Savob arabcha bo‘lib, yaxshilik, ezgulik deganidir. Bu so‘z e’tiqodimizga ko‘ra, Allohning marhamatiga loyiq ish va shunday ish uchun Allohning marhamatiga sazovor bo‘lishdir. Insonning xatti-harakati va faoliyati yaxshilik va yomonlikdan iborat bo‘lib, bu dinimizda savob va gunoh deb ataladi. Dinimiz ko‘rsatmalarini bajarish, inson manfaati yo‘lida faoliyat ko‘rsatish kabilar savob amallar hisoblanadi. Insonning nomai a’moliga ikki farishta vositasi bilan yozib boriladi. Oxiratda insonlarning savob va gunohlari tarozida tortilib, natijalar Allohning hukmiga havola etiladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam sahobalarni xayrli ishlarni qilishga qiziqtirar va bu borada o‘zlari ularga namuna edilar. Demakki, har bir mo‘min solih bo‘lishi va solihlar uchun tayyorlab qo‘yilgan jannat ne’matlariga erishish uchun xayrli amallarni qilishga shoshilishi lozim.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning maktablarida tarbiyalangan sahobalar buni yaxshi anglab yetgan edilar. Shuning uchun savob amallarni qilish borasida o‘zaro musobaqalashar edilar. Agar birodarlaridan orqada qolishsa, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilariga kelib o‘zib ketish yo‘llarini so‘rab olardilar.
Qaranga, xayrli va savob amallarni qilishga intilgan sahobalar uy qurish, dabdabali hayot yoki boshqa narsalarda musoboqalashmas edilar. Ular savob amallarni qilishda kim o‘zarga kirishib ketar edilar.
Biz qanday savobli ishlarni qilsak Allohga manzur bo‘ladi. Bunday savobli ishlar qatorida quydagilarni aytishimiz mumkin:
Nurillo Djamalov
Namangan shahridagi “Yaxyoxon to‘ra” jome masjidi imom xatibi.
Bomdod namozi kirgach to quyosh chiqquncha Qur’on tilovati, zikrlar, ilm yoki boshqa xayri ishlar bilan shug‘ullanish o‘rniga dunyoviy gap-so‘zlar bilan vaqt o‘tkazish makruhi tanzihiydir. Chunki bu vaqtda qilingan zikrlar uchun juda katta savoblar va’da qilingan, mo‘min bandaga bunday imkoniyatni boy berish to‘g‘ri kelmaydi.
Ilm bilan shug‘ullanish, solihlarning hikoyasini o‘qish yoki tinglash, mehmon bilan yoki hojati bor odam bilan gaplashish xayrli ish hisoblanadi, shuning uchun bular makruh emas, aksincha mustahab bo‘ladi.
Albatta, hojat yoki zarurat bo‘lgani uchun dunyoviy gaplar so‘zlashning hech qanday ziyoni yo‘q.
Prof. Dr. Saloh Abul Hojning «Til sayqali» kitobidan