifoq soladi. Shaytonga murid bo'lganlarning quloqlariga payg'ambarning da'vat va iltijolari aslo kirmaydi. Ko'zlari Alloh taolo har qadamda ko'rsatib qo'ygan ibrat, mo''jizalarni ko'rmaydi. Noqis aqllari Alloh dinining, Alloh shariatining isbot talab etmaydigan oliy haqiqatlarini ilg'ab olishga yaramaydi. Ular bu dunyoda Alloh taolo bergan behisob ne'matlarni, mo'l rizqlarini go'yo o'zlari ishlab topganday eb-ichib, hatto shukrini qilishmaydi. Bu dunyoning jurmu isyonlariga g'arq bo'lib, oxiratni esdan chiqarishadi. Arzimas martaba yoki matoh deya ulug'lariga sajda qilishadiyu, ammo butun olamlarning Egasi, zaminu koinotning haqiqiy Hojasi, barcha mavjudotlarning Yaratuvchisi bo'lmish buyuk Zotga ibodat qilishga, Uning amr-farmonlarini bajarishga erinishadi, or qilishadi, beparvo bo'lishadi. Bundan ortiq nodonlik, bundan ziyod gumrohlik, bundan-da osiylik bormi?!
فَإِن زَلَلۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡكُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ٢٠٩
209. Agar sizlarga ravshan hukmlar kelganidan keyin ham toyib ketsangizlar, bilinglarki, Alloh albatta qudrat va hikmat egasidir.
Alloh taolo O'z payg'ambarlari orqali insonlarga vahiylarini yubordi, faqat O'ziga sig'inishni, yagona Ilohga boshqa but-sanamlarni, o'zga narsalarni sherik qilmaslikni buyurdi. Yana U zot imon va kufrni, hidoyat va zalolat yo'llarini ajratib berdi, halol va haromni anglatdi, yaxshi ishlarga amr etdi, yomonliklardan qaytardi. Oqil insonlar ibrat olsinlar, xulosa chiqarsinlar, deya ko'p mo''jizalarni, dalil-isbotlarni ko'rsatib qo'ydi. Agar shundan keyin ham insonlar haq yo'ldan toyib ketishadigan bo'lsa, u holda ular Parvardigorning alamli jazosi, abadiy qiynoqlarga giriftor bo'lishadi. Chunki Alloh taolo buyuk qudrat va hikmat egasi bo'lgani uchun ham oyatlari orqali insonlarni mana shunday ogohlantirib qo'ygan. Alloh taolo aytadi: "U Allohni qo'yib, o'ziga zarar ham, foyda ham bera olmaydigan narsalarga iltijo qilur. Bu qattiq adashishning o'zidir. U zarari foydasidan yaqinroq bo'lgan "kimsa"ga iltijo qilur. U naqadar yomon "do'st" va naqadar yomon "oshno"dir" (Haj, 12-13).
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن يَأۡتِيَهُمُ ٱللَّهُ فِي ظُلَلٖ مِّنَ ٱلۡغَمَامِ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ٢١٠
210. Nahotki ular faqat Allohning hamda farishtalarning bulutlar soyasida oldilariga kelishini va ishning tugashini kutishayotgan bo'lsa?! Barcha ishlar Allohga qaytajakdir.
Alloh taoloning ochiq-oydin amr-farmonlarini ko'ra-bila turib ham qaysarliklari tufayli ularni bajarishdan bo'yin tovlaydigan kimsalar ham bor. Ular Alloh va Uning Payg'ambariga imon keltirishmagan, Qur'onga ishonishmaydi. Buning ustiga ular "Agar Alloh o'z farishtalari bilan oldimizga tushsaydi, har kimning qilmishiga yarasha jazo va tanbehini bersa, bo'ladigan ish bo'laqolsaydi", deb betoqat bo'lishadi. Parvardigor marhamat etadiki, hamma ish Allohning O'ziga havola etiladi, hammaga munosib muomalani Uning O'zi qiladi, qachon qilishini ham yolg'iz O'zi biladi, inkor etuvchilar betoqat bo'lavermasinlarki, ular imonsizliklarining qattiq azobini totishlari muqarrardir!
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Siz yaxshi fe’l-atvorga ega bo‘lgan holda oilangiz, qarindosh-urug‘larga silai rahmli, ota-onangizga va atrofingizdagilarga yaxshilik qilayotgan bo‘lsangiz...
Tongni Allohga tasbehu hamd ila qarshi olib, Uni ulug‘laganingiz holda qosh qoraytirsangiz...
Alloh yaratgan narsalarida go‘zallikni ko‘rishga ishtiyoqmand bo‘lsangiz...
Yaralmishlarning bari Allohga tasbeh aytishini anglab yetsangiz va siz befoyda narsalar uchun emas, aksincha, buyuk ishlar uchun yaratilgan ekaningizga inonsangiz...
Odam bolalarining xatokor ekanini anglab, sizga yomonlik qilganni afv etish va ularga nisbatan kengfe’l bo‘lish harakatida bo‘lsangiz...
Agarda siz manmanlik, mansabparastlik va adovatdan najotga erishgan bo‘lsangiz va aytib o‘tilmagan o‘nlab ijobiy xislatlar sizda topilsa, demak, siz Allohning hikmatini tushunib yetishga, U Zotga yaqinlashishga, Uni yaxshi ko‘rib, Unga shukr qilishga qodir kishiga aylanibsiz.
Alloh sizni boshqalardan afzal va mukarram qilgan, maqsadlaringizga erishtirgan. Shu tariqa siz inson Allohning yerdagi xalifasi ekanligini tushunib yetasiz va Allohning muxlis bandalari qatoridan o‘rin olishga tayyor bo‘lib borasiz.
Hakimlardan biri aytadi: “Kim oltita narsa bilan rizqlansa, boshqa bir oltitadan mahrum bo‘lmaydi:
1. Kimga shukr qilish nasib qilsa, ziyodalikdan mahrum bo‘lmaydi.
Zero, Alloh taolo Ibrohim surasining 7-oyatida: «...Qasamki, agar (bergan ne’matlarimga) shukr qilsangiz, albatta (ularni yanada) ziyoda qilurman. Bordi-yu, noshukrchilik qilsangiz, albatta, azobim (ham) juda qattiqdir», deydi.
2. Kimga sabr qilish nasib etsa, savobdan mahrum bo‘lmaydi.
«...Albatta, sabr qilguvchilarga (oxiratda) mukofotlari behisob berilur»[1].
3. Kim tavba bilan rizqlansa, qabuldan mahrum bo‘lmaydi.
Bunday deyilishiga sabab shuki, Alloh taolo: «U bandalaridan tavbani qabul qiladigan...»[2], degan.
4. Kim istig‘for bilan rizqlansa, mag‘firatdan benasib bo‘lmaydi.
Chunki Alloh taolo aytadi: «...Men dedimki: “Parvardigoringizdan mag‘firat so‘rangiz! Albatta, U (bandalariga nisbatan) o‘ta mag‘firatli bo‘lgan Zotdir”»[3].
5. Duo ila rizqlangan kishi ijobatdan mahrum qilinmaydi.
Zero, Alloh taolo G‘ofir surasining 60-oyatida aytadi: «...Menga duo qiling, Men sizlar uchun (duolaringizni) ijobat qilay!..».
6. Kim ehson qilsa, o‘rni to‘ldirilmay qolmaydi. Zero, Alloh taolo Saba’ surasining 39-oyatida: «...Biror narsani (muhtojlarga xolis) ehson qilsangiz, bas, (Alloh) uning o‘rnini to‘ldirur...», deya marhamat qiladi.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Zumar surasi, 10-oyat.
[2] Shuuro surasi, 25-oyat.
[3] Nuh surasi, 10-oyat.