Uzoq yillik tajribalardan ma’lumki, yuqumli kasalliklar keng tarqalgan davrda eng maqbul chora karantin tartiblarini joriy qilish bo‘lgan. Bundan asosiy maqsad esa, odamlar hayotini saqlash va vabo keng tarqalishini jilovlashdir. Shunday voqealar Islom tarixida ham, yurtimiz o‘tmishida ko‘p kuzatilgan. Bugungi karantin sababli o‘rnatilgan tartib-qoidalar kishilarga biroz mushkul kelsada, aslida bu bilan ommaviy falokatning oldi olinadi, insha Alloh.
Xabaringiz bor, koronavirus pandemiyasi davrida butun dunyo davlatlari kabi yurtimizda ham kasallik keng avj olishi munosabati bilan karantin cheklovlari kuchaytirildi. Shuningdek, kasallik zanjirini uzish maqsadida, shanba va yakshanba kabi dam olish kunlari fuqarolarga “o‘zini o‘zi yakkalash” kabi qat’iy cheklovlar joriy etildi. Jumladan, Maxsus komissiya qarori bilan bu yilgi Qurbon hayitining birinchi kuni 31 iyul juma, shanba va yakshanba, ya’ni ketma-ket uch kun mana shunday karantin mezonlari o‘rnatilib, bir qator harakatlar, xususan, transport vositalari harakati cheklandi.
Aholimiz hayotini saqlash va salomatligini asrash yo‘lida o‘rnatilgan shunday tartiblarni ongli ravishda tushungan holda qurbonlik qilishni niyat qilgan kishilar jonliq xarid qilish, so‘ydirish, saqlash va uni tarqatish chora-tadbirlarini avvaldan ko‘rib qo‘yishlari zarur bo‘ladi.
Shuni unutmaslik kerakki, qurbonlik qilishdan maqsad Alloh yo‘lida qon oqizib, taqvoimizni namoyon qilishdir. Bu haqda Alloh taolo Qur’oni karimda shunday marhamat qilgan: “Allohga (qurbonlik) go‘shtlari ham, qonlari ham yetib bormas. Lekin u Zotga sizlardan taqvo yetar... Ezgu ish qiluvchilarga xushxabar bering!” (“Haj” surasi, 37-oyat).
Demak, qurbonlik qiluvchi kishi jonliq so‘yishi bilan o‘zining Allohga bo‘lgan taqvosini namoyon qilar ekan, bu ishni chiroyli odob, ixlos va e’tiqod bilan qilishi, bu yo‘ldagi qiyinchiliklarga bardosh berishi kerak bo‘ladi.
Hozirgi kunda ba’zi kishilar “Qurbonlik so‘yish kunlari karantin kuchaytirilgan kunlarga to‘g‘ri kelib qoldi. Men qurbonlik qilishga qiynalaman. Go‘shtini qanday tarqataman, bir qancha faqirlar meni qurbonlik go‘shtimga qarab turmoqda”, degan so‘zlar bilan chiqib, mutasaddilarga turli malomatlar, haqoratlar va noloyiq so‘zlar qilmoqdalar. Aslida ulug‘ ibodat qilishga hozirlangan mo‘min kishi mazkur ibodatni yuksak odob bilan vazminlik ila ado etishi talab etiladi. Bunday xatti-harakatlar ibodat savobining kamayishiga olib keladi.
Azizlar, ibodatning asosiy sharti bo‘lmagan masalalar bilan odamlar fikri hayolini chalg‘itish, ushbu ibodatning chiroyli ado etilishiga mone’lik qiladigan, nuqsonli bo‘lishiga sabab bo‘ladigan turli gap-so‘zlarni tarqatishdan saqlanaylik. Ayniqsa, la’nat aytish mo‘min kishiga yarashmaydigan odat bo‘lishi bilan birga, xatarli tomoni shundaki, la’nat noo‘rin aytilgan bo‘lsa, aytgan kishiga qaytadi. Shunga ko‘ra, ularga aytilgan la’natlar katta ehtimol bilan aytuvchining o‘ziga qaytadi.
Eng muhimi jonliq so‘yilishi bilan qurbonlik ado bo‘ladi, uni qilgan kishi vojibning uddasidan chiqqan bo‘ladi. Qurbonlik go‘shtini tarqatish esa mustahab amal bo‘lib, uning masalasi biz o‘ylagandan ham ko‘ra kengroqdir. Ya’ni, go‘shtni hammasini tarqatish ham, keyinroq ulashish ham, hammasini olib qolish ham joiz, tarqatgan kishi savob oladi, tarqatmagan kishi gunohkor bo‘lmaydi.
Buning ustiga qurbonlik go‘shtlarini bir ikki kun saqlab turib yoki uchinchi kuni, ya’ni yakshanba kuni so‘yib, dushanba ertalabdan tarqatish ham mumkin. Shuningdek, qurbonlik qilish bo‘yicha onlayn xizmat ko‘rsatuvlarga buyurtma qilish yoki vakil orqali ham so‘ydirish joizdir. Xullas, qurbonlik qilaman, degan kishi uchun jiddiy mushkullik yo‘q.
To‘g‘ri tushunish kerakki, hozir dunyoni barcha burchaklarida ahvol shunday. Bunday paytda barchamizdan ozgina sabr-toqat, murosa va aql bilan ish tutish talab qilinadi, xolos. Hech qanday malomat qilishga o‘rin yo‘q. Bu qiyinchilik kunlar Alloh taoloning barchamizga sinovi, shunday kunlarda bir yoqadan bosh chiqarib, bir-birimizni qo‘llab turishimiz kerak.
Qayd etish kerakki, O‘zbekistonda karantin cheklovlarining o‘rtacha yo‘li tanlangan. Barcha oziq-ovqat do‘konlari va dorixonalar uzluksiz ishlamoqda. Kundalik ehtiyoj tovarlari taqchilligi va narx-navoning asossiz o‘sishining oldini olish choralari ko‘rilmoqda.
Eslatib o‘tamizki, odamlar ehtiyojmand do‘st-birodarlari yoki kamxarj qarindosh-urug‘lariga hayit kunlari xursandchilik ulashishni istasalar, arafa kunlarda o‘z xayriyalarini ulashishlari va qurbonlik go‘shtlarini agar bunday kishilar sal uzoqroqda bo‘lishsa, hayitning to‘rtinchi kuni yetkazishni tavsiya etamiz.
Hozir, zulhijja oyining avvalgi o‘n kunligida turibmiz. Bu kunlarda qilingan xayru ehsonlarning savobi ham ulkan bo‘lishidan xabarimiz bor. Har kim o‘z atrofidagi muhtojlarga yordam bersa, ularning ham ko‘ngliga surur kiradi, hayit xursandchiligini his qilishadi. Bu haqda Abu Zarr G‘iforiy raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi, Rasululloh sallallohu alayhi va sallamdan eng afzal sadaqa haqida so‘rashdi. Shunda Ul zot: “Muhtojga maxfiy qilinganidir”, – dedilar va quyidagi oyatni o‘qidilar: “Sadaqalaringizni oshkora bersangiz, qandoq ham yaxshi. Agar kambag‘allarga pinhona bersangiz, o‘zingiz uchun yanada yaxshiroqdir va (U) gunohlaringizdan o‘tar. Alloh qilayotgan (barcha) ishlaringizdan xabardordir”(Baqara surasi, 271 - oyat) (Imom Ahmad rivoyatlari).
Shunday ekan, bunday sinovli kunlarda har birimiz bor imkoniyatimizni ishga solib harakat qilsak, barcha savobli ishlarni mukammal va chiroyli holatda bajarish nasib etadi, insha Alloh.
Alloh taolo har birimizni to‘g‘ri yo‘lda sobitqadam qilsin!
O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo hay’ati
Yoshlarni murg‘aklik vaqti dan ona mehri, ota e’zozi ila tarbiyalab borish ular ning Vataniga muhabbatli, odob-axloqli, ma’rifatli bo‘ lib ulg‘ayishiga sabab bo‘ladi.
Shonli tariximizda yurtimiz himoyasi yo‘lida jonlarini qur bon qilgan ajdodlarimizning nomlari hali-hanuz yuksak ehti rom ila tilga olinadi. Chunki ular Vatanga muhabbatni amalda isbotlab, kelajak avlodga o‘rnak bo‘ldilar.
Dinimiz ta’limotida kishi ning o‘z Vataniga muhabbatli bo‘ lishi yuksak qadriyatlardan eka ni ta’kidlangan. Imom Abu Homid G‘azzoliy rahimahulloh aytadi: “Bashariyat o‘z yerlarini qanday bo‘lsa, shundayligicha, garchi u yer qa rovsiz, qo‘rqinchli bo‘lsa-da, yaxshi ko‘radilar. Vatanni sevish inson qalbidagi tabiiy tuyg‘u bo‘lib, u in sonni o‘z Vatanida rohat topishiga sabab bo‘ladi. Undan yiroqlashsa, sog‘inadi, unga dushman hujum qil sa, himoya qiladi, u haqda nojoiz gap aytilsa, g‘azablanadi”.
Ibrohim ibn Adham rahi mahulloh aytadi: “Nafs istak larini ibodat bilan muolaja qildim, lekin nafsimning Va tanga intilishiday og‘ir narsa ni topmadim... Men qoldirgan narsalarning birortasi Va tanni tark etishdek og‘ir bo‘l gan emas”. Imom Zamaxshariy rahi mahulloh: “Hamma o‘z Vatanini, yashaydigan yerini, tug‘ilgan jo yini va vatandoshlarini yaxshi ko‘radi”, degan (“Asosul balog‘a”).
Albatta, Vatanga bo‘lgan muhabbat tuyg‘usi Rasululloh sollallohu alayhi va sallamga ham begona emas. U zot Makkadan chiqib ketayotganla rida unga qarab: “Ey Makka, qancha lar chiroylisan. Sen men uchun eng se vimlisan. Agar qavmim meni sendan quvib chiqarmaganida, sendan boshqa yerda yashamagan bo‘lar edim”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati). Anas ibn Molik roziyallohu anhu rivoyat qiladi: “Rasululloh sollal lohu alayhi va sallam qachon safardan qaytsalar va Madinaning devorlari ko‘rina boshlasa, tuyalarining yurishi ni tezlatar, agar xachirda bo‘lsalar, uni niqtar edilar” (Imom Buxoriy ri voyati). Ya’ni, sog‘inchdan shunday qi lar edilar. Alloh taolo biz bandalarini hidoyat yo‘llariga chorlar ekan, jumladan, bunday deydi: «Savobli va taqvoli ishda hamkorlik qilin giz, gunoh va adovat ishlarida ham korlik qilmangiz» (Moida surasi, 2-oyat). Taqvo faqat ibodat qilish yoki sadaqa berishda emas, balki Va tanni sevish, uni asrash ham taqvodir. Alloma Shayx Muhammad Sho kir rahimahulloh aytadi: «“Taqvo” deganda, faqat namoz, ro‘za va shu kabi ibodatlarni tushunmang. Al lohga haqiqiy taqvo qilish hamma narsada bo‘ladi. Rabbingizga ibodat qilishda ham taqvo qiling, unda sustkashlik qilmang. Birodarla ringiz borasida ham Allohga taqvo qiling, ularning birortasiga ozor yetkazmang. Vataningiz borasida ham Allohga taqvo qiling, unga xiyonat qilmang, uni dushmanning qo‘liga topshirib qo‘ymang. O‘z nafsingiz borasida ham Allohga taqvo qiling, uning salomat bo‘lishiga beparvo bo‘lmang, yomon xulq bilan xulqlan tirib qo‘ymang». Demak, oyati karimadan ma’lum bo‘ladiki, umumjamiyat ishlarida hamkorlik qilish zimmamizga farz dir. Bu ishda har kim imkoniyati darajasida o‘z hissasini qo‘shmog‘i lozim.
Ayniqsa, Vatan ravnaqi, uning tinchligini asrash, turli tahdid lardan himoya qilish nafaqat mudo faa tizimi kishilarining vazifa si, balki hamma qilishi shart bo‘l gan ilohiy ko‘rsatmadir. Imom Shotibiy rahimahulloh aytadi: “Ummat shu narsaga itti foq qilganki, shariat ahkomlari beshta zarur narsalarni himoya qi lishga qaratilgan. Ular: din, jon, nasl, mol va aql” (“Al-muvofaqot”). Modomiki, Alloh taolo o‘z sharia tini mana shu besh narsani muhofa za qilishga qarata joriy etgan ekan, nima uchun bandaning ana shu narsa larni asrash yo‘lida jon fido qili shi ibodat bo‘lmasin? Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytadilar: “Kim molini himoya qilib o‘ldirilsa, u shahiddir. Kim oilasini himoya qilib o‘ldiril sa, u shahiddir. Kim dinini himoya qi lib o‘ldirilsa, u shahiddir. Kim joni ni himoya qilib o‘ldirilsa, u shahid dir” (Imom Termiziy rivoyati). Imom Bayhaqiy “Sunan”da, Toyalisiy ”Mus nad”da rivoyat qiladi.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam dedilar: “Agar bir kishi boshqa bir kishining jonini omon qoldirishga ishontirib, so‘ngra uni o‘ldirsa, men u qotildan bezorman, garchi o‘ldirilgan kishi kofir bo‘lsa-da”. Vatangadolik – eng og‘ir kulfat. Inson uchun eng og‘ir jazo ham shu. Shuning uchun ham shariat ahkomla rining jinoyatga jazo berish bobla rida eng jirkanch gunoh qilgan (oi lasi bo‘laturib zino qilgan) kishi larni Vatandan quvg‘in qilish ja zosi belgilangan. Alloh taolo Qur’oni karimda qalbida iymoni yo‘q munofiqlar haqida bunday deydi: «Agar biz ularga: “Yo o‘zlaringizni o‘ldiring yoki vatanlaringizdan chiqib ke tingiz”, deb buyurganimizda edi, oz qismidan boshqasi uni qilma gan bo‘lar edi» (Niso surasi, 66-oyat). Imom Abu Hayyon Andalusiy rahimahulloh aytadi: “Mazkur oyatda vatanni tashlab chiqib ketish juda og‘ir ish ekaniga dalolat bor. Shuning uchun Alloh taolo uni o‘z jo niga qasd qilish bilan birga zikr qildi” (“Bahrul Muhiyt”). Qaysi sa babdan bo‘lishidan qat’i nazar, in son uchun vatandan ayrilish o‘lim bilan barobar musibatdir. Payg‘ambar alayhissalom ayta dilar: “Sizlardan qay biringiz tong otganda uyi tinch, tani sog‘, uyida bir kunlik yeguligi bo‘lsa, go‘yoki uning uyida dunyoning hamma ne’matlari mujassam bo‘libdi” (Imom Termiziy rivoyati).
Demak, inson uchun o‘z uyi da, tinch-osoyishta, vatanida sog‘ va omonlikda umrguzaronlik qilishi katta baxt va buyuk ne’matdir. Ne’matni esa, zoye qilmaslik, ak sincha uni asrab-avaylash, uning shukronasini bajo keltirish har bir banda uchun ham qarz, ham farzdir.
Homidjon ISHMATBЕKOV,
O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisining
birinchi o‘rinbosari