Kuni kecha, 15 mart kuni yurtimizda koronavirus bo‘yicha ilk holat qayd etilgani munosabati bilan odamlarda vahima, qo‘rquv boshlandi. Ko‘pchilik oziq-ovqat va xo‘jalik mahsulotlarini sotib olish dardida bozor, do‘kon, supermarketlarga yugurdi. Go‘yo do‘kon va bozorlardagi oziq-ovqatlar tugab qoladiyu, hamma ochlikdan o‘ladigandek. Kishilar besh-olti qoplab kartoshka, sabzi, piyoz va hokazolarni, un-yog‘ kabi mahsulotlarga navbat turib sotib olyaptilar. Axir biz taqdirga iymon keltirganmiz-ku! Rizq Alloh taolodan ekaniga iymonimiz bor-ku! Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ
“Yer yuzida o‘rmalagan narsa borki, ularning rizqi Allohning zimmasidadir. U ularning turar joylarini ham, borar joylarini ham bilur. Hammasi ochiq-oydin kitobdadir” (Hud surasi, 6-oyat).
Nega sinov paytida ana shu iymonimiz talab qilganidek ish tutmaymiz?! Nega ushbu oyatga binoan “Rizqimni Alloh beradi” deb harakatlanmaymiz?!
Odamlarning bozor va do‘konlarga yugurishini ko‘rganda “Bu kimsalar virusdan emas, ochko‘zlikdan, haddan ortiq to‘yishdan, bo‘kishdan o‘lsa kerak” deb o‘ylab qolasan kishi. Axir o‘lim virusga bog‘langan emas-ku! Qachon ajalimiz yetsa, o‘shanda o‘lamiz. Biz olgan mahsulotlar bizga nasib etmasligi ham mumkin-ku! Biz virus keng tarqalib, bozor va do‘konlarda hech narsa qolmay, och qolishimizdan ko‘ra o‘lib qolib, olib kelgan narsalarimiz bizga nasib etmaslik ehtimoli ancha yuqoridir. Olganda ham bir-ikki kunlikka yetadigan emas, bir necha oyga yetadigan qilib olyapmiz. Bizning bir necha oy yashashimizga kim kafolat berdi?! Qolaversa, butun do‘konni ko‘chirib ketib, boshqa musulmonlarga hech narsa qoldirmaslik musulmonchilikka to‘g‘ri keladimi?! Sizdaku pul bor ekan, keragidan ortiq olyapsiz, ammo yon qo‘shningizda bir necha oylik u yoqda tursin, ikki kunlikka yetadigan bozorlik qilishga moddiy imkoniyati bo‘lmasachi?! Qo‘shnimiz och qolib, biz to‘q yashay olamizmi?! Mana bu hadisdan xabarimiz bormi o‘zi:
Abdulloh ibn Musovirdan rivoyat qilinadi: «Ibn Abbosning Ibn Zubayrga shunday deyayotganini eshitdim: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamning «O‘zi to‘q bo‘lib, qo‘shnisi och qolgan odam mo‘min emas», deganlarini eshitdim».
Hadisda aytilayotgan gap juda og‘ir gap. Har birimiz qo‘shnimiz, yaqinimizga nisbatan e’tiborli bo‘lishimiz kerak.
Odamlar bozoru do‘konlarga o‘zlarini urganlarini ko‘rgan ko‘plab sotuvchilar “Davrim keldi. Endi pulni bosib olaman” deb, pulni ko‘paytirish kayfiyatiga o‘tdilar. Kechagi holatni hisob-kitob qiladigan bo‘lsak, do‘kon va bozorlarda bir kilosi 2 yarim ming – 3 ming so‘m atrofida sotilayotgan kartoshka ayrim sotuvchilar qo‘lida 8000-10000 so‘mga chiqib ketdi. Bir bog‘i 20 ming so‘m sotilayotgan isiriq 60 ming so‘m narxda sotilyapti. Bu nima degan gap?! Narxlarni sun’iy ravishda ko‘tarib sotayotgan sotuvchilarda insof bormi o‘zi?! Bu musulmonlarni aldash, ularni chuv tushirish, boshlariga tushgan og‘ir vaziyatdan, qo‘rquvlaridan foydalanib qolish emasmi?!
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam don sotayotgan odamning yonidan o‘tib qolibdilar. Uning doni orasiga qo‘l tiqib ko‘rsalar, namlanib qolgan ekan. “Bu nimasi?”, deb so‘radilar. Sotuvchi: “Ey Rasululloh, unga yomg‘ir tegibdi”, dedi. Shunda Rasululloh sallollohu alayhi vasallam: “Uni ustiga chiqarib qo‘ymaysanmi, odamlar ko‘rar edi”, dedilar va “Kim bizni aldasa, u bizdan emas”, dedilar (Imom Hokim rivoyati)
Siz 3 ming so‘mlik kartoshkani 8 ming so‘m sotyapsizmi, demak, odamlarni aldayapsiz. Ba’zi sotuvchilar “Falon mahsulot tugadi” deb, do‘konni berkitib, keyinchalik qimmatroqqa sotish ilinjida yuribdilar. Bu ihtikor deb atalib, gunoh ishlardandir. Ihtikor so‘zi lug‘atda “oziq-ovqat va hokazoni narx qimmatlashini kutib, bozorga chiqarmay, saqlab qo‘yish” ma’nosini anglatadi.
Imom Hakim Termiziy rahmatullohi alayh “Navodirul usul fi ma’rifati ahodisur Rasul” asarida: Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan bunday rivoyat qiladi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Eng yaxshi kasb savdogarlikdir. Agar savdogar yolg‘on gapirmasa, omonatga xiyonat qilmasa, va’daga xilof etmasa, sotib olayotgan narsalarini yomonlamasa, (haddan ortiq) qimmatga sotmasa, zimmasidagi haqni berishni cho‘zmasa va o‘z haqlarini olishda ham qo‘pol bo‘lmasa”, dedilar”.
Demak, savdogarlar halol, omonatdor, yaxshi inson bo‘lishlari uchun ushbu hadisda aytilgan narsalarga amal qilishlari, jumladan, mahsulotni haddan ortiq qimmat sotmasliklari lozim bo‘ladi.
Musulmonlarning ehtiyoji tushib turganda, ularga yengillik qilib berish o‘rniga battar qimmatlashtirish yoki yanada qimmatroq sotish maqsadida do‘konni yopib qo‘yish gunohdir.
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Sotganda, sotib olganda va haqqini talab qilganda karamli bo‘lgan odamni Alloh rahm qilsin», dedilar».
Buxoriy va Termiziy rivoyat qilishgan.
Sotish, sotib olish va haqqini talab qilishda bag‘rikeng, saxovatli bo‘lish maqsadga muvofiqdir. Bunday kishiga Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Alloh taoloning rahmatini so‘raganlar. Bir so‘m ustida yetti dumalab turib olish, aytganimga sotaman deyish, narxni ko‘tarib, tushirmaslik, odamlarga qiyin sharoitni vujudga keltirish Alloh taoloning rahmatiga erishishga, topgani barakotli bo‘lishiga to‘sqinlik qiladi.
Mo‘min-musulmon odam o‘z birodariga yordam berishga shoshilishi, uning og‘irini yengil qilish payidan bo‘lishi lozim.
Rosululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Kim bir mo‘mindan bu dunyo mashaqqatlaridan birini aritsa, Alloh taolo undan qiyomat kuni mashaqqatlaridan birini aritadi. Kim bir kambag‘alning ishini yengillatsa, Alloh taolo uning bu dunyoyu oxirat ishlarini yengillatadi. Kim bir musulmon aybini berkitsa, Alloh uning aybini bu dunyoyu oxiratda berkitadi. Modomiki banda o‘z birodarining yordamida ekan, Alloh ham uning yordamida bo‘ladi”. (Imom Muslim rivoyati)
Alloh taolo bizning og‘irimizni yengil qilishini, bizga yordam berishini, ayblarimizni berkitishini, istaymizmi, u holda o‘zimiz dindoshlarimizga yordam qo‘lini cho‘zishga, ularning og‘irini yengil qilishga intilaylik!
Alloh taolo barchamizni O‘zining hidoyatidan ayirmasin va xotimamizni chiroyli qilsin!
O‘zbekiston musulmonlari idorasi Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym
-67وَإِنِّي الدَّهْرَ أَدْعُو كُنْهَ وُسْعِي لِمَنْ بِالْخَيْرِ يَوْمًا قَدْ دَعَا لِي
Ma’nolar tarjimasi: Men umrim bo‘yi toqatim yetgancha men uchun biror kun ezgu duo qilgan kishining haqqiga duo qilaman.
Nazmiy bayoni:
Men doimo duoda yetgancha kuchim,
Ezgu duo qilganga meni biror kun.
Lug‘atlar izohi:
وَإِنِّي – oltita nasb qiluvchi harflardan biri, ta’kidlash ma’nosida keladi. اِنَّ ga yopishib turgan mutakallim ي uning ismi, jumla xabaridir.
الدَّهْرَ – lug‘atda “zamon”, “asr” va “uzun umr” ma’nolarini anglatadi. Bu yerda Nozim o‘zining umri muddatini iroda qilgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi.
أَدْعُو – noqis muzori’ fe’li. Bu fe’lda faqatgina و ning zammasini sukun qilish qoidasi bor xolos.
كُنْهَ – maf’ul. Bu kalima lug‘atda biror narsaning aslini, g‘oyasini va miqdorini anglatish uchun ishlatiladi.
وُسْعِي – mutakallim ي ga izofa qilingan. Bu kalima lug‘atda “toqat” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
لِ – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
مَنْ – jor majrur اَدْعُو fe’liga mutaalliq. Bu kalima turli ma’nolarda qo‘llaniladi:
1. Ismi shart. Masalan, مَنْ يَعْمَلْ
2. Ismi istifhom. Masalan, مَنْ أَتَى
3. Ismi mavsula. Masalan, (Haj surasi, 18-oyat);
4. Nakrai mavsufa. Bunga ushbu matnda kelgan مَنْ misol bo‘ladi.
بِ – maf’ulun bihga qo‘shilib kelgan zoida jor harfi.
الْخَيْرِ – jor majrur دَعَاfe’liga mutaalliq.
يَوْمًا – zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Bu kalima ikki xil ma’noda ishlatiladi:
1. Tong otgandan quyosh botguncha bo‘lgan vaqt;
2. Mutlaq vaqt.
Bu o‘rinda ikkinchi ma’noda ishlatilgan.
قَدْ – “tahqiqiya” ma’nosida kelgan.
دَعَا – moziy fe’li, foili مَنْ ga qaytadigan yashirin هُوَ dir.
لِي – jor majrur دَعَا fe’liga mutaalliq.
Matn sharhi:
O‘shiy rahmatullohi alayh “men umrim davomida, xususan, ushbu ishimning so‘ngida menga biror marta bo‘lsin, ezgu duo qilgan barcha do‘stlarim haqlariga doimo duo qilib yurishni o‘zimning burchim deb bilaman”, – deya o‘quvchilarining haqlariga duo qilib so‘zlarini yakunlagan.
Alloh taolo O‘shiy bobomizga va to‘g‘ri e’tiqodni yetkazish yo‘lida xizmat qilib o‘tgan barcha ulamolarga mo‘l-ko‘l mukofotlar ato qilib, yotgan joylarini jannat bog‘laridan qilgan bo‘lsin. Bizlarni hidoyatda sobitqadam qilib, go‘zal oqibatga erishish baxtiga muvaffaq qilsin!
Mana shu o‘rinda sharhimiz poyoniga yetdi. So‘ngi so‘z o‘rnida kitobni O‘shiy bobomizning uslublariga ergashib nazm bilan yakunlash ma’qul ko‘rildi:
Amal poyoniga yetganda alhol,
Shukr-la duoga o‘tamiz darhol:
“Robbimiz Sengadir hamdu sanolar,
Rahmatlari cheksiz Oliy Zul jalol”.
Bo‘lsin salavotu salom barkamol,
Hoshimiy Nabiyga sohibi jamol.
U zotning sunnatin tutgan jamoa,
Havzi kavsaridan bo‘lgaylar xushhol.
E’tiqod musaffo bo‘lsa qay bir hol,
Sunnat, jamoadan ayrilmoq muhol[1].
Musaffo e’tiqod da’vosi bilan,
Ixtilof-la o‘tgan qancha ahli zol[2].
Amal e’tiqod-la bo‘lsa ittisol,[3]
Jonlanar, tashnaga yetgandek zilol.
Yoki tun qo‘ynida yulduzlar aro,
Zulmatni yoritgan to‘lin oy misol.
Sharhimiz cho‘zilib ketdi, ehtimol,
Ammo bari zarur, olmangiz malol.
“Muqiyn”[4] lar safida bo‘lolgan banda,
Dunyo oxiratda ko‘rmagay zavol.
Allohdan yolvorib so‘raymiz shu hol:
O‘shiy bobomizni rahmatingga ol,
Qilgan duolarin ijobat etib,
Oxiratda bergin saodat navol![5]
Qodir Zotga duo qilganda alhol,
Uning quliga ham so‘rangiz iqbol.
Sizlarga saodat tilarman mudom,
Toki mavjud ekan bu tanda majol!
Olamlar Robbisiga hamdu sanolar, Payg‘ambarimiz Muhammad Mustafoga hamda u zotning ahli oilalariyu sahobai kiromlariga salavot va salomlar bo‘lsin!
Keyingi mavzu:
“Bad’ul amoliy” matni va nazmiy bayoni.