Bismillahir Rohmanir Rohiym
Alloh taologa beadad hamdu sanolar, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga durudu salavotlar bo'lsin.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu
Abu Bakr roziyallohu anhuning ayoli Asmo binti Umays roziyallohu anho aytadilar: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafot etganlariga bir kun bo'lgan edi. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni bir kun ko'rmaganlariga boshlarini tizzalariga qo'yib ko'p yig'lardilar”. Shunda tinchlantirish maqsadida: “Ko'p tashvish chekmang! Hamisha Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga bo'ldingiz. Inshaalloh, yaqinda U zot alayhissalom bilan yana ko'rishasiz”, dedim.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qattiq sog'inar, u zot alayhissalom bilan ko'rishishni intizorlik bilan kutardilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni ko'rishga bo'lgan sog'inch ikki yilu uch oy davom etdi. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu vafot etdilar. Sog'inib kutganlari – Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan uchrashishga muvaffaq bo'ldilar...
Fotimai Zahro roziyallohu anho
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam og'ir betob bo'lib yotardilar. Qizlari Fotimai Zahro roziyallohu anho U zotning oldilariga kirdilar. Otalarini bu ahvolda ko'rib yig'ladilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Fotima yaqinroq kel”, dedilar. U zot sollallohu alayhi vasallam qizlarining qulog'iga bir narsalarni aytdilar. Fotimai Zahro roziyallohu anhoning yig'ilari yanada kuchaydi. So'ngra boshqa qulog'iga yana bir narsalarni aytdilar. Bu safar Fotimai Zahro roziyallohu anho tabassum qildilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning vafotlaridan keyin Fotima roziyallohu anhodan otalari nima deganlari haqida so'rashganda: “Birinchi gal shu kuni vafot etishlari haqida gapirdilar. Ikkinchisida esa, menga ahlimdan birinchi bo'lib sen etishasan dedilar”, deb javob berdilar.
Ha, Fotima roziyallohu anhoning ko'ngillariga faqatgina U zotga birinchilardan bo'lib etishish taskinlik berardi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamni sog'inib o'tgan olti oydan so'ng Fotima roziyallohu anho Rasululloh sollallohu vasallam bilan yana uchrashdilar.
Bilol ibn Raboh roziyallohu anhu
Bilol roziyallohu anhu o'lim to'shagida yotardilar. Ayoli: “Qanday qayg'uga botdik!” deb mahzun bo'lardi. Buni eshitgan Bilol o'lim talvasasidan turib: “Qayg'u dema, xursandchilik degin. Chunki ertaga do'stlarim – Muhammad alayhissalom va u zotning sahobalari bilan uchrashaman”, dedi.
O'lim to'shagida yotgan Bilol roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu vasallam bilan uchrashishga oshiqardilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam esa ummatlarini ko'rishga mushtoqlar
Kunlarning birida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalar roziyallohu anhum bilan birga Baqi' qabristoniga kirdilar. Shunda u zot alayhissalom:
– Do'stlarimni ko'rishni juda xohlayman, – dedilar.
Sahobalar roziyallohu anhum:
– Yo Rasululloh, Biz sizning do'stlaringiz emasmiz-mi? – deyishdi.
Rasuli akram sollallohu alayhi vasallam:
– Sizlar mening ashoblarim (birodarlarim)sizlar. Do'stlarim esa, mendan keyin keladigan, meni ko'rmay turib, menga imon keltiradigan qavmdir, – dedilar.
Unutmang! Rasululloh sollallohu alayhi vasallam biz ummatlarini ko'rishga juda mushoqdirlar. Ammo biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga munosib ummat bo'lyapmiz-mi?
Alloh taolo qalbimizni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bo'lgan muhabbatga to'ldirsin, u zot alayhissalomga munosib ummat bo'lishimizga tavfiq ato etsin!
Davron NURMUHAMMAD
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Rivoyat qilinishicha, Hasan Basriy rahimahullohning qo‘llarida Abbos degan bir yigit tavba qilgan ekan. U yigit avvallari juda ko‘p gunoh qilgan bo‘lgan, so‘ng tavba qilgan, lekin shu holda yetmish marta tavbasini buzgan. Oxir-oqibat umrining so‘nggi daqiqalari yaqinlashganda, o‘limi ko‘ziga ko‘ringan paytda onasini chaqirib shunday dedi:
— Ona, Hasan Basriy hazratlarini chaqiring, men u zotning huzurlarida tavbamni yangilamoqchiman, shoyadki Alloh taolo tavbamni qabul qilsa.
Onasi shoshilib Hasan Basriyning huzuriga borib, salom berdi va:
— Men Abbosning onasiman, o‘g‘limning o‘lim payti yetdi va u sizni so‘rayapti, tavbasini yangilamoqchi, dedi. Hasan Basriy rahimahulloh bunga javoban:
— Bor, menga tavba qilib, uni qayta-qayta buzadigan odamning keragi yo‘q, dedi.
Ayol yig‘lagan holda uyiga qaytib keldi va o‘g‘liga:
— Ey, o‘g‘lim! Shayx sening yomon qilmishlaring tufayli kelishdan bosh tortdi, dedi.
Shunda Abbos osmonga boqib:
— Yo Robbim, Parvardigorim, shayx mendan yuz o‘girdi, ammo Sen mendan yuz o‘girma, umidimni so‘ndirma, deb duo qildi.
Shundan so‘ng yigit onasiga qarab:
— Ey, onajon! Agar vafot etsam, oyog‘ingizni yuzimga qo‘ying, keyin bo‘ynimga arqan bog‘lab, bozorda sudrab yuring va ovozingiz boricha “Bu — Allohga osiy bo‘lganning jazosidir” deb baqirib yuring. Shoyad, mening holimni ko‘rib, Alloh O‘z fazli va rahmati bilan meni afv etsa, dedi.
Onasi uni o‘zi aytganidek o‘g‘lining yuziga oyog‘ini qo‘ymoqchi edi, hotifdan bir ovoz eshitildi:
— Oyog‘ingni sajda qiladigan joyga qo‘yma. Shuni bilginki, Alloh taolo uni afv etdi va do‘zaxdan ozod qildi.
Shundan so‘ng onasi uni dafn qildi va uyiga qaytdi. Shu kecha Hasan Basriy tushida bir ovozni eshitdi:
— Ey Hasan! Nima uchun bandamni Mening rahmatimdan umidsiz qilib qo‘yding? Axir uni Men yaratganmanku va Mening rahmatim har narsani qamrab oladi. Qasamki, agar yana shunday qilsang, seni solihlar daftaridan o‘chiraman!
Bu qissa Allohning rahmati va fazlining ulkan ekanini, hamda tavba qilishda inson hech qachon umidsiz bo‘lmasligi kerakligini yorqin tarzda bayon qiladi.
Homidjon domla ISHMATBЕKOV