Yer sayyorasi tuyaqush tuxumi shaklida. Buni Qur’oni Karimda aniq bayon qilingan. Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا
“Va undan so‘ng yerni tuxum shaklida qildi” (Naziat surasi, 30-oyat).
Oyatdagi “daha” fe’li “yoyib qo‘ydi”, “cho‘zib qo‘ydi”, “keng qildi” ma’nosini ifoda qiladi.
Shuningdek, “daha” fe’lining o‘zagi bo‘lmish “dahv”dan olingan “al-madha” so‘zi “tuyaqush tuxumi turgan joy” ma’nosini ifoda qiladi. Hozirgi kundagi ko‘plab olimlar “dahv” kalimasini tuxumsimon narsa, tuyaqush tuxumiga o‘xshagan narsa ma’nolarini bildiruvchi so‘z ekanini aytmoqdalar. Shunday olimlardan biri Zag‘lul Najjordir.
Bugungi kunda kosmonavtlar orbitadan turib olgan Yer sayyorasining rasmlari butun dunyoga tarqalib ketgan. Unda Yerning tovuq tuxumidek o‘ta cho‘zinchoq (ellipssimon) yoki dum-dumaloq (doirasimon) emas, balki aynan tuyaqush tuxumi kabi biroz cho‘zinchoq holatda ekani hammaga ko‘rgan.
Alloh taolo Qur’oni Karimda birgina so‘z bilan Yer sayyorasining qanday shaklda ekani, uning sirti tekis, yoyiq, yashash uchun qulay tarzda yaratganini bayon qilib qo‘ygan.
Qur’oni Karim nozil bo‘lgan paytda Arabiston yarim orolida birorta observatoriya, astronomik kuzatish stansiyasi mavjud bo‘lmagan, kosmonavtikaga oid hech qanday tasavvur yo‘q edi.
Shunday sharoitda Qur’oni Karimda Yerning shakli, holati haqida aniq ilmiy ma’lumotlarning berilishi Qur’on Alloh taoloning haq Kalomi ekaniga, Muhammad sollallohu alayhi vasallam U Zotning haq payg‘ambari ekanliklariga yaqqol dalildir!
Internet ma’lumotlari asosida Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV