Inson bu hayotda xuddi mavjli dengizda oqib ketayotgan yog‘ochga osilib olgan kishiga o‘xshaydi. Unday insonning haqqiga qiyomat kuni Payg‘ambarlar alayhimussalom “Ey Alloh, salomat qilgin, salomat qilgin!” deb duo qilishadi.
Imom Ahmad rahimahulloh ilm majlislarida “Ey Alloh, salomat qilgin, salomat qilgin!” der edilar. Buning ma’nosi “Alloh taolo sizni dunyo va oxiratdagi barcha zarar va yomonliklardan asrasin!” deganidir.
*****
Namoz Islomning ustuni va eng ulug‘ ibodat.
Namoz ikki shahodatdan keyingi o‘rinda keladi.
Alloh taolo uni me’roj kechasida farz qilgan.
Alloh taolo namoz haqida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga vositasiz xitob qilgan.
Namoz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ko‘z quvonchlaridir.
Namoz xatolarni o‘chiruvchi, gunohlarga kafforot bo‘luvchi ibodatdir.
Namoz Nabiy sollallohu alayhi vasallamning biz ummatlariga eng so‘nggi vasiyatlaridir.
*****
Alloh taolo senga qanchadan qancha so‘raganlaringni ato qilmadimi?!
U Zot necha marta toyilganingda seni turg‘azib qo‘ymadimi?!
Boshingga tushgan qanchadan qancha tashvishlarni aritmadimi?!
Qilgan necha-necha duolaringni ijobat qilmadimi?!
Muammolaringni faqat Unga ayt!
U Zot haqida yaxshi gumonda bo‘l!
Unga tavakkul qil!
So‘raydigan narsalaringni faqat Undan so‘ra!
U Zot Qur’oni Karimda Ya’qub alayhissalomning aytgan so‘zlarini hikoya tarzida keltiradi:
وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ
“Men ishimni Allohning O‘ziga topshirdim. Albatta, Alloh bandalarini aniq ko‘rib turguvchidir” (G‘ofir surasi, 44-oyat)
*****
“U sherigiga, xafa bo‘lma, Alloh, albatta, biz bilan, dedi” (Tavba surasi, 40-oyat)
Do‘stning afzali – qiyin vaziyatlarda sizga tasalli bergan, sizni Alloh taologa yaqin bo‘lishga undagan, Uning ibodatini eslatib, ko‘mak bergan, sizni sajda qilgan holida eslagan, ya’ni Alloh taologa sizning haqingizda duo qilgan kishidir. Natijada bir farishta “Omiyn, senga ham shuning misli bo‘lsin” deb duo qiladi.
Alloh taolo bizni va sizni solih do‘st bilan rizqlantirsin!
*****
Alloh taolo Qur’oni Karimda shunday deb marhamat qilgan:
ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ
“Robbingning yo‘liga hikmat va yaxshi mav’iza ila da’vat qil. Va ular ila go‘zal uslubda munozara qil. Albatta, Robbing O‘z yo‘lidan adashganlarni o‘ta bilguvchi va hidoyat topguvchilarni ham o‘ta bilguvchidir” (Nahl surasi, 125-oyat)
Qalbingni odamlarga nisbatan hasad, g‘azab qilib, xatolarini qidirishdan, toyilganlarida xursand bo‘lishdan, sirlarini fosh etishdan, pardalarini yirtishdan qutqar! Alloh taoloning O‘zi barchani, shu jumladan ularni ham hisob qiladi. Sen o‘zingni o‘yla! Ibodatlaringni vaqtida ado et! Alloh taolo bilan o‘zingning o‘rtangdagi holatni isloh et!
*****
Agar namoz o‘qilmasa, Qur’on tark etilsa va Alloh taoloning zikridan g‘aflatda qolinsa, g‘am-tashvish, bezovtalikni kutilsin. Chunki Alloh taoloning zikri omonlik, zikrdan g‘aflatda qolish esa xorlikdir. Mana bu haqiqatga e’tibor bering:
أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
“Ayo, Allohning zikri ila qalblar orom topmasmi?” (Ra’d surasi, 28-oyat)
وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكاً
“Kim Mening zikrimdan yuz o‘girsa, albatta, unga torchilik hayoti bo‘lur” (Toha surasi, 124-oyat)
Alloh taolo barchamizni O‘zining hidoyatidan ayirmasin va xotimamizni chiroyli qilsin!
