O‘zbekistondagi Islom sivilizatsiyasi markazi direktori Sh.Minovarov 26 sentyabr kuni O‘zbekiston oliy o‘quv yurtlari talabalari bilan uchrashuvlarda ishtirok etish uchun respublikada mehmon bo‘lib turgan Fransiya ilmiy tadqiqotlar milliy markazi professori, yozuvchi, publitsist va tarjimon Stefan Dyuduanon bilan uchrashdi.
Tomonlar joriy yilning may oyida Islom sivilizatsiyasi markazi va Fransiya ilmiy tadqiqotlar milliy markazi o‘rtasida erishilgan kelishuvlarni amalga oshirish to‘g‘risida fikr almashdilar. Stefan Dyuduanon Cho‘lponnning “Kecha va kunduz” romanini fransuz tiliga tarjima qilgani, XX asr boshidagi o‘zbeklar hayotini ajoyib uslubda tasvirlagan yozuvchining mahoratidan hayratda ekanini, asar fransuz o‘quvchilari tomonidan iliq kutib olinganini aytdi. Mehmon shuningdek O‘zbekistondagi o‘zgarishlarning suratlaridan hayratda ekanini, asrga tatigulik ishlar amalga oshirilayotganidan mamnun ekanini bildirdi.
Tomonlar Islom sivilizatsiyasi markazi tomonidan yaratilayotgan “Islom sivilizatsiyasi qomusiy lug‘ati”ning fransuzcha shaklini yaratish sohasida hamkorlik qilishga kelishib oldilar.
S.Dyuduanon Islom sivilizatsiyasi markazi kutubxonasiga Cho‘lponning “Kecha va kunduz” romanining fransuzcha tarjimasini sovg‘a qildi.
Uchrashuvda Fransiyaning O‘zbekistondagi elchisi V.Vilmor xonim ishtirok etdi.
ITSM Matbuot xizmati
Saudiyalik bir shifokor ayol hikoya qiladi: "Muhammad ismli yoshi taxminan o‘ttizlarda bo‘lgan bir yigit qabulimga keldi. Uning yonida onasi bor edi — u undan qochmoqchi bo‘lar, u esa uni bag‘riga bosardi.
Onasi ro‘molini uloqtirardi, u esa qaytadan joyiga to‘g‘irlab qo‘yardi. Uning qo‘llarini tishlar, tirnardi, yuziga tuflardi — u esa jilmayardi.
Onasi shifoxonaga kirdi-yu, ro‘molini uloqtirib, aqli yo‘q majnun odam kabi kulib, shifokorning stoli atrofida yugurib aylana boshladi.
Shunda men so‘radim:
— Bu kim?
— Onam, — dedi u.
— Unga nima bo‘lgan?
— Ular shu hollarida, aqlsiz tug‘ilganlar, — dedi u.
— Unday bo‘lsa, siz qanday tug‘ilgansiz?
— Bobom ularni otamga olib bergan ekanlar, shoyad farzandli bo‘lar deb. Otam bir yildan so‘ng uni taloq qilgan ekanlar. Onam menga homilador bo‘lgan ekanlar. So‘ng men tug‘ilganman.
— Qachondan beri ularga qaraysiz, parvarish qilasiz?
— O‘n yoshimdan beri. Ularga ovqat tayyorlayman, qarayman. Uxlamoqchi bo‘lsam, chiqib ketib qolsalar qidirib yurmayin deb oyog‘imni oyoqlariga bog‘lab uxlayman...
— Nega bugun bu yerga olib keldingiz?
— Ularning qon bosimlari yuqori, qandli diabet kasallari bor.
Onasi kulib:
— Kartoshka ber, — dedi.
U berdi. Onasi yuziga tufladi. U kulib, yuzini tozaladi.
Shunda men so‘radim:
— U sizga ona ekanini biladilarmi, sizni taniydilarmi?
— Yo‘q, vallohi, men o‘g‘lilari ekanimni bilmaydilar. Lekin Yaratgan Robbim biladiki, u zot mening onamdirlar.
Onasi qarab turib:
— Ey o‘g‘lim, sen yolg‘onchisan! Nega meni Makkaga olib bormayapsan? — dedi.
U esa:
— Payshanba kuni olib boraman deb aytmadimmi, onajon? Payshanba kuni boramiz — dedi.
Men so‘radim:
— Uning zimmasidan (aqli joyida emasligi sabab) soqit bo‘lsa, Makkaga olib borish kerakmi?
U javob berdi:
— Opa, onam bilan Robbimning huzuriga hisobda turganimizda: “Muhammad, nega meni Makkaga olib bormagan eding?” — deyishini xohlamayman.
Men Robbimga qarata: “Robbim, men onamni yelkamda opichlab ko‘tardim, tavof qildirdim, zamzam ichirdim, Ka’baga qaratib qo‘ydim”, deyishni xohlayman.
Yana: “Allohim! Garchi ularning aqllari bo‘lmagan bo‘lsada, mening onam ekanlarini albatta Sen bilguvchisan!”, deyishni istayman”, dedi.
Men jim bo‘lib qoldim, ko‘zim yoshga to‘ldi. So‘ngra unga:
— Onangga ko‘rsatgan bu ehtiroming uchun Alloh senga ajru mukofotlar ato etsin! Bugungiday ota-onaga yaxshilik qilishni ko‘rmaganman.
U esa javob berdi:
— Men bu ishimni (kuni kelib) farzandlarim ham menga shunday muomala qilishlari umidila qilapman. Chunki birrul volidayn (albatta qaytadigan) qarzdir".