Sayt test holatida ishlamoqda!
07 Fevral, 2025   |   8 Sha`bon, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:08
Quyosh
07:28
Peshin
12:42
Asr
16:05
Shom
17:50
Xufton
19:05
Bismillah
07 Fevral, 2025, 8 Sha`bon, 1446

"Bekor o‘tirgandan, bekor ishla", chunki "Bekorchidan Xudo bezor!"

15.04.2020   2939   9 min.

Uyda qoling!

Mamlakatimizda har yili yangilanish fasli – bahor kelishi bilan jismu jonimiz yashnash, yasharish ishqi bilan yonadi. Ezgu an’analar bardavomligini yana bir bor his etamiz. Yoshi ulug‘ bo‘lsa-da, qo‘liga ketmon, belkurak, qaychi olib yoshlarga ekin-tikin qadashni, xomtok qilishni o‘rgatayogan otaxonlarga ko‘zimiz tushadi...

Bu an’ana asrlar bo‘yi davom etib kelayapti. Biroq bu yil...

Bu yil ham bodomlar, o‘riklar gulladi, qiru adirlarda ko‘klam elchisi boychechaklar bosh ko‘tardi. Tog‘ yon-bag‘irlari alvon gilam kabi lolaqizg‘aldoqlarga burkandi. Chuchmo‘malarni shudring taradi. Ariqlardan suvlar jildiradi, iliq nurlar har yoqqa tushgan bo‘lsa-da, biroq biz, ya’ni bani bashar bu yil bahorning fusunkorligini, jozibadorligini unchalik sezmadik. Sababi, butun dunyoni qamrab olgan koronavirus infeksiyasi (COVID-19) bizni ana shunday bebaho ne’matdan mosuvo etdi. Bu hadik oqibatida bog‘u dalalarimizda, tomorqalarimizda ishlarimiz o‘lda-jo‘lda bo‘lib qoldi.

Toki muhtaram Prezidentimiz raisligida joriy yil 8 aprel kuni o‘tkazilgan videoselektor yig‘ilishida bu yilgi vaziyatni hisobga olib, barcha tomorqalarda 2-3 marta ekin ekish va qo‘shimcha hosil olish birinchi darajali vazifa bo‘lishini alohida ta’kidlanganiga qadar.

Darhaqiqat, yaratuvchanlik xalqimizga xos azaliy qadriyatlardan. Ayniqsa, daraxt ekish, bog‘, gulzorlar barpo etish ezgu amal sifatida avloddan avlodga meros bo‘lib kelmoqda. Xonadonda yangi tug‘ilgan chaqaloq sharafiga albatta bir tup nihol o‘tqazish ham bizga xos an’ana.

Muqaddas dinimiz ham har yerni obod qilishga buyuradi. Alloh taolo Yer yuzini insoniyatning hayot kechirishi uchun munosib manzil-ma’vo qilib yaratgan. Zero, atrofdagi barcha narsalar inson manfaati uchun yaratilgan bo‘lib, Qur’oni karimda bu haqda: «U shunday Zotki, siz uchun Yerdagi barcha narsalarni yaratdi» – deyilgan (Baqara surasi 29-oyat).

Demak, Yer yuzidagi barcha narsalar insoniyat uchun yaratilgan ekan, o‘z navbatida, har bir inson ham ularga nisbatan oqilona munosabatda bo‘lib, ularni asrab-avaylashi lozim.

Janobi Payg‘ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ham atrof-muhitni muhofaza qilishga ko‘p ahamiyat berganlar. Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyat qilgan hadisi sharifda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam Xaybar safaridan Madinaga qaytib kelayotganlarida shaharni ko‘rsatib, bunday deganlar: “Yo Rabbim, Ibrohim alayhissalom Makkani Haram deb e’lon qilgani kabi, men ham Madinani shu kundan boshlab Haram shahar deb e’lon qildim. Ikki qoyaning orasi Haram hududidir. Haramning daraxtlari kesilmaydi, hayvonlari ovlanmaydi, o‘t-o‘lanlari yulinmaydi va daraxtlarining barglari uzilmaydi”.

Alloh taolo biz yashab turgan zaminni ozoda saqlagan holda obod qilishga, Uning bergan ne’matlarini asrab-avaylashga buyurib, atrof-muhitga zarar yetkazishdan, yerdan unumli foydalanmaslikdan  qaytargan: «Yerni (Alloh xayrli ishlarga) yaroqli qilib qo‘yganidan keyin (unda) buzg‘unchilik qilmangiz!” – degan (Baqara surasi 205-oyat).

Bahor – tuproqning yuzi ochilib, urug‘ qadaladigan, kuzgi mo‘l-ko‘lchilikka asos solinadigan fasldir. Shu ma’noda qadimdan asosiy tirikligi dehqonchilik va chorvachilikdan iborat bo‘lgan xalqimiz bahor faslini intizorlik bilan kutib, uni bayramona ishtiyoq bilan qarshi olishga odatlangan. Milliy bayramimiz sanalmish Navro‘zning nishonlanishi asosida ham aynan shu ma’nolar yotadi.

Bahor – ko‘kalamzorlashtirish, ekin ekish, yerga nihol qadash fasli. Xalqimiz bejiz: “Hamal keldi – amal keldi” demaydi. Shu kunlarda bo‘sh yerlarga mevali va manzarali daraxtlar hamda turli gul ko‘chatlari ekish maqsadga muvofiqdir. Albatta, bu ishlar ko‘pchilikka manfaatli bo‘lgani bois savobi ham mislsizdir.

Janobi Payg‘ambarimiz Rasululloh sallallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilingan quyidagi hadisi sharifda shunday deyilgan: Qaysi bir musulmon biror ko‘chat yoki ekin eksa, keyin undan qush yoki inson, yohud biror jonivor yesa, ekkan odamga sadaqa savobi yoziladi” (Imom Buxoriy rivoyatlari).

Rasululloh sallallohu alayhi va sallam ummatlarini ko‘chat ekishga, ekin-tikin qilishga shu darajada targ‘ib etdilarki, hatto Qiyomat qoim bo‘lish arafasida ham, imkon qilolsa, ko‘chat ekishga buyurdilar: “Agar Qiyomat qoim bo‘lishni boshlasayu, biringizning qo‘lida nihol bo‘lsa, Qiyomat qoim bo‘lishdan oldin uni ekishga qurbi yetsa, bas, shundoq qilsin”.

Ajdodlarimiz ham navbahor fasldan unumli foydalanib qolishga intilishgan. Sohibqiron bobomiz “Temur tuzuklari”da: “Bir daraxt kessam, o‘rniga o‘n ikki daraxt ekdim...” – degan. Qolaversa, buyuk sarkarda barpo etgan Bog‘i baland, Bog‘i behisht, Bog‘i davlatobod, Bog‘i dilkusho, Bog‘i jahonnoma, Bog‘i maydon, Bog‘i nav, Bog‘i chinor, Bog‘i shamol bog‘lari hali-hanuz dunyoga mashhur.

Bahor allaqachon boshlangan, hamal kirib kelganiga ham bir oycha bo‘lib qolgan esa-da, biroq haliyam ayrim yurtdoshlarimizning tomorqalari bo‘sh turgani kishi dilini xufton qiladi. Qildan qiyiq axtarishni odat qilgan, bir ish aytsangiz, garchi bu ish uning o‘ziga naf keltirsa-da, har turli bahonalar to‘qiydigan odamlar, nahotki hasharotlardan ibrat olishmasa?!

Axir, barchamiz erta bahorda asalarilarning g‘uj-g‘uj bo‘lib asal yig‘ishini, chumolilarning to‘p-to‘p bo‘lib tinimsiz harakat qilayotganini ko‘ramiz-u, lekin ulardan ibrat olmaymiz. Vaholangki, Alloh taolo Qur’oni karimda bejiz bir surani “Nahl”, ya’ni “asalarilar”, yana bir surani “Naml”, yani “chumolilar” deb nomlamagan.

Xalq orasida yuramiz, ko‘pchilik bilan suhbatlashamiz. Ayrimlar hayot qiyinchiliklaridan nolishadi. To‘rt muchasi sog‘ bo‘lsa-da, mehnat qilgisi kelmaydi. Bir kuni ataylab ana o‘shanday kishilarning birini surishtirdim. Viloyatlarimizning birida yashar, 16 sotix tomorqasi bor ekan. Lekin hayhotday yer bo‘sh yotibdi. Xayolimga hazrat Alisher Navoiyning quyidagi baytlari keldi:

Tuxm yerga kirib, chechak bo‘ldi,

Qurt jondin kechib, ipak bo‘ldi.

Lola tuxmicha g‘ayrating yo‘qmu?!

Pilla qurticha himmating yo‘qmi?!

 Bugun “isrof” deganda ko‘p mablag‘ sarflash, ortiqcha odam chaqirib to‘y berish, mablag‘ni ko‘kka sovurish, vaqtni zoye ketkazish va hokazo kabi holatlar ko‘z o‘ngimizga keladi. To‘g‘ri, bular – isrof, lekin bo‘sh turgan joydan foydalanmaslik, imkoniyat bo‘la turib mehnat qilmaslik ham – KATTA ISROFDIR!

Dinimizda isrof qattiq qoralanadi. Hatto isrof qiluvchilar shaytonning birodarlari ekani ta’kidlanadi. Misol uchun: «...isrofgarchilikka mutlaqo yo‘l qo‘ymang! Chunki isrofgarlar shaytonlarning birodarlaridir. Shayton esa, Parvardigoriga nisbatan o‘ta noshukur edi»  (Isro surasi 26–27-oyatlar).

Imom Buxoriy rahmatullohi alayh rivoyat qilgan hadisi sharifda Nabiy sallallohu alayhi va sallam: “Yenglar, ichinglar, kiyininglar, sadaqa qilinglar.  Lekin hargiz isrofga yo‘l qo‘ymanglar!” – deganlar.

Sahoba Xuzayma ibn Sobitning bo‘sh yerlari bor edi. Umar ibn Xattob raziyallohu anhu u kishining yonlariga kelib: “Ey Xuzayma! Mana bu yeringizga ko‘chat ekib qo‘ying,” – dedilar. Shunda u kishi: “Men keksayib qoldim, umrim ham oz qoldi,” – dedilar. Shunda hazrati Umar ibn Xattob raziyallohu anhu: “Yo‘q, unday qilmang, bo‘sh turgan bu yeringizga albatta ko‘chat eking,” – deb, o‘zlari birga o‘sha yerga ko‘chat ekdilar.

Odam alayhissalom jannatdan Yer yuziga tushirilganida, Jabroil alayhissalom bug‘doy olib kelib, yerga ekishga buyuradi. Odam alayhissalom bug‘doyni yerga ekkan, sug‘organ va hosilni yig‘ishtirib olganlar. Janobi Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam: “Sizlarning kasblaringizning eng yaxshisi yer haydash (dehqonchilik) va qo‘y boqishdir. U payg‘ambarlarning amalidandir. Yer haydovchi dehqon o‘zining amali tufayli yetgan har bir narsa uchun ajr oladi,” – dedilar.

Muxtasar aytganda, har birimiz bahorgi imkoniyatlardan unumli foydalanib, hamalning har bir kunini g‘animat bilib, ekin-tikin ishlarini karantin qoidalariga qat’iy (!) rioya qilgan holda tezroq yakuniga yetkazaylik. Tomorqamizni aslo qarovsiz qoldirmaylik! Ertaga g‘alvirni suvdan ko‘taradigan vaqt kelganda, attang qilib qolmaylik, azizlar. Vaqt – g‘animat! Bir kun kechiktirib ekilgan nihol o‘y-o‘n besh kun keyin hosil berishi mirishkorlar tajribasida isbotlangan.

Bizning dono xalqimiz haqiqatan ham dono xalq! Shuning uchun ham: "Bekor o‘tirgandan, bekor ishla" chunki "Bekorchidan Xudo bezor" deb bejiz aytmagan.

 

Ibrohimjon INOMOV,

O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisi o‘rinbosari

 

Maqolalar
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Farosat sohiblari saodatlidir

7.02.2025   2387   5 min.
Farosat sohiblari saodatlidir

Kishining ma’rifati yuksalgani sari undagi farosat nuri ham kuchayib boraveradi. Farosat – kishida tez va to‘g‘ri fahmlay olish qobiliyati, zakovat, diddir.


Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam: Mo‘minning farosatidan qo‘rqinglar. Chunki u Allohning nuri ila qaraydi”, deya marhamat qilganlar (Imom Termiziy rivoyati).


Ulamolarimiz ushbu hadisni sharhlab: “Mo‘minning farosatidan qo‘rqing” ya’ni ma’siyatlarning oshkorasidan ham, maxfiysidan ham saqlaninglar. Ehtimol, mo‘min kishi qilayotgan gunohlaringizni basirat ko‘zi ila ko‘rib turar, natijada uning oldida izza bo‘lasizlar. Chunki komil mo‘min sizlar yashirayotgan narsaga Alloh taolo ato etgan qalb ko‘zi bilan nazar soladi va haqiqatni his etadi”, deyishgan.


“Tuhfatul oliy” kitobida farosat uch xil – iymoniy, riyoziy va xalqiy bo‘lishi ta’kidlangan.


Iymoniy farosat – banda qalbiga Alloh taolo solgan nuridir. Ushbu farosat iymon quvvatiga ko‘ra turlicha bo‘lib, iymon qanchalik kuchli bo‘lsa, farosat ham shuncha o‘tkir bo‘ladi. Ulamolar bunga misol qilib, Usmon roziyallohu anhuning hayotida sodir bo‘lgan voqeani keltiradilar.


Bir kishi hazrat Usmon roziyallohu anhuning huzuriga kelayotib, yo‘lda bir nomahram ayolga qarab qo‘ydi. Hazrat Usmon:

– Biringiz ko‘zlaridagi gunoh asorati bilan kirib kelmoqda, – dedi. Haligi kishi hayrat-la:

– Rasululloh sollallohu alayhi va sallamdan keyin ham vahiy bormi?! – deya g‘alati ahvolga tushib qoldi. Usmon roziyallohu anhu:

– Yo‘q, lekin sodiq farosat bor, – dedilar.


Riyoziy farosat – to‘yib taom yemaslik, bedorlik va aqliy mashg‘ulotlar bilan ko‘p shug‘ullanish orqali hosil bo‘lib, narsalarning haqiqatini anglash to‘g‘risidagi ma’lum bir tushuncha yuzaga keladi. Ushbu farosat faqat mo‘min kishiga xos emas, balki mazkur riyozatlarni chekkan boshqa insonlarda ham bo‘lishi mumkin. Chunki bu farosat iymonga ham, valiylikka ham dalolat qilmaydi. Shuningdek, faqat xaqiqatni ham, to‘g‘ri yo‘lni ham ko‘rsatib bermaydi.


Xalqiy farosat – Alloh taoloning hikmati taqozo qilgan narsalardan xulosa chiqarish iste’dodi.


Abdulxoliq G‘ijduvoniy hazratlari shogirdlariga dars berib turganida majlisga bir yigit kirib keladi-da, iltifotsizlik bilan: Mo‘minning farosatidan qo‘rqing. Chunki u Allohning nuri bilan qaraydi”, degan hadisning mazmunini so‘raydi. Abdulxoliq G‘ijduvoniy hazratlari unga: “Bu hadisning ma’nosi shuki, bo‘yningdagi xochni yechgaysan”, deydi. U xochi borligini inkor qildi. Shunda ustozning ishorasi bilan shogirdlar uning to‘nini yechishganda, xochi ko‘rinib qoladi va siri fosh bo‘ladi. U mazkur hadisning isbotini ko‘rgani bois iymonga kelib, Islomni qabul qiladi.


Imom Shofe’iy va Imom Muhammad ibn Hasan rahimahumalloh Masjidi Haramda o‘tirishsa, bir notanish kishi masjidga kirib keldi. Shunda Imom Muhammad uning yurishi va o‘zini tutishiga qarab: “Bu odam duradgor bo‘lsa kerak”, dedi. Imom Shofe’iy esa: “Menimcha, bu odam temirchi-yov”, dedi. Shunda o‘sha odamni o‘zidan so‘ralgan edi: “Men avval temirchi edim, ayni paytda duradgorlik qilmoqdaman”, deb javob beradi (“Risolatul Qushayriya”). Ya’ni, har ikki olim ham farosatlarining o‘tkirligidan notanish kishining kasbini aniq topa olishgan.


Shuningdek, ulug‘larning maqomi va ehtiromini o‘z o‘rniga qo‘ya olish ham kishining farosatidan sanaladi. Masalan, bir kishi Abbos ibn Abdulmuttalib roziyallohu anhudan: “Siz kattamisiz yoki Rasulullohmi?” deb so‘radi. Shunda u zot: “U zot mendan kattalar, lekin men u zotdan avvalroq tug‘ilganman”, – deb javob bergan.


Kishi suhbatdoshiga malol kelmaydigan tarzda ta’lim berishi ham farosatdir. Masalan, bir kishi Abdulloh ibn Muborak rahimahullohning oldida aksa urdi va sunnatga muvofiq hamd aytmadi. Shunda Abdulloh ibn Muborak odob bilan o‘sha odamdan savol so‘rovchi talabadek: “Taqsir, kishi aksa urganda sunnatga ko‘ra nima deydi?” deb so‘radi. Haligi odam: “Alhamdulillah”, dedi. Shunda u zot: “Yarhamukalloh” deya javob qaytardi.


Farosatni ziyoda qilish uchun har ishda dinimizga amal qilish zarur. Ibn Shujo’ Kirmoniy rahimahulloh bunday deydi: “Kim zohirini sunnatga ergashish bilan, botinini Allohning muroqabasi (nazoratini yodda saqlashi) bilan obod qilsa, ko‘zini haromdan to‘ssa, nafsini ortiqcha istaklaridan tiysa, halol luqmaga odatlansa, farosati o‘tkirlashadi” (“Hilyatul avliyo”).


Bugungi kunda farzandlarimizning ta’lim-tarbiyasiga, ularning yuksak farosat sohiblari bo‘lib kamol topishlariga har qachongidan ko‘ra ko‘proq e’tibor qaratishimiz darkor. Buning uchun, avvalo, o‘zimiz ham, farzandlarimiz ham kitob mutolaasiga odatlanishimiz, ilm-ma’rifat egallash harakatida bo‘lishimiz lozim. Zero, Imom Abu Homid G‘azzoliy: “Ilmning ko‘payishi, ma’rifatning kengayishi – tafakkur mevasidir”, degan.

G‘ulomiddin XOLBOYEV,

O‘zMI Fatvo markazi direktor o‘rinbosari

Maqolalar