Hozirgi kunga kelib turli diniy oqim va firqalar “Ahli sunna val jamoa” musulmonlarini adashgan, kufr va shirkda ayblab, o'zlari haqligini iddao qilib, ularga qo'shilishni va haqiqiy Islomda bo'lishni iddao qilmoqdalar. Shulardan biri soxta “Salafiylik” oqimi a'zolaridir.
Bunday oqim va firqalar qanday nomlanmasin, ularning fikri va e'tiqodlari deyarli bir xil. O'zlariga ergashmaganlarni zalolatda, kufr diyorida istiqomat qiladi, hijrat qilish farz kabi botil da'volar bilan ba'zi bir savodi yo'q yoki dinga qiziqqan insonlarni miyasini zaharlab o'z saflariga qo'shishga harakat qilmoqdalar. Ular bu yo'lda har qanday yo'l bilan, hatto hozirgi kunda juda faollik bilan rivojlanayotgan aloqa vositalari, jumladan internet orqali ham keng targ'ibot ishlarini olib borishmoqda.
Avvalo, salafiylar kim va nima uchun ular o'zlarini “Salafiylar” deb nomlashmoqda? Shu haqida ma'lumotga ega bo'lsak.
«Salaf» so'zi arab tilida «avvalda o'tganlar, o'tmishda yashaganlar», «Salafiy» – «o'tmishda o'tgan ajdodlar yo'lidan boruvchi» ma'nolarini beradi.
Istilohda esa «Salaf» Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom taraflaridan maqtalgan, ilk hijriy uch asr avlodlari hisoblanadi. Shu davrda yashab o'tgan sahobalar, tobe'inlar va taba'a tobe'inlardan iborat olimlaru fozillar, mujtahid ulamolarini “salafi solihlar” deb ataladi. Abu Hanifa va boshqa o'rta asrlarda o'tgan mualliflar asarlarida bu so'z aynan mana shu ma'noda, ya'ni «as-salaf», «as-salaf as-solih» (o'tgan solih ajdodlar) shakllarida keladi.
Payg'ambarimiz alayhissalom o'zlarining muborak hadislarida: “Insonlarning eng yaxshisi mening asrdoshlarim. So'ngra ularga yaqin bo'lganlar (tobe'in)dir. So'ngra, ulardan yaqin bo'lganlar (taba'a tobe'in)dir. Ulardan keyin yolg'onchilik tarqab ketadi. Hatto biror kishiki, undan guvohlik so'ralmasada (yolg'ondan) guvohlik beraveradi, undan qasam ichishlik so'ralmasada (noo'rin) qasam ichaveradi” deganlar.
Shu hadisga binoan Islom olamida dastlabki uch asrda yashab o'tgan musulmon avlodlarini eng yaxshi solih insonlar deb e'tirof etiladi. Bugungi kunda mashhur to'rtala mazhab- Hanafiy, Molikiy, Shofi'iy va Hanbaliy mazhabi asoschilari va ularning ashoblari ayni yuqoridagi hadisda aytib o'tilgan avlod vakillari hisoblanadilar. Ulardan keyingi davr vakillarini. Olimlari, fozilu avliyolariga ham “salafi solih”, “salafiy” degan atama ishlatilmaydi.
So'nggi yillarda “salaf solihlarga ergashish” shiorini niqob qilib olgan, musulmon jamiyatlarini ilk islom davri holatiga qaytarishni targ'ib qiluvchi mutaassib, soxta salafiylar paydo bo'lganini alohida qayd etish lozim.
Ular islomiy ahkom va fatvolarni har bir zamon taqozosiga qarab emas, balki hijriy sananing dastlabki uch asriga muvofiq ravishda hayotga tatbiq etishni iddao qilgan oqimdir. Bu oqim arab va islom mamlakatlarida tarqalgan bo'lib, Makaziy Osiyoga ham kirib kelmoqda.
Bu oqim tarafdorlari islom dinining har bir zamon va har bir makonga moslasha olishini tan olmaydilar. O'n to'rt asrdan beri islomning zabardast olimlari, faqihu mujtahidlari, mo''tbar to'rtta mazhab sohiblari qabul qilgan fatvolarni tan olmaydilar va ularga qarshi chiqadilar.
Soxta salafiylikning asoschisi sifatida hijriy ettinchi asrning oxirlarida Suriyalik Ahmad ibn Taymiya boshchiligida, asosan ahli sunna imomi- Abu Muso al Ash'ariy (r.a) tomonidan talqin qilingan aqoidiy islohotlarni rad qilishlik bilan o'rtaga chiqganini ko'rishimiz mumkin. Ibn Taymiya umri davomida o'zining agressiv qarashlari tufayli to'rt marta qamoq jazosiga tortilgan va 1328 yilda qamoqxonada vafot etgan.
Soxta “salafiylar”ning fikricha, Rasulullohning muborak qabrlarini ziyorat qilish bid'at va zalolatdir (vaholanki ibn Taymiyagacha bo'lgan davr, ya'ni qarib sakkiz asrdan beri butun Islom olamida joriy bo'lgan eng ulug' ziyoratlardandir). Shuningdek Rasulullohning tug'ilgan kunlari, ya'ni mavlidi sharifni nishonlash ham bid'at va foydasizdir, yana Rasulullohdan qolgan asori atiqalarni saqlash, asrab avaylash esa go'yoki shirkdir. “Salafiylar”ning tasavvurida yuqoridagi kabi aziz va mo''tabar narsalar johiliyat davridagi bud-sanamlarga sig'inishdek tenglashtiriladi.
“Salafiylar”ning bu kabi qarashlari o'z davrida katta fitna va yangilik bo'lishiga qaramasdan, ularning tarafdorlari juda ko'p edi. Sababi, ibn Taymiyaning kuchli taqvo va ilm sohibi bo'lgan va hanbaliylik mazhabiga mansub oilada voyaga etgani bo'ldi. Shu sabab ham unga ergashganlar ko'p bo'ldi. Natijada uning adashuvini ko'pchilik payqamay qoldi. Uning fatvolari ko'pchilik muxlislari tomonidan qabul qilinardi. Oxiri esa uni “mujaddid”(dinni yangilovchi), “shayxul islom” degan laqablar bilan atay boshladilar. Aslida esa, Ibn Taymiya mujaddid ham, asl salafiy ham bo'lmagan. Uning keyingi paydo qilgan “salafiylik” mazhabi ham hech qanday salafi solihlarning yo'llariga to'g'ri kelmaydi. Balki, musulmonlar jamoasidan ajrab chiqgan adashgan bir kichik mutaassib oqim bo'lgan xolos.
Murodjon MIRSOATOV
Sirdaryo tuman “A. Yassaviy”
jome masjidi imom-xatibi
Odamlarga asliy holatingizdan-da go‘zal muomalada bo‘ling. Zero, zulm umrni qisqartiradi. Biz atrofimizdagilarga zulm qilib, haqlariga rioya qilmaganimiz uchun ham ularni yo‘qotamiz. O‘z hisob-kitoblarimizni ularning kamchiliklari ustiga quramiz, lekin ulardagi oliyjanob fazilatlarni unutamiz. Ularni batamom aybsiz bo‘lishlariga talabgormiz, shuningdek, “odam bolasi xatodan xoli bo‘lmaydi” degan gapni dalil qilib o‘zimizni oqlaymiz.
Mabodo odamlar sizni toshbo‘ron qilsalar ham, bu toshlarni to‘plab, biror-bir uyni ta’mirlash uchun ishlating. Agar sizni gullar bilan qarshi olsalar, guldastalarni sizga ta’lim bergan va nochor paytingizda qo‘lingizdan tutganlarga ulashing.
Avval Allohga ishoning, keyin esa o‘zingizga. Ayblaringizni tan oling. Ishoning, agar siz o‘sha ayblaringizdan xalos bo‘lsangiz, orzularingizning ro‘yobga chiqishiga bir qadam qoladi... O‘z xatolaringizni yodingizda tuting, do‘stlaringiz, yaqin qarindosh-urug‘laringizni atrofingizda saqlab qolishni istasangiz, ularning xatolarini esingizdan chiqaring. Bilingki, haqiqiy saodat kishi boshqalarning aybini qo‘yib, o‘z ayblari bilan ovora bo‘lishidadir.
Bordi-yu, birorta ishda muvaffaqiyatni qo‘lga kiritsangiz, g‘ururlanib ketmang! Zero, Alloh azza va jalla bu borada Najm surasining 32-oyati karimasida: “...Shunday ekan o‘zingizni oqlamang, U kim taqvodorligini yaxshi biladir”, deya marhamat qiladi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ham kamtarlikka targ‘ib qilib: “Alloh taolo menga sizlarning kamtar bo‘lishingizni vahiy qildi. Toingki, birorta odam boshqaning oldida faxrlanmasin ham, zulm ham qilmasin”,[1] dedilar.
Yiqilganingizda “odamlar ataylab choh qazib qo‘ygan” degan noma’qul xayolni miyangizdan chiqarib tashlang. Aksincha, qayta turishga harakat qiling. Qaddingizni rostlab olsangiz-da, o‘zingiz kabi yiqilganlarga yordam qo‘lini cho‘zing, o‘zlarini tiklab olishlariga ko‘maklashing. Hayot yo‘llarining pastu balandlariga, mashaqqatlariga sabrli bo‘ling, ko‘zingizni kattaroq oching va aqlingizni yig‘ing.
Dushmaningiz ustidan g‘alaba qozonsangiz-da, uning omadsizligidan quvonmang. Kishi boshiga musibat kelsa, hech bo‘lmasa duo bilan hamdard bo‘ling. Alloh taolo Shuro surasining 43-oyatida bunday marhamat qiladi: «Shubhasiz, kim sabr qilib kechirsa, albatta, bu mardlik ishlaridandir». Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham bunday deb duo qilardilar: “...Alloh, hasadgo‘y dushmanni mening mag‘lubiyatim sabab quvontirma”.
Qanoat hamda dangasalik, izzat hamda g‘urur va tavoze’ bilan xorlik orasini jamlay olmaysiz. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Alloh uchun tavoze’li bo‘lsa, Alloh uning martabasini ko‘taradi, oxir borib illiyinning eng cho‘qqisiga olib chiqadi”, deya kamtar bo‘lishga targ‘ib qilganlar.
O‘zingiz uchun bir solih kishini do‘st tuting va uni asrab-avaylang. Bu borada Rasululloh sollallhu alayhi vasallam: “Kishi o‘z qadrdon do‘stining dinida bo‘ladi, shunday ekan har biringiz kim bilan do‘st tutinganiga bir nazar tashlasin!” dedilar. Solih do‘stingizni mayda-chuyda narsalar bilan itob qilavermang, uning yanglishishlariga ahamiyat bermang, axir, tamomi kamolot sifatiga ega bo‘lish faqat Alloh azza va jallaning O‘zigagina xosdir.
Odamlar bilan xusumatlashmang. Chunki behuda tortishuvlar do‘stlik arqonini uzib, ruhiyatlar orasida to‘siq paydo qiladi. Solih kishilarning ichi tor bo‘lmaydi, aksincha, ular ko‘nglini keng qiladilar va boshqalarning ayblarini ko‘taradilar. Odamlarning yomonliklarini xotirangizdan o‘chirib tashlang va ularning yaxshiliklarini yodingizda tuting.
Sizga taalluqli ishlarda xato qilganlarga ham bag‘rikeng bo‘ling, ularni “bir uzri bordir” deya oqlashni o‘rganing. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: “Birortangiz Abu Zamzamday bo‘lishga kuchi yetmaydimi?! U qachon uyidan chiqsa, men o‘z obro‘yimni odamlarga sadaqa qildim, der edi”, degan so‘zlari ham odamlarning bir-birlariga aytgan ba’zi gaplari yoki xatolari borasida kengfe’lli bo‘lishga targ‘ibdir.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Muslim rivoyati.