Horun ar-Rashidning o‘g‘li Ma’mun kichkinaligida ustozi uni tayoq bilan sababsiz urdi. Ma’mun undan: “Meni nega urdingiz?” deb so‘radi. Ustozi: “Jim!” dedi. Ma’mun har safar ustoziga mazkur savolni bersa, ustozi unga: “Jim!” derdi.
Oradan yigirma yil o‘tgandan so‘ng Ma’mun xalifalik mansabini egalladi. Uning birinchi qilgan ishi ustozini o‘z huzuriga chorlash bo‘ldi. Ustozi kelgach, undan: “Bolaligimda meni nega urgan edingiz?” deb so‘radi. Ustozi tabassum qildi va: “Haliyam unutmadingmi?” deb so‘radi. Ma’mun: “Allohga qasamki, unutmadim”, deb javob berdi.
Shunda ustoz Ma’munga: “Mazlum zulmni unutmasligini bilishing uchun shunday qilgandim. Hech kimga zulm qilma! Zulm mazlumning qalbidagi olov bo‘lib, yillar o‘tsa ham o‘chmaydi. Bandalarning bandalarga qilgan zulmlari eskirmaydi, chirimaydi. Agar mazlum zolimni kechirmasa, Alloh zolimga javob qaytarish paytini, munosib vaqtda va munosib joyda hukm qilishni belgilab qo‘yadi” dedi.
Ma’mun ustozidan ko‘p yillar davomida ilm oldi. Ammo ustozi bilan ko‘rishgan paytda, undan olgan ilmlarini emas, balki bir marta olgan tarsakisini esladi.
Ha, azizlar, zulm esdan chiqmaydigan narsa. Shuning uchun odamlarga zulm qilishdan, adolatsizlik qilishdan ehtiyot bo‘laylik!
Alloh taolo barchamizni zulm qilishdan va zulm ko‘rishdan asrasin!
Internet ma’lumotlari asosida
Nozimjon Iminjonov tayyorladi
O‘qilishi: Shahidallohu annahu laa ilaha illa huva val malaaikatu va ulul ilmi qooiman bilqisti laa ilaha illa huval ’aziyzul hakiym.
Ma’nosi: "Alloh adolat ila turib, albatta, Undan o‘zga iloh yo‘qligiga shohidlik berdi. Farishtalar va ilm egalari ham guvohlik berdilar. Undan o‘zga iloh yo‘q. U aziz va hakim Zotdir" (Oli Imron surasi, 18-oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: "Kim ushbu oyatni o‘qib, oxirida "Allohdan boshqa iloh yo‘q ekanligiga men ham guvohman" desa, Alloh taolo ushbu oyatning harflari adadicha farishtalarni qiyomat kunigacha o‘sha kishining haqqiga istig‘for ayttirib qo‘yadi".
U zot alayhissalom boshqa hadisda bunday deganlar: "Kim uyquga yotishidan oldin ushbu oyatni o‘qisa, Alloh taolo yetmish mingta farishtani yaratadi va ular qiyomat kunigacha o‘sha kishining haqqiga istig‘for aytib turadilar".
Abu G‘olib aytadilar: "Men Kufaga tijorat qilish uchun borganimda A’mashga qo‘shni bo‘lib turdim. Shunda u kishini har kecha ushbu oyatni takror va takror o‘qigani va undan keyin: "Men ham Alloh guvohlik bergan narsaga guvohman, men ushbu guvohligimni Allohga omonat qilib topshiraman. Qiyomat kunida Alloh taolo menga omonatimni qaytargay" deganlarini eshitar edim.
Shunda u kishidan buning sababini so‘raganimda, aytgan edilar: "Abu Voil menga Ibn Mas’uddan rivoyat qilib aytgan, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: "Kim ushbu oyatni o‘qib, oxirida ushbu kalimalarni aytsa, qiyomat kunida Alloh taolo unga xitob qilib bunday deydi: "Bandam menga bergan va’dangda turding, ya’ni tavhidda, Men ham O‘z va’damda turaman. Ey, maloikalarim! Jannatning hamma eshiklarini ochinglar, bu bandam xohlagan eshigidan kirsin", deydi".