*** Tahoratning farzlari ***
Tahoratning to‘rt farzi bor:
*** Tahoratning hikmatlari ***
Dinimiz namozga turishdan oldin, ma’lum a’zolarni yuvishni (tahorat qilishni) buyurgan. Bundan maqsad faqat shu a’zolarni turli iflos narsalardan tozalash emas, balki moddiy tozalik bilan bir qatorda, o‘sha a’zolar vositasida qilingan gunohlarni ma’naviy, ko‘rinmaydigan kir va dog‘larni tavba, istig‘for suvi bilan poklash hamdir. Bu jihatdan tahoratda a’zolarning yuvilish tartibida hayratomuz teran hikmatlar mavjud. Bunda katta hikmat shuki, eng avval Allohning amrlariga isyon qilib, shaytonga itoatda peshqadam bo‘lgan a’zolar, so‘ngra unga ergashib gunoh ishlar qiluvchi boshqa a’zolar navbati bilan yuviladi.
Shuning uchun gunohga, taqiqlangan amallarga boshlovchilik qilib, yo‘l ochib bergan bu a’zolarni, ya’ni yuzni eng avval yuvish buyurilgan. Bu a’zolardagi kir va iflosliklar suv bilan ketkazilganidek, ularni tavba, istig‘for va zikrulloh bilan poklash, yaxshi amallarga ishlatish zarur, toki haqiqiy musulmon bo‘lsinlar.
Tahoratning oxirgi farzi oyoqlarni yuvish. Oyoqlar vujudni gunoh ishlar qilinadigan joylarga eltib, ularni bajarishga imkoniyat yaratadi. Bu jihatdan oyoqlarning yomon ishlarga qo‘shgan hissasi oz emas. Shu bois namoz o‘qish oldidan oyoqlarning moddiy kirlarini yuvib, u sabab bo‘lgan gunohlarni ham eslab o‘tgach, mehribon va rahmli Alloh taolodan mag‘firat so‘rash juda muhimdir.
*** Tahorat olishga sabab va uning hukmi ***
Faqat tahoratli holda bajarilishi zarur bo‘lgan amal tahorat olishning sababidir. Bu tahoratning dunyoviy hukmi. Uxroviy hukmi esa, oxiratda savob olishdir.
*** Tahoratning vojib bo‘lish shartlari ***
Tahorat vojib bo‘lishining yettita sharti bor:
*** Tahoratning durust bo‘lish shartlari ***
Tahorat durust bo‘lishi uchun uch shart mavjud:
*** Tahoratning komil bo‘lishiga doir hukmlar ***
Qalin soqolning o‘zini yuvish, siyrak soqollarning tagiga, terisiga suv yetkazishi kerak. Soqolning o‘sib, yuzning doirasidan o‘tgan qismini va labning og‘iz yumilganida ko‘rinmaydigan ichki qismlarini yuvish shart emas.
Orasiga suv tegmas holda bir-biriga yopishgan barmoqlar orasini ochib yuvish, barmoq uchlarini yopib qo‘ygan uzun tirnoqlar va yopishib qolgan xamir, asal mumi, yog‘li bo‘yoq kabi narsalar ostita suv yetkazish lozim.
Barmoqlardagi tor uzuklar, ayollarning sirg‘alarini tagiga suv yetishi uchun qimirlatib qo‘yish vojib. Oyoqlarning dori surilgan yoriq, yara joylarini yuvish zararli bo‘lsa, dori ustidan ohista yuvish kifoya. Tahorat olganidan so‘ng, ustara tekkizilgan joylarni takror yuvish, (bosh kabi mas'h tortiladigan joylarni) mas'h qilish, olingan tirnoq va mo‘ylab o‘rnini yuvish shart emas.
*** Tahoratning sunnatlari ***
Tahoratning o‘n sakkizta sunnati bor. Ular quyidagilar:
Oxirgi to‘rt sunnatni mustahab deganlar ham bor.
*** Tahorat odobi ***
Tahoratning o‘n to‘rt odobi bor:
*** Tahorat olayotganida quyndagi olti holat makruhdir:
*** Tahorat turlari ***
Tahoratning uch turi mavjud: farz tahorat, vojib tahorat, mustahab tahorat.
Izoh: Hazrati Biloldan, roziyallohu anhu, rivoyat qilingan hadisga ko‘ra, Payg‘ambarimiz, sollallohu alayhi va sallam, bir kecha tushlarida jannatda takunya (tahorat uchun yog‘och poyafzal kiygan Hazrapsh Bilolning qadam tovushlarini eshitganlarini aytdilar. Uyg‘ongach, Hazrati Biloldan qaysi xayrli amali uchun bunday martabaga erishganini so‘radilar. Bilol Habashiy bunga javoban shunday dedi: "Har qachon, tahoratim buzilsa, darhol tahorat qilib, ikki rakat namoz o‘qir edim".
Junub bo‘lgan kishi yeyish, ichish, uxlash yoki takror qo‘shilishni xohlaganida.
*** Tahoratni buzadigan narsalar ***
*** Tahoratni buzmaydigan narsalar ***
Quyidagi narsalar tahoratni buzmaydi:
KЕYINGI MAVZULAR:
G‘uslni vojib qiladigan narsalar;
G‘uslning hikmatlari;
Junub bo‘lgach, nima uchun g‘usl qilamiz?
G‘uslni vojib qilmaydigan narsalar?
G‘uslning farzlari;
G‘uslning sunnatlari;
G‘usl odobi va makruhlari;
Sunnat bo‘lgan g‘usl turlari;
Quyidagi o‘n olti holatda g‘usl qilish mustahabdir;
Takrorlash uchun savollar;
Mag‘rurlik
Bilingki, kim o‘z nafsining pastkashliklarini anglab yetsa, olamda o‘zidan boshqa yomonroq, nafratga munosibroq kishini ko‘rmaydi. Odam farzandi uchun o‘zining tub mohiyatini anglashdan ham muhimroq majburiyat yo‘q. Shunday ekan, inson o‘zidan qanoatlanmasligi, o‘z nafsidan mamnun bo‘lmasligi zarur. U o‘zini qanchalik chuqur anglab borsa, ma’naviy holi shuncha yaxshilanib, Alloh huzuridagi darajasi ko‘tarilib boradi.
Nafsning tarbiyasi eng avvalo, yomon sifatlarni tark etib, maqtalgan, yaxshi xislatlarga o‘tish yo‘li bilan amalga oshadi. Barcha yomon sifatlarning ildizi esa mag‘rurlik (ujb)dadir[1].
Demak, birinchi navbatda inson go‘zal fazilatlarni egallashiga to‘sqinlik qiluvchi g‘ururini tark etishi zarur! Shuning uchun ham maqtalgan sifatlarni qo‘lga kiritishning asosiy sharti – bu ujbdan xoli bo‘lishlikdir! Kim o‘zi haqida yuksak fikrda bo‘lmasa, unday odam o‘z nafsini poklashga, go‘zal odoblarni o‘zlashtirishga harakat qiladi. Axir kamolotga intilish va kamchiliklarni yo‘qotish inson tabiatiga xos emasmi?
Inson o‘ziga yuksak baho berish tuyg‘usidan forig‘ bo‘lganida maqtalgan sifatlarni o‘zlashtira boshlaydi. Nuqsonlarini anglab, o‘zida g‘urur va manmanlikni tuymaydi. Bunday holda u kamolot sari da’vat etilsa, haqiqiy ishtiyoq bilan, samimiy intiladi. Ilohiy eslatmalar ta’siri va o‘zining tabiiy mohiyati sababli u belgilangan kamolotga yetishguniga qadar axloqiy o‘nglanishda davom etadi.
Ma’lumki, nafsning falokatlaridan biri maqtovlardan lazzatlanishga moyillikdir. Zero, o‘z nafsidan mamnun bo‘lish va o‘ziga bino qo‘yish Allohning g‘azabini keltiradigan holatlardir.
Ibn Atoulloh quddisa sirruhudan so‘rashdi:
– Allohning g‘azabini hamma narsadan ko‘ra tezroq keltiradigan narsa nima?
U zot javob berdilar:
– O‘ziga va o‘zining ruhiy holiga yuksak baho berishlik. Bundan–da yomonrog‘i esa bajargan amali uchun Allohdan mukofot talabida bo‘lmoqlik.
Nafslarining kamchiliklarini faqat o‘zlarini o‘zlari nazorat ostiga olgan kimsalargina payqaydilar. Allohga qasamki, Yaratganning bandasiga qilgan yaxshiliklarining yang yaxshisi nafsining pastkashliklarini o‘ziga ko‘rsatib qo‘yganidir hamda ko‘rsatgan qahrining eng shiddatlisi nafsining razolatini o‘zidan berkitib qo‘yganidir.
Axir, qanday qilib aqlli inson o‘z nafsidan o‘zi mamnun bo‘lishligi mumkin? Barcha yaxshilarning hammalaridan yaxshilari bo‘lgan hazrati Yusuf ibn Ya’qub ibn Is'hoq ibn Ibrohim Xalilulloh alayhimussalomning so‘zlariga bir e’tibor bering:
“Nafsimni oqlamayman. Zero, nafs yomonlikka undovchidir. Faqat Rabbim rahm qilganlar bundan mustasnodir. Albatta, Rabbim kechirimli va rahmli zotdir” (Yusuf surasi, 53-oyat).
Tafsirchilar marhamat qiladilar:
“Bu – “Nafsimni o‘z-o‘zicha yomonlikdan pok deb hisoblamayman, ya’ni men nafsimning tabiiy mohiyatiga asosan bahosini orttirmayman, balki butunlay va mutlaqo Allohning madadiga ishonaman”, deganidir.
“Chunki nafs” deyilganda esa barcha nafslar tushuniladi, jumladan, Yusuf alayhissalomning nafslari ham. Yana nafs tabiatiga ko‘ra “barcha yomonliklarga buyurguvchidir”, deb sifatlangan. Bu – isyonga, sarkashlikka va yaramas ish-harakatlarga chaqiradi, deganidir”.
Nafs turli taqiqlangan ishlarga moyil holda o‘zining foydasiz va behuda istaklarini hammasidan ko‘p ma’qul ko‘rib, ulardan lazzatlanadi. Agar shunday bo‘lmaganida ko‘pchilik odamlarning nafsi o‘z hoyu havaslariga itoat etmas, o‘z xudbinliklariga chap bergan bo‘lar va natijada ulardan ham yomonlik yetmasdi. Shuning uchun ham odam bolasining hammadan aqllisi va Alloh huzuridagi qadrlisi deb o‘z nafsining kamchiliklarini yaxshiroq ko‘ra oladigani aytiladi. Kimki o‘z nafsining kamchiliklarini davomli ravishda kuzata olsa, yanada ko‘proq hushyor tortib, nafsini ayblaydi va o‘zi haqidagi yuksak fikrlarga zarba berib, ularni haydaydi.
“At-Tavilot an-najmiyya” kitobida shunday deyiladi:
“Nafs o‘z tabiatiga ko‘ra yomonlik qilishga buyuruvchi qilib yaratilgandir. Agar unga erk berilsa, undan faqat axmoqona ishlarni kutish mumkin, chunki u faqat yomonlik sodir etish uchungina amr etadi. Qachonki Alloh unga rahm qilib, marhamat nazari bilan qarasa, uning barcha xulqini o‘zgartiradi, Allohning mehribonligi bilan nafs butunlay yomonliklarini tark etib, yaxshi tomonga o‘zgaradi. Endi u yomonlikka buyuruvchi emas, balki yaxshilikka amr qiluvchi bo‘ladi. Ya’ni nafsdagi yovuzlik ezgulikka almashadi. Shuning uchun hazrati Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
“Parvardigoro, meni ko‘z ochib yumguncha bo‘lsa ham nafsim bilan tanho tashlab qo‘yma!” (Ahmad ibn Hanbal, V, 42; Abu Hurayra rivoyat qilgan hadisda ham shu ma’noda keladi, Ibn Najjor) deb Allohga yolvordilar.
“Axloqus solihiyn” (Yaxshilar axloqi) kitobidan
Yo‘ldosh Eshbek, Davron Nurmuhammad
tarjimasi.
[1] Ujb – o‘zi haqida juda baland fikrda bo‘lish, o‘ziga yuksak bahor berish, o‘zi bilan faxrlanish, o‘ziga ishonish, mag‘rurlanish, taltayib ketish va hokazo.