Dunyoning go‘zalligi inson bilandir. Insonning go‘zalligi esa islom bilandir. Islom dini insonlarni faqat yaxshilikka da’vat etadigan, yomonlikdan qaytaradigan sof dindir. Nahl surasining 97-oyatida Alloh taolo “Erkakmi yo ayolmi – kimda kim mo‘min bo‘lgan holda biror ezgu ish qilsa, bas, Biz unga yoqimli hayot baxsh eturmiz va ularni o‘zlari qilib o‘tgan go‘zal amallari barobaridagi mukofat bilan taqdirlaymiz” deb marhamat qilgan. Solih amallar qilib yashagan inson hayotlik davrda rohatu farog‘atda yashab, oxiratda esa ulkan mukofotlar sohibiga aylanadi. Dinimizga yot bo‘lgan amallar bilan mashg‘ul bo‘lganlar esa albatta jazosini oladi.
Sizu-bizga berilgan tiriklik ne’matidan oqilona foydalanib, go‘zallikka burkangan dunyoda savob zaxiralarimizni ko‘paytirib, kelajak avlodga namunali amallarimiz bilan, xulqlarimiz bilan o‘rnak bo‘ladigan darajada yashab o‘tsak eng katta baxtga sazovor bo‘lamiz.
Dunyoning tinchligini buzayotgan, odamlarning baxtli-saodatli yashashini ko‘rolmayotgan, o‘zgalarning baxtsizligi evaziga boy badavlat bo‘lib, go‘yoki shirin hayot kechirayotgan kimsalar ham bor. Ular giyohvand moddalarini tayyorlab insonlarning shirin hayotini qayg‘u g‘amlarga, alamu sitamlarga aylantirayotgan johil kishilardir.
Birlashgan Millatlar Tashkiloti huzurida giyohvandlik va jinoyatchilikka qarshi halqaro hay’at tashkil etilgan. Ularning xabariga ko‘ra kundan-kunga giyohvandlik soni oshib bormoqda. Achinarlisi giyohvandlikka ilk bor qadam qo‘yayotganlar 11-17 yoshli yigit qizlar ekanligidir. Yoshlik gashtini suradigan, o‘ynab-kuladigan, ilmu-irfonga sho‘ng‘ib marifat cho‘qqisini ko‘zlaydigan davrda balo va ofatga duchor bo‘lib giyohvandlik botqog‘iga botishi jamiyatlarning eng katta yo‘qotishidir. Biron mamlakat aholisining yetti foizi giyovand moddalar istemoliga o‘tgan bo‘lsa, o‘sha mamlakatning kelajagi halokat yoqasida turishini olimlarimiz tasdiqlagan. Giyohvandlikning zarari shunchalik ko‘pki, hatto biz uni xayolimizga ham keltirmaymiz. Alloma Ibn Hojar al-Makkiyning “Fatavoi islomiya” asarida inson salomatligi va jamiyat hayotiga giyohvandlik illati yetkazadigan 120 xil jiddiy zarar sanab o‘tilgan.
Dinimiz ta’limotlarida ham inson hayoti, sog‘lig‘iga zarar beradigan, aql-hushini karaxt qiladigan har qanday kayf beruvchi moddani, u mast qiluvchi yoki kayf qiluvchi bo‘lishidan qat’i nazar, zararli deb biladi va uni iste’mol qilishdan mutlaqo qaytaradi. Hazrati Payg‘ambarimiz Muhammad (s.a.v) har bir kayf beruvchi moddaning iste’molidan qaytarganlar.:
" نَهَى النبى صلعم عَنْ كُلِّ مُسْكِرٍ وَ مُفَتِّرٍ " (رواه أحمد و ابو داود)
ya’ni: “Payg‘ambar (sav) har qanday mast qiluvchi, badanni bo‘shashtiruvchi va susaytirruvchi narsalarni iste’mol qilishdan qaytardilar”.
Ma’lumki, ulamolarimizning aytishlaricha, mazkur hadisi sharif har qanday turdagi giyohvandlik-bangilik shar’an harom ekanligiga dalolat qiladi. Shuning uchun ham ularni iste’mol qilish shar’an va qonunan joiz emas.
Ibn Ahmad va Ibn Mojja rivoyat qilgan hadisi sharifda “Islom dinida o‘ziga ham o‘zgalarga ham zarar keltirish yo‘q” deyilgan. Musulmon kishi qalbida imoni jo‘shib turgan kishi hadisga muvofiq o‘ziga ham o‘zgalarga ham zarar yetkazmasligi va harom bo‘lgan narsalarni iste’mol qilmasligi kerak. Ming afsuslar bo‘lsinki, giyohvandlik balosiga giriftor bo‘lgan mo‘min-musulmonlar ham yo‘q emas. Yashashdan maqsadimiz nafsoniy hislarni qondirish emas balki aqlimiz bilan fikr qilib jannat mukofotini olishdir.
Shukrlar bo‘lsinki hayotimiz farovon, zamonamiz tinch, farzandlarimiz sog‘lom, kelajagimiz buyukdir. Ona vatan bag‘rida erkalanib, shodlanib hayot kechirmoqdamiz. Barcha millat vakillar bir ota bir onaning farzandlaridek istiqomat qilmoqdamiz. Hatto qisqa muddat ichida dunyo ahli ibrat oladigan, o‘rnak oladigan jihatlarga ega bo‘ldik. Bizga havas qiladiganlar soni qancha ko‘p bo‘lsa, hasad ko‘zi bilan qaraydigan, gullab-yashnashimizni ko‘ra olmaydiganlar soni ham anchadir. Ularning quroli esa yoshlarimizni o‘ziga qaratib olib, ota-onasiga, o‘z xalqiga qarshi qo‘yishdir. Buning eng yaxshi yo‘li giyohvandlikdir. Farzandlarimizni har-xil yo‘llar bilan shu baloga yo‘liqtirsa boshimizga turli ofatlar yog‘dirishi aniqdir. Sergaklik davr talabidir. Biz o‘z farzandlarimizni yovuz kuchlarga berib qo‘ymaymiz. “Oqqan daryo oqaveradi” deganlaridek o‘g‘il-qizlarimiz bobolar yo‘lidan borib ilmu ma’rifatda dunyoga o‘rnak bo‘ladigan darajalarga erishadi inshaolloh. Faqat biz kattalar pandu nasihatdan charchamasligimiz, farzandlarimizga har tomonlama ko‘mak bera olishimiz kerak.
Janob Payg‘ambarimiz (s.a.v) hadislaridan birida: “Ey ummatlarim, agar sizlar, bir-birlaringizni yaxshilikka buyurib, yomonlikdan qaytarib turishlikni tark etsalaringiz, boshingizga shunday bir balo va ofat keladiki, u yaxshi yomonga barobar fojia bo‘ladi” deb marhamat qilganlar.
Asrimiz vabosiga aylanib ulgurgan giyohvandlik balosidan farzandlarimizni, kelajak avlodimizni halos etish har birimizga farz va qarz bo‘lgan amaldir. Shunday ekan kishining bir farzandi bu illat bilan balolangan bo‘lsa o‘z farzandimizdek ko‘rib, unga tezlik bilan yordam ko‘rsatishimiz zarurdir. “Qovun qovundan ko‘rib rang oladi” deydi halqimiz. Bugun biz sergaklikni yo‘qotsak giyohvandlik balosi zarpechak misoli hamma joyga o‘rnashib oladi. Bunga imkon berish eng katta gunoh ekanligini unutmasligimiz kerak.
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Faqihlar fiqhga shunday ta’rif berishadi: «Fiqh mukallaflarning amallarini halol va haromlik, fasod va sahihlik jihatidan o‘rganadigan ilmdir». Bu ta’rifni ham kengroq tahlil qilib ko‘raylik. «O‘rganadigan ilm» nima degani? Hozirgina «Ilm bir narsaning voqelikka muvofiq kelishidir», dedik.
Fiqhning mavzusiga bir misol keltiraylik. Masalan, men mukallafman. Xotinimga «Sen taloqsan», dedim. Buning hukmi nima bo‘lishini fiqh o‘rganadi. Demak, fiqh men kabi mukallaflarning mana shu kabi holatlarini o‘rganadi. Masalan, men sherikchilik aqdini tuzishim mumkin, biron narsani sotishim, ijaraga olishim mumkin. Fiqh ana shunday holatlarni, men qilgan ishning halol yoki harom, sahih yoki fasodligini o‘rganadi. Demak, fiqhning mavzusi mukallaflar qiladigan amallarning holatini o‘rganishdir.
Faqihlarning fiqhga bergan ta’riflarida «dalil» degan so‘z bormi? Yo‘q. Ular faqat mukallaflarning amallari haqida gapirishdi, hukmlarning mukallaflarga nisbatan joriy bo‘lish holatlariga e’tibor qaratishdi. Demak, umumiy qilib aytadigan bo‘lsak, fiqhga ikki xil ta’rif berildi. Biri usuliy ulamolarning ta’rifi, ya’ni «Qur’on va Sunnatdan hukmlarni qay tarzda chiqarib olish haqidagi ilm» degan ta’rif. Ikkinchisi fuqaholar bergan ta’rif bo‘lib, unda hosil bo‘lgan hukmlarning mukallaflarga qanday joriy qilinishi asosiy o‘ringa qo‘yildi. Bu hukmlar mutlaq mujtahidlar tarafidan chiqariladi. Hukmni faqat mutlaq mujtahid chiqara oladi. Ana shu mujtahid muayyan bir hukmni Qur’on va Sunnatdan qanday chiqarganini o‘rganish usul ilmining mavzusidir. Chiqarilgan hukmni o‘zimizga va jamiyatga tatbiq qilish esa muftiy va faqihlarning ishidir.
Demak, fiqhga ikki xil qarash mumkin ekan: hukmni chiqarib olish va uni tatbiq qilish. Bizning xatoimiz shuki, hukmni ishlab chiqish bilan uni tatbiq qilish orasidagi farqni tushunmayapmiz. Tushunmaganimiz uchun keraksiz gaplarni gapiryapmiz. Biz yuqorida aytib o‘tgan ikki yo‘nalish – tahallul, ya’ni dinga yengil qarash va tashaddud, ya’ni dinda g‘uluvga ketish yo‘nalishlari yo ikkinchi ta’rifdan bexabar qolishdi, yoki unga e’tiborsiz qarashdi. Ular faqat birinchi ta’rifni, ya’ni hukmni qay tarzda ishlab chiqishni izohlashdi.
Masalan, siz birinchi yil ilm olayotgan bo‘lsangiz, ular sizga: «Sen aytgan hukmni faqat dalil keltirsang, qabul qilamiz», deyishadi. Axir siz hali dalillarni bilmaysiz-ku! Birorta jumlani oyat deb o‘ylashingiz mumkin, lekin aslida u oyat bo‘lmasligi mumkin. Bir hadisni Buxoriyda kelgan, deb aytishingiz mumkin, lekin u Buxoriydan rivoyat qilinmagan, to‘qima hadis bo‘lib chiqishi mumkin, chunki siz hali dalillarni o‘rganmagansiz. Ular mana shu darajadagi odamlardan dalil so‘rashdi, ochiq-oydin dalili bo‘lmagan hukmni esa botilga chiqarishdi. Bunga biroz kengroq yondashish kerak...
Yuqorida aytganimdek, asosiy maqsadim ta’riflarga doir qo‘shimcha ma’lumotlarni aytib o‘tish edi. Keling, shu masalani ko‘raylik. Ana o‘sha yo‘nalish egalari har bir hukmga dalil talab qilishyapti. Avvalo ayting-chi, dalil nima o‘zi? Ular: «Dalil – bu Qur’on va Sunnat», deyishadi. Ularning «Dalil Qur’on va Sunnatdir», deyishi ilmiy ma’noda xatodir, chunki dalilni faqat Qur’on va Sunnatgagina cheklab qo‘ysak, dinni zoye qilib qo‘yamiz, chunki bulardan boshqa dalillar ham bor. Dalil to‘g‘ri yondashish orqali talab qilingan ma’lumotga yetkazadigan manbadir. Demak, Qur’on va Sunnat dalillarning asosiy qismidir, lekin dalillarning barchasi emas, chunki ijmo’ ham dalil, qiyos ham dalildir. To‘g‘ri yondashish orqali talab qilingan ma’lumotga yetkazadigan har qanday manba dalil bo‘ladi. Lekin bu gapni ular tushunmaydi. Ular dalilni faqat Qur’on va Sunnat, deb tushunishadi.
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan