Abdurrohman ibn Mus’ab aytadi: “Kufada bir kishi bor edi. Uning ismi Asad ibn Solhab bo‘lib, obidlardan edi. Bir kuni u Furot daryosi bo‘yida turganida, o‘sha yerdagi bir kishining
إِنَّ الْمُجْرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
“Albatta, jinoyatchilar jahannam azobida abadiy qolurlar”.
لَا يُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِيهِ مُبْلِسُونَ
“U ulardan yengillatilmas va ular u (azob)da noumid holda qolurlar” (Zuxruf surasi, 74-75-oyatlar). (Ya’ni, azob ahli jahannamdan hech yengillatilmaydi. Ular o‘sha azob ichida noumid bo‘lgan hollarida abadiy qolib ketadilar.) deb tilovat qilganini eshitidiyu, suvga yiqilib, vafot etdi. Alloh rahmatiga olsin!”
Abu Is'hoq Sa’labiyning “Qotla-l-Qur’an” nomli
asaridan Nozimjon Iminjonov tarjimasi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Liviyalik mashhur zot Umar Muxtor rahimahulloh ayoli vafot topganida yig‘ladi. Uning yonidagilar:
— Sizdek insonning yig‘laganini ko‘rmagan edik, nima sababdan yig‘ladingiz? - deyishdi. Shunda Umar Muxtor javob berdi:
— Italiya bosqinchilari bilan janglardan qaytganimda chodirga kirar ekanman, ayolim har safar chodirning parda-eshigini ko‘tarib turar «Nega bunday qilasan?», desam, «Allohdan boshqaning huzurida boshingizni doimo tik tutishingizni xohlayman», derdi. Shuni eslab ko‘zimga yosh keldi.