Doktor Oiz Qarniy sahifalaridan Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Saudiyalik bir shifokor ayol hikoya qiladi: "Muhammad ismli yoshi taxminan o‘ttizlarda bo‘lgan bir yigit qabulimga keldi. Uning yonida onasi bor edi — u undan qochmoqchi bo‘lar, u esa uni bag‘riga bosardi.
Onasi ro‘molini uloqtirardi, u esa qaytadan joyiga to‘g‘irlab qo‘yardi. Uning qo‘llarini tishlar, tirnardi, yuziga tuflardi — u esa jilmayardi.
Onasi shifoxonaga kirdi-yu, ro‘molini uloqtirib, aqli yo‘q majnun odam kabi kulib, shifokorning stoli atrofida yugurib aylana boshladi.
Shunda men so‘radim:
— Bu kim?
— Onam, — dedi u.
— Unga nima bo‘lgan?
— Ular shu hollarida, aqlsiz tug‘ilganlar, — dedi u.
— Unday bo‘lsa, siz qanday tug‘ilgansiz?
— Bobom ularni otamga olib bergan ekanlar, shoyad farzandli bo‘lar deb. Otam bir yildan so‘ng uni taloq qilgan ekanlar. Onam menga homilador bo‘lgan ekanlar. So‘ng men tug‘ilganman.
— Qachondan beri ularga qaraysiz, parvarish qilasiz?
— O‘n yoshimdan beri. Ularga ovqat tayyorlayman, qarayman. Uxlamoqchi bo‘lsam, chiqib ketib qolsalar qidirib yurmayin deb oyog‘imni oyoqlariga bog‘lab uxlayman...
— Nega bugun bu yerga olib keldingiz?
— Ularning qon bosimlari yuqori, qandli diabet kasallari bor.
Onasi kulib:
— Kartoshka ber, — dedi.
U berdi. Onasi yuziga tufladi. U kulib, yuzini tozaladi.
Shunda men so‘radim:
— U sizga ona ekanini biladilarmi, sizni taniydilarmi?
— Yo‘q, vallohi, men o‘g‘lilari ekanimni bilmaydilar. Lekin Yaratgan Robbim biladiki, u zot mening onamdirlar.
Onasi qarab turib:
— Ey o‘g‘lim, sen yolg‘onchisan! Nega meni Makkaga olib bormayapsan? — dedi.
U esa:
— Payshanba kuni olib boraman deb aytmadimmi, onajon? Payshanba kuni boramiz — dedi.
Men so‘radim:
— Uning zimmasidan (aqli joyida emasligi sabab) soqit bo‘lsa, Makkaga olib borish kerakmi?
U javob berdi:
— Opa, onam bilan Robbimning huzuriga hisobda turganimizda: “Muhammad, nega meni Makkaga olib bormagan eding?” — deyishini xohlamayman.
Men Robbimga qarata: “Robbim, men onamni yelkamda opichlab ko‘tardim, tavof qildirdim, zamzam ichirdim, Ka’baga qaratib qo‘ydim”, deyishni xohlayman.
Yana: “Allohim! Garchi ularning aqllari bo‘lmagan bo‘lsada, mening onam ekanlarini albatta Sen bilguvchisan!”, deyishni istayman”, dedi.
Men jim bo‘lib qoldim, ko‘zim yoshga to‘ldi. So‘ngra unga:
— Onangga ko‘rsatgan bu ehtiroming uchun Alloh senga ajru mukofotlar ato etsin! Bugungiday ota-onaga yaxshilik qilishni ko‘rmaganman.
U esa javob berdi:
— Men bu ishimni (kuni kelib) farzandlarim ham menga shunday muomala qilishlari umidila qilapman. Chunki birrul volidayn (albatta qaytadigan) qarzdir".