Ibn Abbos roziyallohu anhumo aytadi: «Nabiy alayhissalom: «Mening zotu nasabimga johiliyat buzuqliklari aralashmagan. Ota-bobolarimning hammalari aynan Islomdagi nikoh qoidalariga muvofiq holda dunyoga kelishimga sababchi bo‘lishgan», deganlar».
Hishom ibn Muhammad Kalbiy otasidan shunday rivoyat qiladi: «Men Payg‘ambar alayhissalomning onalariga qadar yana juda ko‘p momolarining hayotini o‘rganib chiqishga muvaffaq bo‘ldim. Ularning orasida biror zinokorni ham, johiliyatning yomon odatlari bilan mashg‘ul bo‘lgan biror kimsani ham uchratmadim».
Ali karramallohu vajhahudan keltirilgan rivoyatda Payg‘ambar alayhissalom: «Men nikohdan dunyoga kelganman, zinodan emas. Odam alayhissalomdan boshlab, to ota-onamdan tug‘ilgunimga qadar johiliyat buzuqliklari menga yetmagan», deganlar.
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan keltirilgan rivoyatda Payg‘ambar alayhissalom shunday deganlar: «Ota-onam hech qachon zinoga yaqinlashmaganlar. Alloh taolo meni pok sulbdan (ya’ni ota-bobolarimning pushti kamaridan) pokiza rahmlariga (ya’ni ona-momolarimning vujudiga) ko‘chirgan. Ular ikki shoxobchaga bo‘lingan, men ularning eng yaxshisidaman».
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam «Laqod jaa-akum rasulummin anfusikum», ya’ni «Darhaqiqat, sizlarga o‘zlaringizdan (chiqqan) Rasul kelgan» oyatini qiroat qilib, «anfusikum»ning «fo»sini fathali أَنْفَسِكُمْ (ya’ni «anfasikum») qilib o‘qidilar-da, «Men ichingizda nasabda, qarindosh-urug‘chilikda hamda aslzodalikda namuna va ibrat olishga eng loyiqrog‘ingizman. Odam alayhissalomdan buyon kelayotgan ota-bobolarim ichida birorta xulqi buzuq bo‘lmagan», deb marhamat qildilar».
Mo‘minlarning onasi Oisha roziyallohu anho Payg‘ambar alayhissalomdan, u zot sollallohu alayhi vasallam Jabroil alayhissalomdan rivoyat qiladilar: «Yer yuzining mashriqu mag‘ribini ko‘rib chiqdim. Lekin Muhammad sollallohu alayhi vasallamdan afzalroq kishini hamda Hoshim avlodidan afzalroq ota avlodini ko‘rmadim».
«Sahihul Buxoriy»da Abu Hurayra roziyallohu anhudan naql etilgan rivoyatda Payg‘ambar alayhissalom: «Men Odam alayhissalom zurriyotlarining eng yaxshi naslidan payg‘ambar qilib yuborildim. Bu holat to eng yaqin ota-bobolarimga qadar naslma-nasl davom etib kelgan», deganlar.
«Sahihi Muslim»da Vosila ibn Asqo’ roziyallohu anhu naql qilgan rivoyatda Payg‘ambar alayhissalom: «Alloh taolo Ismoil zurriyotidan Kinonani tanladi. Kinonadan Qurayshni, Qurayshdan Banu Hoshimni, Banu Hoshimdan esa meni tanlab oldi», dedilar.
Abbos roziyallohu anhu keltirgan rivoyatda Payg‘ambar alayhissalom shunday deganlar: «Alloh taolo maxluqotlarni yaratib, meni barcha firqa(guruh)lar ichida ham eng yaxshisi, ikki firqa(guruh)ning ham eng yaxshisi qildi. So‘ngra qabilalarni ixtiyor etib, meni eng yaxshi qabilaga mansub etdi. So‘ngra oilani ixtiyor etib, mening ana shu oilalarning eng yaxshisida dunyoga kelishimni taqdir etdi. Men ularning nafsi (ya’ni joni, zoti) jihatidan ham, oila jihatidan ham eng yaxshisiman» .
Ibn Umar roziyallohu anhumo naql qilgan rivoyatda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deganlar: «Alloh taolo maxluqot yaratishni iroda qilib, ular orasidan Odam naslini tanladi. So‘ngra Odam avlodlari orasidan arablarni tanladi. So‘ngra ana shu arablardan meni tanladi. Men shu arablarning yaxshilaridan saralanib kelganman. Kim arablarni yaxshi ko‘rsa, men yaxshi ko‘rganim uchun yaxshi ko‘radi. Kim ularni yomon ko‘rsa, men yomon ko‘rganim uchun yomon ko‘radi».
Shuni yaxshi bilishimiz lozimki, Payg‘ambar alayhissalomning na aka-uka, na opa-singillari bo‘lgan. U zot yolg‘iz farzand bo‘lganlar. Bu bilan ota-onalari naslining sofligi va yaxshilik xislatlari faqat u zotgagina o‘tishi hamda nasablari ham yolg‘iz o‘zlari bilan cheklanishi ko‘zlangan. Bundan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam payg‘ambarlikka munosib bo‘lishlari va eng yuqori sharafga muvofiq tanlangan nasab bilan xoslanishlari iroda qilingan. Agar siz Payg‘ambar alayhissalomning nasablarini sinchiklab o‘rganib, u zotning naqadar pok nasldan dunyoga kelganlarini bilishga kirishsangiz, oxir-oqibat ulug‘ va olijanob sulolaga mansub ekanlariga ishonch hosil qilasiz. Payg‘ambar alayhissalom arab millatiga mansub bo‘lib, abtohiy, haramiy, hoshimiy va qurayshiydirlar.
Muhammad sollallohu alayhi vasallamga qisqacha ta’rif beradigan bo‘lsak, u zot arablarning eng yaxshilaridan tanlangan bo‘lib, ularning ichida eng toza naslu nasab egasi, aslzodalikda eng sharaflisi, agar arablarni daraxtga o‘xshatsak, u zot ularning eng gullagani, o‘zagi va ildizi eng baquvvati, agar ustunlarga o‘xshatilsa, eng balandi, arablarning zoti jihatidan eng pokizasi, tili eng fasohatlisi, bayoni eng ravshanrog‘i, agar sharaf tarozisida o‘lchanishi mumkin bo‘lsa, sharafi eng og‘ir keladigani, eng to‘g‘ri yo‘l tutadigani, ota-ona tarafidan eng azizi va eng mukarrami bo‘lganlar.
Shuningdek, u zotning Alloh taolo uchun eng aziz o‘lka bo‘lmish Makkai Mukarramada dunyoga kelishlari ham bejiz emas. Zero, arab sahrosida (o‘sha vaqtda) Makka shahrining nufuziga teng keladigan boshqa o‘lka yo‘q.
Bu xususda buyuk muhaddis Shamsiddin ibn Nosiriddin Dimashqiy naqadar go‘zal so‘zlar aytganlar:
Asramish Alloh taolo Muhammad hurmatidan,
Barcha bobolarini johiliyat illatidan.
Odam Atodan tortib ota-onasigacha
Zinoga yurmadilar Allohning rahmatidan.
G‘iyosiddin Baratov
«Ko‘kaldosh» o‘rta maxsus
Islom bilim yurti o‘qituvchisi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamga kelib: «Men qiynalgan kishiman», dedi. Ya’ni, och ekanini bildirdi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam xotinlaridan biriga ovqat so‘rab odam yubordilar. «U zotni haq ila jo‘natgan zotga qasam ichib aytamanki, uyimda suvdan boshqa hech narsa yo‘q!» dedi u.
Xuddi shunday qilib barcha xotinlariga ovqat so‘rab odam jo‘natdilar. Ularning bari yuqoridagidek javob berdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Bu kecha bu odamni kim mehmon qiladi, Alloh unga rahm qilsin», dedilar. Shunda ansorlardan bir kishi turib: «Yo Allohning Rasuli! Uni men mehmon qilaman», dedi. So‘ngra uni uyiga olib ketdi. Borib xotiniga bunday dedi:
— Bu odam Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning mehmonlari. Unga taom hozirla!
Xotin dedi:
— Bolalarimizning ovqatidan boshqa ovqat yo‘q.
Er dedi:
Bolalaringni uxlatib ovqatni olib kel. Mehmon ovqatga qo‘l uzatganida chiroqni o‘chirib qo‘y. Biz qorong‘ida o‘zimizni ovqat yeyayotgandek ko‘rsatamiz. Ammo yemaymiz. Mehmon shunda ozgina ovqatga to‘yadi.
Ular shunday qilib och uxlashdi. Mehmon to‘ydi. Ertalab ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borishgach, u zot dedilar:
— Alloh taolo sizning ishingizdan ajablandi. Siz haqingizda Qur’on nozil qildi:
«Garchi o‘zlarining hojatlari bo‘lsa ham (boshqalarni) o‘zlaridan ustun ko‘radilar. Kim o‘z nafsining baxilligidan saqlansa, unday kishilar ha, ana o‘shalar najot topguvchilardir» (Hashr surasi, 9-oyat).
Dunyo charxpalakdir. Zamon aylanib turadi. Bugun puling bor. Ertaga yo‘q, ishing orqaga ketadi. Bugun faqirsan, ammo ertaga boyib ketishing mumkin. Faqirlik ayb emas, boylik fazilat emas.
Muhimi qalbdagi narsadir, cho‘ntakdagi emas. Muhimi insonning boylik va faqirlik paytidagi axloqidir.
Tasavvur qilyapsizmi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hech bir ayollari uyidan ovqat topilmayapti! U kishi Allohning Rasuli bo‘lish bilan birga davlat rahbari ham edilar. Uylarida suvdan boshqa hech vaqo yo‘g‘-a?!
Faqirlikni uqubat, boylikni esa mukofot deb o‘ylashdan ehtiyot bo‘ling. Dunyo bor-yo‘g‘i imtihon, xolos. Imtihon savollari qanchalar qiyin bo‘lmasin, o‘tirib qolmang.
Aqlli inson boshqalarning hojatini chiqarishga harakat qiladi. Ularni qiyin ahvolda qoldirmaydi. Kishilarga ehson qilganingizda ular o‘zini aybdor va nuqsonli sanashmasin!
Bemor kishining faqirligini bilib qolsangiz, u so‘rashidan oldin ahvolidan xabar olishingiz oqilona ishdir. Ba’zilarning iffati so‘rashdan to‘sadi. In’omning eng afzali insonlarning iffatni ehtirom qilib, obro‘larini muhofaza qilib berilgan in’omdir!
Ehson qilishning ham odoblari bor. Bir kishiga hammaning oldida sadaqa yoki ehson bersangiz, uni xijolatga qo‘yasiz, iffatini jarohatlaysiz, ojizligini yuziga solgandek bo‘lasiz... Bunaqa sadaqa-ehson qilgandan ko‘ra, qilmaganing afzaldir!
Yuqorida keltirilgan ansoriyning odobiga boqing. Ovqati ozligi uchun xotiniga chiroqni o‘chirishni buyurdi. Maqsadi mehmonni xijolat qilmaslik edi. Chiroq yonib turganida mehmon ovqatning kamligini ko‘rib, uyalib, ovqat barchaga yetishi uchun ehtimol to‘yib yeya olmasdi.
Kishilardan noqulaylikni ketkazish ham ularni xotirjam qilishdir. Xotirjam qilish esa, ibodatdir!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi