Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Iyun, 2025   |   24 Zulhijja, 1446

Toshkent shahri
Tong
03:04
Quyosh
04:50
Peshin
12:30
Asr
17:40
Shom
20:03
Xufton
21:41
Bismillah
20 Iyun, 2025, 24 Zulhijja, 1446

Tavba eshiklari hamisha ochiq

08.08.2018   11012   6 min.
Tavba eshiklari hamisha ochiq

Masjid hovlisi toklardan osilib turgan uzum bilan to‘la. Meni uchrashuvga chaqirgan opani kutib turarkanman, beixtiyor atrofni tomosha qilardim. Qiziq, masjid uzumlarining hech biriga chumchuq tugul mevalarning, ayniqsa, uzumlarning kushandasi bo‘lgan afg‘on qarg‘asi ham tegmabdi. Balki ko‘pning rizqi bo‘lgani uchundir?! Yoki ular ham Xudoyimning uylariga hurmatlari bois bu yerdagi mevalarga nafs panjalarini botirishga jur’at etmaganmikinlar?! Dunyo tafakkurga to‘la. Sir-u sinoat bilan omuxta bu ochun aql egalarining fikrlashi uchun bitmas-tuganmas manbadek go‘yo... Shu fikrlar og‘ushida o‘tirarkanman, kutayotganim otinoyining kelib qolganlarini sezmabman ham.
Salomlashib so‘rashgach, chuqur nafas olgan opa asl muddaoga ko‘cha qoldilar: “Singiljon, sizni ozmi-ko‘pmi bilganimiz bor. Bizga ayrim masalalarda ozroq yordam bersangiz. Rosti, hozir aytmoqchi bo‘lganim so‘zlardan ko‘ngil uyingiz xufton bo‘lsa, ma’zur tutasiz. Bilmadim, hayotingiz davomida hayotning bu taxlit sinovlariga yengilgan hamjinslarimizni ko‘rganmisiz-yo‘qmi?! Xalq xizmatida bo‘lgan otinoyilar xalqning ichida, ularning muammolarini his eta oladigan, kerakli vaqtlarda ma’naviy yordam bera oladigan insonlar – Xudoyimning qul-bandalari bo‘ladi va shu bois boshqalarga nisbatan ko‘proq xalqning nazarida ham bo‘ladi. Buni yaxshi bilasiz. Aytmoqchi bo‘lganim voqealarning qahramonlarini aytmay qo‘ya qolay. Yaqinda mahalla maslahatchisi juda muhim ish chiqib qoldi deb, meni kech bo‘lganiga qaramay qo‘ng‘iroq qilib chaqirib qoldi. Qanday muammo ekanligini bilgach esa, taajjub va taassufdan o‘zimga kelolmadim. 50 yoshli ayolning 38 yoshli erkak oilasiga rahna solib yurgani va bu ishidan zarracha bo‘lsa-da hayo qilmayotgani tomirlarimdagi qonning-da qotib qolishiga olib kelgandek bo‘ldi go‘yo. Bizga shu va shunga o‘xshash masalalarda yordamingiz kerak.
Opa bilan xayrlashar ekanman, masjid hovlisidagi uzumlarga yana bir qur nazar tashladim: pok makonning hosili ham, rizqi ham, nasibadori ham, shukrona keltiruvchisi ham ko‘p bo‘larkan.

Bu voqeaga uch-to‘rt kun bo‘lgan bo‘lsa-da, negadir otinoyi aytgan voqea xayolimdan sira nari ketmadi, savollar esa boshimda g‘ujg‘on o‘ynardi: nega?! Nima uchun?! Bunday holatlarning boshlanishi qayda-yu, oxiri nima bilan tugaydi?! Nahot ayol degan xilqat, mo‘jiza, yaralmish shu qadar tuban ketsa?! O‘zini, o‘zligini shu qadar poymol etsa?! To‘g‘ri, hayotda hamma ham adashishi mumkin. O‘zligidan tonishi, o‘zligiga xiyonat qilishi mumkin. Axir hech kim begunoh farishta emas. Axir hech kim taqdirining yozug‘i nima ekanini bilmaydi. Bu faqat Yaratganning o‘zigagina ma’lum bo‘lgan Uning xazinasidagi ilmi ladunniy xolos. Ammo har qanday osiy, adashgan inson uchun to Qiyomat yopilmaydigan eshik – Tavba eshigi bor. Bu eshik toki insoniyat yashar ekan, rizqi yetib turar ekan, yopilmaydi! Unga yetmoqqa nega jiddu jahd qilmaymiz?! Nega boshimiz gunoh devorlariga qayta-qayta urilsa-da, o‘zimizga kela qolmaymiz?! Nega gunohlarimizga pushaymon bo‘lmaymiz?! Qani hayo? Qani ayollikning ibo pardasi?! Hayosizlik chog‘iridan icha-icha nega qonmaymiz?! Bu chog‘ir qon-qonimizga singib ketdimikan yo?! Qachon Tavbaga kelamiz?!

Kaykovus o‘z “Qobusnoma”sini “Pisaram, man pir shudam”, ya’ni qaridim deb boshlaydi. Endi qaridim, senga nasihat qiladigan yoshga yetdim demoqchi balki. Ammo nahot boshqalarga nasihat beradigan yoshga yetgan ayol har qanday hayosizlikka “qarigani”ni idrok etolmasa?! Umuman olganda, hayosizlikning yoshi bormikan?! Yo‘q axir! Yo‘q! Hayo insonning fitratida yaratilgan bo‘ladi. Fitratidagi hayoni idrok etolmaslik, nafsini tiyolmaslik sharmandali vaziyatlarga yetaklashi tabiiy.
Fariduddin Attorning “Tazkiratul avliyo”sida, Abu Nuaymning “Hulya”, Ibn Javziyning “Sifat us safva”, Imom Sho‘roniyning “At-tabaqot ul kubro”, Abdurahmon Jomiyning “Nafahot ul-uns”, Alisher Navoiyning “Nasoyim ul-muhabbat” asarlarida butun borliq ayollariga o‘rnak bo‘la oladigan, domoni pok, suvrat-u siyrati pokiza avliyo ayollar haqida so‘z yuritiladi. Bahriddin Umrzoqning “Soliha ayollar” kitobida shunday rivoyat keltiriladi:
“Ato ibn Abu Raboh rivoyat qiladilar: Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Senga bir jannati ayolni ko‘rsataymi?” dedi. Men: “Ha”, dedim. Ibn Abbos: “Mana shu qora tanli ayol”, dedi. O‘sha xotin Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzuriga borib: “Men (ichda yel to‘plangani bois shifo bersin) goho hushimdan ketib, goho o‘zimga kelib turaman. Alloh taologa iltijo aylab, meni duo qiling, dardimga shifo bersin!” dedi. Janob Rasululloh: “Istasang, sabr-toqat qilgin, jannatga kirursan, istasang duo aylay, Alloh taolo senga shifo ato etgay”, deb javob qildilar. Ayol: “Yaxshisi, sabr qilganim afzal, duo qiling, dardimdan forig‘ bo‘lmay!” deb aytdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam duo qildilar. Ato ibn Abu Raboh ibn Yazidga bunday degan: “Men Ummu Zufarni ko‘rganman, u novcha, qora tanli ayol bo‘lib, o‘shanda Ka’baning devoriga suyanib turgan edi (Imom Buxoriy rivoyati).

Chiroyli yakun uchun ayollarning bu qadar jiddu jahdi nahot bizlarga ibrat bo‘la olmaydi?! Nahot shunday buyuk hamjinslari bor ayol zoti ularning ilm-u ma’rifatidan, ibo-yu hayosidan zarra qadar bo‘lsa-da nasibador bo‘lmasak?! Nahot bosgan har bir qadamimiz, aytgan har bir so‘zimiz, qilgan har bir amalimiz farzandlarimizga tirik o‘rnak, tarbiya ekanini his etmasak?! Nahot birovning oilasi notinchligi evaziga o‘z “tinch” hayoti-yu, “baxti”ni his qila oladigan ayollar safi shunchalar kengaygan bo‘lsa?! Hayosizning oshig‘i olchi, andishaning nomi qo‘rqoqmi?!
Otinoyi opaning taklifiga rozilik bildirish va ular bilan hammaslak, ya’ni ayollar-u oilalar muammolari bilan shug‘ullanmoq maqsadida masjid binosi tomon ketar ekanman, qalbimni chuqur umidvorlik qopladi, unga quyidagi so‘z ilohiy bir nur sungandek bo‘ldi: “Tavba eshiklari hamisha ochiq!”


Gulnoz Sattorova,

Navoiy shahar “Istiqlol” mahallasi “Qaynonalar kengashi” raisi

Ibratli hikoyalar
Boshqa maqolalar

Tabiat ham Sizni halok etmasin

20.06.2025   703   6 min.
Tabiat ham Sizni halok etmasin

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Tong sahar to‘rt muchamizning sog‘, oilamiz tinch, tashqarida hech qanday xavfning xatarisiz uyg‘onish biz har doim ham e’tibor beravermaydiganimiz, shukrini ado etishni esimizdan chiqaradiganimiz ne’matlar sirasiga kiradi. Go‘yo asli shunday bo‘lishi kerakdek yashayveramiz. Yana bir tur ne’matlar borki, bizning e’tiborimizdan chetda. Bularga suv, havo kabi biz qadrlamaydigan, lekin bular bo‘lmasa, bir soat ham yashay olmaydigan ehtiyojlarimiz kiradi.

Bu ne’matlarning shukrini ado etmaslik, ya’ni qadriga yetmaslik oqibati nimalarga olib kelishi bugungi kunda namoyon bo‘lyapti. Pala-partish foydalanish sabab Orol dengizining qurishi nafaqat mintaqamizning, balki butun dunyoning muammosiga aylanib ulgurganiga ancha bo‘ldi. Biz uchun tekinga berib qo‘yilgan bu bebaho ne’matni qadrlamaslik orqasidan bugun insoniyat jiddiy muammolar qarshisida turibdi. Alloh taolo O‘zining kalomida berilgan ne’matlarni qadrlashni ta’kidlab, «Yeb-ichinglar, ammo isrof qilmanglar. Chunki U Zot isrof qiluvchilarni sevmas» (A’rof surasi, 31-oyat), deb buyurdi.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tahorat qilayotgan buyuk sahobalardan biri Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhuning suvni ko‘proq ishlatayotganini ko‘rdilar va unga: «Hoy Sa’d! Bu qanday isrofgarchilik?!» dedilar. Sa’d ibn Abu Vaqqos roziyallohu anhu: «Ey Allohning Rasuli! Tahoratda ham isrof bo‘ladimi?» dedi. U Allohning ibodati uchun tahorat qilayotganda suvni sal ko‘proq ishlatish isrof sanalmasa kerak, deb o‘ylagan ekan. Shunda u zot alayhissalom: «Ha, hatto oqib turgan daryoning yoqasida bo‘lsang ham», dedilar.

Biz esa «Suv – tekin» degan tushuncha bilan bir paytlar shaharlarimiz, qishloqlarimiz, mahallalarimizda zilol suvga to‘lib oqqan ariq-anhorlarni quritdik. Borlarini chiqindixonaga aylantirdik. Oqibatda ilgari odamlar bemalol ichavergan ariq suvlari hozir hatto qo‘l yuvishga ham o‘ylanib qolinadigan holga keldi.

Yaqin-yaqingacha poytaxtning shimoli-sharq tomonidan ko‘rinib, bahri dilingizni ochgan, xush kayfiyat bag‘ishlagan purviqor tog‘lar bugun ko‘rinmay qolganiga odamlar endi-endi ahamiyat bera boshlashdi. Daraxtlarning kamayishi, avtoulovlarning ko‘payishi, mavjud yashil hududlar qisqarib, o‘rniga rejasiz qurib tashlanayotgan uy-joy ekologiyaga, ona tabiatga ta’sir qilmay qolmadi. Qalin changli parda ortiga yashiringan tog‘lar xuddi bizni yordamga chaqirayotgan, vaqtida chora ko‘rilmasa, og‘ir oqibatlar yuzaga kelishidan ogohlantirayotgandek go‘yo.

Va achinarlisi bu og‘ir oqibatlar o‘zini ko‘rsata boshladi. 60 yillik tajribaga ega IQAir tashkiloti tomonidan tayyorlangan oxirgi yillik hisobotda qayd etilishicha, havoning ifloslanishi oqibatida bir yilda dunyo bo‘yicha 7 million aholi hayotdan bevaqt ko‘z yummoqda, milliardlab inson nafas yo‘llari kasalliklari hamda boshqa og‘ir dardlarga yo‘liqmoqda. IQAir sayti ma’lumotlariga ko‘ra, 2023 yil yakunlari bo‘yicha tuzilgan reytingga muvofiq, O‘zbekiston 134 davlat orasida 23-o‘rinni band etib turganini juda achinarli. Ro‘yxatdagi havosi eng iflos uchlikni Bangladesh, Pokiston va Hindiston egallagan (iqair.com/ru/world-most-polluted-countries).

Surunkali respirator kasalliklarining dunyo bo‘ylab tarqalishi va bu jarayonlarning asoratlarini o‘rgangan bir guruh britaniyalik olimlar inson o‘limiga sabab bo‘layotgan beshta asosiy omillardan biri nafas olish tizimi kasalliklar ekanini ma’lum qilishdi. Tibbiyot sohasiga oid yangiliklarni yoritadigan «The Lancet» nashri e’lon qilgan maqolada 1990–2019 yillarda nafas yo‘llari kasalliklarining tarqalishi 39,8 foizga, ushbu dardlardan vafot etganlar soni esa 28,5 foizga oshgani aytilgan. Bronxial astma eng ko‘p tarqalayotgan surunkali respirator kasallik sifatida qayd etilgan bo‘lib, nafas yo‘llarining kasallanishi, birinchi navbatda, chekish illati, shuningdek, havoning ifloslanishi hamda sanoat ishlab chiqarishining turli xildagi salbiy oqibatlari sabab yuzaga kelmoqda.

Yurtimizdagi maktablarning birida atrof-muhitni asrab-avaylash hamda boshqa ijtimoiy muammolarni bartaraf etish, ularning oldini olishga bag‘ishlangan tadbirda bir o‘quvchi yigit Ona Yerning odamlarga qilgan murojaatini o‘qib bergan edi. Siz ham bu murojaatga bir e’tibor berib ko‘ring-a:

«Ey odamzod, nimalar qilib qo‘yding, nimalar qilyapsan! To‘xta! Bo‘ldi! Yetar endi. Daraxtlarni kesib, qancha o‘rmonlarni yo‘q qilding, havoni, suvni bulg‘atding. Ko‘lu daryolarni quritding. Juda qizib ketdim. Yaratilganimdan beri bunaqa qizimaganman. Hammayog‘imni yondirib, ilma-teshik qilib tashlading-ku! Yana nima istaysan, odamzot?! Shaharlarda tuproq qolmadi! Hammayoqni toshdek beton bilan qoplab tashlading. Mening sabrim cheksiz emas. Zaxiralarim ham tugab boryapti. Meni asramasang, ertaga o‘zing qiynalasan. O‘zingni bos. To‘xta. Atrofga qara! Aql bilan ish tutib, menga ozgina yordam berib yuborsang, u yog‘iga o‘zimni o‘zim tiklab olaman. Yaxshiyam Alloh menga o‘zimni o‘zim sovutish qobiliyatini bergan. Lekin vaziyat shu zaylda davom etaversa, ya’ni tabiat shu tarzda ifloslantirilaversa, tiklanish qobiliyatim ham ish bermay qo‘yishi mumkin. Avvalgi holga qaytishi dargumonu, lekin vaziyatni yaxshi tomonga o‘zgartirish mumkin. Yaxshi insonlar hali bor bu dunyoda. Hammangiz birlashsangiz, qo‘lingizdan ko‘p narsa keladi, Xudo xohlasa».

O‘smir yigitning bu murojaati har birimizga ko‘zingizni oching, vaqt borida imkoniyatlarni ishga soling, deyayotgandek go‘yo...

Alloh hech bir narsani bekor yaratmagan. Har bir o‘simlikning, har bir jonivorning vazifasi bor. Shuningdek, ularning mavjudligi, yashashi bir-biriga chambarchas bog‘liq. Bu zanjirni uzish mumkin emas. Bordiyu hayvonot yoki nabotot olamining bir vakili yo‘q qilinsa, buning oqibati qachondir baribir sezilishi aniq.

Achchiq haqiqat shuki, bor tabiatdagi, ya’ni atrof-muhitdagi ko‘pgina resurslar yo‘qotib bo‘lingan. Ammo o‘sha narsalarning ko‘pini tiklash, qaytarish mumkin. O‘z navbatida, borini saqlab qolish ham juda muhim. Shunday ekan, Alloh bergan buyuk ne’matlar – suv, tuproq, havo, o‘simliklaru jonivorlarga bo‘lgan munosabatimizni o‘zgartiraylik, azizlar. Zero, bizdan keyingi avlod ham ozod va obod yurtda yashashga haqli.


«Hilol» jurnali 8(65)-sonidan