Kahf so‘zi “g‘or” ma’nosini bildiradi. Bu surada boshqa qissalar bilan bir qatorda ajoyib tarixiy voqea – As'hobi kahf qissasi bayon etilgan. Unda imonini saqlash uchun g‘orga yashiringan yigitlar to‘g‘risida gap ketadi. Muso alayhissalom bilan Xizr hamda Zulqarnayn qissasi ham suradan o‘rin olgan. Kahf surasida mol-mulk maqtanishga arzigulik narsa emasligi, bu dunyo hayoti o‘tkinchiligi bayon etilgan.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Kim Kahf surasi boshidan o‘n oyat yodlasa, dajjol (fitnasi)dan saqlanadi”, deganlar (Imom Muslim, Imom Abu Dovud, Imom Termiziy, Imom Nasoiy, Imom Ahmad rivoyati).
Abu Dardo roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda: “Kim Kahf surasi oxirgi o‘n oyatini o‘qisa, dajjol fitnasidan saqlanadi”, deyilgan (Imom Ahmad rivoyati).
Dajjol qiyomatga yaqin chiqib, ilohlikni da’vo qiladi, odamlarni yo‘ldan uradi, ularga osmondagi oyni va’da qiladi, qo‘ynilarini puch yong‘oqqa to‘ldiradi. Kahf surasini o‘qib yurgan odam dajjol fitnasidan yiroq bo‘ladi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Kim Kahf surasining avvalini, oxirini o‘qisa, oyog‘idan boshigacha nur porlaydi. Kim (surani) to‘liq o‘qisa, uning uchun osmon bilan yer o‘rtasi(ni to‘ldiradigan) nur porlaydi” (Imom Ahmad rivoyati).
Abu Said Xudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinishicha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kimda-kim Kahf surasini nozil qilinganidek o‘qisa, unga qiyomat kuni turgan joyidan Makkagacha (bo‘lgan masofada) nur porlaydi. Kim bu sura oxiridan o‘n oyat o‘qisa, dajjol chiqqanda unga hukmini o‘tkazolmaydi”, deganlar (Imom Nasoiy, Imom Hokim rivoyati).
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda: “Kim uyquga ketishdan oldin Kahf surasidan o‘n oyat o‘qisa, dajjol fitnasidan saqlanadi. Kim uyg‘onganida Kahfning oxirini o‘qisa, qiyomat kuni boshidan oyog‘igacha nurga to‘ladi”, deyilgan.
Kahf surasini istalgan vaqtda o‘qisa bo‘ladi. Lekin muborak juma kunida o‘qilsa, nur ustiga nur bo‘ladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam shunday deganlar: “Kim Kahf surasini juma kuni o‘qisa, uning uchun o‘zi bilan ikki juma o‘rtasini yorituvchi nur porlaydi” (Imom Hokim rivoyati).
Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladilar: Rasululloh ﷺ aytdilar:
"Albatta, Muso (alayhissalom) nihoyatda kuchli hayo egasi bo‘lib, badanini doimo yopib yuradigan kishi edi. U hayo qilgani uchun o‘z tanasidan biror joyini ochib yurmas edi. Banu Isroil orasida ba’zi kimsalar uni kamsitib: ‘U doimo o‘z tanasini yashiradi, bu – uning badani nuqsonli bo‘lgani uchun shunday qilar. Balki u abras (pes), yoki moyaksiz (odar), yoki yana biror baloga uchraganidandir’, deyishdi.
Alloh taolo esa ularning bu gap-so‘zlaridan Musoni poklashni iroda qildi.
Bir kuni Muso alayhissalom cho‘milgani bordi. Kiyimlarini tosh ustiga qo‘yib, cho‘milishga kirishdi. Suvdan chiqib, kiyimlarini olish uchun tosh oldiga qaytganida, tosh uning kiyimlarini olib qochdi.
Muso alayhissalom hassasini oldi-da, tosh ortidan quvdi va: "Ey tosh, kiyimimni qaytar! Ey tosh, kiyimimni qaytar!", der edi.
U shu holatda Banu Isroilning bir guruhiga duch keldi. Ular Musoni kiyimsiz holda ko‘rishdi – Alloh yaratganlar ichida eng chiroyli, eng sog‘lom badan egasi ekaniga guvoh bo‘lishdi.
Alloh taolo Musoni ularning gap-so‘zlaridan poklab qo‘ydi.
Tosh to‘xtashi bilan Muso alayhissalom kiyimlarini olib kiydi-da, asosi bilan toshni ura boshladi.
Payg‘ambarimiz ﷺ aytdilar: "Allohga qasamki, Muso urgan toshda uch, to‘rt yoki beshta iz qoldi (ya’ni, urilgan zarbalar izi qoldi)."
Bu borada Alloh subhanahu va taolo bunday dedi: "Ey mo‘minlar! Musoga ozor berganlar kabi bo‘lmanglar. Bas, Alloh uni ayblaridan pokladi. Va u Allohning huzurida obro‘li zot edi" (Ahzob surasi, 69-oyat).