بسم الله الرحمن الرحيم
ISLOM GO‘ZAL AXLOQQA CHORLAYDI
Muhtaram jamoat! Go‘zal axloqda islom olamiga namuna bo‘lgan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam o‘z ummatlarini doimo husni xulqga, xush muomalaga, o‘zaro mehr-oqibatga, kattalarga izzat-hurmat, kichiklarga esa rahm-shafqatli bo‘lishga, o‘zgani ayb-nuqsonlarini va sahv-xatolarini kechirishga va hokazo kabi go‘zal axloqlar bilan ziynatlanishlariga chaqirganlar. Ayni paytda Payg‘ambarimiz alayhissalom birinchi darajadagi axloqi hamida sohibi ekanlariga aslo shubha yo‘q. Bu haqda Alloh taolo Qur’oni karimda: “Albatta, Siz buyuk xulq uzradirsiz!” (Qalam surasi, 4-oyat) deb marhamat qilgan.
Dinimizdagi barcha ibodatlarning negizi va mohiyatida go‘zal axloq yotadi. Bunga misol tariqasida quyidagi oyatni keltirish mumkin:
إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ
ya’ni: “Albatta, namoz fahsh va yomon ishlardan qaytarur” (Ankabut surasi, 45-oyat). Shu kabi ro‘za, zakot, haj va boshqa ibodatlarning mukammal va Allohning huzurida maqbul bo‘lishida ham go‘zal axloq asosiy o‘rin tutadi. Zero, imon barcha go‘zal axloqlarni o‘zida mujassam etadi. Musulmon kishining go‘zal axloqi uning sog‘lom e’tiqodi va imonining komilligiga dalolat qiladi. Bu haqda Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam shunday marhamat qilganlar:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قال: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "أَكْمَلُ الْمُؤْمِنِينَ إِيمَانًا أَحْسَنُهُمْ خُلُقًا وَخِيَارُكُمْ خِيَارُكُمْ لِنِسَائِهِمْ خُلُقًا" (رواه الإمام الترمذي).
ya’ni: “Mo‘minlarning ichida eng imoni komili xulqi chiroyli bo‘lganidir. Sizlarning yaxshilaringiz ayollariga yaxshi xulq bilan munosabatda bo‘ladiganingizdir”, (Imom Termiziy rivoyati).
Kishi imoni qandayligini bilmoqchi bo‘lsa, uning tarozusi chiroyli xulqdir. Ayniqsa, o‘zidan zaiflar (xotin, bola va qo‘l ostidagi xodimlar)ga chiroyli muomalada bo‘lish eng yaxshi mo‘minlar qatoriga kirish hisoblanadi.
عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "إِنَّ مِنْ أَحَبِّكُمْ إِلَيَّ وَأَقْرَبِكُمْ مِنِّي مَجْلِسًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَحَاسِنَكُمْ أَخْلَاقًا" (رواه الإمام الترمذي).
Husni xulq insondagi barcha fazilatlarning eng oliy va afzalidir. Chunki uning egasidan doimo yaxshilik kutiladi. Yana bir hadisda shunday keladi:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قَالَ: سُئِلَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم عَنْ أَكْثَرِ مَا يُدْخِلُ النَّاسَ الْجَنَّةَ؟، قَالَ: تَقْوَى اللهِ وَحُسْنُ الخُلُقِ (رواه الإمام الترمذي).
ya’ni: Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam insonlarni jannatga kirishlariga ko‘proq sabab bo‘ladigan narsa haqida so‘raldilar. Shunda U zot “Allohga taqvo qilish va husni xulqli bo‘lish” - deb javob berdilar, (Imom Termiziy rivoyati).
Inson chiroyli xulqi sabab oxiratda ulug‘ darajalarga erishishi hadisi shariflarda zikr qilinadi:
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: إِنَّ الْعَبْدَ لَيَبْلُغُ بِحُسْنِ خُلُقِهِ عَظِيْمَ دَرَجَاتِ الْآخِرَةِ، وَالْخُلُقُ الْحَسَنُ يُذِيْبُ الْخَطَايَا كَمَا يُذِيْبُ الْمَاءُ الْجَلِيْدَ، وَالْخُلُقُ الْسُوءُ يُفْسِدُ الْعَمَلَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَلَ )رواه الإمام الطبراني.(
ya’ni: Ibni Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Albatta, banda chiroyli xulqi sababli oxiratda ulug‘ darajalarga erishadi. Chiroyli xulq, xuddi suv muzni eritgani kabi, gunohlarni yo‘qotadi, yomon xulq esa, xuddi sirka asalni buzgani kabi, amalni buzadi” (Imom Tabaroniy rivoyati).
عَنِ ابْنِ أَبِي حُسَيْنٍ رضي الله تعالى عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "أَلَا أَدُلُّكُمْ عَلَى خَيْرِ أَخْلاقِ أَهْلِ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ: أَنْ تَصِلَ مَنْ قَطَعَكَ، وَتُعْطِيَ مَنْ حَرَمَكَ، وَتَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَكَ" (رواه الإمام البيهقي).
ya’ni: Ibni Abu Husayn roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi Payg‘ambar alayhissalom dedilar: “Sizlarni dunyo va oxirat ahlining eng yaxshi xulqlariga dalolat qilaymi”? - deb “Sendan aloqani uzgan (qardoshing)ga bog‘lanmog‘ing, sendan qizg‘angan kishiga bermog‘ing, senga zulm qilganni kechirmog‘ing” dedilar, (Imom Bayhaqiy rivoyati).
عَنْ عَبْدِ اللهِ رَضِيَ اللهُ تَعَالَى عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "لَيْسَ الْمُؤْمِنُ بِالطَّعَّانِ وَلَا اللَّعَّانِ وَلَا الْفَاحِشِ وَلَا الْبَذِيءِ" (رواه الإمام الترمذي).
ya’ni: Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi, Nabiy sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Mo‘min ta’nachi, la’natchi, fahshchi va uyatsiz bo‘lmaydi”, – dedilar, (Imom Termiziy rivoyati).
Demak, go‘zal xulqli kishi, ta’na qilish, la’natlash, fahsh so‘zlarni gapirish, uyatsiz gap-so‘zlar va xatti-harakatlar kabi yomon xulqlardan tiyilishi lozimdir.
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ المُبَارَكِ رضي الله عنه، أَنَّهُ وَصَفَ حُسْنَ الخُلُقِ فَقَالَ: هُوَ بَسْطُ الوَجْهِ، وَبَذْلُ المَعْرُوفِ، وَكَفّ الأَذَى
Hazrati Ali karramallohu vajhahu dedilar: “Go‘zal xulq uchta xislat bilan hosil bo‘ladi: haromdan tiyilish, halolni izlash, ahliga bag‘rikenglik qilish”.
Sahl ibn Tustariy rahmatullohi alayhdan go‘zal xulq haqida so‘rashganda: “Go‘zal xulqning eng quyi darajasi mashaqqatlarni ko‘tarish, mukofotdan kechish, zolimga rahm-shafqat qilib, ularga mag‘firat tilash”, dedilar.
سُئِلَ ذُو النُّونِ الْمِصْرِي قُدِّسَ سِرُّهُ مَنْ أَدْوَمُ النَّاسِ عَنَاءً؟ قَالَ: أَسْوَؤُهُمْ خُلُقاً
Yuqoridagi hadisi sharif va ulamolar o‘gitlaridan xulosa qiladigan bo‘lsak, inson chiroyli xulqlarga odatlanishi va yomon xulqlarni tark etishi bu dinimizning asosi va Payg‘ambarimizning asosiy o‘gitlaridir. Chiroyli xulqlar insonni dunyo va oxiratdagi martabasini baland qiladi, rizqini keng qiladi. Yomon xulq esa ikki dunyoda ham xorlik va nadomatga sabab bo‘ladi.
Keyingi paytlarda yurtimizda “ommaviy madaniyat” nomi ostida musulmonlarga xos bo‘lmagan hayot tarzini targ‘ib qilish ko‘zga tashlanmoqda. “Ommaviy madaniyat” yoshlarga hayosiz, mas’uliyatsiz bir hayot tarzini bezab ko‘rsatmoqda. Ya’ni, hech narsada halol, harom degan chegara yo‘q, bu dunyoga bir marta kelinadi, o‘ynab kulib qolish kerak, dunyo lazzatlarini totib qolish kerak, kabi fikrlarni o‘rtaga tashlamoqda. To‘g‘ri, xuddi mana shu g‘oyalar bilan yashaganlar tarixda ham bo‘lgan. Ularning hammasi balo, ofat va Allohning azobiga duch kelib, qirilib ketdilar. O‘ziga din diyonat va chiroyli xulqni shior qilib olganlarning esa ishlari, avlodlari, dinlari hanuz davom etmoqda. Qush uyasida ko‘rganini qiladi, deganlaridek, yosh avlodga biz kattalar o‘rnak bo‘lishimiz kerak. Ayniqsa, katta mas’uliyat erkaklarning zimmasiga tushadi. Agar farzandlar tarbiyasiga be’etibor bo‘lsak, ularni “ommaviy madaniya”ning qo‘liga topshirib qo‘ysak, dinimiz, kelajagimiz va millatimiz xavf ostida qoladi.
Alloh taolo barchamizni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning xulqlarini o‘rganib, hayotimizga tatbiq qilib yashash baxtiga muvaffaq aylasin. Omin!
Bismillahir Rohmanir Rohiym
- 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي
.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir
Nazmiy bayoni:
Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.
Lug‘atlar izohi:
لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.
الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.
النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.
كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.
اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.
خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.
Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].
Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar
Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:
Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:
1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:
“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].
Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:
“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].
Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.
2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.
“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:
عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:
Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].
Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:
“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].
Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .
Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.
Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni