“...So‘ngra, shundan keyin qalblaringiz qattiq bo‘ldi, ular toshdek yoki toshdan ham qattiq...” deyiladi Baqara surasining 74-oyatida.
Dunyo olimlari ko‘p yillardan buyon Ruminiya hududida aql bovar qilmas hodisaning guvohi bo‘lmoqdalar. Sirli hodisaning sababi esa o‘suvchi toshlardir. Ularni harakatlanuvchi yoki jonli toshlar, deb ham atashadi. O‘tkir qirralardan mosuvo ana shu antiqa toshlar yomg‘ir yog‘ishi bilan kattalasha boshlaydi. Qarabsizki, mittigina toshcha bir qancha vaqt o‘tgach, bir necha tonna keladigan yirik toshga aylanadi.
Toshni yorib ko‘rsangiz uning ichi odatdagi tosh tarkibidek emas, balki daraxtlarni kesganda ko‘zga tashlanadigan manzarani eslatadi. G‘aroyib toshlarning markaziy nuqtasi yaqqol ko‘zga tashlanadi va uni ko‘plab halqalar o‘rab olgan. Olimlarning aniqlashlaricha, toshlar turli xil mineral tuzlardan tarkib topgan ekan.
Fahmsiz, fisqu fujurga boy, iymondan ayro, ixlosga beparvo, bajarayotgan xatti-harakatlarining zamirini tafakkur qilmaydigan qalblar, Rabbimiz bildirganidek, toshdan ham qattiqdir. Darhaqiqat, rahmatga dalolat qiluvchi yomg‘irlar hatto tabiatdagi eng qattiq jism hisoblangan toshlarni ham o‘stiradi, yumshatadi. Biroq insonning har lahzasiga qo‘shib taqdim etilgan yaxshilik qilish imkoniyati ba’zi qalblarni eritishdan, egiltirishdan ojiz.
Yuqoridagi oyat aslida bani isroilga qarata nozil bo‘lgan. Ularga izma-iz mo‘jizalar ko‘rsatilgandan so‘ng ularning rabbisiga itoatsizlik qilganliklari oqibatida ingan. Ammo mazkur oyat mohiyatan butun insoniyatga tegishli. Atrofga tiyrak nazar solsak, kunduzning kechadan ajrab chiqishida ham, quyosh, oy, Yer, yulduzlarlarning harakatlarida, inson shuurining aralashuvisiz sodir bo‘ladigan ichki a’zolarning batartib faoliyatida ham mislsiz mo‘jizalarni kuzatishimiz mumkin. Kundalik hayotimizda, har lahzamizda mo‘jizalarni ko‘rmaslik imkonidan chetda ekanmiz, ichki va tashqi olamimizda ularni go‘zal sur’atda tasdiqlashga intilaylik. Qalb qattiqligidan, uning toshdek yoki toshdan ham qattiqligidan saqlanaylik. Zero, Nabiy sollallohu alayhi va sallam ogohlantirganlaridek: “Odamlarning Allohdan eng uzog‘i qalbi qattig‘idir” (Imom Termiziy rivoyati).
Mavjuda ABDULLOH qizi
Al-Kisoiy al-Kufiy 119/737 yil Kufada dunyoga kelgan.
To‘liq ismi: Ali ibn Hamza ibn Abdulloh ibn Bahman ibn Fayruzm al-Kisoiy al-Kufiy. Imom al-Kisoiy yoshligida ilm o‘rganishga juda intilardi, lekin boshlang‘ich davrda muvaffaqiyat qozona olmasdi. Bir safar Qur’onni yod olishda qiynalgach, ustoziga: “Men hech narsani yodlay olmayapman, charchadim”, dedi.
Ustoz unga sabr qilishni va Qur’onning barakasiga ishonishni tavsiya qildi. Shundan so‘ng, Imom al-Kisoiy sabr bilan harakat qilib, Qur’onni mukammal yod oldi va keyinchalik mashhur qiroat imomlaridan biri bo‘ldi. Bu voqea sabr va mehnatning samarasini eslatadi.
Hayoti: Al-Kisoiy Kufada tug‘ilgan va tilshunoslikda ham, qiroatda ham yuqori maqomga ega bo‘lgan. Undan nega «Kisoiy» deb nom olganligi haqida so‘rashganida u, – "chunki men hajda kisoda (kiyimda) ehrom bog‘laganman", deb javob bergan ekan. U asli fors bo‘lib, Bani Asad qabilasining qullaridan edi.
Ilmiy faoliyati: Uning asosiy ustozlari Hamza al-Kufiy va boshqa yirik qiroatchilar bo‘lgan. Bundan tashqari Kufa maktabini asoschisi hisoblanadi.
Muoz al-Harro va Abu Ja’far Ruasiylarda nahvdan tahsil oldi. Ular-dagi ilmlarni olib bo‘lib, ulardan qoniqmay qolgach, Basraga kelib Iso ibn Umar, Abu Amr ibn al-Alo va Al-Xalil ibn Ahmaddan ilm o‘rgangan. Qiroatni esa Sho‘ba ibn Hajjojdan ta’lim olgan.
U zot juda ko‘p asarlar ham yozgan: "Kitab muxtasar fi an-nahv" (Nahvga oid qisqa bo‘lgan kitob), "Kitab al-hudud fi an-nahv" (Nahvdagi hadlar oid kitob), "Kitob al-qiroat (Qiroatga doir kitob)", "Kitab al-adad (Sonlarga doir kitob)", "Kitab ixtilaf al-adad (Sonlarning ixtilofiga oid kitob)", "Kitab al-huruf (Harflarga oid kitob)", "Kitab maoniy al-Qur’an (Qur’on ma’nolari haqidagi kitob)" kabi ko‘plab kitoblar yozgan.
Nahvdan Farro uning xos shogirdlaridan hisoblanadi.
Kisoiy 189/805 yil Roy shahrida vafot etgan.
Matkarimov Nurmuhammad,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.