Qalblar qo‘lida bo‘lgan Zotga O‘zining buyukligicha va oliyligicha hamdu sanolar bo‘lsin. Zikrlar qalbning poklovchi dorisi ekani va shu zikrlar bilan Allohning roziligini topib yashashimizga da’vat etib, bizlarga go‘zal namuna bo‘lgan Payg‘ambarimiz Muhammad Mustafo sollallohu alayhi vasallamga salavot va salomlar bo‘lsin.
Inson dunyoda yashar ekan moddiyatga bog‘liq bo‘lgan bu tiriklikda, o‘zini samolarga bog‘lovchi ma’naviy oziq-amallarga ham ehtiyoj sezadi. Mana shu ehtiyojni bilgan va bizlarni bu dunyoga faqat va faqat O‘zini tanishimiz uchun keltirgan Alloh ruhiy oziqlarimiz qilib zikrlar va kundalik vazifalarni bizlarga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam orqali joriy qilgan. Islom shariatida fazilatda oliy bo‘lgan zikr va duolar borki, uni tinimsiz bajarib yurish orqali insonda juda ko‘p hikmatlar paydo bo‘ladi. Chunki banda Allohni zikr qilish bilan Uni judayam yaxshi tanib, Undan xavf va rajosi kuchayadi. Kim bir narsani yaxshi tanimasa undan qo‘rqmaydi yoki unga muhabbat ham qilmaydi. Muhabbat qilish uchun uni tinimsiz eslamoq, uni har doim o‘ylamoq kerak bo‘ladi. Kim Allohni tanimasa, Unga muhabbat ham qilmaydi. Muhabbat qilmas ekan, Uni eslamaydi. Allohni eslash esa zikr va duolar bilan amalga oshadi. Ana shu zikrlarning eng fazilatlisi va maloikalar yaxshi ko‘rib, payg‘ambarlardan meros qolgan zikr haqida aytib o‘tamiz. Bu zikr quydagicha rivoyat qilingan:
“Subhanallohi, valhamdulillahi, va laa ilaha illallohu, vallohu akbar, va laa havla va laa quvvata illaa billahil alayyil aziym”.
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Alloh taolo Arshni yaratganda homil-ko‘taruvchi farishtalarga uni ko‘tarishni buyurdi. Arsh ularga og‘ir keldi. Alloh taolo: “Subhanalloh” deb aytinglar, deb buyurdi. Farishtalar, “Subhanalloh” deyishdi. Shunda ularga yengil bo‘ldi. Ular Alloh taolo Odam alayhissalomni yaratguncha Subhanalloh deb turishdi. Odam alayhissalom aksa urganlarida Alloh taolo u kishini “Alhamdullillah” deyishga ilhomlantirdi. Alloh aytdi: “Senga Rabbing rahm qildi va sen mana shuning uchun yaratilding”. Maloikalar shunda “Ikkinchi kalima ham ulug‘ ekan, bizlar undan g‘aflatda qolmasligimiz kerak”, deyishib uni oldingisiga qo‘shishdi.
Bir necha vaqt farishtalar, Subhanallohi valhamdullillahi, deb aytishdi, bu hol Nuh alayhissalom zamonlarigacha davom etdi. Birinchi bo‘lib sanam-toshdan yasalgan butlar tutgan qavm Nuh alayhissalom qavmi edi. Alloh taolo Nuh alayhissalom qavmini, “Laa ilaha illalloh” deb aytishga buyurdi. Shunda ulardan rozi bo‘lishini bildirdi. Farishtalar o‘shanda: “Uchinchi kalima ham ulug‘ va sharafli ekan. Biz bundan g‘aflatda qolmasligimiz kerak”, deyishib, uni oldingi ikki kalimaga qo‘shishdi. Uzoq muddat Subhanallohi valhamdulillahi valaa ilaha illalloh kalimasini aytib yurishdi. Bu hol Ibrohim alayhissalom payg‘ambar bo‘lib kelgunlaricha davom etdi. Alloh taolo Ibrohim alayhissalomga qurbonlik qilishni buyurdi va qo‘chqor berdi. Qo‘chqorni ko‘rganlarida u zot xursand bo‘lib, “Allohu Akbar” dedilar. Farishtalar aytishdi “Bu kalima ham ulug‘ va sharafli ekan” deb uni oldingi uchtasiga qo‘shishdi va Subhanallohi valhamdulillahi valaa ilaha illalllohu vallohu akbar, deb aytib yurishdi.
Vaqtiki Jabroil alayhissalom bu gaplarni Payg‘ambarimiz Muhammad Mustafo sollallohu alayhi vasallamga aytgan edi, U zot shodlanib: “Laa havla va laa quvvata illa billahil alayil aziym”, dedilar. Shunda Jabroil alayhissalom “Bu kalimani oldingilariga qo‘shing”, dedilar.
Bu zikrning fazilati shunchalar ulug‘ligidan u Arshlarni ko‘targandir. Kim uni bir kunda Allohni zikr qilish maqsadida aytar ekan gunohlari kechiriladi. Allohning huzurida oliy maqomlar topib, mag‘firatga erishadi. Albatta, farz ibodatlardan so‘ng aytilsa, qalbi yanada ravshanlashadi. Chunki farz ibodatlaridan so‘ng qilingan duo mustajob bo‘lib bu zikrni aytib duo qilish bilan inson Allohga yaqinlik hosil qilishdek darajaga erishadi. Chunki uning hamma ma’nosi Allohning buyukligi va pokligiga dalolat qiladi.
Abu Lays As-Samarqandiyning “Tanbehul G‘ofiliyn” asari asosida
Imom Buxoriy nomidagi Toshkent islom instituti talabasi Orifaxon YUNUSXO‘JA qizi tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan