Kunlarning birida do‘stimning uyiga mehmon bo‘lib bordim, suhbat qurib o‘tirgan edik chamasi to‘rt yoshlik bolasi kelib uning bo‘yniga osilib, ota bugun biz jannatda bir qasr qurmadikku dedi. Men xato eshitdim deb o‘yladim. U yana shu gapini takrorladi. Qolgan farzandlari kelib ukalari aytgan gapni takrorlashdi. Shunda men xayratda qoldim va kuzattim. Do‘stim menga farzandalarim bilan qanday qilib jannatda qasr qurishimizni ko‘rishni xohlaysanmi dedi. Men esa albatta xohlayman dedim. Shunda ular jamlanib o‘tirishdida, Ixlos surasini 10 marta o‘qishdi. Tugagach farzandlar alhamdulillah bugun biz jannatda bir qasr qurdik deb xursand bo‘lishdi.
So‘ng do‘stim farzandlaridan u qasrda nima bo‘lishini xohlaysizlar deb so‘radi. Bolalar bizni xursand qiladigan ko‘p narsalar bo‘lishligini xohlaymiz dedilar. Do‘stim ularga “La havla vala quvvata illaa billah” ni aytdi, ular ham bu duoni takrorlashdi.
Do‘stim yana bolalariga savol berdi. Qiyomatda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamni ko‘rishni va uzotning havzlaridan suv ichishni xohlaysizlarmi? dedi. Ular ha deyishdi. Shunda do‘stim ularga tashahhuddan keyin o‘qiladigan “Allohumma solli ala Muhammad va alaa aali Muhammad” ni o‘qib berdi, farzandalari esa takrorlashdi.
So‘ng bolalar xursand bo‘lib, biri dars qilishga, biri o‘yinini davom ettirishga yana biri ishini tugatish uchun tarqaldilar.
Men esa do‘stimning farzandlariga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning sunnatlarini bu shaklda o‘rgatganligidan juda xayratlanib, men ham farzandlarimga shu shaklda o‘rgatsam bo‘lar ekan deya, uyga qaytdim.
Aziz do‘stim sizning ham bu tarbiya shaklini aziz farzandalaringizga o‘rgatish imkoningiz bor.
Toshkent shaharidagi “Shayx Zayniddin” jome’ masjidi imom xatibi Abduraxmanov Yaxyo
Bir donishmanddan: “Xotirjamligingiz siri nimada?” deb so‘rashsa, u: “Allohni taniganimdan beri boshimga nimaiki kelsa, tahorat olib, ikki rakat namoz o‘qiyman. Yolvorib duo qilaman. Biror ishda ikkilansam, istixora namozini o‘qiyman. Hayotim shukr, sabr va duo bilan o‘tadi. Halovatim ham balki shundandir”, deb javob bergan ekan.
Ko‘pincha odamlar biror yutuqqa erishsa, buni harakatlarining mahsuli deb bilishadi. Biror musibat bilan sinalganida esa, o‘zgalarni ayblashadi. Alloh yozgan taqdirga isyon qiladi. Istaymizmi-yo‘qmi, qiyiinchiliklarda toblanmay, xato qilmay o‘rganish, mag‘lubiyat alamini totmay g‘olib bo‘lish qiyin. Taqdirga rozi bo‘lish chin mo‘minlikdir. Demak, mahzun paytda ham odob saqlash kerak. Zero, musibat ham xuddi shodlik singari Rabbimiz tarafidan beriladigan inoyatdir.
“Erkakmi yo ayolmi – kimda-kim mo‘min bo‘lgan holida biror ezgu ish qilsa, bas, Biz unga yoqimli hayot baxsh eturmiz va ularni o‘zlari qilib o‘tgan go‘zal (solih) amallari barobaridagi mukofot bilan taqdirlaymiz” (Nahl surasi, 97-oyat).
«Oyatdagi “yaxshi hayot” so‘zining ma’nosi faqirlik, kasallik, musibat kabi balo-ofatlardan xoli yashash emas, balki inson qalbining halovat topishi, Allohning qazo-qadariga rozi bo‘lishi, xotirjam yashashi deganidir. Bunday odamga xursandchilik yetsa, shukr qilib savob oladi. Agar musibat yetsa, sabr qilib, yaxshilikka erishadi.
Payg‘ambarlar qavmlarining ozorlaridan zohiran juda ko‘p qiyinchilik, mashaqqat tortgan bo‘lsalar-da, botinan qalblari iymonga limmo-lim to‘lib, Allohning hukmiga taslim bo‘lib, xotirjam hayot kechirishgan.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytadilar: “Odamlar ichida ko‘p musibat ko‘rganlar payg‘ambarlardir. So‘ngra ulardan keyingilar, so‘ngra ulardan keyingilardir. Inson dini (mustahkamligi) miqdoricha sinaladi (musibatlanadi)” (Imom Ahmad rivoyati).
Demak, yaxshi hayot deganda faqat moddiy farovonlikni emas, iymon bilan yashashni tushunishimiz lozim. Zero, dunyo ne’matlari qanchalik ko‘p bo‘lmasin, iymonsiz hayot mazmunsiz, rangsizdir.
Abdulatif ABDULLAYEV