MDH Davlat rahbarlari kengashining shu yil 13 oktyabr' kungi yig'ilishida Samarqand shahrini 2024-yilda Hamdo'stlikning madaniy poytaxti deb e'lon qilish to'g'risida qaror qabul qilindi. Bu haqda mynamaz.ru xabar bermoqda.
MDH Ijroiya qo'mitasi matbuot xizmati xabariga ko'ra, Hamdo'stlikka a'zo davlatlar hukumatlariga dastur tadbirlarida o'z davlatlari vakillarining ishtirokini tashkil etishda yordam ko'rsatish topshirildi.
Davlat rahbarlari, Gumanitar hamkorlik bo'yicha davlatlararo jamg'arma, MDHga a'zo davlatlarning madaniy hamkorlik kengashi, hamkorlikning boshqa manfaatdor soha organlari va Hamdo'stlik ijroiya qo'mitasiga Samarqand shahrida madaniy tadbirlarni qo'llab-quvvatlash imkoniyatlarini ko'rib chiqishni topshirdi.
Ma'lumot uchun, Samarqand dunyodagi eng qadimiy shaharlardan biri bo'lib, 1924 yilda Sovet O'zbekistonining birinchi poytaxti bo'lgan, respublikada uchinchi yirik shahar (2023-yil 1 yanvar holatiga ko'ra shaharda 573,2 ming kishi ro'yxatga olingan).
Bugungi kunda Samarqandda 14 ta arxeologik yodgorlik, 410 ta me'moriy yodgorlik, 23 ta diqqatga sazovor joy, 36 ta yodgorlik, jami 483 ta moddiy-madaniy meros ob'ektlari mavjud. Tarixiy binolarning aksariyati Samarqand temuriylar saltanatining poytaxti bo'lgan 15-17-asrlarga to'g'ri keladi.
2001 yilda Samarqand shahrining tarixiy qismi “Samarqand – madaniyatlar chorrahasi” nomi bilan YuNYeSKOning Jahon merosi ro'yxatiga kiritilgan.
O'zbekiston musulmonlari idorasi
Matbuot xizmati
Inson zimmasida bir nechta omonatlar borki, bularni qadrlash zarur hisoblanadi. O‘z joniga o‘zi qasd qilish esa ana shu omonatga xiyonat qilishdir. Binobarin, Quroni karim Niso surasi 29-oyatida Haq taolo xitob qilgan: "Bir-birlaringizni o‘ldirmangiz".
Jundab ibn Abdulloh roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: "Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Sizlardan ilgari o‘tganlardan bir kishi jarohatlandi. Besabrlik qilib pichoq oldi-da, qo‘lni kesib tashladi va ko‘p o‘tmay, qon yo‘qotib vafot etdi. Alloh: "Bandam joniga qasd etdi, unga jannatni harom qildim", dedi" (Muttafaqun alayh).
Yana bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: "Kimki tog‘dan o‘zini tashlab, joniga qasd qilsa, u jahannam olovida abadulabad o‘zini pastga tashlaydi. Kimki zahar ichib joniga qasd qilsa, u qo‘lida zaharini tutib, jahannam olovida abadulabad o‘zini zaharlaydi. Kimki o‘zini temir bilan o‘ldirsa, u qo‘lida temirini tutib, jahannam olovida abadulabad u bilan o‘zini uradi" (Imom Buxoriy, Muslim va boshqalar rivoyati).
Mo‘tabar fatvo kitoblarimizdan “Fatavoi Sirojiya”da: “Qachon kema yona boshlasa, undagilarning agar o‘zlarini dengizga tashlashsa, suzish bilan xalos bo‘lib ketishga gumonlari g‘olib bo‘lsa, shunday qilishlari vojib bo‘ladi. Agar o‘zlarini dengizga tashlasalar ham g‘arq bo‘lishlari yoki tashlashmasa, kuyib ketishlari ehtimoli bo‘lsa, u holda kemada qolish va dengizga o‘zlarini otish orasida ixtiyorlidirlar. Kimki o‘zini o‘ldirsa, uning gunohi boshqa birovni qatl qilgandan ko‘ra qattiqroqdir!”
Yuqorida keltirilgan manbalardan ko‘rinib turibdiki dinimiz inson o‘z joniga qasd qilishga emas, balki bu omonatni asrashga qadrlashga chaqiradi. Lekin, jamiyatda ba’zi insonlar borki, o‘z joniga qasd qilishga, xudkushlikka rag‘bat qiladilar. Aslini olganda o‘zini-o‘zi o‘ldirish Alloh bergan ne’matni mutlaqo mensimaslikdir. Shu bilan birga bunday holat o‘sha jamiyatga ham musibat hisoblanadi.
O‘zini-o‘zi o‘ldirishning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq va kattaroq hisoblanadi. Endi, salgina hayot tashvishi deb, ozgina g‘am va alam deb o‘zini o‘ldirayotganlarning gunohi birovni o‘ldirishdan ko‘ra og‘irroq ekanligini bildik. Biroq, bundan ham eng achinarlisi, birovlarning yolg‘on-yashiq gaplariga uchib, “fatvo”lariga aldanib, begunoh mo‘min-musulmonlarni o‘ldirishga qasd qilib o‘zini o‘ldirishning gunohi bundan necha barobar og‘irroq hisoblanadi. Bu shahidlik emas, bu qahramonlik ham emas, balki xudkushlikdir.
Uychi tumani "Devona bobo" jome masjidi imom-xatibi
Abdufattoh Musaxanov
Manba: @Softalimotlar