Tariqat SILSILASI
Avval ham aytib o‘tganimizdek, har bir tariqatning o‘z shayxidan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga yetib boradigan silsilasi bor. Mazkur silsilaga kiruvchi shayxlar ushbu tariqat asoslarini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan naql qilishda xizmat qilganlar. Bizda asosan naqshbandiylik tarqalgani uchun ushbu tariqat silsilasini batafsilroq o‘rganib chiqamiz.
1 – HAZRATI MUHAMMAD MUSTAFO
SOLLALLOHU ALAYHI VASALLAM
Odatda tasavvuf kitoblarida silsila zikr qilinganda birinchi bo‘lib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning muborak ismlari va u zot alayhissalomning shamoyillari va axloqi oliyalari zikr qilinadi. Ushbu ma’lumotlar boshqa alohida kitoblarda borligi e’tiboridan, biz bu yerda har bir tariqat kabi Naqshbandiya tariqati ham Nabiy sollallohu alayhi vasallamga borib taqalishini yana bir bor ta’kidlash bilan kifoyalanamiz.
2 – ABU BAKR SIDDIQ ROZIYALLOHU ANHU
Milodiy 572 sanada Makkada tug‘ilganlar. Milodiy 635 sanada Madinada vafot etganlar.
U kishi uzunga yaqin o‘rta bo‘yli, tanalari oq, ozg‘indan kelgan, sochlariga oq oralagan, siyrak soqolli, ko‘zlari biroz chuqur, yuzlari nurli, ozg‘in bo‘lishlariga qaramay, quvvatli, azmu qarorli va shijoatli kishi edilar.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu Nabiy sollallohu alayhi vasallamga birinchi bo‘lib iymon keltirgan kishidirlar. U kishi Islomda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan keyingi eng afzal shaxs ekanliklarida shubha yo‘q.
Abu Sa’id roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday dedilar:
«Odamlar ichida men uchun suhbatida va molida eng ishonchlisi Abu Bakrdir. Agar men o‘zim uchun Robbimdan boshqani xalil tutadigan bo‘lsam, albatta Abu Bakrni tutar edim. Chunki u Islom birodarligi va muhabbatidir. Masjidda hech bir eshik qolmasdan, hammasi berkitilsin. Illo, Abu Bakrning eshigi bundan mustasno».
Boshqa bir rivoyatda:
«Agar ummatimdan xalil tutadigan bo‘lsam, albatta Abu Bakrni tutar edim. Lekin u birodarim va sohibimdir. Batahqiq, Alloh sizning sohibingizni xalil tutgandir», deyilgan.
Buxoriy, Muslim va Termiziy rivoyat qilishgan.
Ushbu hadisi sharifdan Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu Islom ummatining Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan keyingi eng afzal shaxsi ekanliklari yaqqol ko‘rinib turibdi.
Shu bilan birga, Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu sahobai kiromlar orasida ham eng ilmlisi va eng zehni o‘tkiri bo‘lganliklari ko‘plab hadislarda rivoyat qilingan.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ikki marta:
«Alloh meni sizlarga yuborganda, sizlar menga «Yolg‘on aytding», dedingiz. Abu Bakr «Rost aytdingiz», dedi. O‘zi sizlar menga sohibimni tark qilasizlarmi, yo‘qmi?!» dedilar. Shundan so‘ng unga hech ozor berilmadi».
Buxoriy rivoyat qilgan.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Abu Bakr Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga kirdi. So‘ng u zot unga:
«Sen Allohning do‘zaxdan atiyqisan (ozod qilganisan)», dedilar. O‘sha kundan boshlab u «atiyq» deb atala boshladi».
Termiziy rivoyat qilgan.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Ichida Abu Bakr bo‘lgan qavmga undan boshqa imom bo‘lishi mumkin emas», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Huzurimga Jabroil alayhissalom keldi va qo‘limdan yetaklab borib, menga jannatning ummatim kiradigan eshigini ko‘rsatdi», dedilar.
Shunda Abu Bakr:
«Ey Allohning Rasuli, men ham siz bilan bo‘lib, uni ko‘rishni juda ham istadim», – dedi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
«Ey Abu Bakr, ummatim ichidan jannatga birinchi kiruvchi albatta sen bo‘lasan», dedilar».
Abu Dovud rivoyat qilgan.
Ibn Is'hoq Muhammad ibn Abdurrahmon ibn Abdulloh ibn Husayn Tamimiydan qilgan rivoyatda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyidagilarni aytadilar:
«Kimni Islomga da’vat qilsam, albatta to‘xtashi va ikkilanishi bo‘ldi. Faqatgina Abu Bakr kutib turmadi va ikkilanmadi».
Bu – Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning fazllariga fazl qo‘shadigan ulkan guvohlikdir.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Bizga xayr qilgan har bir qo‘lning mukofotini bermay qo‘ymadik. Faqat Abu Bakr bundan mustasno. Uning bizga qilgan xayrlari bor. Uning mukofotini qiyomat kuni Allohning O‘zi beradi. Hech kimning moli menga Abu Bakrning moli manfaat berganidek manfaat bergan emas», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Abu Bakrga:
«Sen mening havzdagi sohibimsan va g‘ordagi sohibimsan», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu sahobai kiromlar ichida eng zohidlaridan biri edilar.
Imom Ahmad «Zuhd»da Muhammad ibn Siyrindan rivoyat qiladi:
«Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhudan boshqa odamning yegan taomini o‘zini majburlab qusib yuborganini bilmayman. Unga bir taom keltirilgan edi, undan yedi. Keyin unga:
«Buni No‘mon roziyallohu anhu olib kelgan edi», deyildi.
«Menga Ibn No‘monning kohinlikdan topganini yegizdingizmi?!» dedi-da, o‘zini majburlab qusib yubordi».
Abu Nu’aym «Hulya»da Zayd ibn Arqam roziyallohu anhudan rivoyat qiladi:
«Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning bir quli bo‘lib, u ishlab, bir narsalar topib kelar edi. Bir kecha u taom olib keldi. U kishi undan bir luqma tanovul qildi. Qul unga:
«Senga nima bo‘ldi? Har kecha mendan so‘rar eding. Bu kecha so‘ramading?» dedi.
«Bunga meni ochlik majbur qildi. Buni qayerdan topding?» dedi u.
«Johiliyat paytida bir qavm oldidan o‘tib, ularga dam solgan edim. O‘shanda ular menga biror narsa berishni va’da qilishgan edi. Bugun ularning oldilaridan o‘tib ketayotsam, to‘y bo‘layotgan ekan, o‘sha va’da qilgan narsalarini berishdi», dedi qul. Abu Bakr:
«Meni halok qilay debsan-ku!» dedi va qo‘lini halqumiga tiqib, qusishga urina boshladi. U narsa chiqmay turib oldi. Unga:
«Bu narsa faqat suv bilan chiqadi», deyishdi. U bir jomda suv opkeltirdi-da, undan ichib, qusishga urindi. Oxiri u narsani chiqarib tashladi. Shunda unga:
«Alloh rahm qilsin, bir luqmani deb shunchalik qilasanmi?!» deyishdi. U esa:
«Agar bu luqma jonim bilan qo‘shilib chiqadigan bo‘lganida ham, albatta chiqarar edim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning «Haromdan o‘sgan har bir jasadga olov haqlidir», deganlarini eshitganman. Ushbu luqmadan jasadimda biror o‘sish bo‘lib qolmasin, deb qo‘rqdim», dedi».
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu Naqshbandiya tariqatining asosi bo‘lmish zikri xafiyni, ya’ni ovoz chiqarmay, maxfiy zikr qilishni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan g‘orda birga turganlarida olganlar. O‘sha ondan boshlab bir lahza ham g‘ofil bo‘lmay, Alloh taoloning zikrida bardavom bo‘lganlar. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu silsila omonatini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan olganlar.
3 – SALMON FORSIY ROZIYALLOHU ANHU
Eronda hijratdan 215 yil oldin tug‘ilganlar. Hijriy 35 sanada 250 yoshlarida Eronning Madoin shahrida vafot etganlar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu uzun bo‘yli, bug‘doyrang, kulcha yuzli va sersoqol, sog‘lom jismli va kuchli inson edilar. Samimiy va kechirimli odam edilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu boy va zodagon otaning boyligi va obro‘sini, ayshu ishratni, turli rohat-farog‘atni tashlab, haqiqatni qidirib-qidirib, oxiri borib Islom haqiqatini topdi. Yoki boshqacha qilib aytadigan bo‘lsak, haqiqatni Islomda topdi.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu majusiylikning safsatalari haqiqatdan yiroqligini yoshlik vaqtlaridayoq ravshan anglab yetdilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu masihiylikni barbod qilgan din peshvolarining qilmishlarini ham fitriy his bilan teran tushunib, ularni sharmanda qildilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu haqiqiy masihiylikni tutgan oz sonli kishilarning qolgan-qutgan ozgina haqiqatni boshqalarga bildirmay tutib turganlarini ham bilib oldilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu masihiylar ichidagi nodir haqiqatchilar o‘zlarining buzilmagan ilohiy kitoblariga suyanib aytgan alomatlarga qarab, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni topdilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu Islom haqiqati tufayli jaholat zulmatidan iymon nuriga chiqdilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu Islom haqiqati tufayli qullikdan hurlikka chiqdilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu o‘zlari kelgindi bo‘lsalar ham, Islom haqiqati tufayli o‘zga yurtda azizlikka yetishib, oxirzamon Nabiysi Muhammad sollallohu alayhi vasallamning eng yaqin kishilaridan biri bo‘lib hayot kechira boshladilar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu o‘z ixloslari va ijtihodlari ila Nabiy sollallohu alayhi vasallamning oliy taqdirlariga sazovor bo‘ldilar.
Oiz ibn Amr roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Abu Sufyon bir guruhning ichida o‘tirgan Salmon, Suhayb Rumiy va Bilolning oldidan o‘tdi. Shunda ular:
«Allohga qasamki, Allohning qilichlari Allohning dushmanining bo‘ynidan oladigan joyini olmadi-da!» deyishdi.
Abu Bakr ularga:
«Sizlar Qurayshning shayxi va ulug‘i haqida shunday deysizlarmi?!» dedi va Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borib, xabar berdi. Shunda u zot alayhissalom:
«Ey Abu Bakr, sen ularning g‘azabini chiqargan bo‘lsang kerak. Agar ularning g‘azabini chiqargan bo‘lsang, albatta Robbingning g‘azabini chiqargan bo‘lasan», dedilar.
Abu Bakr ularning oldiga borib:
«Ey do‘stlarim! Sizlarni g‘azablantirdimmi?» dedi.
«Biz g‘azablanganimiz yo‘q. Alloh seni kechirsin, ey do‘stim!» deyishdi».
Muslim rivoyat qilgan.
Ushbu hadisi sharifda zikri kelayotgan ishlar Hudaybiya sulhidan keyin bo‘lib o‘tgan. Mazkur sulhda urushni to‘xtatish va bir-biriga tegmaslikka kelishilgan edi.
Dushman taraf sulhni buzganidan keyin, ularning boshlig‘i Abu Sufyon uzr so‘rab, Madinai Munavvaraga kelganligi ma’lum. Ehtimol, o‘sha kelganida
«Abu Sufyon bir guruhning ichida o‘tirgan Salmon, Suhayb Rumiy va Bilolning oldidan o‘tdi».
Mushriklarning boshlig‘i musulmonlar poytaxtida bemalol yurganini ko‘rib, yuqorida zikrlari o‘tgan sahobai kiromlar afsuslandilar.
«Ular:
«Allohga qasamki, Allohning qilichlari Allohning dushmanining bo‘ynidan oladigan joyini olmadi-da!» deyishdi».
Uzr so‘rab kelgan Abu Sufyon haqidagi ularning bu gaplari, garchi u o‘sha vaqtda mushrik bo‘lgan bo‘lsa ham, Abu Bakr roziyallohu anhuga yoqmadi va
«Abu Bakr ularga:
«Sizlar Qurayshning shayxi va ulug‘i haqida shunday deysizlarmi?!» dedi va Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borib, xabar berdi».
Abu Bakr roziyallohu anhu o‘zlarining qilgan ishlarini to‘g‘ri deb bilar edilar. Shuning uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borib, bu haqda shikoyatomuz gap qildilar.
«Shunda u zot alayhissalom:
«Ey Abu Bakr, sen ularning g‘azabini chiqargan bo‘lsang kerak. Agar ularning g‘azabini chiqargan bo‘lsang, albatta Robbingning g‘azabini chiqargan bo‘lasan», dedilar».
Ha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kutilmagan gapni aytdilar. Ul zot Salmon, Suhayb va Bilol roziyallohu anhumni ko‘klarga ko‘taruvchi gap aytdilar.
Qarang-a! Kim Salmon Forsiy roziyallohu anhuning g‘azabini chiqargan bo‘lsa, Alloh taoloning g‘azabini chiqargan bo‘lar ekan!
Bu nabaviy gaplarni eshitib, qo‘rqib ketgan
«Abu Bakr ularning oldiga borib:
«Ey do‘stlarim! Sizlarni g‘azablantirdimmi?» dedi».
Agar ular g‘azablangan bo‘lsalar, uzr so‘rash niyatida edilar. Ammo ular g‘azablanmagan ekanlar. Hammalari Abu Bakr roziyallohu anhuning ko‘ngillarini tinchitib:
«Biz g‘azablanganimiz yo‘q. Alloh seni kechirsin, ey do‘stim!» deyishdi».
Albatta, bu nabaviy taqdirlash Salmon Forsiy roziyallohu anhu uchun ulug‘ maqom edi. Qaysi bandaning g‘azabini chiqarish Alloh taoloning g‘azabini chiqarish bilan teng bo‘lgan ekan o‘zi?!
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
«Jannat uch kishiga mushtoqdir: Aliga, Ammorga va Salmonga», dedilar».
Termiziy rivoyat qilgan.
Jannat birovga mushtoq bo‘lishi haqida eshitgan edingizmi? Eshitmagan bo‘lsangiz, eshiting. Havodan gapirmaydigan, faqat o‘zlariga vahiy bo‘lgan narsanigina gapiradigan zot Muhammad sollallohu alayhi vasallam jannat uch kishiga, xususan, Salmon Forsiy roziyallohu anhuga ham mushtoq bo‘lishini ta’kidlamoqdalar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu uchun bundan ortiq taqdirlash bo‘ladimi?!
Imom Termiziy Burayda roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Alloh meni to‘rt kishini yaxshi ko‘rishga amr etdi va U Zotning O‘zi ham ularga muhabbat qilishining xabarini berdi», dedilar.
«Ey Allohning Rasuli, bizga ularning ismlarini aytib bering», deyishdi.
«Ulardan biri Alidir, – deb uch marta aytdilar. – Keyin Abu Zarr, Miqdod ibn Asvad va Salmon. U Zot menga ularni yaxshi ko‘rishga amr etdi va albatta, O‘zi ham ularga muhabbat qilishining xabarini berdi», dedilar».
Alloh taoloning O‘zining eng afzal va eng oxirgi Rasuliga: «Men falonchini yaxshi ko‘raman, ey Rasulim, sen ham uni yaxshi ko‘rgin», deyishi ulkan ishdir.
Ushbu hadisi sharifda ismlari zikr qilingan sahobai kiromlar ana shunday ulkan maqomga yetishgan zotlar ekan. Ularning ichida Salmon Forsiy roziyallohu anhu ham bor ekanlar.
Bu hadisi sharifdan hazrati Salmon Forsiy roziyallohu anhuning faqat Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida emas, balki Alloh taoloning huzurida ham alohida e’tiborga sazovor zotlardan ekanligi ma’lum bo‘ladi. Ushbu narsa ulkan fazl bo‘lmasa, yana nima fazl bo‘lishi mumkin?!
Imom Termiziy Ali roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Albatta, har bir nabiyga yettita najiyb yoki naqiyb berildi. Menga esa o‘n to‘rtta berildi», dedilar.
Biz (Aliga):
«Ular kimlar?» dedik.
«Men, ikki o‘g‘lim, Ja’far, Hamza, Abu Bakr, Umar, Mus’ab ibn Umayr, Bilol, Salmon, Miqdod, Abu Zarr, Ammor, Abdulloh ibn Mas’ud», dedi».
«Najiyb» – «sayyid» va «fozil shaxs» degani.
«Naqiyb» – «tanlangan ishboshi», «yordamchi rahbar» degan ma’nolarni anglatadi.
Ushbu rivoyatda zikrlari kelgan, Muhammad sollallohu alayhi vasallamga najiyb va naqiyb bo‘lish martabasiga erishgan zotlar ulug‘ baxtu saodat sohiblaridir. Ularning har biri bir olamga tatiydilar.
Ana o‘sha ulug‘ zotlar ichida Salmon Forsiy roziyallohu anhuning borligi u kishining oliymaqom zotlardan ekaniga yana bir yorqin dalildir.
Ibn Abi Hotim qilgan rivoyatda Abu Hurayra roziyallohu anhu aytadilar:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «...Va agar siz yuz o‘girib ketsangiz, sizdan boshqa qavmni o‘rningizga keltiradi, ular sizlarga o‘xshagan bo‘lmaslar», oyatini o‘qigan edilar, sahobalar:
«Ey Allohning Rasuli, biz yuz o‘girsak, o‘rnimizga keladigan, bizga o‘xshamaydiganlar kimlar?» deb so‘rashdi.
Shunda Nabiy alayhissalom Salmon Forsiy roziyallohu anhuning yelkalariga urib:
«Mana bu va uning qavmi», dedilar».
Imom Buxoriy o‘z kitoblarida rivoyat qilgan hadisda ulkan sahobiy Abu Hurayra bunday deydilar:
«Nabiy alayhissalomning huzurlarida o‘tirgan edik, Jumu’a surasi nozil bo‘ldi. U surada «Va hozircha ularga qo‘shilmagan boshqalarga ham» jumlasi bor edi.
Men: «Ular kim, ey Allohning Rasuli?» deb uch marta so‘radim.
Ichimizda Salmon Forsiy ham bor edi. Rasululloh alayhissalom qo‘llarini Salmon Forsiyning yelkalariga qo‘ydilar va:
«Agar iymon surayyo(yulduzi)da bo‘lsa ham, mana bulardan bo‘lgan kishilar unga yetadilar», dedilar».
Salmon Forsiy roziyallohu anhu ilmiy harakatga ham munosib hissa qo‘shgan zotlardan hisoblanadilar. U kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hayotlik vaqtlarida ham, u zotdan keyin ham kishilarga Islom ta’limotlarini targ‘ib qilishda faol ishtirok etganlar. U kishining Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning maslahatchilari bo‘lgani hammaga ma’lum. Xandaq urushida Nabiy sollallohu alayhi vasallam Salmon Forsiy roziyallohu anhuning maslahatlari bilan Madina atrofiga xandaq qazitganlar va ayni shu ishni sabab qilib, Alloh taolo musulmonlarga g‘alabani bergan.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu xalifalar davrida fath ishlarida faol qatnashganlar.
Salmon Forsiy roziyallohu anhu haqiqiy zohidlardan edilar. U kishi zohidlikni xo‘jako‘rsinga qilmas edilar. Salmon Forsiy roziyallohu anhuning qalblariga Alloh taoloning muhabbati to‘liq o‘rnashib, dunyo muhabbatiga u yerda joy qolmagan edi. U kishi haqiqiy bir muhibga aylangan edilar. Muhabbatlari faqat Allohga va U Zot buyurgan narsalarga edi.
Abu Nu’aym rahmatullohi alayhi Abu Buxtiriydan, u esa Banu Abaslik bir kishidan rivoyat qiladilar:
«Salmon Forsiy roziyallohu anhu bilan hamsuhbat bo‘ldim. U Alloh taolo musulmonlarga fath qilgan Kisro xazinalarini zikr qildi va:
«Albatta, sizga uni bergan, fath qilgan va ishonib topshirgan Zot O‘z xazinalarini tutib qolishi ham mumkin. Muhammad sollallohu alayhi vasallam hayotlik chog‘larida odamlar huzurlarida dinor ham, dirham ham, biror mud taom ham yo‘q holda tong ottirar edilar. So‘ngra mana shunday bo‘ldi, ey Banu Abaslik!» dedi.
So‘ngra sochilib yotgan xirmonning oldidan o‘tdik».
Imom Tobaroniy rahmatullohi alayhi Banu Abaslik bir kishidan rivoyat qiladilar:
«Salmon Forsiy roziyallohu anhu bilan Dajla qirg‘og‘ida yurib ketayotgan edim. U kishi:
«Ey Banu Abaslik! Tushib, suv ich!» dedi.
Men tushib, suv ichdim. U kishi menga:
«Sening ichganing Dajlani qancha kamaytirdi?» dedi.
«Kamaytirmagan bo‘lsa kerak», dedim.
«Ilm ham shunga o‘xshagan, undan olinadi, ammo o‘zi kamaymaydi. Endi ulovingni min!» dedi.
So‘ngra xirmonda uyilib yotgan bug‘doy va arpalar oldidan o‘tdik. Shunda u kishi:
«Buni ko‘ryapsanmi? Bizga fath qilindi. Muhammad sollallohu alayhi vasallamning as'hoblariga qisilgan edi. Bizga yaxshi, ularga yomon bo‘lganmi?» dedi.
«Bilmadim, menimcha, bizga yomon, ularga yaxshi bo‘lgan bo‘lsa kerak», dedim.
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Alloh azza va jallaga yetishgunlaricha uch kun ketma-ket to‘ymaganlar», dedi».
Abu Nu’aym rahmatullohi alayhi Zayd ibn Sohvonning mavlosi Solimdan rivoyat qiladilar:
«Mavloim Zayd ibn Sohvon bilan bozorda yurgan edim. Oldimizdan Salmon Forsiy roziyallohu anhu o‘tib qoldi. U bir vasaq taom sotib olgan ekan. Zayd unga:
«Ey Abu Abdulloh! Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sahobasi bo‘laturib shunday qilasanmi?» dedi.
«Qachon nafs rizqiga erishsa, xotirjam bo‘ladi, ibodatga ajralib chiqadi va vasvasa undan umid uzadi», dedi Salmon Forsiy roziyallohu anhu».
Hishom ibn Hasson Hasandan rivoyat qiladilar:
«Salmonning atosi (oylik maoshi) besh ming edi. O‘zi o‘ttiz ming odamga boshliq edi. Yarmini kiyib, yarmini tagiga soladigan ridoda xutba qilar edi. Atosi chiqsa, odamlarga tarqatib yuborib, o‘z qo‘l mehnati ila kun kechirardi».
Salmon Forsiy roziyallohu anhu bemor bo‘lib yotganlarida Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu u kishini ko‘rgani kirdi. Salmon Forsiy roziyallohu anhu yig‘ladilar. Shunda Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu:
«Nimaga yig‘laysan, ey Abu Abdulloh? Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sendan rozi hollarida vafot etdilar-ku?» dedi.
«Allohga qasamki, o‘limdan qo‘rqib yoki dunyoga hirs qilib yig‘layotganim yo‘q. Lekin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bizdan ahd olgan edilar. Ul zot:
«Sizlardan biringizning bu dunyodagi nasibasi yo‘lovchining zodichalik bo‘lsin», degan edilar. Endi bo‘lsa mening atrofimda mana bu narsalar sochilib yotibdi», dedi.
Sa’d roziyallohu anhu qaradilar. Salmon Forsiy roziyallohu anhuning atrofida bir lagan va obdastadan boshqa narsa yo‘q edi. Shunda u kishi:
«Ey Abu Abdulloh, bizga bir vasiyat qilgin, uni sendan olib qolaylik», dedi.
«Ey Sa’d!
Qasd qilsang, qasdingdan oldin Allohni zikr qilgin!
Hukm qilsang, hukmingdan oldin Allohni zikr qilgin!
Taqsim qilsang, qo‘lingdan oldin Allohni zikr qilgin!» dedi Salmon Forsiy roziyallohu anhu.
U kishi silsila omonatini Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhudan olganlar.
KЕYINGI MAVZULAR:
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Davomi...
O‘n birinchi odob – biror gunoh ishni amalga oshirish uchun yoki qarindoshlik aloqalarini uzish uchun duo qilmaslik.
Musulmon kishi biror gunohni bajarishga erishishi uchun yoki biror qarindoshi bilan aloqani uzishga muvaffaq qilinishini so‘rab duo qilmasligi kerak. Zero, bunday duo ijobat ham qilinmasligi hadisi sharifda xabar berilgan:
عَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ مَا مِنْ أَحَدٍ يَدْعُو بِدُعَاءٍ إِلاَّ آتَاهُ اللَّهُ مَا سَأَلَ أَوْ كَفَّ عَنْهُ مِنَ السُّوءِ مِثْلَهُ مَا لَمْ يَدْعُ بِإِثْمٍ أَوْ قَطِيعَةِ رَحِمٍ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Kimda kim biror duo qiladigan bo‘lsa, Alloh taolo, albatta, unga so‘raganini beradi yoki o‘shancha yomonlikni undan to‘sadi, modomiki u biror gunohga yo qarindoshlik aloqasini uzishga duo qilmagan bo‘lsa”, – deyayotganlarini eshitganman” (Termiziy rivoyat qilgan).
Ushbu hadisi sharifda shariat man qilgan ishlardan saqlanib duo qilish, albatta, mazkur uchta zarur narsadan biriga sabab bo‘lishi bayon qilingan. Shuning uchun orif zotlardan biri: “Duo gunohni tark qilishdir”, degan.
O‘n ikkinchi odob – o‘ziga yo farzandiga yo moliga zarar yetishini so‘rab duo qilmaslik.
Odatda aqli raso inson hech qachon o‘ziga yo farzandiga yo moliga zarar yetishini so‘rab duo qilmaydi. Ammo “jahl kelganda aql ketadi” deganlaridek ba’zi insonlar biror narsadan qattiq g‘azablangan paytlarida o‘zlariga nisbatan “o‘lsam bo‘lmasmidi”, farzandiga nisbatan “bo‘yning uzilgur”, moliga nisbatan “qirilib ketgur” kabi so‘zlarni “jahl qilib” aytib yuboradilar. Ushbu so‘zlarni aytayotgan kimsa zohiran shu narsalar sodir bo‘lishi uchun duo qilayotganga o‘xshab qoladi. Zero, duoning asli so‘rovdir. Hadisi shariflarda bunday “so‘rov”ning o‘ta xatarli ekani haqida ogohlantirilgan:
عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ لاَ تَدْعُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَلاَ تَدْعُوا عَلَى أَوْلاَدِكُمْ وَلاَ تَدْعُوا عَلَى خَدَمِكُمْ وَلاَ تَدْعُوا عَلَى أَمْوَالِكُمْ لاَ تُوَافِقُوا مِنَ اللَّهِ تَبَارَكَ وَتَعَالَى سَاعَةَ نَيْلٍ فِيهَا عَطَاءٌ فَيَسْتَجِيبَ لَكُمْ. رَوَاهُ اَبُو دَوُودَ
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “O‘zlaringga zarar yetishini so‘rab duo qilmanglar, farzandlaringga zarar yetishini so‘rab duo qilmanglar, xizmatchilaringga zarar yetishini so‘rab duo qilmanglar, mollaringga zarar yetishini so‘rab duo qilmanglar (tag‘in) Alloh tabaroka va taolo (so‘ralgan narsani) ato qiladigan ijobat soatiga muvofiq kelib qolmanglarki, (so‘rovlaringni) ijobat qilib qo‘yadi”, dedilar (Abu Dovud rivoyat qilgan).
Ushbu hadisga rioya qilgan musulmonlar jahllari chiqqan paytda “bo‘yning uzilgur”ning o‘rniga “baraka topkur”, “uying bug‘doyga to‘lgur” kabi so‘zlar bilan “koyigan”lar.
O‘n uchinchi odob – biror zarar yo musibat yetgani sababli o‘lim so‘rab duo qilmaslik.
Musulmon kishining biror musibatga uchragani tufayli o‘ziga o‘lim tilashi beodoblik hisoblanadi. Bu haqida hadisi sharifda shunday xabar berilgan:
عَنْ أَنَسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ لَا تَدْعُوا بِالْمَوْتِ وَلَا تَتَمَنَّوْهُ فَمَنْ كَانَ دَاعِيًا لَا بُدَّ فَلْيَقُلْ اللَّهُمَّ أَحْيِنِي مَا كَانَتْ الْحَيَاةُ خَيْرًا لِي وَتَوَفَّنِي إِذَا كَانَتْ الْوَفَاةُ خَيْرًا لِي. رَوَاهُ النَّسَائِيُّ
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “O‘lim so‘rab duo qilmanglar, uni hargiz tilamanglar, agar kimki duo qilishga majbur bo‘lib qolsa: “Allohim, hayot men uchun xayrli bo‘ladigan bo‘lsa, meni hayotda qoldirgin, agar vafot men uchun xayrli bo‘ladigan bo‘lsa, meni vafot ettirgin, desin”, dedilar (Nasoiy rivoyat qilgan).
Shuning uchun mo‘min kishi doimo Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib, yaxshilik so‘rab duo qilib borishi lozim.
O‘n to‘rtinchi odob – duo qilishda haddan oshmaslik.
Banda duo qilishda haddan oshmasligi, bandalardan so‘rashdagi holatlar singari maydalab gapirib ezmalik qilmaslik ham muhim odoblardan hisoblanadi. Bu haqida Qur’oni karimda bunday buyruq kelgan:
“Robbingizga tazarru’ ila va maxfiy duo qiling. Zotan, u haddan oshuvchilarni sevmas”[1].
Bir kuni Sa’d ibn Abi Vaqqos roziyallohu anhu o‘g‘illaridan birining duo qilayotib: “Allohim, Sendan jannatni, uning ne’matlarini, shodliklarini va falon-falon narsalarni ato qilishingni so‘rayman, do‘zaxdan panoh berishingni, uning zanjirlaru kishanlaridan va falon-falon narsalardan panoh berishingni tilayman”, – deb duo qilayotganini eshitib qolibdi. Shunda u zot: “Hoy o‘g‘ilginam, men Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning “Kelajakda duoda haddan oshadigan bir qavm bo‘ladi”, – deyayotganlarini eshitganman, o‘shalardan bo‘lib qolmagin. Agar senga jannat ato qilinsa, unda nima bo‘lsa hammasi ato qilingan bo‘ladi-ku, agar senga do‘zaxdan panoh berilgan bo‘lsa, undagi hamma yomonliklardan ham panoh berilgan bo‘ladi-ku”, – degan ekan.
Shuning uchun duo qilishda haddan oshmaslik kerak.
O‘n beshinchi odob – dunyoning o‘zida tezroq jazo berilishini so‘rab duo qilishdan saqlanish.
Oxiratdagi jazoning qattiqligidan qo‘rqib, dunyoda berilishini so‘rab duo qilishdan saqlanish lozim. Chunki uning mazkur so‘rovi ijobat qilinsa, uni ko‘tara olmay qolishi ham mumkin. Balki uning o‘rniga Alloh taoloning rahmatidan umidvorlik bilan U zotdan mag‘firat va ofiyat so‘rab duo qilish kerak. Bunga quyidagi rivoyat yorqin dalildir: “Bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam musulmonlardan bir bemorni ziyorat qildilar. Bemor juda nochor holatda jo‘jadek bo‘lib qolgan edi. Unga Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Biror narsa to‘g‘risida duo qildingmi, yoki U zotdan biror narsani so‘radingmi?” – dedilar. Haligi bemor: “Ha, men: ey Allohim menga oxiratda beradigan jazoingni, tezroq dunyoda bergin”, deb duo qilgan edim”, – dedi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Subhanalloh! Unga toqating yetmaydi-ku (yoki bir rivoyatda) uni ko‘tar olmaysan-ku, (uning o‘rniga): Ey Allohim, bizlarga dunyoda yaxshilikni ato qilgin, oxiratda ham yaxshilikni ato qilgin”, deb aytmadingmi”, – dedilar. U Alloh taologa (Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘rgatgan duo bilan) duo qilgan edi, Alloh unga shifo berdi”.
O‘n oltinchi odob – Alloh taologa doimo muhtoj ekanini izhor qilib duo qilish.
Musulmon kishi o‘ziga biror manfaat hosil bo‘lishida ham, biror zarardan saqlanishda ham Alloh taoloning madadiga muhtoj ekanini doimo yodida tutishi lozim. Banda dunyoga taalluqli ishda ham, oxiratga taalluqli ishda ham o‘zicha mustaqil biror narsaga qodir bo‘la olmaydi. Shuning uchun u o‘zining ojizligini, Robbisining qodirligini e’tirof etib, ehtiyojlarini ravo qilishni so‘rab Robbisiga duo qilishi lozim. Ushbu odob musulmonlikning asosi bo‘lgan eng muhim odoblardan hisoblanadi.
Yahyo ibn Muoz rahmatullohi alayh: “Allohim, Senga osiylik qilib turib yana Senga qanday qilib duo qilaman? Allohim, Sen rahmatu ikromi so‘ngsiz Al-Kariym zot bo‘lsang, qanday Sendan duo qilib so‘ramayman?”, deb duo qilgan ekan.
O‘n yettinchi odob – sermazmun va umumiy duo qilish.
Dunyo va oxirat yaxshiliklari so‘rovi jamlangan duolar sermazmun va umumiy duolar hisoblanadi. Bunday duolarning afzallari, albatta, Nabiy sollallohu alayhi vasallam ta’lim bergan duolardir. U zot alayhissalom ko‘proq quyidagi duoni o‘qiganlar:
“Robbimiz, bizga bu dunyoda ham yaxshilikni, oxiratda ham yaxshilikni bergin va bizni do‘zax olovi azobidan saqlagin”[2].
O‘n sakkizinchi odob – ko‘proq ofiyat so‘rab duo qilish.
Ofiyat so‘zi lug‘aviy jihatdan “to‘liq eson-omonlik” ma’nosiga to‘g‘ri keladi. Shunga ko‘ra kimki ofiyat so‘rab duo qilgan bo‘lsa va Alloh taolo uni dunyoyu oxiratda ofiyatda qilgan bo‘lsa, unga barcha yaxshiliklar berilgan bo‘ladi. Ofiyat so‘rab duo qilishga Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning alohida ko‘rsatmalari bor. U zot amakilari Abbos roziyallohu anhuga shunday buyurganlar:
أَكْثِرِ الدُّعَاءَ بِالْعَافِيَةِ
“Ko‘proq ofiyat so‘rab duo qiling”.
Shuning uchun ko‘proq ofiyat so‘rab duo qilish kerak.
O‘n to‘qqizinchi odob – ijobat sabablarini ado etib duo qilish.
Duoning ijobat qilinishi sabablari juda ko‘p bo‘lib ular Qur’oni karim va hadisi shariflarda bayon qilib qo‘yilgan. Masalan, Alloh taolo O‘zining ismlarini aytib duo qilishga buyurgan:
“Allohning go‘zal ismlari bordir. Bas, Unga o‘sha (ism)lar ila duo qiling”[3].
Basraliklar Ibrohim Adhamdan: “Bizga nima bo‘lganki, duo qilsak ham ijobat etilmaydi”, – deb so‘rashibdi. Shunda u zot quyidagicha javob bergan ekan: “Duolaringiz qabul bo‘lmasligining sababi, qalblaringiz o‘nta narsani his qila olmaydigan bo‘lib qolgan:
1. Allohni tanigansiz-u, biroq Uning haqqini ado etmagansiz;
2. Allohning kitobini o‘qigansiz-u, biroq unga amal qilmagansiz;
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni va u zotning sahobalarini yaxshi ko‘rishni da’vo qilgansiz-u, biroq u zotning sunnatlarini tark qilgansiz;
4. Shaytonni o‘zlaringizga dushman deb bilgansiz-u, biroq u bilan murosa qilib qolgansiz;
5. Jannatni yaxshi ko‘ramiz degansiz-u, ammo u uchun amal qilmagansiz;
6. Do‘zaxdan qo‘rqamiz degansiz-u, ammo unga o‘zingizni garov qilib qo‘ygansiz;
7. O‘limni haq deb bilgansiz-u, biroq unga hozirlik ko‘rmagansiz;
8. Odamlarning ayblari bilan mashg‘ul bo‘lgansiz-u, biroq o‘zingizning ayblaringizni tashlab qo‘ygansiz;
9. Robbingizning ne’matlaridan bahramand bo‘lgansiz-u, biroq ularning shukrini ado etmagansiz;
10. O‘liklaringizni dafn etgansiz-u, lekin ulardan ibrat olmagansiz”.
Yigirmanchi odob – ko‘proq “Ya Zal jalali val ikrom” deb duo qilish.
Alloh taoloning ismlaridan biri Zul jalali val ikrom bo‘lib, lug‘atda “ulug‘lik va fazlu karam egasi” ma’nosini anglatadi. Duo qiluvchi ko‘proq Alloh taoloning ushbu ismini aytib duo qilishi afzal hisoblanadi. Chunki bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning alohida ko‘rsatmalari bor:
عَنْ أَنَسٍ أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم قَالَ أَلِظُّوا بِيَا ذَا الْجَلاَلِ وَالإِكْرَامِ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Ya Zal jalali val ikromni lozim tutinglar”, – dedilar”. Termiziy rivoyat qilgan.
Matnda kelgan أَلِظُّوا kalimasi “uni lozim tutinglar”, “unda sobit bo‘linglar”, “uni ko‘p gapiringlar” va “duolaringda talaffuz qilinglar” kabi ma’nolarni anglatadi.
Yigirma birinchi odob – yalinib duo qilib yurishda doimiy ravishda bardavom bo‘lish.
Duo qilish odoblaridan biri ixlos bilan yalinib so‘rashda bardavom bo‘lishdir. Bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deganlar:
عَنْ عَائِشَةَ اَنَّ النّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إِذَا سَأَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيُكْثِرْ فَإِنَّمَا يَسْأَلُ رَبَّهُ. رَوَاهُ ابْنُ حِبَّان
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam” “Qachon sizlardan biringiz so‘rasa, (so‘rovini) ko‘paytirsin. Albatta, u Robbisidan so‘ramoqda”, – dedilar”. Ibn Hibbon rivoyat qilgan.
Bandaning doimiy ravishda Robbisidan duo qilib so‘rashni o‘ziga odat qilib olishi U zotning marhamatiga hamisha muhtoj ekani izhori bo‘ladi. Chunki boshqa bir hadisi sharifda: “Kim Allohdan so‘ramasa, Alloh unga g‘azab qiladi”, – deb xabar berilgan.
Hikmatli she’rlardan birida shunday deyilgan:
لاَ تَسْأَلَنَّ بَنِى آدَمَ حَاجَةً وَسَلِ الَّذِى أَبْوَابُهُ لاَ تُحْجَبُ
اَللهُ يَغْضَبُ إِنْ تَرَكْتَ سُؤَا لَهُ وَإِذَا سَأَلْتَ بَنِى آدَمَ يَغْضَبُ
Odamlardan hech qachon so‘ramagil ehtiyoj,
Qo‘llaringni doimo cheksiz dargoh sari och.
Alloh sendan g‘azablanar agar sen so‘ranmasang,
G‘azab qilar odamlar gar ulardan so‘rasang.
Abu Yazid Bastomiy rahmatullohi alayh: “Bandaning Allohdan madad tilashni qo‘yib, bandadan madad tilashi, xuddi zindonda o‘tirgan kishining zindondagi o‘ziga o‘xshash tutqundan madad tilashiga o‘xshaydi”, degan.
Yigirma ikkinchi odob – ijobat va’da qilingan vaqtlarda va fazilatli makonlarda duo qilishga oshiqish.
Duolar ijobat qilinishi va’da qilingan fazilatli vaqtlar va makonlarda ko‘proq duo qilishga oshiqish lozim bo‘ladi. Bularning eng mashhurlaridan ayrimlari quyidagilardir:
– Azon va takbir orasida;
– Farz namozlar ortida;
– Kunduzning oxirgi vaqtida;
– Ro‘zadorning iftor vaqtida;
– Kechaning oxirgi qismida;
– Ramazon kunlarining barchasida;
– Zul hijjaning o‘n kunida;
– Arafa kunida;
– Hajda;
– Ka’ba yonida va hakozolar.
Yigirma uchinchi odob – kengchilik holatlarda duo qilishni ko‘paytirish.
Duo qilishning muhim odoblaridan biri qiyinchilikka uchramagan kengchilik paytlarda ham doimo ixlos bilan yolvorib duo qilib yurish hisoblanadi. Zero, Alloh taolo O‘ziga tazarru’ qilmagan bandalarini doimo tazarru’ qilib yurishlari uchun uning sabablarini ham ro‘yobga chiqarib qo‘yishini bayon qilgan:
“So‘ngra, shoyad, tazarru’ qilsalar deb, ularni balo va ziyonlarga tutganmiz”[4].
Qolaversa, kengchilik paytida tazarru’ bilan duo qilib yurish qiyinchilik paytida duosi tez ijobat bo‘lishiga ham sabab bo‘ladi. Bu haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar:
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رضى الله عنه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَسْتَجِيبَ اللَّهُ لَهُ عِنْدَ الشَّدَائِدِ وَالْكُرَبِ فَلْيُكْثِرِ الدُّعَاءَ فِى الرَّخَاءِ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kimni qiyinchiliklar va mashaqqatlar chog‘ida Alloh taolo (uning duosini) ijobat qilishi xursand qilsa, kengchilik paytida duoni ko‘paytirsin”, – dedilar”. Termiziy rivoyat qilgan.
Yigirma to‘rtinchi odob – duo ijobat qilinmasligiga sabab bo‘ladigan narsalardan saqlanish.
Duo qiluvchining qilayotgan duolari qabul bo‘lmasligiga sabab bo‘ladigan bir qancha ishlar bo‘lib, ular dinimizda bayon qilib qo‘yilgan. Jumladan, biror gunoh ishni amalga oshirish uchun duo qilish, qarindoshlik aloqasini uzish uchun duo qilish, zulm qilish, harom narsani iste’mol qilish va hakozo ishlarni qiluvchilarning duolari qabul etilmasligi hadisi shariflarda bayon etilgan.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Ey insonlar, albatta, Alloh taolo pokdir, pok (amal)dan o‘zgasini qabul qilmas. Albatta, Alloh taolo payg‘ambarlarni nimaga buyurgan bo‘lsa, mo‘minlarni ham shunga buyurgandir. Albatta (Alloh taolo): (Ey Payg‘ambarlar! Pok narsalardan yenglar va solih amallar qilinglar. Albatta, Men nima amal qilayotganingizni o‘ta biluvchiman[5]) degan, hamda: (Ey iymon keltirganlar! Sizlarga rizq qilib berganimiz pok narsalardan yenglar[6]) degan. So‘ngra (Rasululloh sollallohu alayhi vasallam) sochlari to‘zg‘ib chang-to‘zonga belanib, uzun safar qiladigan va qo‘llarini samoga cho‘zib: “Ey Robbim, ey Robbim” – deya duo qiladigan kishini (misol tariqasida) zikr qilib: “Uning yegani harom, ichgani harom, kiygani harom, haromdan ozuqalangan, bas, shunday ekan, qanday qilib (duosi) ijobat qilinsin”, – dedilar”. Muslim rivoyat qilgan.
Orif zotlardan biri: “Duo ehtiyojlarni qondirish kalitidir, faqat bu kalitning tishlari halol luqmalardir”, – degan ekan.
Yigirma beshinchi odob – yetishib bo‘lmaydigan behuda narsalarni duo qilib so‘rashdan saqlanish.
Odatda bo‘lishi mumkin bo‘lmagan narsalarni so‘rash duodagi beodoblik hisoblanadi. Masalan, “ey Allohim, O‘zing madad ber men farishtaga aylanib qolay” yoki “ey Allohim, menga tog‘ni ko‘tarishga yetadigan kuch bergin” va hakozolar. Albatta, bunday beodobliklardan qat’i ravishda saqlanish lozim bo‘ladi.
Hikmatli so‘zlarning birida: “Dunyodagi baxt orzu qilgan narsaga yetishishda emas, balki erishgan narsasining qiymatini anglashdadir”, deyilgan.
Mazkur odoblar duoning eng zarur va mashhur odoblari bo‘lib, duo qiluvchi ushbu odoblar bilan ziynatlangan bo‘lsa, inshaalloh, bu odoblari samaralaridan dunyoda ham, oxiratda ham bahramand bo‘ladigan saodatmand bandaga aylanadi.
Ey Robbimiz, bizlarni duo qilish baxtiga muvaffaq qilgin, unda bardavom qilgin, hech qachon bu baxtdan ayirma...
Keyingi mavzu:
Vasila qilish bayoni.