Mushriklarning jabr-zulmi kuchaygach, musulmonlar Madinaga hijrat qildilar. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam qizlari Fotima roziyalohu anho bilan Ummu Gulsum roziyalohu anhoni olib kelish uchun ishonchli sahobalarni Makkaga yubordilar. Shunday qilib, Fotima roziyallohu anho o‘n sakkiz yoshida Makka bilan vidolashdi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam Oisha roziyalohu anhoga uylanganlaridan keyin sahobalardan, Fotima roziyalohu anhoga sovchilar kela boshladi. Fotima roziyalohu anho otalarining xizmatlarida turgani bois sahobalar shu paytgacha bunga jur’at qila olishmagan edi. Avvalo, Hazrati Abu Bakr roziyalohu anhu va keyinroq Hazrati Umar roziyalohu anhu og‘iz soldilar. Lekin Rasululloh sollallohu alayhi va sallam buyuk bir nazokat ila uzr bayon qildilar. Hazrati Umar roziyalohu anhu bu sharafni Hazrati Ali roziyalohu anhuga loyiq ko‘rib, taklifini unga aytdilar. Ammo Hazrati Ali roziyalohu anhu: “Hazrati Abu Bakr (roziyalohu anhu) va hazrati Umar (roziyalohu anhu)dek zotlarga rad javobini bergan Rasululloh sollallohu alayhi va sallam mening taklifimni qabul qilishlari mumkinmi?” degan andishada edi. Hazrati Umar roziyalohu anhu Hazrati Ali roziyalohu anhuni Nabiy alayhissalomning kuyovi bo‘lishga eng munosib zot ekanligiga ishontirdilar. Hazrati Ali roziyalohu anhu Payg‘ambar alayhissalom huzurlariga bordilar. Ammo uyalganlaridan ziyorat sababini ayta olmadilar. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Abu Tolib o‘g‘lining qanday ehtiyoji bor ekan?” dedilar. Bo‘lajak kuyov tortina-tortina gap boshladilar: “Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning qizlari Fotima (roziyalohu anho)ning qo‘lini so‘rab keldim”. Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning muborak chehralarida mamnuniyat hislari namoyon bo‘ldi. Ertasiga Hazrati Ali roziyalohu anhu takror Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallamning huzurlariga bordilar. Nabiy alayhissalom:
— Mahr uchun yoningizda biron narsa bormi? — deya so‘radilar.
Ali roziyalohu anhu:
— Yo‘q, ey Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam), — dedi.
— Falon kuni sizga bir zirh bergan edim, o‘sha qani? Hazrati Ali roziyalohu anhu xursand bo‘lib:
— O‘zimda turibdi, ey Nabiyulloh (sollallohu alayhi va sallam), — dedi. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) sarpo, sovg‘a-salom olishlari uchun uni sotishga buyurdilar. Hazrati Usmon roziyalohu anhu zirhni 470 dirhamga xarid qildilar. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam pulning bir qismini xushbo‘yliklar olish uchun Bilol roziyalohu anhuga qolgan qismini Ummu Salama roziyalohu anhoga berib, Fotima roziyalohu anho uchun kiyim-kechak xarid qilishni buyurdilar. So‘ngra Sarvari olam sollallohu alayhi va sallam Anas roziyalohu anhu orqali Hazrati Abu Bakr, Umar, Usmon, Talha, Zubayr roziyalohu anhular va ansorlardan yana shuncha kishini huzurlariga chorladilar. Fotima roziyalohu anhoning qoshiga borib: “Ey Fotima! Ali senga uylanmoqchi, bunga nima deysan?” dedilar. Muhtarama qizlari qattiq hayo va ibolari bois sukut saqlab, hech qanday javob bermadilar. Bu esa rozilik alomati edi. Bu asnoda chaqirilgan sahobalar ham yetib kelishdi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam ularga shunday dedilar:
— Tanho hamdu sanoga loyiq, qudrati ila butun mavjudotni yaratgan Allohga behad shukrlar bo‘lsin. Shubhasiz, Alloh taolo oila qurishni va qarindosh-urug‘larni hurmatlashni amr etdi: “U suvdan — nutfadan insonni yaratib, so‘ng uni nasl-nasab egasi va kuda-anda qilib qo‘ygan Zotdir. Darhaqiqat, Parvardigoringiz (har ishga) qodirdir” (Furqon, 54) Endi maqsadga kelsak, Haq taolo amriga ko‘ra, Fotimani Aliga nikohlab beraman. Agar rozi bo‘lsa, to‘rt yuz misqol kumush evaziga vojib bir amal va qoim bir sunnat ila Fotimani Aliga uzatayotganimga sizlarni shohid qilyapman. Alloh ularning mol-dunyolariga baraka berib, nasllarini aziz qilsin. Mana shuni sizlarga ma’lum qilib, o‘zimga va barchangizga Allohdan mag‘firat tilayman”. So‘ngra Nabiy sollallohu alayhi va sallam bir tovoq xurmo keltirib, mo‘tabar mehmonlarga tortiq qildilar. Bu orada Hazrati Ali roziyalohu anhu ham yetib keldilar. Rasululloh sollallohu alayhi va sallam tabassum ila: “Ey Ali! Men to‘rt yuz misqol kumush evaziga Fotimani senga nikohladim”, dedilar. Hazrati Ali roziyalohu anhu shukr sajdasini ado qildilar. Sarvari koinot sollallohu alayhi va sallam Hazrati Ali roziyalohu anhu va Fotima roziyalohu anhoning haqqiga: “Alloh oilangizga baraka va xursandchilik bersin. Sizlarga solih farzandlar ato etsin”, deb duo qildilar. Hazrati Ali roziyalohu anhu benihoya xursand bo‘ldilar. Zero, hayotlarida eng buyuk voqea yuz bergan - Payg‘ambarlar xotami Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning qizlariga uylanish sharafiga muyassar bo‘lgan edilar. Davomi bor...
Saidabror Umarov
Inson gunohdan xoli bo‘lmaydi. Ba’zan bilib-bilmay gunoh ishga qo‘l urib qo‘yishi mumkin.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Har bir odam bolasi xato qiluvchidir. Xatokorlarning eng yaxshisi tavba qiluvchilardir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Alloh taolo ko‘plab oyatlarda insonlarni tavba qilishga buyurgan. Jumladan, Tahrim surasida bunday marhamat qilinadi: “Ey iymon keltirganlar! Allohga chin tavba qilingiz, shoyadki, Robbingiz sizlarning gunohlaringizni o‘chirib, ostidan anhorlar oqib turadigan (jannatdagi) bog‘larga kiritsa” (8-oyat).
Boshqa oyati karimada «...Barchangiz Allohga tavba qilingiz, ey mo‘minlar! Shoyad, (shunda) najot topsangiz» (Nur surasi, 31-oyat), deyilgan.
Inson tavbani o‘ziga lozim tutishi kerak. Ammo uning tavbasi qabul bo‘lishi uchun e’tibor qaratishi lozim bo‘lgan jihatlar bor. Xususan, tavba qilishda chin ko‘ngildan pushaymon bo‘lib, Alloh taolodan yolvorib so‘rashi kerak. So‘ngra istig‘for uchun ma’lum bir duolar, ijobat bo‘ladigan onlar fazilatidan foydalanish zarur.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim quyosh mag‘ribdan chiqishidan oldin tavba qilsa, Alloh (uning) tavbasini qabul qiladi”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Inson tavbaga shoshilishi lozim. Luqmoni Hakim o‘g‘illariga: “Ey o‘g‘lim, tavbani kechiktirma! Chunki o‘lim to‘satdan keladi. Kim tavbani kechiktirib, najotga shoshilmas ekan, ikkita katta xatar ichida qoladi: 1) gunohlar zulmati to‘planib, qalbni qoplaydi, so‘ngra uni muhrlab tashlaydi. Gunoh muhrlangan qalbdan o‘chmaydi; 2) kasallik yoki o‘lim tavbadan ilgari kelib, xatolarni o‘nglash uchun vaqt qolmaydi”, degan.
Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Albatta, Allohning tavba qabul qilishi faqat yomonlik (gunoh)ni bilmasdan qilib qo‘yib, so‘ngra tezlik bilan tavba qilganlar uchun (muqarrar)dir. Alloh aynan o‘shalarning tavbasini qabul qilur. Alloh ilm va hikmat Egasidir” (Niso surasi, 17-oyat).
Ushbu oyatda Alloh taolo bilmay qo‘l uringan gunohga zudlik bilan qilingan tavbani qabul etishini bayon qilyapti.
Inson Alloh va uning Rasuliga itoat qilmagani, shaytonning hiylasiga ergashib, shu gunohni sodir qilgani uchun qattiq nadomat chekishi lozim. Chunki gunoh ishga pushaymon bo‘lish xolis tavbaning shartlaridan biridir. Shu bilan birga, nadomatning o‘zi ham tavbaga dalolat qilishi mumkin.
Bu haqda hadisi sharifda bunday deyilgan: «Abdulloh ibn Ma’qildan rivoyat qilinadi. U: “Men otam bilan birga Abdulloh ibn Mas’ud roziyallohu anhuning huzuriga kirdim. Otam unga: “Nabiy sollallohu alayhi vasallamning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganmisiz?” deb aytdi. Abdulloh ibn Mas’ud: “Ha, u zotning: “Nadomat chekish tavbadir”, deganlarini eshitganman”, dedi» (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Demak, inson qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lib, afsuslansa, tavbasi xolis bo‘lishi uchun bir necha shartlar bor:
– gunoh qilishdan darhol to‘xtash;
– qilgan gunohiga qattiq pushaymon bo‘lish;
– bu gunohga aslo qaytmaslikni niyat qilish;
– tavbasini Alloh taolo qabul qilishiga ishonish;
– istig‘for aytish;
– gunohga qaytmaslikni barcha a’zolari bilan amalga oshirish;
– gunoh odamlarning haqqi bo‘ladigan bo‘lsa, ulardan uzr so‘rab, rozi qilish.
Shokirjon MADAMINOV,
“Ko‘kaldosh” o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi.