Imonning yarmi deya sifatlangan sabr haqida qancha ko‘p yozilsa, qancha ko‘p kitoblar nashr etilsa, shuncha foydali bo‘ladi. Chunki sabr-qanoat insonga bot-bot eslatib turilmasa, insonning besabrlikka beriluvchanlik tabiati ustunlik qilib oladi.
Ushbu kitobning fazilati shundaki, unda sabrning fazilati shariatimiz ahkomlariga ko‘ra ta’riflangan. Uning dindagi o‘rni, sabr sohibiga beriladigan darajalar, sabrning qismlari, sayr va sulukdagi o‘rni; sabrdan keladigan foydalar, sabrsizlik sabab bo‘ladigan ofatlar tartibi bilan xuddi tolibi ilmga tushuntirilgandek, sodda usulda bayon qilingan.
Eng muhimi, ushbu mo‘jaz asarni o‘qigan kitobxon muqaddas Kitobimiz – Qur’oni karimda sabrga qanchalik katta e’tibor qaratilgani va uning yetmishdan ortiq joyda zikr etilgani, sabrli insonlarga naqadar ulkan ajru savoblar va’da qilinganini bilib oladi.
Tarjimon kitobning ta’sirchanlik ruhini oshirishni niyat qilib, tarjima so‘ngidan oyat, hadislar, hikmat va maqollar keltirganki, bundan muhtaram kitobxonlarga juda ham yaxshi foyda yetadi degan fikrdamiz.
Asar “Movarounnahr” nashriyotida chop etilgan
Muallif: Muhammad Zohid Qo‘tqu
Tarjimon: Damin Jumaqul
Muharrir: Tolib Nizom
Nashriyot do‘konidagi narxi 5000 so‘m
Savol: Mahallamizdagi qabristonda mevali daraxtlar bor. Ularning mevalari pishgan paytda, ko‘pchilik qatori biz ham kirib yeb turamiz. Ba’zilar bu ish joiz emas deb qolishdi. Shunga dinimizda nima deyilgan?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Bu haqida Burhoniddin ibn Moza rohimahulloh shunday zikr qilganlar: "Qabristondagi daraxtlarning hukmi ikkiga bo‘linadi:
1. Ular yer qabristonga aylantirilishidan oldin ekilgan bo‘lishi mumkin;
2. Ular yer qabristonga aylantirilganidan keyin ekilgan bo‘lishi mumkin. Agar daraxtlar yer qabriston qilinishidan oldin ekilgan bo‘lsa, ekkan odamning mulki bo‘ladi. Shuning uchun, daraxtlarning egasi tirik bo‘lsa, uning roziligi bilan yoki undan sotib olib, keyin iste’mol qilish joiz bo‘ladi. Agar daraxtlarning egasi ulardan odamlar yeyishlarini muboh qilgan (ruxsat bergan) bo‘lsa, u holda so‘ramasdan yeyish ham joiz bo‘ladi. Ammo egasining niyati ma’lum bo‘lmasa yoki egasi vafot etgan bo‘lsa va nima maqsadda ekkani noma’lum bo‘lsa, u holda ulardan yeyish joiz bo‘lmaydi. Agar daraxtlar yer qabristonga aylantirilganidan keyin ekilgan bo‘lsa, ushbu holatda ham, ular egasining mulki hisoblanadi.
Shunga ko‘ra, bunda ham egasining niyatiga bog‘liq bo‘ladi. Agar egasi ma’lum bo‘lmasa yoki uning niyati ma’lum bo‘lmasa, u holda ular qabristonning mulki bo‘lgani uchun, ularni sotib, pulini qabristonning ehtiyojlari va ta’miri uchun ishlatiladi” (“Muhiyt”).
Demak, qabristondagi mevalarni yeyish yoki boshqa ekinlarni olish, ularni ekkan egasining niyatiga bog‘liq bo‘lar ekan. Agar boshqalar yeyishlari yoki foydalanishlari uchun ekkan bo‘lsa, ulardan yeyish joiz bo‘ladi. Ammo o‘zi uchun ekkan bo‘lsa, yoki niyati ma’lum bo‘lmasa, yoki kim ekkani ma’lum bo‘lmasa, u holda ularni pulga sotib olib yeyish yoki foydalanish joiz bo‘ladi xolos.
Shu o‘rinda shuni ham ta’kidlash joizki, ba’zilar qabristondagi mevali daraxtlarning tomiri mayyitning qoni va najosatidan ozuqa olgani uchun, ularni yeyish makruh degan da’volarni qilishadi. Bunga javoban ulamolar ushbu da’vo o‘rinsiz hisoblanadi. Chunki daraxtlarning ildizlari garchi najosatdan ozuqa olsa ham, istihola (bir narsani butunlay boshqa narsaga aylanishi) yo‘li bilan boshqa moddaga aylanadi va ularning mevalarini yeyish hech bir makruhliksiz joiz va halol bo‘ladi deganlar ("Ahkomul-janoiz"). Ammo shunday bo‘lsada, qabristonlarga mevali daraxtlarni ekmaslik tavsiya qilinadi. Zero, ularning tomirlari qabrlarni o‘pirilishiga olib kelishi mumkin. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.