Bugun erta tongdan mamlakatimiz bo‘ylab mo‘min-musulmonlar karantindan keyingi ilk jamoat namozini o‘qish uchun iymon va ixlos bilan, katta entikish va cheksiz xursandchilik tuyg‘usi bilan jome masjidlarga oshiqdi.
Namozxonlarimiz ongli ravishda o‘zaro masofani saqlash, niqoblarni to‘liq taqish, qo‘llariga maxsus suyuqlikni surish, maxsus dizinfeksiyalovchi qurilmadan o‘tish kabi karantin qoidalariga to‘liq amal qilib, jamoat namozida hozir bo‘lishdi.
Qariyb 5 oydan ortiq vaqt mobaynida namozxonlar jamoat namozini intiqlik bilan kutishgan edi. Shu bois sog‘ingan qalblar masjidlarda taskin, halovat topdi, imom-xatib, qorilarimizning bir-biridan ajoyib Qur’on tilovatiga some bo‘lishdi, bamdod namozini jamoat ixlos bilan ado etishdi.
Jamoat namozlari juda fayzli o‘tdi. Namozdan so‘ng imom domlalarimiz jamoat bilan birga Alloh taologa ko‘p-ko‘p hamdlar, Payg‘ambarimiz sollollohu alayhi va sallamga davomli salovotlar aytishdi, Yurtboshimiz boshchiligidagi rahbarlarimiz, xalqimiz haqiga duoi xayrlar qilishdi, yurtimiz va butun dunyodan kasalliklarni ko‘tarishi so‘rab iltijolar qilishdi.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi Matbuot xizmati
Bir o‘smir “ulg‘ayib, boy bo‘lsam hammaga yordam beraman” deb yurar edi. U boylik bo‘lsagina odamlarga yordam berish mumkin, degan fikrda ekan, bir kuni Payg‘ambar alayhissalomning bir xurmoni yarmini sadaqa qilib bo‘lsa ham do‘zaxdan saqlanish lozimligi haqidagi hadisini eshitib qoldi. Bir kichik xurmoning yarmi qancha bo‘lardi, deb tasavvur qilolmadi.
Ertasiga ko‘chaga chiqish oldidan bir xurmoni cho‘ntagiga solib oldi. Yo‘l bo‘yda tilanib turgan otaxonning yonidan o‘tarkan, cho‘ntagiga qo‘lini tiqib, beixtiyor kechagi hadisni esladi. Xurmoni olib, yarmini otaxonga uzatdi. Shunda otaxonning ko‘zlari quvonchdan porlab ketdi. O‘smir yigit o‘yladiki, “hatto ko‘p pul berilsa ham bu qadar xursand bo‘lmasdi”, deb o‘yladi. Qilgan ishidan o‘ziyam shodlandi. Angladiki, otaxon o‘ziga berilgan narsaning qiymatidan emas, o‘ziga berilgan e’tibor va baham ko‘rishdan nihoyatda shodlangandi.
Yigitcha bu ishidan keyin yuqoridagi hadisning hikmatini tushunib ketdi. Endi u bir ko‘ngilni obod qilish uchun boy bo‘lishni kutib yurmaslik kerakligini bildi. Zero, ko‘ngil Xudoning nazargohidir. Uni quvontirgan kishini Alloh quvontirishi shubhasizdir.
Akbarshoh Rasulov