Anas ibn Molik va Abu Hurayra roziyallohu anhumo aytadilar: “Bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga o‘tirganimizda, u zot kuldilar, hatto tishlari ko‘rindi. Shunda Umar roziyallohu anhu: “Yo Rasulalloh, ota-onam fidoyingiz bo‘lsin, nima sababdan kuldingiz?”, deb so‘radi.
U zot sollallohu alayhi vasallam: “(Qiyomat kuni) ummatimdan ikki kishi Robbul-izza (Alloh) taborak va taoloning huzurida tiz cho‘kadilar. Ulardan biri: “Robbim, birodarimdan haqimni olib ber”, deydi. Alloh taolo (ikkinchi kishiga): “Birodaringga haqini ber”, deydi. U: “Robbim, bironta ham savobim qolmadi”, deganida, birinchisi: “Robbim! Unaqada, gunohlarimni olsin”, deydi.
Anas roziyallohu anhu aytadi: “Shu payt Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yig‘ladilar, hatto ko‘zlaridan yosh oqdi. So‘ng: “Albatta, bu ulug‘ kundir. Odamlar o‘zlarining gunohlarini bo‘yniga oladigan kishilarga muhtoj bo‘ladigan kundir”, dedilar.
Shunda Alloh taolo birinchi kishiga: “Boshingni ko‘tar va jannat bog‘lariga qara”, deydi. U boshini ko‘tarib: “Robbim, kumush shaharlarni, marvaridga to‘la oltin qasrlarni ko‘ryapman. Bu qaysi payg‘ambarniki? Yo qaysi siddiqniki? Yo qaysi shahidniki?”, deb so‘raydi. Alloh taolo: “Bu (o‘sha jannatning) haqini bergan kishiniki”, deydi. U: “Robbim, buning haqini kim ham bera oladi?”, deganida, Alloh taolo: “Sen bera olasan”, deydi. U: “Qanday qilib, Robbim?”, desa, Alloh taolo: “Birodaringni afv etib”, deydi. U: “Robbim, men uni afv etdim”, deydi. Alloh taolo: “(Endi,) birodaringning qo‘lidan ushlab, uni ham jannatga olib kir”, deb marhamat qiladi.
Keyin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Allohga taqvo qilinglar va o‘z oralaringizni isloh qilinglar! Zero, Alloh taolo qiyomat kuni mo‘min bandalarining oralarini isloh qiladi”, deb buyurdilar.
(Imom Bayhaqiy, “Al-ba’s”; Ibn Asokir, “Mu’jamush-shuyux” (1/324); Hofiz Abu Ya’lo Muvsiliy, “Al-musnad”; Xatib Bag‘dodiy, “Tarixi Bag‘dod” (4/245); Ibn Abud-dunyo, “Husnuz-zonni billah” (116); Xaroitiy, “Makorimul axloq”; Iroqiy, “Al-mug‘niy”; Zabidiy, “Ithofus-sodatil-muttaqiyn” (6/267); Imom Hokim “Al-mustadrak ’alas-sahihayn” (4/576)da rivoyat qilib, “Isnodi sahih”, degan. Abdul Azim Munziriy “At-targ‘ib vat-tarhib” (3/309)da va hofiz Qastaloniy “Al-mavohibul-laduniyya bil-minahil-Muhammadiyya” (3/660)da Hokimning gapini tasdiqlashgan).
Abdul Azim Ziyouddin
Savol: Namozga “Allohu akbar”, deb quloq qoqishda “Allohu akbar” dagi “r” ga kelganda ikki qo‘lni bosh barmog‘i quloq yumshog‘iga tegiziladimi? Shunday deb, eshitdim.
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Namozga kirishda avval ikki qo‘lni yuqoriga ko‘tarib, bosh barmoqlarni quloqning yumshoq joyiga tegiziladi. So‘ng “Allohu akbar”, deb, namozga kirishiladi.
Bu haqida Faqih Abu Ja’far rahimahulloh bunday zikr qilganlar: “Ikki kaftini ichki taraflari bilan qiblaga yuzlanadi va panjalari yozadi hamda qo‘llarini yuqoriga ko‘taradi. Qachonki, ikki bosh barmog‘i ikki quloqlarining yumshoq joylariga tegsa, “Allohu akbar” deb namozga shuru’ qiladi.
Shamsulaimma Saraxsiy rahimahullohga ko‘ra, barcha mashoyixlar shunga ittifoq qilganlar (“Muhiyt” kitobi). Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.